Teleurgesteld in mensen, maar niet in God?

[Speedy]

Bij ons werd tucht vooral gebruikt om moedwillig andere mensen pijn te doen. Zie ook de voorbeelden die ik aan BladeStraight schreef.

De week nadat ik onder censuur was gezet kreeg ik met de post mijn lidmaatschapsbewijsje opgestuurd. Toen ik de volgende zondag naar de kerk wilde gaan, werd ik aan de deur geweigerd, ik mocht er niet in. Ik voel de starende blikken van al die mensen nóg in mijn rug. Vanaf toen ben ik daar nooit meer naar de kerk geweest, ik mocht toch niet. Dus ik voel dat wel degelijk als eruitgetrapt zijn. In gesprek wilden ze niet.


Vroeger had ik er verdriet om , en voelde ik me vernederd. Het is heel pijnlijk als je niet mag gaan terwijl Jezus zegt dat je welkom bent. Tja, in de kerk niet nee. Nu niet meer. Ik heb er geen behoefte aan om in een ruimte zijn met mensen die mij alleen willen kwetsen en war ik toch niet welkom ben. Laat maar zitten. Hoeft niet meer.

Ik weet dat het wel eens grof kan toe gaan, maar dit heb ik nog nooit gehoord. Wat is er dan gebeurd dat ze zo reageren? Het kan er bij mij niet in omdat het dan om een paar 'vragen' zou gaan?

[irmo]

Wat bedoel je met `vragen´ Speedy?

[Speedy]

Wat bedoel je met `vragen´ Speedy?

Nou je eigen vragen

viewtopic.php?p=2055972#p2055972

[irmo]

O die vragen. Daar kan ik in de kerk echt niet mee terecht hoor. Had ik dat niet al eens uitgelegd?

[Chaya]

De week nadat ik onder censuur was gezet kreeg ik met de post mijn lidmaatschapsbewijsje opgestuurd.

Dat mogen ze niet zomaar doen, daar moeten gegronde redenen voor zijn, anders zijn zij fout en kun je dit bij de classis melden.
Je komt nu over als een slachtoffer, de kerk deed alles fout en jij deed niets bijzonders.
Is het werkelijk zo gegaan?

Toen ik de volgende zondag naar de kerk wilde gaan, werd ik aan de deur geweigerd, ik mocht er niet in.

Als het werkelijk zo gegaan is, is dit een reden om die kerkelijke gemeente te berispen, dan wel onder censuur te zetten.
Want dat klopt niet. Maar sorry, dit is jouw kant van het verhaal, waar wij het mee moeten doen.

Vroeger had ik er verdriet om , en voelde ik me vernederd. Het is heel pijnlijk als je niet mag gaan terwijl Jezus zegt dat je welkom bent.

Het is dus een gebeurtenis van langer geleden. In een bepaalde gemeente gebeurd. Intussen ben je ouder, hopelijk wijzer, geworden en denk je dan niet, het zal in een andere gemeente vast heel anders zijn?

Ik heb er geen behoefte aan om in een ruimte zijn met mensen die mij alleen willen kwetsen en war ik toch niet welkom ben. Laat maar zitten. Hoeft niet meer.

Ik ben zelf ook een slachtoffer van een kerkelijke dwaling, ik wijd er verder niet over uit, maar het heeft een diepe impact gehad en als ik het echt oprakel, word ik nog steeds boos en verdrietig.
Maar het heeft geenszins mijn geloof in God aangetast.
Ik moest zelfs aan het werk, ik moest degenen die mij leed hadden aangedaan, gaan vergeven. Eenzijdig he!
En ik kon het niet! No way. En toch moest het.
Ik dacht dat het me heel veel zou kosten, en dat was een misvatting.
Het kostte me niks, integendeel, ik kan het loslaten.
Beste irmo, wat mensen je aandoen, hoezeer ze je kwetsen, in de kerk, het zegt niets over God!
Milde handen, vriendelijk ogen, hoe kun je dit nu afwijzen???

[irmo]

Dat mogen ze niet zomaar doen, daar moeten gegronde redenen voor zijn, anders zijn zij fout en kun je dit bij de classis melden.
Je komt nu over als een slachtoffer, de kerk deed alles fout en jij deed niets bijzonders.
Is het werkelijk zo gegaan?

Technisch gesproken kwamen ze het aan de deur afleveren. En ik ben absoluut geen slachtoffer, maar in gesprek wilden ze gewoon niet. Dat vond ik toen wel jammer.

Als het werkelijk zo gegaan is, is dit een reden om die kerkelijke gemeente te berispen, dan wel onder censuur te zetten.
Want dat klopt niet. Maar sorry, dit is jouw kant van het verhaal, waar wij het mee moeten doen.

Kan dat serieus ja? Dat wist ik niet. Ik weet niet of ik daar wel zin in heb,om er zoveel moeite in te steken als ze toch niet willen. Naar de kerk wil ik toch niet meer.

Het is dus een gebeurtenis van langer geleden. In een bepaalde gemeente gebeurd. Intussen ben je ouder, hopelijk wijzer, geworden en denk je dan niet, het zal in een andere gemeente vast heel anders zijn?

Nee. Ik heb een lange tijd aan kerkshoppen gedaan, wel een jaar of 5, maar ik ben bij bijna alle kerken min of meer hetzelfde tegengekomen. Het is heel moeilijk uit te leggen, omdat ik er geen woorden voor heb.

Maar het heeft geenszins mijn geloof in God aangetast.

Hoe kan dat?

Beste irmo, wat mensen je aandoen, hoezeer ze je kwetsen, in de kerk, het zegt niets over God!

Waarom niet? Dat ervaar jij dan echt duidelijk anders dan ik.

Milde handen, vriendelijk ogen, hoe kun je dit nu afwijzen???

Als je dat al tegenkomt, is het vaak niet oprecht. En als ik dat doorheb heb ik er geen moeite om het af te wijzen.

[mohamed]

Beste Irmo, zoals ik je eerder al vroeg: wil je wel geloven? Helaas wek je de indruk dat je niet wilt en dan is er ook geen weg. Word a.u.b. niet een van de geveinsden en weet wat je wilt.

[Chaya]

Dat wist ik niet. Ik weet niet of ik daar wel zin in heb,om er zoveel moeite in te steken als ze toch niet willen. Naar de kerk wil ik toch niet meer.

Dan houdt alles op.

Nee. Ik heb een lange tijd aan kerkshoppen gedaan, wel een jaar of 5, maar ik ben bij bijna alle kerken min of meer hetzelfde tegengekomen. Het is heel moeilijk uit te leggen, omdat ik er geen woorden voor heb.

Dat snap ik echt niet. Echt niet. Waar ben je dan geweest?
In onze kerk worden elke zondag de gasten en de mensen die meeluisteren via internet, hartelijk verwelkomd en de wens wordt uitgesproken dat ze zich dat ook werkelijk voelen. Vaak bidt de predikant (of ouderling als er preeklezen is) speciaal voor de gasten.
En dat is niet alleen in onze gemeente zo, ik hoor dat ook bij andere kerken waar ik kom of via internet luister.
Dan voel ik me nog verbonden ook.

Hoe kan dat?

Omdat iets door mensen is aangedaan, niets met God te maken heeft! Ze kunnen het wel doen zogenaamd in God's Naam, maar daar zijn hele oorlogen op uitgevochten en dacht je nu werkelijk dat dit onder Zijn goedkeuring gaat?
Je bent volwassen, koppel dat eens los.
Geloof is een persoonlijke zaak. Ben je gekwetst, teleurgesteld, leg het aan de Heere voor. Misschien dat het later juist ten goede wordt gekeerd, omdat er nieuwe deuren voor je worden geopend.
Maar je moet wel willen en dat lees ik bij jou helaas niet.
Je blijft erin hangen en nu deugt er niemand meer. Althans, zo lees ik het.

Als je dat al tegenkomt, is het vaak niet oprecht. En als ik dat doorheb heb ik er geen moeite om het af te wijzen.

Ik bedoelde niet van mensen, maar van God!
Psalm 25, die ken je toch wel hoop ik?
Denk aan't vaderlijk meêdogen,
HEER, waarop ik biddend pleit;
Milde handen, vriend'lijk' ogen,
Zijn bij U van eeuwigheid.
Sla de zonden nimmer ga,
Die mijn jonkheid heeft bedreven;
Denk aan mij toch in genâ,
Om Uw goedheid eer te geven.

Hoeveel troost gaat hier niet van uit, je kunt het nauwelijks met droge ogen zingen als je dit tot je door laat dringen.

[Speedy]

Ik krijg zo langzamerhand het idee dat er meer aan de hand geweest moet zijn. Een gemeente die op elkaar toeziet, doet zoiets niet op deze wijze.

[elbert]

Er zijn hier een aantal berichten verwijderd.
Kritiek op de moderatie kun je hier kwijt: viewtopic.php?f=6&t=28554
Kritiek op elkaar kun je via pb afhandelen.

[mohamed]

Wat die uitleg betreft: zover was ik gekomen ja. Maar ik heb daar erg veel vragen bij, en juist die vragen gaat het mij nou om. Maar ik merk ook ,dat de meeste mensen het niet zo leuk vinden dat je vragen stelt.

Spijtig om te lezen, ik heb geen moeite met vragen, maar wel als er kleinerend gereageerd wordt op de antwoorden.