irmo schreef:
Bij ons werd tucht vooral gebruikt om moedwillig andere mensen pijn te doen. Zie ook de voorbeelden die ik aan BladeStraight schreef.
De week nadat ik onder censuur was gezet kreeg ik met de post mijn lidmaatschapsbewijsje opgestuurd. Toen ik de volgende zondag naar de kerk wilde gaan, werd ik aan de deur geweigerd, ik mocht er niet in. Ik voel de starende blikken van al die mensen nóg in mijn rug. Vanaf toen ben ik daar nooit meer naar de kerk geweest, ik mocht toch niet. Dus ik voel dat wel degelijk als eruitgetrapt zijn. In gesprek wilden ze niet.
Vroeger had ik er verdriet om , en voelde ik me vernederd. Het is heel pijnlijk als je niet mag gaan terwijl Jezus zegt dat je welkom bent. Tja, in de kerk niet nee. Nu niet meer. Ik heb er geen behoefte aan om in een ruimte zijn met mensen die mij alleen willen kwetsen en war ik toch niet welkom ben. Laat maar zitten. Hoeft niet meer.
Ik weet dat het wel eens grof kan toe gaan, maar dit heb ik nog nooit gehoord. Wat is er dan gebeurd dat ze zo reageren? Het kan er bij mij niet in omdat het dan om een paar 'vragen' zou gaan?