lekkerbek schreef:En als wij dachten: moet hij dit ook nog meemaken, kreeg mijn oom de kracht om het te dragen, en zochten we als omstanders het gebed.
Zo is dat. Er is een wisselwerking tussen God en ons. Wij mogen reageren op Zijn zorg voor ons, Hij is altijd degene geweest die naar ons toekwam, toenadering zocht, dat nog steeds doet en zal blijven doen. Wij mogen tegenover lijden niet inactief blijven. We mogen en moeten er tegen ingaan, het verzachten, het proberen te verhelpen. Laten we een voorbeeld nemen aan onze Heer die zorg had voor de zieken en voor hen die lijden ondergingen, bij Hem was er niemand aanwezig in Zijn lijden... Door aanwezig te zijn fysiek, met gebed, handen opleggen en met zorg, al is het alleen maar even de mond afvegen omdat dit niet meer gedaan kan worden door degene die op sterven ligt, een hand vasthouden, aankijken enz.
lekkerbek schreef:Een Zondag om nooit meer te vergeten! S avonds, omringd door allen die hem lief waren is hij opgenomen in Zijn heerlijkheid.
Wat een geluk om dit zo te mogen ervaren en zeker te mogen weten!
lekkerbek schreef:Wilde ik zomaar even delen.......ik moest etaan denken dat als hij de week ervoor er zelf voor had gekozen om een pil in te nemen dit niet gebeurd zou zijn.......niet dat dit ooit voor hem een optie zou zijn geweest.
Het heeft mij weer bevestigd dat Zijn tijd de enige juiste tijd is!
Amen. En dat vraagt vertrouwen in Hem ipv in de pil (of welk ander middel dan ook om er zelf een eind aan te maken).
Zelf doen is geen optie bij God!lekkerbek schreef: Gelukkig! Op Zijn tijd!
Met vriendelijke groeten,
Sjors.