Teleurgesteld in mensen, maar niet in God?

[Chaya]

N.a.v. de vragen die Irmo me stelde in het centraal modereerbeleid topic:
Irmo schreef daar:
Dat klopt ja. Maar aan de andere kant vraag ik me soms wel af, of ik niet bij de kerk was gebleven als dingen anders waren gelopen.

1. Als ik heel sociaal was geweest en geliefd in de groep, was ik dan wel gebleven?
2. Als ik niet was uitgescholden en vernederd had ik me dan wel op mijn gemak gevoeld?
3. Als ze het in mijn kerk wel begrepen hadden had ik me dan meer op mijn plaats gevoeld?
3. Was ik dan wel gebleven en had ik dan volledig geleefd volgens de groepsnormen en was ik daar dan tevreden mee geweest?
was ik dan wel lid van de kerk gebleven?

Wat voor God jij aanbid. wat voor een God dat is. en wat de regels zijn met betrekking tot de omgang met die God. Laten we daar maar eens mee beginnen.

Ik lees in jouw vragen onbegrip, teleurstelling en eenzaamheid. Die vragen kan ik voor jou niet beantwoorden.
Welke God aanbid ik? Ik ken maar één God.
De Almachtige Schepper van de Hemel en van de aarde. De God die wij ongelooflijk verdriet hebben aangedaan door niet te willen gehoorzamen.
De God die oneindig veel geduld met de mensen heeft.
God die zich openbaart als liefdevolle Vader, maar ook als rechtvaardig Rechter.

Je vraagt naar de regels. Ik ken geen regels. Iedereen, ongeacht wat hij of zij op de kerfstok heeft, mag tot Hem naderen in het gebed. Niemand heeft teveel zonden gedaan. Hij stuurt niemand weg.

Irmo, verwar de kerk niet met de Kerk. Er zijn altijd en overal mensen die geen liefde en bewogenheid met de naaste hebben, als deze anders is, buiten de groep valt dus. Ook ik heb een paar zeer negatieve ervaringen met mijn zgn. broeders en zusters. Het heeft mijn zekerheid w.b. kerklid zijn wel eens doen wankelen ja. Maar voor mij geen reden om de kerk de rug toe te keren. Want dat is nl. de instelling van God Zelf geweest.
Waar wij als groep christenen bij elkaar kunnen komen om Hem te aanbidden, geestelijk onderwijs te ontvangen, bemoedigd te worden, de gemeenschap der heiligen te beleven.
En dat gaat met lek en gebrek. Omdat de mens van nature een hater is van God en zijn naaste, ook (onbekeerde) kerkmensen!
En lukt het in de ene gemeente niet? Misschien ook niet in een tweede, dan toch zeker wel in de derde of vierde.

[Mortlach]

Ik had gisteren een interessante ervaring.

Toen mijn vrouw 19 was, vond ze een baan bij de plaatselijke YMCA van Cork. Ze deed de boekhouding en de 'general secretary' destijds was ene Gef. Ze werkte daar met veel plezier totdat ze te ziek werd om te blijven werken. Maar het werken onder Gefs leiding is iets wat haar altijd is bijgebleven, in zeer positieve zin.

Nu, even doorspoelen naar 2016 - Gef gaat met pensioen en mijn vrouw was uitgenodigd voor het afscheid. (ik was de +1). Het was al met al een zeer bijzondere avond met veel verhalen van hoe mensen zich Gef herinneren (allemaal positief en met humor), Gef die het allemaal bescheiden in ontvangst nam.

Omdat de YMCA een christelijke organisatie is, kwam dat zo nu en dan natuurlijk ook ten sprake. Ik ben zelf nog wel eens cynisch, en ook mijn vrouw heeft de lelijke kanten van georganiseerd geloof gezien, maar gisterenavond maakte indruk: ongedwongen, zelfverzekerd maar zonder het op te willen leggen, bescheiden, dienend, het maakt niet uit of de ander gelooft of niet. Zoals ze het zelf zeiden: een kijkje door het sleutelgat naar het Koninkrijk Gods. Een stralend voorbeeld van hoe gemeenschappen kunnen zijn en zouden moeten zijn.

[MoesTuin]

Ik lees in jouw vragen onbegrip, teleurstelling en eenzaamheid. Die vragen kan ik voor jou niet beantwoorden.
Welke God aanbid ik? Ik ken maar één God.
De Almachtige Schepper van de Hemel en van de aarde. De God die wij ongelooflijk verdriet hebben aangedaan door niet te willen gehoorzamen.
De God die oneindig veel geduld met de mensen heeft.
God die zich openbaart als liefdevolle Vader, maar ook als rechtvaardig Rechter.

Je vraagt naar de regels. Ik ken geen regels. Iedereen, ongeacht wat hij of zij op de kerfstok heeft, mag tot Hem naderen in het gebed. Niemand heeft teveel zonden gedaan. Hij stuurt niemand weg.

Irmo, verwar de kerk niet met de Kerk. Er zijn altijd en overal mensen die geen liefde en bewogenheid met de naaste hebben, als deze anders is, buiten de groep valt dus. Ook ik heb een paar zeer negatieve ervaringen met mijn zgn. broeders en zusters. Het heeft mijn zekerheid w.b. kerklid zijn wel eens doen wankelen ja. Maar voor mij geen reden om de kerk de rug toe te keren. Want dat is nl. de instelling van God Zelf geweest.
Waar wij als groep christenen bij elkaar kunnen komen om Hem te aanbidden, geestelijk onderwijs te ontvangen, bemoedigd te worden, de gemeenschap der heiligen te beleven.
En dat gaat met lek en gebrek. Omdat de mens van nature een hater is van God en zijn naaste, ook (onbekeerde) kerkmensen!
En lukt het in de ene gemeente niet? Misschien ook niet in een tweede, dan toch zeker wel in de derde of vierde.

Ik weet niet precies wat nu de bedoeling van dit topic is, wil Irmo dit?
Je moet denk ik alleen nooit vergeten dat de Heere God met een ieder mens afzonderlijk Zijn eigen weg gaat.
Geen weg dezelfde.
Die wegen kunnen zo verschillend zijn (dat christenen in de valkuil stappen van veroordelen, dat is niet goed, dat doe je niet goed enz...)
Ja dan kunnen medechristenen behoorlijk teleurgesteld zijn in het grondpersoneel van God op aarde, maar niet in God zelf omdat Hij je heeft laten in zien de weg die Hij met jou persoonlijk gaat!
vele wegen leiden naar Christus, als je allemaal (hoe de weg ook gaat) maar bij Christus uiteindelijk uitkomt (kan via omwegen, smalle doorgangen, brede wegen, bergen, dalen, vliegend, kruipend, struikelend, vul maar in)
Vertrouw hierom dan geen moment op mensen, maar enkel op de God van Abraham Isaak en Jacob, de God van (vul je eigen naam maar in)

https://www.youtube.com/watch?v=HLLepnsM4uc

Op bergen en in dalen
en overal is God!
Waar wij ook immer dwalen
of toeven, daar is God!
Waar mijn gedachten zweven,
of stijgen daar is God!
Omlaag en hoog verheven,
ja, overal is God!

Psalm 43 vers 5
Mijn ziel, hoe treurt ge dus verslagen?
Wat zijt g' onrustig in uw lot?
Berust in 's Heeren welbehagen,
Hij doet welhaast uw heilzon dagen;
Uw hoop herleev', naar Zijn gebod;
Mijn Redder is mijn God.

Psalm 42 vers 5
Maar de Heer' zal uitkomst geven,
Hij, die 's daags Zijn gunst gebiedt.
'k Zal in dit vertrouwen leven,
En dat melden in mijn lied;
'k Zal Zijn lof zelfs in den nacht
Zingen, daar ik Hem verwacht;
En mijn hart, wat mij moog' treffen,
Tot den God mijns levens heffen.

[irmo]

N.a.v. de vragen die Irmo me stelde in het centraal modereerbeleid topic:.

Chaya! Een heel topic voor mij alleen? Gezien dat er verders (bijna) niemand reageert...

Wat voor God jij aanbid. wat voor een God dat is. en wat de regels zijn met betrekking tot de omgang met die God. Laten we daar maar eens mee beginnen.

Ik lees in jouw vragen onbegrip, teleurstelling en eenzaamheid. Die vragen kan ik voor jou niet beantwoorden.
Welke God aanbid ik? Ik ken maar één God.
De Almachtige Schepper van de Hemel en van de aarde. De God die wij ongelooflijk verdriet hebben aangedaan door niet te willen gehoorzamen.
De God die oneindig veel geduld met de mensen heeft.
God die zich openbaart als liefdevolle Vader, maar ook als rechtvaardig Rechter..

Ik begrijp maar heel weinig van wat jij zegt over God, en ik ervaar het nog minder.......

Je vraagt naar de regels. Ik ken geen regels. Iedereen, ongeacht wat hij of zij op de kerfstok heeft, mag tot Hem naderen in het gebed. Niemand heeft teveel zonden gedaan. Hij stuurt niemand weg..

Ik ken genoeg regels, van alles wat je moet doen en laten om bij God te komen of er vandaan te raken. Wat je moet doen om bij de kerk te horen, en wat je moet doen om er zo snel mogelijk uitgetrapt te worden. Regeltjes zat, alleen om dat het niet op papier staat zou het niet zo zijn? Dat moet je me toch eens uitleggen.

Irmo, verwar de kerk niet met de Kerk. Er zijn altijd en overal mensen die geen liefde en bewogenheid met de naaste hebben, als deze anders is, buiten de groep valt dus. Ook ik heb een paar zeer negatieve ervaringen met mijn zgn. broeders en zusters. Het heeft mijn zekerheid w.b. kerklid zijn wel eens doen wankelen ja. Maar voor mij geen reden om de kerk de rug toe te keren. .

Hoe komt het dat jij nog bij de kerk wil horen? Als ik zie hoe ze met mij omgaan, en ook met andere mensen. Ik ben het ziekenhuis ingeslagen, mijn dochter ook, een vriendin heeft zelfmoord gepleegd, alle scheldwoorden die je over je heen krijgt... Daar wil je toch niet bij horen? Als je op die manier kerk wil zijn, prima, maar dan doe je het toch echt maar zonder mij hoor.

Want dat is nl. de instelling van God Zelf geweest.
Waar wij als groep christenen bij elkaar kunnen komen om Hem te aanbidden, geestelijk onderwijs te ontvangen, bemoedigd te worden, de gemeenschap der heiligen te beleven.
En dat gaat met lek en gebrek. Omdat de mens van nature een hater is van God en zijn naaste, ook (onbekeerde) kerkmensen!.

Dat ervaar ik echt niet. Om maar een voorbeeld te noemen: bij ons in de kerk hebben we catechesatie in groepen. Ik denk dat ze dat in heel veel kerken hebben. Dan wordt er altijd een inleiding gehouden, of een gedeelte gelezen, of een vragenboekje behandeld. Helemaal prima. Daarna kun je vragen stellen of hebben we een discussie. Maar dan is er vaak nog maar een halfuurtje ofzo over. Iedereeen is het met elkaar eens en het blijft een beetje aan de oppervlakte hangen van ja, het is allemaal waar enzo, en nee, je voelt het niet altijd maar het is toch waar dus je moet er maar veel om vragen dan, en misschien behaagt de Heere het dan wel om je een gunstje te verlenen enzo, enzovoort enzovoort. Maar de echte vragen, de diepe vragen die verder onder de oppervlakte duiken, daar is gewoon geen tijd voor. En dat is toch zo zonde! Want het antwoord is er echt wel, maar tijd om dat goed uit te diepen en daar eens mooi over te spreken is er maar heel weinig. En dat is gewoon jammer.

En lukt het in de ene gemeente niet? Misschien ook niet in een tweede, dan toch zeker wel in de derde of vierde.

en een 5e of 6e? of een 10e? een 20e? Ik heb het laatst eens nagekeken: ik heb de afgelopen 5 jaar niet minder dan 100 kerken bezocht en ik heb maar in 3 kerken gehoord dat ik welkom was. Dat is toch sneu?

[Chaya]

Chaya! Een heel topic voor mij alleen? Gezien dat er verders (bijna) niemand reageert...

Niet persé hoor, want ik neem niet aan dat jij de enige bent. Ik heb het topic geopend, omdat we anders het andere teveel zouden vervuilen.

Ik begrijp maar heel weinig van wat jij zegt over God, en ik ervaar het nog minder.......

Dat is mogelijk. Ik heb ook tijden dat ik God niet ervaar in mijn nabijheid, maar dat wil niet zeggen dat Hij er dan niet is!

Ik ken genoeg regels, van alles wat je moet doen en laten om bij God te komen of er vandaan te raken. Wat je moet doen om bij de kerk te horen, en wat je moet doen om er zo snel mogelijk uitgetrapt te worden. Regeltjes zat, alleen om dat het niet op papier staat zou het niet zo zijn? Dat moet je me toch eens uitleggen.

Ik zie het niet als regels. Weet je wat het mooie is? Je moet juist niets doen! Je moet niet proberen bij de kerk te horen, maar tot God te naderen.
Je leven over te geven in Zijn Hand en dan zal Hij je verder leiden.
Je bent zo bezig met opstandig te zijn, tegen de regels te ageren, dat je het belangrijkste vergeet meis.

Dat ervaar ik echt niet. Om maar een voorbeeld te noemen: bij ons in de kerk hebben we catechesatie in groepen. Ik denk dat ze dat in heel veel kerken hebben. Dan wordt er altijd een inleiding gehouden, of een gedeelte gelezen, of een vragenboekje behandeld. Helemaal prima. Daarna kun je vragen stellen of hebben we een discussie. Maar dan is er vaak nog maar een halfuurtje ofzo over. Iedereeen is het met elkaar eens en het blijft een beetje aan de oppervlakte hangen van ja

Dan is het aan jou om hier toch doorheen te breken. Ik ken ook wel dergelijke kabbelende gesprekken. Daar heb je dus niets aan. Alleen... hoe doe je dat. Begin altijd van uit jezelf, dat jij het zo niet ervaart en beleeft. Dan voelen die anderen zich niet aangevallen. Want dat is het vaak. Zij lijken de wijsheid in pacht te hebben, hoe het allemaal moet.
Maar jij ziet het zo niet, en dat mag je gerust te berde brengen.

dus je moet er maar veel om vragen dan, en misschien behaagt de Heere het dan wel om je een gunstje te verlenen enzo, enzovoort

Dat komt uit een boekje en uit de stereotypering.

en een 5e of 6e? of een 10e? een 20e? Ik heb het laatst eens nagekeken: ik heb de afgelopen 5 jaar niet minder dan 100 kerken bezocht en ik heb maar in 3 kerken gehoord dat ik welkom was. Dat is toch sneu?

Ik kom ook in veel kerken, maar voel me nergens onwelkom (is dat een woord )
Maar.... als ik naar een OGG of GGiN ga, kleed ik me gepast, als je begrijpt wat ik bedoel.
In een gemiddelde PKN en CGK komt dat er niet op aan, daar serveert men de bezoekende gast niet af vanwege afwijkende kleding.
Dat dit wel het geval is, is niet goed. Als ik als "insider" in een lange broek en zonder hoed in een kerk in de rechterflank ga zitten, word ik net zo goed afkeurend bekeken.
Ik heb dat wel eens gezegd tegen die mensen, (tijdens een privégesprek hoor.) Waarom doen jullie zo? Dit werkt afstotend voor zoekende mensen, die die regels niet kennen.
Toen mijn zoon belijdenis deed, nodigde hij ook buitenkerkelijke vrienden uit. Twee meiden vroegen: wat moeten wij aan?
Ik zei: kom maar zoals je je normaal ook kleedt op zondag.
Ze zagen dat ik een hoed meenam. Moeten wij ook een hoed op? Nee hoor, je zult zien dat er meer vrouwen zonder hoed op zitten.
Ze denken nog steeds heel positief terug aan die kerkdienst. De predikant heette de gasten hartelijk welkom, kondigde steeds aan wat er gebeurde, (gelegenheid voor stil gebed, collecte, gaan staan en zitten) zodat niemand zich onbehaaglijk hoefde te voelen.
En zo gebeurt het in veel kerken, weet ik.
Jammer dat jouw ervaringen anders zijn. Zonder je te willen aanvallen, ben je je bewust van je eigen houding en uitstraling naar de gemeenteleden?
Is het mogelijk dat ze zich bekritiseerd voelen door jou? Het is slechts een vraag he!!

[MoesTuin]

Jammer dat jouw ervaringen anders zijn. Zonder je te willen aanvallen, ben je je bewust van je eigen houding en uitstraling naar de gemeenteleden?
Is het mogelijk dat ze zich bekritiseerd voelen door jou? Het is slechts een vraag he!!

Nou Chaya, het zou je sieren als je als topic starter deze vraag die je stelt ook aan je zelf zou stellen en zelf eens openlijk zou willen beantwoorden.
En dan breder trekkend ook richting de christenen buiten jou eigen (zoals je het zelf noemt, rechter flank)
Ben je je bewust van je houding jegens de christenen (zoals je het zelf noemt, de linker flank)
Kun je hen zien als jou broeders en zusters in de Heer, als zij de Heere Jezus Christus dienen en ze dan tegelijk ook zijn als broeders en zusters samen met jou in Hem alleen.

Want dit brengt ons tegelijk bij de topic titel en de vraag.
Hoe zou het nou toch komen dat zoveel mensen teleurgesteld zijn in mensen (hoe erg, in mede zich noemende christenen)

[irmo]

Dat is mogelijk. Ik heb ook tijden dat ik God niet ervaar in mijn nabijheid, maar dat wil niet zeggen dat Hij er dan niet is!

Daar kan ik in ieder geval niks mee.

Ik zie het niet als regels. Weet je wat het mooie is? Je moet juist niets doen! Je moet niet proberen bij de kerk te horen, maar tot God te naderen.
Je leven over te geven in Zijn Hand en dan zal Hij je verder leiden.

Er zijn echt wel regels, je maakt mij niet wijs dat het niet zo is.

Je bent zo bezig met opstandig te zijn, tegen de regels te ageren, dat je het belangrijkste vergeet meis.

Zoals?

Dan is het aan jou om hier toch doorheen te breken. Ik ken ook wel dergelijke kabbelende gesprekken. Daar heb je dus niets aan. Alleen... hoe doe je dat. Begin altijd van uit jezelf, dat jij het zo niet ervaart en beleeft. Dan voelen die anderen zich niet aangevallen. Want dat is het vaak. Zij lijken de wijsheid in pacht te hebben, hoe het allemaal moet.
Maar jij ziet het zo niet, en dat mag je gerust te berde brengen.

Wat is 'echt geloven in een hogere macht'?

De meeste mensen geloven in de liefde. En vanuit dat geloof gaan ze relaties aan. Doen ze dat omdat ze geloven in de liefde, of omdat ze graag een relatie willen? Ik denk dat je dat niet uit elkaar kunt trekken.

Mensen geloven dat het gezond is voor lichaam en geest om te sporten. En vanuit dat geloof worden ze lid van een voetbalclub. Doen ze dat omdat ze denken dat voetbal de enige ware sport is, of omdat ze de derde helft zo leuk vinden? En geloven ze nou echt dat de buitenspelregel belangrijk is?

Sommige mensen geloven dat ze er goed aan doen om hun leven te laten inspireren door sommige oude wijsheden. En vanuit dat geloof worden ze lid van een club gelijkgestemden die een zelfde levenshouding hebben. Moeten ze daarvoor die wijsheden exact letterlijk nemen? Of vinden ze vooral het warme gevoel van die gemeenschap prettig?

Dat komt uit een boekje en uit de stereotypering..

Ik hoor het elke zondag als ik naar de kerk ga.

Ik kom ook in veel kerken, maar voel me nergens onwelkom (is dat een woord )
Maar.... als ik naar een OGG of GGiN ga, kleed ik me gepast, als je begrijpt wat ik bedoel.
In een gemiddelde PKN en CGK komt dat er niet op aan, daar serveert men de bezoekende gast niet af vanwege afwijkende kleding.

Ik begrijp wat je bedoelt. En in de gemiddelde PKN begrijpen ze dan ook weinig van het geloof, naar mijn mening.

Toen mijn zoon belijdenis deed, nodigde hij ook buitenkerkelijke vrienden uit. Twee meiden vroegen: wat moeten wij aan?
Ik zei: kom maar zoals je je normaal ook kleedt op zondag.
Ze zagen dat ik een hoed meenam. Moeten wij ook een hoed op? Nee hoor, je zult zien dat er meer vrouwen zonder hoed op zitten.
Ze denken nog steeds heel positief terug aan die kerkdienst. De predikant heette de gasten hartelijk welkom, kondigde steeds aan wat er gebeurde, (gelegenheid voor stil gebed, collecte, gaan staan en zitten) zodat niemand zich onbehaaglijk hoefde te voelen.
En zo gebeurt het in veel kerken, weet ik.

Mooi voorbeeld! Kijk, zo kan het dus ook!

Jammer dat jouw ervaringen anders zijn. Zonder je te willen aanvallen, ben je je bewust van je eigen houding en uitstraling naar de gemeenteleden?

Ik denk het. Vast niet altijd, en ik zal er ook wel eens naast zitten.

Is het mogelijk dat ze zich bekritiseerd voelen door jou? Het is slechts een vraag he!!

Dat kan best. En dat mag ook, en een geprek daarover zou ook welkom zijn. Maar als je je bekritiseerd voelt, hoef je me nog niet het ziekenhuis in te slaan en dat als normaal gedrag aan je gemeente te verkopen. En dat gebeurt wel, en dat is waar ik heel veel moeite mee heb. Wij zijn het ook totaal niet met elkaar eens, gaan we waarschijnlijk ook niet worden, maar daarom kunnen we toch wel in gesprek blijven? Ik sla jou toch ook niet dood? Dat soort gedrag, dat kan gewoon echt niet.
Het overgrote deel van de gelovigen die ik ken, tja, ik begrijp hen niet. Ik begrijp niet hoe je mensen die een kind zijn verloren recht in het gezicht kunt zeggen dat dit komt omdat ze ongetrouwd samenleven. Jij zal dan zeggen, dat is niet het geloof. Maar dit zijn de woorden van een ouderling uit de kerk, en de hele gemeenschap dacht er zo over. En dan heb ik het over een plaats in de randstad, niet de bible belt. Daar komt mijn negatieve houding ten opzichte van het geloof vandaan.

Om maar eens een voorbeeld te noemen: ik was laatst in gesprek met een evangelist. Hij wilde weten waarom ik niet geloof in het christelijk geloof, en hij had tijd voor een gesprek. Op zich heel positief, dat iemand de tijd heeft(tijd neemt!!) voor een gesprek. Dus ik heb hem een van mijn argumenten verteld waarom ik er moeite mee heb.

Hij niet luisteren. Ik mijn argument( ik heb het maar bij 1 gehouden) nog eens herhalen. Ik heb geteld, ik heb in een uur tijd!!! mijn argument niet minder dan 42 keer moeten herhalen.

Ik bedoel, wat is dat? Ben je niet geinteresseerd in een ander, denk je dat het niet gemeend is als je het maar 1 keer zegt, heb je geen respect voor andermans grenzen of heb je gewoon je oren volgestopt met snot en en een mega plaat voor je kop? Op die manier een gesprek voeren is zo vreselijk vermoeiend en niet leuk, ik kan daar echt niet tegen. Laat staan dat ik dat gesprek bij elke christen moet voeren, dan wordt ik helemaal gek. Begrijp je niet hoe vermoeiend dat is en hoe vernederd ik me dan voel?

[mohamed]

Een stralend voorbeeld van hoe gemeenschappen kunnen zijn en zouden moeten zijn.

Waarom?

[mohamed]

Beste Irmo,

Alhoewel ik principieel tegen evangeliseren ben, lijk je me een leuke dame om een interessant gesprek mee aan te gaan. Daarom zou ik als de situatie zich zou voordoen ten eerste vragen: wil je graag geloven of liever niet? Zo nee, dan respecteer ik je mening, zo ja, dan wil ik je wel helpen waar mogelijk als je dat op prijs stelt, maar ik wil benadrukken dat ik slechts een mens ben die zich kan vergissen.

[irmo]

Wat bedoel je met evangeliseren Mohammed? Bedoel je daarmee een interessant gespek of wil je een manier van geloven opdringen?

Ik zou graag dingen begrijpen. Ik geloof , zij het dan niet christelijk. Ik ben geinteresseerd in het christelijk geloof, mede omdat ik uit een christelijke kerk kom. Maar ik weet niet of ik weer christelijk wil worden. Ik zou het wel graag beter willen begrijpen.

Dank voor je aanbod, erg vriendelijk.

[Chaya]

Wat is 'echt geloven in een hogere macht'?

Een hogere macht kan van alles zijn, maar het waarachtige geschonken geloof in God geeft intense vreugde en doordrenkt je hele leven, in alles wat je doet, laat en zegt.
Dan zie je iets niet meer als een regel, maar als een vreugde om het doen of juist niet te doen, uit liefde voor Hem.

De meeste mensen geloven in de liefde. En vanuit dat geloof gaan ze relaties aan. Doen ze dat omdat ze geloven in de liefde, of omdat ze graag een relatie willen? Ik denk dat je dat niet uit elkaar kunt trekken.

Aardse liefde is niet te vergelijken met God's liefde.
Menselijke liefde is eindig. Ik ken ook relaties die op zich wel stand houden, maar niet (meer) gevoed worden uit liefde.
Er zijn meer redenen waarom mensen een relatie aangaan of aanhouden.

Het overgrote deel van de gelovigen die ik ken, tja, ik begrijp hen niet. Ik begrijp niet hoe je mensen die een kind zijn verloren recht in het gezicht kunt zeggen dat dit komt omdat ze ongetrouwd samenleven. Jij zal dan zeggen, dat is niet het geloof. Maar dit zijn de woorden van een ouderling uit de kerk, en de hele gemeenschap dacht er zo over. En dan heb ik het over een plaats in de randstad, niet de bible belt. Daar komt mijn negatieve houding ten opzichte van het geloof vandaan.

Ja, ik ken ook dergelijke uitspraken. Niet alleen dom, maar ook ongepast en zelfs zondig! Wij kunnen niet op de troon van God gaan zitten en namens Hem zeggen waarom mensen iets verschrikkelijks overkomt.
God straft, maar naar onze zonden niet! Gelukkig, anders vaagde Hij ons vandaag nog allemaal weg. Die ouderling dus ook!

Om maar eens een voorbeeld te noemen: ik was laatst in gesprek met een evangelist. Hij wilde weten waarom ik niet geloof in het christelijk geloof, en hij had tijd voor een gesprek. Op zich heel positief, dat iemand de tijd heeft(tijd neemt!!) voor een gesprek. Dus ik heb hem een van mijn argumenten verteld waarom ik er moeite mee heb.

Hij niet luisteren. Ik mijn argument( ik heb het maar bij 1 gehouden) nog eens herhalen. Ik heb geteld, ik heb in een uur tijd!!! mijn argument niet minder dan 42 keer moeten herhalen.

Ik bedoel, wat is dat? Ben je niet geinteresseerd in een ander, denk je dat het niet gemeend is als je het maar 1 keer zegt, heb je geen respect voor andermans grenzen of heb je gewoon je oren volgestopt met snot en en een mega plaat voor je kop? Op die manier een gesprek voeren is zo vreselijk vermoeiend en niet leuk, ik kan daar echt niet tegen. Laat staan dat ik dat gesprek bij elke christen moet voeren, dan wordt ik helemaal gek. Begrijp je niet hoe vermoeiend dat is en hoe vernederd ik me dan voel?

Dat kwam omdat jij andere signalen uitzond, jij zat op de FM en hij zat op de middengolf, om het zo maar eens te zeggen.
Je verstaat elkaar niet, er is ruis.
Ik heb regelmatig onverwachte gesprekken, als ik even moet wachten ergens of soms met mensen op mn werk, tijdens het koffiedrinken.
Soms beginnen ze aanvallend, eigenlijk zou je je dan ongemakkelijk moeten voelen, maar ik heb inmiddels de ervaring dat ze het zo doen om te kijken of je boos wordt.
De kunst is dan rustig te blijven. Als jij voelt tijdens een gesprek, dit landt niet, hij/zij begrijpt me niet, ook niet na een paar keer uitleggen, maak dan op vriendelijke wijze een einde aan het gesprek. Je verstaat elkaar niet en dat gaat dan ook niet gebeuren.
Ik had het met een voorganger in een verpleeghuis.
De vrouw begon een gesprek met mij, ik wist niet dat zij dominee was, ik kon dat nergens aan zien.
En het gesprek liep niet, zoals bij jou, ik herhaalde zinnen en zij verstond ze niet.
Eigenlijk voelde ik eerst irritatie opkomen (nou zeg, zij is toch dominee????) en later verdrietig, soort van medelijden meer.

Het is een misverstand dat christenen elkaar onder alle omstandigheden verstaan.
Het was in Korinthe al zo

En dit zeg ik, dat een iegelijk van u zegt: Ik ben van Paulus, en ik van Apollos; en ik van Cefas; en ik van Christus.
Zo is het hier op dit forum, in veel kerken, in veel families en gezinnen.
Dat is jammer en verdrietig, het zou zo niet moeten zijn.

[irmo]

Beste Irmo,

Alhoewel ik principieel tegen evangeliseren ben, lijk je me een leuke dame om een interessant gesprek mee aan te gaan. Daarom zou ik als de situatie zich zou voordoen ten eerste vragen: wil je graag geloven of liever niet? Zo nee, dan respecteer ik je mening, zo ja, dan wil ik je wel helpen waar mogelijk als je dat op prijs stelt, maar ik wil benadrukken dat ik slechts een mens ben die zich kan vergissen.

Wat bedoel je met evangeliseren Mohammed? Bedoel je daarmee een interessant gespek of wil je een manier van geloven opdringen?

Ik zou graag dingen begrijpen. Ik geloof , zij het dan niet christelijk. Ik ben geinteresseerd in het christelijk geloof, mede omdat ik uit een christelijke kerk kom. Maar ik weet niet of ik weer christelijk wil worden. Ik zou het wel graag beter willen begrijpen.

Dank voor je aanbod, erg vriendelijk.

Mohamed?

[mohamed]

Wat bedoel je met evangeliseren Mohammed? Bedoel je daarmee een interessant gespek of wil je een manier van geloven opdringen?

Wel, ik geloof niet dat je anderen iets moet willen opdringen. Dus ik bedoel een interessant gesprek met een drankje en een hapje en wat te roken. Maar vaak vinden mensen discussiëren vervelend met iemand die voor zijn standpunten staat en dan wordt er gezeurd over het drankje, het hapje en het roken.

Ik zou graag dingen begrijpen. Ik geloof , zij het dan niet christelijk. Ik ben geinteresseerd in het christelijk geloof, mede omdat ik uit een christelijke kerk kom. Maar ik weet niet of ik weer christelijk wil worden. Ik zou het wel graag beter willen begrijpen.

Dank voor je aanbod, erg vriendelijk.

Hoezo weet je niet of je weer christelijk wilt worden en waarom ben je er dan in geïnteresseerd? Die vragen zijn niet aanvallend bedoeld maar ik denk dat het belangrijk is dat je wilt geloven in Christus en dat pas dan je zoektocht echt kan beginnen.

Wil je Christus volgen of wil je het niet? Dáár draait het om naar mijn onbescheiden mening enne graag gedaan Irmo!

[BladeStraight]

Ik ken genoeg regels, van alles wat je moet doen en laten om bij God te komen of er vandaan te raken. Wat je moet doen om bij de kerk te horen, en wat je moet doen om er zo snel mogelijk uitgetrapt te worden. Regeltjes zat, alleen om dat het niet op papier staat zou het niet zo zijn? Dat moet je me toch eens uitleggen.

Dit is in elk geval niet de Bijbelse, en ook niet de Gereformeerde leer. Uiteraard eist God van ons een volkomen leven, en het houden van de wet. Maar aangezien geen mens dat kan, en we allen in de zonde liggen, kunnen we nooit met het houden van regeltjes ook maar iets verdienen. God schenkt zijn liefde en zaligheid uit genade aan zondaren, niet aan vrome mensen die zo goed regeltjes kunnen houden.

[irmo]

Een hogere macht kan van alles zijn, maar het waarachtige geschonken geloof in God geeft intense vreugde en doordrenkt je hele leven, in alles wat je doet, laat en zegt.
Dan zie je iets niet meer als een regel, maar als een vreugde om het doen of juist niet te doen, uit liefde voor Hem.

Hoe krijg ik dat waarachtig geschonken geloof dan? Door braaf in de kerk te zitten met een dooie glimlach en alles te doen wat een ander zegt, gewoon omdat dat beter uitkomt? Of zou er toch nog iets meer aan vast zitten? En wat dan wel?

Aardse liefde is niet te vergelijken met God's liefde.
Menselijke liefde is eindig. Ik ken ook relaties die op zich wel stand houden, maar niet (meer) gevoed worden uit liefde.
Er zijn meer redenen waarom mensen een relatie aangaan of aanhouden.

Gods liefde is ook eindig. Als je niet doet wat hij wil, gooit ie je in de hel, of zijn grondpersoneel maakt je hier op aarde het leven zo zuur, dat je dr af en toe ook geen zin meer in zou hebben.

Ja, ik ken ook dergelijke uitspraken. Niet alleen dom, maar ook ongepast en zelfs zondig! Wij kunnen niet op de troon van God gaan zitten en namens Hem zeggen waarom mensen iets verschrikkelijks overkomt.
God straft, maar naar onze zonden niet! Gelukkig, anders vaagde Hij ons vandaag nog allemaal weg. Die ouderling dus ook!

Als jij weet dat jij niet mag oordelen maar dat het oordeel aan God is, waarom is er dan nooit een christen die iets aan dit soort uitspraken en praktijken doet en es duidelijk uitspreekt dattie het afkeurt? Vaak komt er een beetje achteraf geklets, zovan, we wisten het niet, ja doei! Je kijkt bewust de andere kant uit omdat je het niet wíl zien! Omdat je bang bent! Voor je eigen status, je eigen leven en je eigen aanzien! En dat is kwalijk, zeker in een kerk waar je Christus Boodschap zou moeten begrijpen en uitdragen.

Dat kwam omdat jij andere signalen uitzond, jij zat op de FM en hij zat op de middengolf, om het zo maar eens te zeggen.
Je verstaat elkaar niet, er is ruis.

En dit zeg ik, dat een iegelijk van u zegt: Ik ben van Paulus, en ik van Apollos; en ik van Cefas; en ik van Christus.
Zo is het hier op dit forum, in veel kerken, in veel families en gezinnen.
Dat is jammer en verdrietig, het zou zo niet moeten zijn.

Jammer dat het alleen maar blijft bij een trieste constatering dat het niet zo mag zijn. Als iedereen dat constateert en verder niks doet, verandert er ook nooit wat.