Honesty schreef:God heeft zich aan zijn volk Israel destijds voorgesteld als JHWH.(de JG vertalen dat met Jehova)
Niet als "God".
Dat is een titel, geen eigennaam.
De NBG is tekort geschoten.
De JG hebben dat dus beter begrepen.
Bruno schreef:Honesty, inderdaad, vertaald is dat Jehova zoals de bijbel zelf aangeeft. Jehova is Zijn naam en ik ga daarin mee.
Ten eerste, de NBG vertaalt Jhwh NIET met God, maar met HEER. Redenen hiervoor zijn dat a) het niet zeker is hoe Jhwh uitgesproken dient te worden en b) het een meer dan 2000 jaar oude Joodse traditie is om Jhwh niet uit te spreken, maar in plaats daarvan 'Heer' te zeggen. Dat komen we ook in het Nieuwe Testament tegen. Dus als je de vertaling 'HEER' tekort vindt schieten, zeg je dat in feite tegen de auteurs van het NT.
Ten tweede hebben de WTG-ers het helemaal niet begrepen!
Ik zal (nogmaals) uitleggen waarom.
In de Hebreeuwse tekst staan alleen medeklinkers, dus j-h-w-h.
Pas later, in de middeleeuwen, zijn er klinkertekentjes onder en boven de woorden geplaatst. Alleen: inmiddels waren er bepaalde leesregels ontstaan, waaronder dat je bij Jhwh zei: 'adonai = Heer. In een enkel geval ook: 'elohim = God.
Om dit nu aan te geven, werden onder het woord Jhwh de klinkertekens van 'adonai gezet. Dit was een geheugensteuntje om de lezer te herinneren aan het feit dat hij/zij 'adonai moest zeggen.
Mensen die dit niet wisten, gingen echter doen alsof die klinkers echt bij Jhwh hoorden. Wat krijg je dan? De klinkers van 'adonai zijn: 1. een vluchtige klank 2. o 3. a. De klinkers van 'elohim zijn: 1. een vluchtige klank 2. o 3. i.
Als je dit combineert met Jhwh krijg je: Jehovah en Jehovih!
Maar het is dus helemaal niet de bedoeling die combinatie te maken!
De naam Jehovah is dus gebaseerd op een leesfout.