De zondag.

[Jesaja40]

Marnix citeert:

Dat plus dat ik aan een preek ruim voldoende heb, door de week actief ben en met mensen samenkom en dat men 15 eeuwen na de Bijbel opeens bedacht dat een tweede dienst nodig was (wegens gebrekkige kennis onder het volk) en vervolgens die tweede dienst een traditie is geworden vind ik genoeg reden om regelmatig over te slaan. Als dat uit gemakzucht is of gebrek aan interesse of wat dan ook, dan is daar zeker wat van te zeggen. Maar je de liefde voor God niet alleen afmeten aan of men op zondag wel 2x naar de kerk gaat. Dat was mijn punt. Niet dat ik er zo min mogelijk tijd aan kwijt wil zijn. Het liefst zou ik na de ochtenddienst een gezamenlijke maaltijd met de gemeente hebben met daarbij ruimte voor gesprekken, samen praten en samen bidden. Dan blijf ik echt niet weg, ook al kost het allicht meer tijd dan een ochtenddienst en een middagdienst bezoeken. Ik denk dat het goed is dat er gekeken wordt naar nieuwe vormen ipv de traditie maar in stand te houden en vervolgens te klagen dat er 's middags zo weinig mensen zijn...

Helemaal mee eens.
In iedere gemeente kom je alleenstaande en eenzame mensen tegen en hoe waardevol is het om een sociaal samenzijn te creëren door een gezamenlijke maaltijd, de gelegenheid tot een gesprek en de gelegenheid om in gebed te gaan met elkaar. Voor de schuchtere kan dat een drempel zijn maar benader hen met veel liefde en tact. Ook na verloop zal deze zich thuis voelen. Wat dat betreft past de uitwerking van Psalm 133 daar heel goed bij.

[Marnix]

Marnix citeert:


Helemaal mee eens.
In iedere gemeente kom je alleenstaande en eenzame mensen tegen en hoe waardevol is het om een sociaal samenzijn te creëren door een gezamenlijke maaltijd, de gelegenheid tot een gesprek en de gelegenheid om in gebed te gaan met elkaar. Voor de schuchtere kan dat een drempel zijn maar benader hen met veel liefde en tact. Ook na verloop zal deze zich thuis voelen. Wat dat betreft past de uitwerking van Psalm 133 daar heel goed bij.

Ja. Wij hebben op wijkniveau bijvoorbeeld een kring, we komen samen in het buurthuis met een gezamelijke maaltijd waarbij mensen ook gewoon hun buurtgenoten meenemen, er af en toe een zwerver mee komt eten, we hebben dan ook een kindermoment, koffie na afloop en de ene week daarna een onderwerp / bijbelstudie en de andere week spelen we spelletjes met elkaar. We delen mooie en moeilijke momenten, bidden samen, voor elkaar. Er is een hechte band waarbij men elkaar op allerlei vlakken praktisch "tot hand en voet" is. Mensen bezoeken, voor ze koken als ze ziek zijn, dat soort dingen. Ik vind dat ontzettend waardevol en belangrijk en volgens mij, als we toch kijken naar de eerste gemeenten, is het goed dat daar ruimte voor is. Dat is volgens mij belangrijker dan op zondag nog een tweede preek te horen. (overigens, zoals ik eerder aangaf vind ik het tijdstip ook wel ongelukkig, als de tweede dienst 's avonds zou zijn zou ik er denk ik wel vaker bij zijn)

[Chaya]

Het moet vooral leuk, luchtig en niet te zwaar zijn. Lekker eten, gezellige middagen en avonden.
Word je hierdoor toegerust?
Intussen gaat de kerk teloor, een handjevol trouwe mensen die nog de moeite nemen om s'middags naar de kerk te komen.
Lijkt mij ook zo'n opsteker voor de predikant. Niet dus.

Deze dominee zegt het nog wat scherper dan ik:
Wie het voorportaal van het Koninkrijk Gods (nl. één van de christelijke kerken op aarde) minacht, loopt grote risico's niet in dat Koninkrijk in te gaan. Bij bekering hoort ook dat je jezelf niet te goed acht om bij een concrete gemeente van God te willen horen.
KUN JE ZONDER KERKGANG ZALIG WORDEN

De argumenten om slechts eenmaal per zondag naar de kerk te gaan, zijn zo zwak, dat ze mij niet in het minst kunnen overtuigen.
God geeft de middelen. De lauwheid en halfslachtigheid wordt in de Bijbel sterk veroordeeld.
Het gebeurt mij soms dat ik met enige tegenzin s'middags naar de kerk ga omdat er een predikant voorgaat die niet bepaald mijn voorkeur heeft.
En keer ik beschaamd naar huis, omdat er een bemoediging voor mij was.
En ik kreeg de Zegen mee!
Waar gaat je hart naar uit? Is er honger naar het Woord of is Studio Sport of Boer zoekt vrouw toch aantrekkelijker?

Geloof is geen kwestie van vrijblijvendheid: het heeft altijd consequenties.

Precies! En soms gaat het zelfs tegen het vlees in.

[naamloos]

Het moet vooral leuk, luchtig en niet te zwaar zijn. Lekker eten, gezellige middagen en avonden.

Niks mis mee. Of denk je dat God een hekel aan gezelligheid heeft, en dat hij tegen lekker eten is?

Deze dominee zegt het nog wat scherper dan ik:
Wie het voorportaal van het Koninkrijk Gods (nl. één van de christelijke kerken op aarde) minacht, loopt grote risico's niet in dat Koninkrijk in te gaan.

Ach, dat is slechts een mening van een dominee. Die neem ik voor wat ie waard is.

Bij bekering hoort ook dat je jezelf niet te goed acht om bij een concrete gemeente van God te willen horen.
KUN JE ZONDER KERKGANG ZALIG WORDEN

Nog nooit gehoord dat mensen diensten overslaan omdat ze zichzelf te goed vinden voor hun gemeente.
Dat vind ik maar een rare gedachtekronkel. Je moet er maar opkomen!

Lauwheid, halfslachtigheid, gebrek aan liefde, jezelf te goed voelen .... het lijkt erop dat in sommige kerken vooral geleerd wordt om anderen te veroordelen.

[Marnix]

Het moet vooral leuk, luchtig en niet te zwaar zijn. Lekker eten, gezellige middagen en avonden.
Word je hierdoor toegerust?
Intussen gaat de kerk teloor, een handjevol trouwe mensen die nog de moeite nemen om s'middags naar de kerk te komen.
Lijkt mij ook zo'n opsteker voor de predikant. Niet dus.

Nu verdraai je mijn woorden. Ik heb nergens “leuk” en “gezellig” genoemd. Wel hoe de samenkomsten in de eerste gemeente waren. Jammer dat je dat dan zo probeert weg te zetten.

Deze dominee zegt het nog wat scherper dan ik:
Wie het voorportaal van het Koninkrijk Gods (nl. één van de christelijke kerken op aarde) minacht, loopt grote risico's niet in dat Koninkrijk in te gaan. Bij bekering hoort ook dat je jezelf niet te goed acht om bij een concrete gemeente van God te willen horen.
KUN JE ZONDER KERKGANG ZALIG WORDEN

Ik kan me daar best wel in vinden zolang het niet gaat over 1 of 2x naar de kerk gaan. Ik minacht de kerk totaal niet.

De argumenten om slechts eenmaal per zondag naar de kerk te gaan, zijn zo zwak, dat ze mij niet in het minst kunnen overtuigen.
God geeft de middelen. De lauwheid en halfslachtigheid wordt in de Bijbel sterk veroordeeld.
Het gebeurt mij soms dat ik met enige tegenzin s'middags naar de kerk ga omdat er een predikant voorgaat die niet bepaald mijn voorkeur heeft.
En keer ik beschaamd naar huis, omdat er een bemoediging voor mij was.
En ik kreeg de Zegen mee!
Waar gaat je hart naar uit? Is er honger naar het Woord of is Studio Sport of Boer zoekt vrouw toch aantrekkelijker?

Het heeft niets met lauwheid te maken. De vraag is of er liefde is voor God en voor elkaar. Dat jij die liefde afmeet aan het aantal bezochte diensten is jammer. Dit soort gevoelsargumenten vind ik dan weer allerminst overtuigend.

[blijblij]

https://openaccess.leidenuniv.nl/bitstr ... rAIga2Oh0e

Interessant artikel over de samenkomsten in de 1e en 2e eeuw.

[Jesaja40]

Chaya citeert:

Het moet vooral leuk, luchtig en niet te zwaar zijn. Lekker eten, gezellige middagen en avonden.
Word je hierdoor toegerust?
Intussen gaat de kerk teloor, een handjevol trouwe mensen die nog de moeite nemen om s'middags naar de kerk te komen.
Lijkt mij ook zo'n opsteker voor de predikant. Niet dus.

Dus als er doordeweeks een samenzijn is zou je niet "toegerust kunnen worden"? Nee, de kerkgang gaat niet teloor zonder een 2e dienst. Waarom waren die tweede leerdiensten ingevoerd? Was dat niet omdat er heel weinig kennis was. Die kennis kwam niet uit boekjes, die waren(schaars en onbetaalbaar in de 16e eeuw. Geen oudvaders, dat is later op schrift gesteld en gedrukt. Het kwam uit de mond van de gewone gemeentepredikant.

En over het leuke en gezellige gesproken: weet u hoe dat was in Israël? Daar gingen meer mannen naar de synagoge. Vrouwen waren in de minderheid, zij zorgden voor de kinderen en de zuigelingen die nog niet meekonden naar de synagoge. Heel veel werk werd besteed om een sjabbatsmaal gereed te maken, het is immers de wekelijke feestdag. En de man, die uit de synagoge kwam vertelde gewoon wat de rabbijn had uitgelegd. Toen wist ieder huisgezin in Israël welk onderdeel van de Thora werd besproken.

[hans0166]

De argumenten om slechts eenmaal per zondag naar de kerk te gaan, zijn zo zwak, dat ze mij niet in het minst kunnen overtuigen.

als ik naar de kerk kan waar ik behoor, ga ik 6 keer per dag bij voorkeur zelfs 7x .. dát is bijbels... 7 maal daags heb ik Uw lof gezongen"... (ps 119)

waar staan de 2x van jou?

De lauwheid en halfslachtigheid wordt in de Bijbel sterk veroordeeld.

die gaan nooit over kerkgang, maar over geloof.

[Yoshi]

Waarom alleen op de zondag? Een beetje kerk heeft toch elke dag vieringen/diensten?

[Marnix]

Er zijn wel gemeenten die af en toe een doordeweekse dienst beleggen. Maar het hoeft niet per se middels een eredienst, je kan door de week overal christenen ontmoeten en verbinding met elkaar zoeken

[Yoshi]

Dat kan zeker, zou ook het ideaal zijn, maar als je zo obsessief* waarde hecht aan een 2e kerkgang op de zondag, waarom dan stoppen op de zondag? Het kerkgebouw staat er elke dag van de week en staat er vaak nogal doelloos bij op de andere dagen.

In mijn geloofsgemeenschap kan ik (vrijwel) dagelijks naar de kerk voor een viering. En ook zonder viering kan ik naar binnen lopen. Alhoewel ik daar zelden gebruik van maak vind ik het wel prettig.

*zo obsessief dat andere leden van de geloofsgemeenschap de mat worden genomen.

[elbert]

Er zijn wel gemeenten die af en toe een doordeweekse dienst beleggen. Maar het hoeft niet per se middels een eredienst, je kan door de week overal christenen ontmoeten en verbinding met elkaar zoeken

Maar gaat het daar primair om in de eredienst? Elkaar ontmoeten? Ja ook, maar niet in de eerste plaats. In een eredienst ontmoeten we als gemeente God en als gevolg daarvan ook elkaar. We leven samen uit de Bron, ook in een 2e dienst op zondag.
Dan kunnen we nu natuurlijk de opmerking plaatsen dat we God ook buiten de kerk kunnen ontmoeten. Natuurlijk kan dat, net zoals we water kunnen vinden in de woestijn. Maar dat is niet de meest voor de hand liggende plek om te zoeken.

maar als je zo obsessief* waarde hecht aan een 2e kerkgang op de zondag

Het is geen obsessie (dat zijn jouw woorden), maar een kwestie van waarderen.
Ik waardeer de 2e dienst en wel om de reden waarom die is ingesteld: om te onderwijzen, diepgang te geven aan kennis van het Woord.
Dat is trouwens niet iets wat aan de 16e eeuw is voorbehouden, alsof men toen minder onderwezen was in het Woord van God dan nu.
Ik zeg het maar voorzichtig: zo goed is het over het algemeen met de diepgang en kennis van het Woord van God nou ook weer niet gesteld.

[Chaya]

Chaya citeert:
En over het leuke en gezellige gesproken: weet u hoe dat was in Israël? Daar gingen meer mannen naar de synagoge. Vrouwen waren in de minderheid, zij zorgden voor de kinderen en de zuigelingen die nog niet meekonden naar de synagoge. Heel veel werk werd besteed om een sjabbatsmaal gereed te maken, het is immers de wekelijke feestdag. En de man, die uit de synagoge kwam vertelde gewoon wat de rabbijn had uitgelegd. Toen wist ieder huisgezin in Israël welk onderdeel van de Thora werd besproken.

Zo was die cultuur, destijds. De man was het hoofd van zijn vrouw, hij was ook het hoofd van het gezin en verantwoordelijk voor hun welzijn, ook geestelijk. In onze cultuur zijn man en vrouw gelijk.
Ook is het zo dat niet alle mannen geestelijk goed toegerust zijn. Denk daarbij aan de vrouwen die met een onchristelijke man getrouwd zijn, of de man is na zijn huwelijk afgehaakt.
De vrouwen konden waarschijnlijk toen ook niet lezen. Nu zijn de vrouwen net zo hoog - of hoger - geschoold als hun man.

die gaan nooit over kerkgang, maar over geloof.

Het één is het gevolg van het ander!
Ik kom bij oude mensen en zij zijn zeer bedroefd dat kerkgang niet meer mogelijk is. Ze luisteren dan - indien mogelijk - via internet, maar toch ervaren ze niet zo die gemeenschap der heiligen.

Ik zeg het maar voorzichtig: zo goed is het over het algemeen met de diepgang en kennis van het Woord van God nou ook weer niet gesteld.

Jij kan het zeggen als moderator
Als ik zoiets zeg krijg ik (altijd diezelfde) forummers over me heen.
Het blijkt uit veel discussies dat idd vaak de ware kennis ontbreekt. Teksten worden volledig uit verband getrokken en omgezet zoals het goed uitkomt.
God is Liefde, schijnt alles goed te vinden, en iedereen die goed leeft komt in de hemel.

De andere kant van God komt hier zelden aan bod. We zijn niet rechthebbend!
We kunnen zo vroom en rechtzinnig zijn als maar mogelijk, maar toch het ware Godvruchtige nabije leven missen.
Maar dat mag ik niet zeggen.

[Jesaja40]

Chaya citeert:

Zo was die cultuur, destijds. De man was het hoofd van zijn vrouw, hij was ook het hoofd van het gezin en verantwoordelijk voor hun welzijn, ook geestelijk. In onze cultuur zijn man en vrouw gelijk.
Ook is het zo dat niet alle mannen geestelijk goed toegerust zijn. Denk daarbij aan de vrouwen die met een onchristelijke man getrouwd zijn, of de man is na zijn huwelijk afgehaakt.
De vrouwen konden waarschijnlijk toen ook niet lezen. Nu zijn de vrouwen net zo hoog - of hoger - geschoold als hun man.

Hoezo waren vrouwen minder in die dagen? Denk aan Spreuken 31, het loflied op de vrouw, die nog steeds op Erev-Sjabbat wordt gelezen. Het gaat niet om scholingsverschillen maar om de intentie hoe men het geloof beleefd. Daarin dient wederzijds respect te zijn.

[Chaya]

Chaya citeert:
Hoezo waren vrouwen minder in die dagen? Denk aan Spreuken 31, het loflied op de vrouw, die nog steeds op Erev-Sjabbat wordt gelezen. Het gaat niet om scholingsverschillen maar om de intentie hoe men het geloof beleefd. Daarin dient wederzijds respect te zijn.

De cultuur in die dagen Jesaja!
De vrouw noemde haar man: heer.
Je ziet er nog iets van terug in de islamitische cultuur.
In het westen noemt men dit onderdrukking, maar veel vrouwen voelen zich juist veilig en gelukkig in deze situatie. Hun man leidt en beschermt hen.
Niet minder dus!