Moes Tuin citeert:
de tijd gaat verder en dat is maar goed ook.
Op basis van de zgn zwijgteksten mochten vrouwen vroeger niet eens meezingen in de kerkdienst of moesten apart zitten.
Zal ook vast gedoe over geweest zijn vroeger toen men hier andere inzichten over kreeg maar daar hoor je nu ook niemand meer over.....
Het gaat om belangrijkere zaken....Christus en die gekruisigd.
Een vrouw die zich geroepen weet door Christus...wat wil je nog meer....niets toch.
Inderdaad, het zal wel over gaan. Het is ook een kwestie van gewenning denk ik maar zo. Overigens wie stelde de kerkelijke ambten in? Is de kerk niet een ivoren toren gaan bouwen omtrent het ''ambt"? Hoe zou het geweest zijn in de eerste eeuw? Dat waren allemaal bescheiden mensen, die op hun beurt de blijde boodschap doorgaven. We moeten echt af van het kerkelijke aureool. Dan ineens ontdekt men: ook de vrouw een gave heeft gekregen van de Eeuwige. Moeten wij mannen dat gaan onderdrukken omdat zij niet mag spreken in uw kerken? Staat u dan niet het werk van de Eeuwige in de weg omdat u vindt dat dit beslist niet mag?
Het klakkeloos toepassen van de zwijgteksten is typisch iets van deze tijd. Velen onder u weten niet eens de achtergrond waarom Paulus dit heeft opgeschreven. Menige interpretatie nu is: de vrouw moet haar mond houden. Maar dat is niet de intentie van die tekst. Paulus beschrijft dit vanuit de reinigingswetten en rituelen. Iedereen in die tijd begreep meteen waarom hij dat schreef. Velen kunnen die vertaalslag niet maken en leggen dat op hun wijze uit.
Denk aan de vrouw die 12 jaar onrein was door bloedvloeiingen. Iedereen die haar onwetend aanraakte was onrein tot aan de avond. Dat was ook de reden waarom de Messias vroeg: wie heeft Mij aangeraakt. Die vrouw had in haar nood velen op straat aangeraakt om genezen te mogen worden. Lees goed wat daar staat: de mensen verdringen zich om U heen en U vraagt: wie heeft Mij aangeraakt?
Om praktische reden werden de synagogen zodanig ingericht dat er een vrouwen en een mannenafdeling was. Daardoor was het mogelijk dat een iedere man uitgenodigd kon worden om een Synagogale taak te verrichten.
De afscheiding tussen het mannelijke en het vrouwelijke deel van de bezoekers was een hekwerk of een gordijn. Het is al erg genoeg dat de vrouwen zich moesten afzonderen, maar voor de bevordering van de synagogale taken was dat helaas noodzakelijk. En zoals gebruikelijk mocht men gewoon vragen stellen in de synagoge. Iedere verspreking bij het lezen uit een van de boekrollen werd luid en duidelijk gecorrigeerd vanuit de aanwezigen. Een gehuwde vrouw die aanwezig was mocht ook vragen stellen. Zij stelde die niet zelf, maar haar echtgenoot moest haar vraag naar voren brengen.
Let op wat daar gebeurt: de vrouw heeft een vraag en als de man er thuis al geen antwoord op kan geven is haar vraag zo belangrijk dat die in de synagoge aan de orde wordt gesteld. Als een vrouw, zonder kennis te geven aan haar man een vraag stelt in de synagoge komt dat zeer vreemd over.
Wat heeft dat alles te maken met de vrouw in het ambt? Als eerste moet u de cultuur kennen en dan begrijpt u dat er meer aan vast zit en al die zogenaamde zwijgteksten volledig uit de context zijn gerukt. Zo heeft Paulus de door u aangemerkte "zwijgteksten" nimmer bedoeld.
We moeten dus af van ons vooroordeel. We mogen gelukkig ook leren hoe het werkelijk in elkaar zit. Ook zullen wij ervaren dat het getuigenis en verkondiging niet alleen van mannen komt. Beiden, man en vrouw zijn geroepen om getuigen te zijn.