ereunao schreef:(...) Maar ik doe niet aan symptoombestrijding en pak het probleem liever bij de wortel aan. En die wortel ligt bij het feit dat Israël in de theologie nooit een eigen identiteit gehad heeft en dus ook nu niet hebben kan. Het is dus een fenomeen dat eigenlijk geen bestaansrecht heeft. Want het historische Israël was slechts een voorlopige gestalte, een wegwerpverpakking van de alleenzaligmakende Kerk die reeds bij Adam begonnen, voortduurt tot de jongste dag zie art XXVIi N.B.G. En toen bij de geboorte van de Gemeente op de Pinksterdag de vlinder uit de rups kwam had de cocon natuurlijk geen enkele heilsfunctie meer!ereunao
Laat ik voor het gemak even naast je gaan staan en de positie innemen die jij inneemt. De Kerk heeft vanaf het begin en gedurende de ruwe 2000 jaar dat ze bestaat stelselmatig verkeerd gedacht en gehandeld inzake Israël. En het komt nooit meer goed. Dus putten we ons gebroederlijk uit in berispingen, beschuldigingen en
caveats richting die Kerk. Dat lucht lekker op.
Maar dan. Waar leidt deze intern christelijke twist ons heen? We zeggen zelf dat de Kerk nooit meer kan veranderen. Dus wat voor zin heeft het om Kerk, Paus, Protestantisme, beter gezegd het gehele officiële westerse christendom, nog langer te kapittelen? Dat is toch een verloren zaak? De Kerk zit faliekant fout. Neem dan afstand alstublieft. Laat al die dwalende kerkleiders toch voor wat ze zijn. En richt je op het eigenlijke doel.
Ja, wat is dat doel eigenlijk? En wie gaan we daarop aanspreken? In jouw 3 volken-visie zijn er eigenlijk ook maar 3 partijen met wie je het gesprek zou kunnen openen: Joden, heidenen en de gemeente. (Hé, ik mis de Kerk).
De eerste vraag is dan natuurlijk, hoe het met die Kerk nou in feite zit. Staan Kerk en gemeente tegenover elkaar? Zijn er misschien toch overlappingen tussen Kerk en gemeente? Dat is een belangrijke kwestie. Want als alle niet-dwalende christenen zich in de gemeente bevinden, dan doen we de Kerk terecht in de ban. Dat is dan een vierde, non-entiteit, die alleen bestaat op basis van het verwrongen idee van de vervangingstheologie. Het is dus een fenomeen dat eigenlijk geen bestaansrecht heeft. Een wegwerpverpakking van de zuivere gemeente die zich in de laatste dagen zegevierend aandient met haar Bijbelse Israël-visie.
Maar is dat wel zo? Want waar vergadert de zuivere gemeente zich dan? Is dat in andere kerken (nu niet met hoofdletter geschreven), in kleine kringen wereldwijd, in groepen die dezelfde Israël-visie hanteren als wij?
Hierop moet een duidelijk antwoord komen. De vraag is eigenlijk: tot welk volk horen de christenen van de officiële Kerk.
Dat bepaalt ook het antwoord op de vraag of wij wel zonodig de eenheid in Christus met deze dwalende Kerk moeten zoeken. En of we wel zonodig de juiste en zuivere Israël-visie met hen moeten willen bespreken. Afstand houden lijkt toch het beste. De Kerk is een onduidelijke entiteit in Gods plan.
A. Eerst het Jodendom. Hoe zouden zij denken over de christelijke visie die wij te berde brengen? Er zijn vele goede contacten tussen Jodendom en bijvoorbeeld het Vaticaan (pas nog het bezoek van de Paus aan de synagoge te Rome zitten bekijken...hij werd daar zeer enthousiast onthaald, ondanks de verwerpelijke theologie die de Kerk al eeuwenlang inzake Israël hanteert).
Hoe zou het Jodendom of onderdelen daarvan reageren op jouw christelijke visie (die zo anders is als de Kerk). Eerlijk gezegd lijkt mij dat de zwakste pagina van ons Israël-manifest: we weten helemaal niet hoe Israël er zelf over denkt. Er is geen gesprek en we hebben geen idee hoe relevant onze visie is voor de belangrijkste partij in onze visie: Israël. Wij weten wel dat zij tot erkenning zullen komen...maar verder zijn we helaas nog niet gekomen. En dan is er altijd nog die achterdocht van Joden tegenover opdringerige en sektarische christenen. We zullen hen eigenlijk respectvol moeten benaderen, maar zonder water bij de wijn van onze eigen christelijke Israël-visie te doen.
B. Dan de heidenen. Moeilijk natuurlijk. Die hebben geen kennis van OT, NT. Niet van Israël, niet van Jezus Christus. Het Jodendom bedrijft geen zending, dus in dit geval moet de gemeente maar acteren volgens het doopbevel van Jezus Christus: " Gaat dan heen...."
Ze kunnen verder geen gesprekspartner zijn om de grote vergissing van de Kerk ongedaan te maken. We kunnen ze wel de juiste visie bekend maken, natuurlijk. Of dit voor de heidenen echt een belangrijk punt zal worden, dat weet ik niet zo zeker.
C. Tot slot de gemeente. Die het wel weet, die het wel snapt. Moet die dan niet worden aangevuurd? Die gemeente heeft nu geen enkele officiële positie. Terwijl ze toch de sleutel in handen heeft omtrent de wereldwijde gebeurtenissen die met Israël te maken hebben. Nergens vind je platformen waarop de gemeente die cruciale kennis kwijt kan. Uiteraard, de zuivere gemeente wordt tegengewerkt door de officiële Kerk, maar buiten dat, er moet toch wel iets te bedenken zijn waarmee de gemeente voor eens en voorgoed de allesbeslissende rol van Israël voor nu en de toekomst duidelijk kan maken. D'r hangt nogal wat vanaf. Waar blijft die gemeente nou? Kom op, we hebben de gruwelijke dwaling van de Kerk ontmanteld, we weten precies hoe en wat Israël is en welke plaats en rol ze in de (nabije) toekomst gaat spelen. We staan aan de vooravond van wereldomvattend taferelen die hiermee verband houden...en de gemeente is onzichtbaar? Niemand lijkt te weten welke schat zij meedraagt en hoe belangrijk dat allemaal is?
Kortom, mij lijkt de volgende strategie het meest passend:
1. Eerst maar stoppen met de zinloze strijd tegen de Kerk. Die heeft nu eenmaal een verderfelijke theologie en dat zal nooit meer veranderen. Niet meer de discussie aangaan met officiële christenen. Dat kost alleen maar tijd en leidt tot niets. We moeten ons bestaansrecht niet langer ontlenen aan een intern christelijke twist. Terwijl de tijd dringt.
2. Het gesprek met Joden openen om hen te laten weten welke unieke relatie zij hebben tot de Messias, te weten Jezus Christus. Moeilijk maar wel broodnodig. Anders zou het hen maar overvallen, wanneer ze opeens geconfronteerd worden met de vervulling van profetieën die ze zelf verkeerd interpreteerden, maar die ze nu nog net op tijd verklaard kunnen krijgen door christenen van de gemeente (niet van de Kerk, uiteraard)
3. Profilering. De zuivere gemeente (dat is: de groep christenen met een Bijbelse Israël-visie) moet zich bekend maken. Het is tijd om de kennis die er is op tafel te leggen. Laat iedereen die het maar horen wil weten hoe de vork in de steel zit. Verhef je stem breed en algemeen, zonder specifieke groepen uit te sluiten. Richt je niet langer op de boodschap dat de Kerk zo slecht is of zo dwaalt. Nee probeer een positief verhaal te vertellen. Over de ontdekking van de eigen identiteit van Israël. Dat dat weliswaar eeuwenlang onder tafel gestopt is, maar dat het nu dan toch eindelijk weer bekend is. Ik ben heel benieuwd welke impact deze inspanning zal hebben. Of we bij die voortwoekerende zinloze strijd met de Kerk vandaan kunnen blijven en wie zich zal allemaal zullen gaan aansluiten bij deze boodschap.
Probeer een eigen onafhankelijke positie te krijgen. We hebben met niemand wat te maken. We danken ons christelijk geloof weliswaar aan de eeuwenlange geloofsoverdracht via de Kerk. Maar nu staan we op eigen benen. We weten genoeg.
Onze Israël-visie klopt, is waar en wordt de toekomst.
Het zal niet meevallen. Want eigenlijk willen we de gehele geschiedenis ongedaan maken en na 2000 jaar het christendom (en dan nu in zijn zuivere vorm) weer opnieuw opstarten. En dat nog wel nét voordat de eindtijd begint.
Het is krap, maar beter laat dan nooit.
We mogen onszelf overigens wel sterkte wensen.
gravo