de vrouw en het ambt (kerkelijk)

[elbert]

En andere punt is dat er vrouwen zijn die zich geroepen weten door God, tot een ambt. Ik ben het met je eens dat die roeping van belang is wat wat als die roeping conflicteert met wat er in je kerk mogelijk is?

De roeping tot het ambt gebeurt altijd via de gemeente. Als iemand vindt dat hij of zij geroepen is, dan zegt dat feitelijk nog heel weinig. Die persoon kan zich vergissen. Bij een gemeente/kerk is die kans een stuk kleiner, al kan ook een kerk of gemeente als geheel zich vergissen. Feitelijk moeten zowel de gemeente/kerk, als de persoon in kwestie, als God het ermee eens zijn.
Ook de roeping tot het ambt is deels mensenwerk en dus feilbaar.

Maar tegelijkertijd is discriminatie en het aanzetten tot discriminatie wettelijk verboden.

Dit is in dit verband onjuist en een onzinargument. Er is scheiding van kerk en staat en dat betekent dat de staat geen enkele zeggenschap heeft over hoe kerken zich intern organiseren en wie er dus in aanmerking komen voor een bepaald ambt. Dat is maar goed ook.

[Herbster]

De roeping tot het ambt gebeurt altijd via de gemeente. Als iemand vindt dat hij of zij geroepen is, dan zegt dat feitelijk nog heel weinig. Die persoon kan zich vergissen. Bij een gemeente/kerk is die kans een stuk kleiner, al kan ook een kerk of gemeente als geheel zich vergissen. Feitelijk moeten zowel de gemeente/kerk, als de persoon in kwestie, als God het ermee eens zijn.
Ook de roeping tot het ambt is deels mensenwerk en dus feilbaar.
Dit is in dit verband onjuist en een onzinargument. Er is scheiding van kerk en staat en dat betekent dat de staat geen enkele zeggenschap heeft over hoe kerken zich intern organiseren en wie er dus in aanmerking komen voor een bepaald ambt. Dat is maar goed ook.

Wellicht heeft de staat tot op zekere hoogte geen zeggenschap over hoe kerken (moskeeën, synagoges, etc) zich organiseren. Dat neemt niet weg dat het hier wel degelijk gaat om discriminatie. Discriminatie betekent letterlijk 'onderscheid maken'. In juridische zin wordt bedoeld: onderscheid op basis van persoonlijke kenmerken (ras, huidskleur, geslacht, seksuele geaardheid). Discriminatie dus, maar omdat er bijbelteksten over bestaan mag het?

Gelukkig is het inderdaad een vrij milde vorm van discriminatie, maar in andere religies gaat het wel eens verder. Ook met het beroep om hun heilige boek. Is dat dan niet in principe het zelfde?

[Marnix]

De roeping tot het ambt gebeurt altijd via de gemeente. Als iemand vindt dat hij of zij geroepen is, dan zegt dat feitelijk nog heel weinig. Die persoon kan zich vergissen. Bij een gemeente/kerk is die kans een stuk kleiner, al kan ook een kerk of gemeente als geheel zich vergissen. Feitelijk moeten zowel de gemeente/kerk, als de persoon in kwestie, als God het ermee eens zijn. Ook de roeping tot het ambt is deels mensenwerk en dus feilbaar.

Dat geldt natuurlijk niet voor predikanten. Die worden doorgaans geroepen en gaan vanuit die oproeping hun opleiding volgen. De gemeente kan later wel bepalen welke predikant ze willen en een toelatingscommissiekan kijken of ze iemand geschikt vinden en die roeping toetsen maar dat zegt weer niet zoveel over de roeping zelf dan. Wat ouderlingen / diakenen betreft wel mee eens. Dan roept de gemeente je en moet je als geroepene je afvragen: Roept God mij ook? Dat het feilbaar is klopt inderdaad.

[naamloos]

Dit is in dit verband onjuist en een onzinargument. Er is scheiding van kerk en staat en dat betekent dat de staat geen enkele zeggenschap heeft over hoe kerken zich intern organiseren en wie er dus in aanmerking komen voor een bepaald ambt. Dat is maar goed ook.

Scheiding van kerk en staat,. Jawel, maar dat houdt niet in dat je je niet aan de wet hoeft te houden.
Ieder heeft het recht zijn godsdienst of levensovertuiging, individueel of in gemeenschap met anderen, vrij te belijden, behoudens ieders verantwoordelijkheid volgens de wet.

En al je dan de 'Bijbelse' argumenten leest die er allemaal bijgesleept worden m.b.t. dit onderwerp, dan noem ik dat geen onzinargument.

[elbert]

Wellicht heeft de staat tot op zekere hoogte geen zeggenschap over hoe kerken (moskeeën, synagoges, etc) zich organiseren. Dat neemt niet weg dat het hier wel degelijk gaat om discriminatie. Discriminatie betekent letterlijk 'onderscheid maken'. In juridische zin wordt bedoeld: onderscheid op basis van persoonlijke kenmerken (ras, huidskleur, geslacht, seksuele geaardheid). Discriminatie dus, maar omdat er bijbelteksten over bestaan mag het?

Gelukkig is het inderdaad een vrij milde vorm van discriminatie, maar in andere religies gaat het wel eens verder. Ook met het beroep om hun heilige boek. Is dat dan niet in principe het zelfde?

Ja, natuurlijk wordt hier onderscheid gemaakt. Dat maakt het nog niet strafbaar. Er zijn enorm veel voorbeelden te noemen waarbij discriminatie helemaal niet strafbaar is. Bijvoorbeeld: mag je een imam weigeren als die predikant wil worden? Of een ongelovige? Dat lijkt me evident. Dat is ook onderscheid maken, of zo je wilt discriminatie, maar het is niet verkeerd. Mag je een man weigeren bij vrouwensport? Ja, dat lijkt me ook verstandig, hoewel er betreurenswaardige incidenten zijn waarbij biologische mannen (transgenders) nu wedstrijden bij de vrouwen winnen. Zogenaamd om niet te discrimineren, maar het resultaat is dat vrouwen er niet meer aan te pas komen. Zo kunnen we nog wel even doorgaan.
Onderscheid maken (discrimineren) is in de meeste gevallen de gewoonste zaak van de wereld: naar welke winkel ik ga, naar welke school ik mijn kinderen stuur, naar welke kerk ik ga, met welke vrouw ik getrouwd ben, op welke partij ik stem enz. enz. In al die gevallen maak ik onderscheid. Alleen in specifieke gevallen, zoals voor bedrijven en overheidsinstellingen, gelden regels over discriminatie.

Dat geldt natuurlijk niet voor predikanten. Die worden doorgaans geroepen en gaan vanuit die oproeping hun opleiding volgen. De gemeente kan later wel bepalen welke predikant ze willen en een toelatingscommissiekan kijken of ze iemand geschikt vinden en die roeping toetsen maar dat zegt weer niet zoveel over de roeping zelf dan. Wat ouderlingen / diakenen betreft wel mee eens. Dan roept de gemeente je en moet je als geroepene je afvragen: Roept God mij ook? Dat het feilbaar is klopt inderdaad.

Dit geldt ook voor predikanten. Er zijn in mijn kerkverband (de PKN) genoeg proponenten/kandidaten die wel een theologische opleiding hebben afgerond, maar nooit een beroep hebben gekregen.
Een beroep (=roeping!) vanuit de gemeente is wel nodig om je roeping te bekrachtigen.

Jawel, maar dat houdt niet in dat je je niet aan de wet hoeft te houden.

Noem me het wetsartikel dat hier overtreden wordt? Die is er niet. Artikel 1 van de grondwet, dat gaat over discriminatie, is niet van toepassing op kerken en andere levensbeschouwelijke instellingen. Die zijn hier expliciet van uitgesloten.

[Marnix]

Dit geldt ook voor predikanten. Er zijn in mijn kerkverband (de PKN) genoeg proponenten/kandidaten die wel een theologische opleiding hebben afgerond, maar nooit een beroep hebben gekregen.
Een beroep (=roeping!) vanuit de gemeente is wel nodig om je roeping te bekrachtigen.

Uiteraard hoewel een predikant zonder beroep daarmee nog niet niets doet, vaak gaat die dan nog wel voor, doet er andere dingen bij, mogelijk interimwerk in een gemeente enzovoorts. Zonder roeping van een gemeente kan je al alsnog al wel gehoor geven aan de roeping van God, ook al ben ik het met je eens dat de roeping van een gemeente die roeping wel bekrachtigt.

(Overigens een bijzondere situatie dat er blijkbaar meer predikanten zijn dan gemeenten? In de de meeste kerken is er juist een predikantentekort.)

[Optimatus]

Uiteraard. We interpreteren allemaal op een verschillende manier, maar dat betekent niet dat de Bijbel multi-interpretabel is. Er is immers maar één Waarheid. Vervolgens kunnen we stellen dat niemand (behalve God) voor 100% de waarheid in pacht heeft, maar in dat geval is het ook niet dat iedereen voor 0% de waarheid in pacht heeft (oftewel, dat niemand iets zeker kan weten). Over veel zaken is er weldegelijk zekerheid en consensus (te bereiken), want dat is exact wat de Geest van de Waarheid doet.

Is het leven en laten leven? Ja, tot op zekere hoogte. Ieder van ons stelt (andere) grenzen aan wat we tot het 'christelijk erfgoed' rekenen. De vraag is waar we de grenzen stellen.

Voor alle duidelijkheid: Ook al zitten we niet allemaal bij elkaar in de kerkbanken, toch beschouw ik eenieder die belijdt dat Jezus de Heere is als een broeder of zuster (in de Heere). Dit alles wil nog niet zeggen dat we ook allen dezelfde Heere aanhangen, zoals Jezus zegt. Daar hoop ik echter wel op en daarom schrijf ik hier... of waar dan ook.

Er is een verschil tussen hoe jij de Bijbel interpreteert en hoe ik dat doe. En grenzen stellen is, net als interpretatie, altijd arbitrair. Waarom leg je de grens hier en niet daar? En ik leg mijn grenzen ook op een punt waarvan ik denk dat het klopt, maar ook dat is arbitrair.

Mijn interpretaties zijn doorgaans verweven met mijn kennis van de klassieke oudheid en mijn kennis van de klassieke literatuur. Met alleen letterlijke teksten kan ik heel weinig.

[naamloos]

Noem me het wetsartikel dat hier overtreden wordt? Die is er niet. Artikel 1 van de grondwet, dat gaat over discriminatie, is niet van toepassing op kerken en andere levensbeschouwelijke instellingen. Die zijn hier expliciet van uitgesloten.

Artikel 6: Ieder heeft het recht zijn godsdienst of levensovertuiging, individueel of in gemeenschap met anderen, vrij te belijden, behoudens ieders verantwoordelijkheid volgens de wet.
Vrijheid van godsdienst mag je niet misbruiken om andere grondrechten (zoals o.a. verboden discriminatie) te overtreden.

Verder, ik heb gezegd dat ik het een grijs gebied vind, en dat ik het dubbel vind. Ik heb bewust heel wat vraagtekens gebruikt.
Ik vind namelijk dat 2 grondrechten met elkaar botsen: 1. gevrijwaard zijn van verboden discriminatie, en 2. de vrijheid van godsdienst.
Ik ben het met je eens dat de staat in principe niets te zeggen heeft over hoe kerken zich intern organiseren en wie ze wel of niet in het ambt willen hebben. Ik zou er zelfs geen principiele problemen mee hebben als kerken alleen voor mannen kiezen.
Dat wordt anders als je naar hun argumenten kijkt om vrouwen uit te sluiten: De man is het hoofd van de vrouw, de vrouw mag de man niet onderwijzen, de vrouw moet zwijgen in de gemeente omdat ze vrouw is, het is schandelijk als ze spreekt, ze moet zich onderwerpen aan de man.
Nou, als ik artikel 1 goed begrijp hebben we het hier over ongeoorloofde discriminatie, want dat is de wortel om vrouwen uit te sluiten.
Het heeft niets met gelijkheid/gelijkwaardigheid, gelijke rechten en plichten te maken. Het is wat het is: discriminatie op grond van geslacht!
Naar de letter van de Nederlandse wet zul je er uiteindelijk wel niets mee kunnen, en dat is fijn voor de letterlijke Bijbellezers die de letter toch al belangrijker lijken te vinden dan de geest.


Ter illustratie: In de praktijk zien we de laatste tijd steeds meer hoe een beroep op de vrijheid van godsdienst wordt misbruikt om boven de wet te staan en allerlei onacceptabel gedrag goed te praten: https://www.bnnvara.nl/joop/artikelen/n ... jk-serieus

[elbert]

Artikel 6: Ieder heeft het recht zijn godsdienst of levensovertuiging, individueel of in gemeenschap met anderen, vrij te belijden, behoudens ieders verantwoordelijkheid volgens de wet.
Vrijheid van godsdienst mag je niet misbruiken om andere grondrechten (zoals o.a. verboden discriminatie) te overtreden.

Deze wet wordt dus niet overtreden. Want je mag als kerk wel degelijk besluiten om de ambten niet open te stellen voor vrouwen. Daarmee is dat argument dus inhoudsloos.
Er is geen sprake van verboden discriminatie en suggereren dat dat wel zo zou zijn, is gewoonweg onzin. Een rechter zal een eventuele rechtszaak hierover binnen 1 minuut van tafel vegen.
Want dat "behoudens ieders verantwoordelijkheid volgens de wet" heeft vooral te maken met zaken die overduidelijk maatschappelijk gevaar opleveren, zoals bijv. moslimterroristen doen die uit naam van hun geloof mensen vermoorden. Daarom zitten er AIVD-ers bij sommige radicale moskeeen mee te luisteren. Maar die AIVD-ers gaan echt niet een kerk binnen om te kijken of er ook vrouwen in de kerkenraad zitten. Ze hebben wel wat beters te doen dan zich met dit soort orwelliaanse praktijken bezig te houden.

(Overigens een bijzondere situatie dat er blijkbaar meer predikanten zijn dan gemeenten? In de de meeste kerken is er juist een predikantentekort.)

Er is inderdaad meestal een predikantentekort, maar sommige beroepbare proponenten passen gewoonweg niet in een bepaald soort gemeente. Een beroepbare vrijzinnige proponent zul je niet beroepen zien worden door een orthodoxe gemeente en omgekeerd is dat ook zo.
Dan heb ik het nog niet over mensen die wel een theologische opleiding hebben afgerond, maar niet bepaald uitblinken in prediking en/of pastoraat.

[naamloos]

Deze wet wordt dus niet overtreden. Want je mag als kerk wel degelijk besluiten om de ambten niet open te stellen voor vrouwen. Daarmee is dat argument dus inhoudsloos.
Er is geen sprake van verboden discriminatie en suggereren dat dat wel zo zou zijn, is gewoonweg onzin. Een rechter zal een eventuele rechtszaak hierover binnen 1 minuut van tafel vegen.
Want dat "behoudens ieders verantwoordelijkheid volgens de wet" heeft vooral te maken met zaken die overduidelijk maatschappelijk gevaar opleveren, zoals bijv. moslimterroristen doen die uit naam van hun geloof mensen vermoorden. Daarom zitten er AIVD-ers bij sommige radicale moskeeen mee te luisteren. Maar die AIVD-ers gaan echt niet een kerk binnen om te kijken of er ook vrouwen in de kerkenraad zitten. Ze hebben wel wat beters te doen dan zich met dit soort orwelliaanse praktijken bezig te houden.

Ik heb ook nergens gezegd dat een kerk niet mag besluiten om ambten niet open te stellen voor vrouwen.
En al helemaal niet dat de AIVD een kerk gaan controleren of zoiets.
Discrimineren op grond van geslacht is zowel binnen als buiten de kerk gewoon discriminatie. Daar veranderd een levensovertuiging niets aan.
Als de kerk vrouwen als inferieur aan mannen wegzet, onderscheid maakt en ze van een aantal dingen uitsluit ben je niet bezig met: Allen die zich in Nederland bevinden, worden in gelijke gevallen gelijk behandeld.
En 'behoudens ieders verantwoordelijkheid volgens de wet' ... zijn daar soms wetten van uitgezonderd omdat andere dingen belangrijker zijn?
Mensen zouden zich uit zichzelf aan al de wetten moeten houden, dat gaat de overheid echt niet allemaal controleren.

[elbert]

I]Discrimineren op grond van geslacht is zowel binnen als buiten de kerk gewoon discriminatie.

Ja, nou en? Onderscheid maken doen we allemaal en dat is meestal niet strafbaar of immoreel.
Ik mag ook niet meedoen aan een missverkiezing omdat ik een man ben. Is dat erg? Nee zeg.
Je haalt nu de Nederlandse wet erbij, maar die zegt dus helemaal niets over de ambten in de kerk. Dat valt niet onder het discriminatieverbod, dus is het onjuist om te suggereren alsof dat wel zo is.

Als de kerk vrouwen als inferieur aan mannen wegzet

Dat doet de kerk helemaal niet en daar gaat het ook niet over in deze kwestie. Het gaat over de vraag of God onderscheid maakt tussen man en vrouw v.w.b. de ambten in de kerk. Niets meer en niets minder. Daarvoor moet je de Schrift bestuderen en niet een artikel in Joop.nl.

[naamloos]

Ja, nou en? Onderscheid maken doen we allemaal en dat is meestal niet strafbaar of immoreel.
Ik mag ook niet meedoen aan een missverkiezing omdat ik een man ben. Is dat erg? Nee zeg.
Je haalt nu de Nederlandse wet erbij, maar die zegt dus helemaal niets over de ambten in de kerk. Dat valt niet onder het discriminatieverbod, dus is het onjuist om te suggereren alsof dat wel zo is.
naamloos schreef:

Ja, nou en? Ik heb niks tegen zulk soort onderscheid, nooit gezegd ook.
Dat probeer je me nu al meerdere keren in de schoenen te schuiven, schei daar eens mee uit.
Ik heb zelfs gezegd dat ik er GEEN problemen mee zou hebben als kerken op zo'n manier voor enkel mannen in het ambt kiest.
De Nederlandse wet heb ik er helemaal niet bijgehaald voor dergelijke situaties, dat maak jij ervan.

Dat doet de kerk helemaal niet.

Dat doet de kerk wél, en toevallig had ík het daar wel over in deze kwestie.
De vrouw moet onderworpen en ondergeschikt zijn aan de man, ze moet zwijgen in de gemeente, het is haar niet toegestaan te onderwijzen, Adam was eerst en toen kwam Eva ...moet ik verder gaan? (ik zal het O.T. maar laten zitten want dat gaat niet over het ambt in de gemeente)
Inferieur is een prima woord voor wat er over vrouwen gezegd t.o.v. mannen: Lager (hij is het hoofd), minder in rang, ondergeschikt, minder in hoedanigheid en waarde (de man is de heerlijkheid van God is en de vrouw van de man, de vrouw is geschapen om de man niet andersom).
Die dingen kom ik tegen als ik de vertaling van de Griekse woorden over vrouwen zie ten opzichte van mannen.
En DAARVAN zeg ik dat dát soort discriminatie bij de Nederlandse wet verboden is.

Het gaat over de vraag of God onderscheid maakt tussen man en vrouw v.w.b. de ambten in de kerk. Niets meer en niets minder. Daarvoor moet je de Schrift bestuderen en niet een artikel in Joop.nl.

Nou, dat heb ik ook uitgebreid gedaan. Daarna ging het even in combinatie over de Nederlandse wet en daar heb ik ook op gereageerd, net als jij.

[DeDwaler]

Er is een verschil tussen hoe jij de Bijbel interpreteert en hoe ik dat doe. En grenzen stellen is, net als interpretatie, altijd arbitrair. Waarom leg je de grens hier en niet daar? En ik leg mijn grenzen ook op een punt waarvan ik denk dat het klopt, maar ook dat is arbitrair.

Mijn interpretaties zijn doorgaans verweven met mijn kennis van de klassieke oudheid en mijn kennis van de klassieke literatuur. Met alleen letterlijke teksten kan ik heel weinig.

We hebben hier niet met zomaar een boek te maken, maar met Gods levende Woord. De waarheid wordt niet bepaald door ons (mensen), maar door God. God is onfeilbaar en wat Hij zegt is de waarheid. Dat is tevens de grens (tussen waarheid en leugen). Het is de Heilige Geest Die de gelovige, naast het geschreven Woord, overtuigt van de waarheid (van het Woord). Om die reden schrijft Paulus:

"Als iemand denkt dat hij een profeet is of een geestelijk mens, laat hij dan erkennen dat wat ik u schrijf geboden van de Heere zijn."
(1 Korinthe 14:37)

Paulus wist dat als iemand Dezelfde (inwonende) Geest heeft, Die Paulus ook onderwees en inspireerde, dan herkent en erkent diegene wat Paulus schrijft, tenzij: hij/zij de kennis (nog) niet heeft, dwaalt, onwetend of ongehoorzaam wil zijn.

"Vertrouw op de HEERE met heel je hart, en steun op je eigen inzicht niet.
Ken Hem in al je wegen, dan zal Híj je paden rechtmaken."
(Spreuken 3:5-6)

[gravo]

We hebben hier niet met zomaar een boek te maken, maar met Gods levende Woord. (...)

Eens. Laten we het hierbij houden. Jij leest de Bijbel. Ik lees de Bijbel.
En vervolgens leef jij met de gelezen Bijbeltekst jouw leven in kerk en wereld en ik leef met de gelezen Bijbeltekst mijn leven in kerk en wereld.

Onze levens verschillen echter. Ik kom tot andere conclusies na het lezen van de Bijbel dan jij. Dat werkt door in andere overtuigingen, in andere keuzes, in een andere levenspraktijk.

Wat doen we met die verschillen? Dat gaat verder dan alleen het verschil tussen jou en mij. Er zijn miljoenen christenen die allen de Bijbel hebben gelezen of gehoord. Komen die automatisch op mijn leer en leven uit? Komen die automatisch op jouw leer en leven uit? Dat denk ik niet. Op grond van keuzes na het lezen van de Bijbel komen veel christenen samen in gemeenschappen. Zij hebben iets gemeenschappelijks. Maar ook die gemeenschappen zijn eindeloos in diversiteit en aantallen.

Kortom, alle christenen lezen de Bijbel. Maar toch denken, geloven, leven zij niet allemaal hetzelfde. Jouw suggestie is dat de Bijbel een waarheid bevat die automatisch tot één opvatting, tot één leer, tot één levenspraktijk zal leiden. Maar ik zie iets heel anders gebeuren. Hoe verklaar je dat? (zonder de inkopper te gebruiken dat alle christenen buiten jouw traditie, buiten jouw kerkverband of buiten jouw persoonlijke denkraam onechte christenen zijn die je dus niet echt mee hoeft te wegen in dit vraagstuk).

Mijn oplossing is de volgende: ik constateer dat de Bijbel zeer veel verschillende christenen, met dito opvattingen, geloofsvoorstellingen en levenspraktijken heeft opgeleverd. En vooralsnog accepteer ik die, ook al zijn ze soms ver verwijderd van mijn eigen overtuigingen.

het enige criterium waarop ik ze beoordeel is of ze aan de kern van de leer van Jezus vasthouden of niet. En we weten dat Jezus als Woord van God het gezag heeft om de hoofdsom van de wet en de profeten aan ons te leren.
Zo kom ik weer terecht bij de belangrijkste, de zwaarstwegende en allesomvattende kern van de Bijbel. Daar gaat het om.
Als iemand, als een kerk, als een groep mensen de liefde tot God en het liefhebben van onze naasten als onszelf leren en praktiseren, dan kan ik verder prima leven met de verschillen die er, soms tenenkrommend, zijn.

Als je het hebt over de waarheid van Gods Woord, dan heb ik het over de samenvatting, over de hoofdsom van dat Woord. De rest neem ik voor lief.
Want ik besef dat wij van nature veel onbarmhartiger en onrechtvaardiger zijn dan God. Ons oordeel over andere gelovigen of over naburige kerken is eigenlijk per definitie menselijk, onbetrouwbaar en kortzichtig. Op het moment dat we flink tekeer willen gaan tegen andere gelovigen, moet er al een waarschuwingslampje gaan branden, lijkt me.

Houd vrede met alle mensen, maar het meest met de huisgenoten des geloofs.
En wat mij betreft zijn die huisgenoten alle christenen op deze wereld. Met al hun eigenaardigheden, die God nog beter kent dan wij.

gravo

[Cahier]

Dat geldt natuurlijk niet voor predikanten. Die worden doorgaans geroepen en gaan vanuit die oproeping hun opleiding volgen. De gemeente kan later wel bepalen welke predikant ze willen en een toelatingscommissiekan kijken of ze iemand geschikt vinden en die roeping toetsen maar dat zegt weer niet zoveel over de roeping zelf dan. Wat ouderlingen / diakenen betreft wel mee eens. Dan roept de gemeente je en moet je als geroepene je afvragen: Roept God mij ook? Dat het feilbaar is klopt inderdaad.

Probeer jouw onderscheid nu eens via de bijbel, de confessies en/of the liturgische formulieren te maken. De eerste vraag die in het formulier ter bevestiging van ambtsdragers aan ouderlingen en diakenen wordt gesteld is qua inhoud identiek aan die van predikanten.
Men heeft te antwoorden of men “in hun hart gevoelt wettig door Gods gemeente en mitsdien door God Zelven, tot deze heilige diensten, elk in het zijne beroepen” te zijn.

In artikel 31 van de Belijdenis wordt er gesproken over de ambten. Ook daar vindt je geen onderscheid met betrekking tot de wijze van roeping tussen de diverse ambtsdragers.
“Wij geloven, dat de dienaars des Woords Gods, ouderlingen en diakenen tot hun ambten behoren verkoren te worden door wettige verkiezing der Kerk, met aanroeping van den Naam Gods en goede orde, gelijk het Woord Gods leert. Zo moet zich dan een iegelijk wel wachten door onbehoorlijke middelen zich in te dringen, maar is schuldig den tijd te verwachten, dat hij van God beroepen wordt, opdat hij getuigenis hebbe van zijn beroeping, om van haar verzekerd en gewis te zijn, dat zij van den Heere is.”

Voor de inwendige roeping geeft Arnoldus Rotterdam in Zions Roem en Sterkte (een 18e eeuwse verklaring van de NGB) deze bewijstekst: 1 Tim. 3: 1 zo iemand tot eens opzieners ambt lust heeft, die begeert een treffelijk werk.

Wil je werkelijk op basis van de inwendige roeping een quasi-profetenambt bouwen - zo verheven boven de andere ambtsdragers - dat wanneer ze maar zeggen "raak mijn gezalfde niet aan", alle kritiek en tegenspraak moet verstommen? Het is een retorische vraag, aangezien ik niet geloof dat je die mening bent toegedaan. Mijn ongemak met het drijven van de inwendige roeping wordt daaruit hopelijk wel begrepen.