Rouwen, dat is leven met een open wond. Al je zintuigen staan op scherp, je bent overgevoelig voor elk woord. Dat is niet alleen erg vermoeiend, maar je wordt op de meest onverwachte momenten enorm op je ziel getrapt.
En dat heeft dan niemand zo bedoeld.
Het gebeurt gewoon.
Mensen kunnen ondoordacht zulke pijnlijke dingen zeggen.
Rouwen, dat is leven met een open wond waar mensen onbewust wat zout in strooien.
Een rouwbezoek kan dan een bezoeking worden.
Zo heeft Jakob de bezoeken en woorden van zijn zoons misschien ook ervaren.
Wat is dat een verschrikkelijke en harde boodschap voor Jakob geweest. Toen dit in volle kracht op hem afkwam. Zie je die oude man zitten, met de bebloede kleren van Jozef in zijn handen? Hij heeft zijn handen omhoog gestoken en van verdriet uitgeroepen: Het is mijns zoons rok! Een boos dier heeft hem opgegeten, voorzeker is Jozef verscheurd! En dan scheurt Jakob zijn mantel en strooit as op zijn hoofd.
Soms is het verdriet te groot en zijn de wonden te diep. Dan is een mens met niets en met niemand meer te troosten.
Vader Jakob had 1000 vragen waar geen antwoord op kwam.
Hij wist ten diepste niet eens óf Jozes wel gestorven was.
Dat is iets ontzettends. Zo weten we van ouders van wie een kind vermist is. Soms tegen beter weten in blijven ze hoop houden.
Zo zijn er ook vandaag van die dooddoeners, die nietszeggende waarheden:
Je moet niet vragen 'waarom', maar 'waartoe'.!
Alsof een mens zijn nood niet mag uitschreeuwen voor God.
Of:
Wees maar dankbaar voor wat je nog over hebt!
Met andere woorden: je bent ondankbaar.
Of:
Ja, het is wel erg voor je maar ik hoorde pas van iemand die.....
en dan volgt een heel verhaal over de ellende van anderen.
Met de boodschap: het kan altijd erger, dus wees maar stil.
En zo wordt de smart verzwaard. Rouwbezoeken kunnen soms een bezoeking zijn.
Enkele citaten uit: Voor de jeugd, BewaarhetPand - ds. M.A. Kempeneers.