ereunao schreef:De 31e okt. is uitgeroepen tot Hevormingsdag en de kerkelijke pers staat bol van art. over de Reformatie. Er worden diensten belegd om de Reformatie te herdenken. En nu was het ongetwijfeld de daad van een geloofsheld toen Maarten Luther het opnam tegen de machtige Roomse Kerk door die 95 stellingen aan de deur van de slotkapel te Wiittenberg te spijkeren. Maar intussen vergeten wij dat er ook in de kerk van de Reformatie ontstellend veel van de RKK is blijven hangen:
1e: de leer van de alleen-zaligmakende kerk. Want God is helemaal niet aan de kerk gebonden om het heil te bemiddelen en uit te delen.Israël b.v. was en zal straks ook weer zijn een heel ander heilsorgaan dat nooit tot de kerk behoord heeft. Want de kerk, (ik spreek hier voor de duidelijkheid liever van de Gemeente v.Chr,) Is een geloofsgemeenschap die door de inwonende Geest organisch aan Hem verbonden is in Zijn opstandingsleven. Zij was er dus niet en kon er ook niet zijn voordat Hij als de Eersteling uit de doden was gestaan en de H.Geest had uitgestort zie 1 Kor.12:13.
2e: De koninkrijksgedachte. Het koninklijk ambt van Chr. is altijd sterk onder belicht gebleven. Want ook bij Calvijn valt alle nadruk op het geestelijk karakter van Christus´s koningschap en koninkrijk. Christus´ koningschap heeft buiten de kerk bij Calvijn kennelijk geen taak. De enige keer dat hij in dit verband de cirkel wijder trekt en over de volkeren spreekt is het in deze zin dat Christus hun rechter is om de aarde te bedekken met lijken!!.(Inst.II, XV,5) hier lijkt mij ieder commentaar overbodig! Maar ook de Reformatie heeft in navolging van Rome Christus Koning van de kerk gemaakt en de troon van David in de kerk neergezet. Maar Hij is de Koning van Israël en die troon staat niet in de kerk en ook niet in de hemel, dat is Gods troon,Jes.66:1, maar in Jeruzalem! Jer.3:17, 1Kron.29:23. gr: ereunao
( Ik heb dit ok op een andere topic geplaatst, maar hier leek mij ook hier en juist vandaag erg relevant) gr: ereunao
Beste Ereunao
Er is niet enkel nog het feit dat, zoals je zegt, er ontstellend veel van de Roomse leerstellingen zijn blijven hangen die door de reformatoren niet werden aangepakt. Maar het is veel erger dat de valse leerstellingen die zij wel hebben “aangepakt” door praktisch alle gereformeerden werden verlaten of “vergeten”.
Nochtans zowel Luther in Duitsland en zijn omringende landen als Tyndale in de Angelsaksische streken, zijn het die door hun vertaling en Bijbelonderzoek als de grondleggers en verdedigers van het reformatorisch erfgoed in Europa kunnen beschouwd worden.
Daarom laat ik ook hen hier aan het woord in verband met hun reactie op o.a. de Bull (Apostoloici Regimis) die door Paus Leo X verspreid werd op maandag 19 december 1513, waarin o.a. geschreven wordt:
Damnamus et reprobamus omnes assertentes animam intellectivam mortalem es” (Wij vervloeken en verwerpen ten zeerste al diegenen die beweren dat de intelligente ziel sterfelijk is.Deze bull was gericht tegen de (volgens de RKK) groeiende “ketterij” van hen die de natuurlijke onsterfelijkheid van de ziel ontkennen en de voorwaardelijke onsterfelijkheid van de mens voorstaan.
Als reactie op deze uitgave publiceerde Martin Luther een scriptie op 31 oktober 1517 in Wittenberg . In zijn 1520 gepubliceerde Verdediging citeert Luther op 41 van deze proposities dat
“de Pauselijke verklaring betreffende de onsterfelijkheid één van die monsterlijke leerstellingen is die men kan vinden in de Roomse mesthoop van decreten”Martin Luther Assertio omnium Articolorum, Martin Luther per Bullam Leonis x Novissimam Dammatorum ( Assertion of all articles of M.Luther condemned by the latest Bull of Leo X) article 27, Weimar Edition of Luther’s work vom 77,pp 131,132
En verder schrijft diezelfde Martin Luther (1493-1546)
Wij moeten leren om onze visie betreffende de dood in het juiste licht te plaatsen, zodat wij daarover gewaarschuwd zijn tegen ongeloof. Want in Christus is er waarlijk geen dood, maar een fijne, zoete en korte slaap. Die ons bevrijdt van dit tranendal, van zonde en van de angst voor de uiteindelijke echte dood, en van al de tegenslagen van dit leven. En we zullen veilig en zonder zorgen zijn, rustig en zachtjes voor een korte tijd rusten zoals op een sofa, tot de tijd waarop Hij ons zal doen ontwaken samen met al zijn dierbare kinderen tot Zijn eeuwige glorie en vreugde .
Daar wij het nu een slaap noemen , weten we dat wij niet zullen blijven slapen maar wederom ontwaken en leven, en dat de tijd waarbij wij geslapen hebben ons enkel zal toeschijnen alsof wij juist in slaap gevallen zijn. Daarom zullen wij onszelf bekritiseren omdat verast of bang waren van zulk een dodenslaap gevolgd door een plotseling opwekking waarbij wij levend tevoorschijn komen uit het graf en uit de ontbinding, en totaal gezond, fris en met een zuiver, rein en verheerlijkt lichaam onze Heer en redder Jezus Christus in de wolken ontmoeten
“Overal in de Schrift vinden wij dergelijke bemoedigingen die spreken van de dood van de heiligen alsof zij in slaap vallen en zo verzameld worden tot hun vaderen. En dat de dood overwonnen is door dit geloof en troost in Christus wachtende op de opstanding tezamen met de heiligen die hen in geloof zijn voorgegaan A compound of Luther’s Theologie, edited by Hugh Thomason Ker Jr page 22)
Zelfs vanuit RKK zijde werd bevestigd wat Luther geloofde en leerde want de Aardsbisschop Francis Blackburne schreef :
Luther ging de leer aan van de slaaptoestand van de ziel en dit op basis van de Schrift. En daarvan maakte hij gebruik om zowel het bestaan van het vagevuur als de heiligenverering te weerleggen. En hij behield deze overtuiging tot aan het einde van zijn leven.
( Francis Blacburne, short historical View of the controversy concerning an Intermidiate state 1765 p 14 )
Ook in Engeland kwam de Bijbelvertaler Tyndale (1484-1536) net als Luther, na intens Bijbelonderzoek, tot de gelijklopende conclusie. Waarbij hij als verdediger van de reformatorische leer ook als verdediger van de leer van de voorwaardelijke onsterfelijkheid optrad.
Dit, zowel als andere leerstellingen, bracht hem in direct conflict met de pauselijke voorvechter Thomas More, die Tyndal en Luther in sterke mate tegenstond omdat deze, om het met de woorden van More te zeggen
” verklaren dat alle zielen te slapen liggen tot de dag van het oordeel”
In 1530 reageerde Tyndale krachtig tegen More door te zeggen
“ En jij door hen ( de vertrokken zielen) in de hemel, de hel of in het vagevuur te plaatsen vernietigt de argumenten waarmede Christus en Paulus de opstanding bewijzen… En nogmaals, als de zielen in de hemel zijn, zeg mij dan waarom zij niet in dezelfde goede omstandigheden verkeren als de engelen. En indien zo, welke zin of betekenis heeft de opstanding dan nog?William Tyndale “ An Answer to Sir Thomas More’s dialoge” , Parker’s 1850 reprint Bk 4, ch4, pp. 180-181