BladeStraight schreef:Zou je daar misschien een voorbeeld van willen geven?
Bijvoorbeeld. Ik ben getuige geweest van een ernstig strafbaar feit. Ik ben vervolgens naar de politie gegaan om aangifte te doen. Hele normale zaak lijkt me. Helaas werken er ook 2 mensen van de kerkenraad bij de politie, ik heb bij 1 ervan aangifte gedaan.
Vervolgens ´s avonds een telefoontje naar mijn ouders, Of ze wel wisten waar hun dochter mee bezig was? En dat een aangifte heel schadelijk was voor het imago van die persoon?
Twee weken later was er nog niks gebeurd. Ik maar eens het bureau gebeld hoe het met mijn aangifte was. Aangifte? Welke aangifte mevrouw? we hebben hier geen aangifte hoor.
Mijn aangifte is dus gewoon ´verdwenen´. Ik kan helaas niks bewijzen, maar wat denk je dat zoiets doet met mijn gevoel van veiligheid? En mijn vertrouwen in de kerk?
Vervolgens een week later voorbereiding heilig avondmaal. Was ik zonder het te weten onder censuur gesteld wegens ´roddelen´. Nou, dat is dus ook meteen de laatste keer dat ik er geweest ben. Nooit maar dan ook nooit zet ik daar nog een stap over de drempel. Al kwam Jezus terug, hoefde ik daar nog niet heen.
Ander voorbeeld. Ik weet van een satanist die lid is van een protestantse kerk en daar ook aan het avondmaal gaat. Omdat hij tegelijk ook in Jezus gelooft. Mijn ding zou het niet zijn,maar soit.
Hij heeft toestemming van zijn predikant, en die weet daar ook van. Behoorlijk ruimdenkende predikant dan. Ik had het voorrecht hem een keer te spreken, en toen heb ik ernaar gevraagd. Gewoon omdat ik het interessant vind, hoe kijk je daar nou tegenaan, als ambtsdrager?
Ja, zegt ie, ik zou hier ook wel steun en hulp bij willen vragen, want voor mij is dit net zo onbekend. Maar als ik dit vertel bij bv mijn kerkeraad, of in de gemeente voorzichtig een gesprek op gang probeer te brengen, dan breekt nog net niet volkomen de pleuris uit. Ik hou mijn mond dus maar, en ik hoop er het beste van. En ik sta het maar toe, want misschien gebeurt er ander nog eens wat, je weet nooit met die mensen. Want ja, die mensen doen ook wat met vervloekingen Enzo.....
Twee willekeurige voorbeelden uit twee verschillende kerken. Ik vind ze buitengewoon schokkend, een politieagent die aangiftes wegmoffelt en een presikant die bang is voor zn eigen gemeente. Dat kan toch niet?
Je kan dr lang over discssieren, je kan er kort over zijn, ik ben er heel erg van geschrokken. Daar ben jij dus lid van, als protestant. De kerkeraad kan van alles zonder dat jij daar als gewone gelovige vanaf weet, en als je het wel weet, dan wordt je nog bedreigd ook. Alles voor het imago van de kerk. Mij niet gezien. Noemen ze dat nou het volgen van Jezus?
BladeStraight schreef:Is het echt voorgevallen dat er iemand bij de avondmaaltafel geweigerd werd omdat ze een verkeerde kleur rok aan had? Of is dit een uit de lucht gegrepen voorbeeld?
Ja. Dit heb ik meerdere keren bij verschillende kerken gezien. Ik kon het ook moeilijk geloven.
BladeStraight schreef: Tevens belijden wij met het avondmaal niet dat we zonder enige zonde zijn. Sterker nog, het avondmaal is juist voor zondaren ingesteld. Uiteraard zitten er daar geen perfecte mensen.
Je hoeft niet perfect te zijn. maar ik vind het wel kwalijk dat ( bijvoorbeeld in onze gemeente) je eerder toegang krijgt tot het avondmaal als je goed in de gemeente `ligt´ en als je niet goed in de groep ligt heb je veel meer uit te leggen en mag je veel meer moeite doen om ergens voor in aanmerking te komen. Ik vind dat heel erg zondig maar daar is echt niet over te spreken met de kerkenraad.