gravo schreef:
Ik zie over het onderwerp "vrouw in het ambt" zeer doorwrochte Bijbelstudies voorbijkomen. Intensieve debatten met veel theologie en hermeneutiek. Visies op de Bijbel, opvattingen over het auteurschap van de brieven van Paulus, alles om het standpunt aangaande de mogelijkheid voor de vrouw in het ambt te ondersteunen dan wel af te wijzen.
...christenen van links tot rechts hebben van harte deelgenomen aan de bijzonder vergaande emancipatie van de vrouw. We weten waar het over gaat: scholing, kiesrecht, werk en inkomen, anticonceptie, sport, huishoudelijke apparatuur, ontspanning, bestuur, leidinggevende functies, politieke carrières, ondernemerschap. Vrouwen doen, ook in christelijke kring, niet onder voor mannen op deze gebieden.
Die hele context van opgebouwde rechten, verantwoordelijkheden, mogelijkheden en verruimingen in het leven van vrouwen zou er zomaar voor kunnen zorgen dat de openstelling voor het leer- of regeerambt in de kerk maar een hele klein stap zal blijken te zijn. En dat daar helemaal niet meer zoveel dogmatiek, hermeneutiek of theologisch debat voor nodig is. En ook geen diepgravende Bijbelstudie.
Als de tijd rijp is, kan een enkele Bijbeltekst al genoeg zijn voor een definitieve nieuwe koers: In Christus is noch man, noch vrouw. Overtuigend genoeg voor mensen die al overtuigd zijn.
Dus nogmaals, zonder iemand verder te vermoeien met mijn persoonlijke oordeel over deze ontwikkeling, hoe bereiden we ons voor op de confrontatie met voldongen feiten? Want, hoe ik er ook over moge denken, dat deze ontwikkeling het point of no return heeft bereikt, is voor mij zonneklaar. Of zijt gij ziende blind?
gravo
Klopt helemaal.
Het is een kwestie van tijd....
Met als aanvulling een paar woorden door drs Wim Dekker
De teksten van Paulus staan ver van onze levenspraktijk af.
Zij klinken als wetten uit Leviticus of Exodus, waar wij ons ook niet aan storen.
De praktijk van het leven is steeds verder weg gegroeid van de teksten van Paulus en Petrus.
En het wordt ook steeds lastiger om de zin van die teksten te onderkennen.
Zo bezien zou het een geruisloze overgang kunnen worden. ‘Omdat iedereen onderkent dat er in het leven geen grond meer is voor slechts mannen in de kerkenraad hebben wij de regels voor kerkenraadsbenoemingen aangepast.’
Maar de kwestie vrouw in het ambt is thuis gaan horen in het rijtje bioscoop, dansen, de evolutie, het dragen van een hoed in de kerk, het staande bidden alleen voor mannen, de nieuwe bijbelvertaling (NBG) en het Liedboek voor de kerken.
Het zijn sociologisch onderscheidende kenmerken voor de mate van orthodoxie geworden.
Hierop hebben onze vaderen hun positie gemarkeerd tegenover het feminisme, de verlichting en de verwildering der zeden in de vorige eeuw.
Daar nu lichtvaardig overheen stappen wekt de indruk dat zij het toen mis gehad hebben en een vergeefse strijd hebben gestreden.
Dat kun je niet zomaar doen.
Dan moet je eerst met elkaar bijbelstudie doen.
Een jaar lang.
Terwijl je al weet wat de uitkomst is.
Maar eerbied voor de vaderen gebiedt dit.
Het valt blijkbaar niet mee om loyaal te zijn aan de traditie waar je uit komt en tegelijkertijd aan te geven dat het optreden van de Gereformeerde Bond en de gereformeerde orthodoxie niet in alle opzichten even goed en functioneel geweest is.