Rotjeugd door de kerk

[naamloos]

Iemand die in God gelooft is even vrij om zijn leven naar eigen inzichten in te richten als iemand die niet in het bestaan van God gelooft.
Als je geen atheïst bent geloof je in een god of goden, en daarmee staat iedereen neutraal volgens mij.
Pas wanneer er theorieën ontstaan over hoe God(en) is/zijn, gaat het invloed krijgen op hoe je je leven inricht.

Daar laat ik je niet mee wegkomen, want alleen een dwaas is overtuigt van het bestaan van een naderend oordeel maar legt dat tijdens het leven naast zich neer.

Het is een vooronderstelling dat geloof in God automatisch een naderend oordeel inhoud.
Ik geloof wel in een naderend oordeel, maar dat hoeft heel geen noodzakelijk gevolg te zijn van geloven in (één of meerdere) God(en).
Ik begin bij het begin: geloof je in een Schepper of in ....? (toeval, wetenschap of...?)
Kom je tot de conclusie dat er een God is, pas dan ga je je bezighouden met de vraag over wie en hoe hij is.

Verder vind ik je argument wel een beetje haarkloverij, want hoeveel mensen ken jij die zeggen te geloven in (een) god/God, maar vervolgens ook zeggen geen idee hebben van hoe die god/God is?

Ach ja, vanuit die haarkloverij zijn er duizenden verschillende visies ontstaan over wie en hoe God is.
Eigenlijk ken ik best veel mensen die geloven dat er 'iets' is (dat 'iets' noemen zij god) maar er zijn veel variaties over wie, wat en hoe hij is.
Mijn ervaring is dat lang niet iedereen de moeite neemt om te onderzoeken wie die 'god-iets' is.
En zolang iemand geen invulling geeft hoe god is, heeft hij ook geen belemmering om zijn leven naar eigen inzichten in te vullen.

[Mortlach]

Het is een vooronderstelling dat geloof in God automatisch een naderend oordeel inhoud.
Ik geloof wel in een naderend oordeel, maar dat hoeft heel geen noodzakelijk gevolg te zijn van geloven in (één of meerdere) God(en).

Laten we het in vredesnaam niet ingewikkelder maken dan nodig is. Als ik "God" schrijf, bedoel ik JOUW God en geen hypothetisch bovennatuurlijk roze Duracelkonijntje met Almacht.

Ach ja, vanuit die haarkloverij zijn er duizenden verschillende visies ontstaan over wie en hoe God is.

Laten we daar dan niet verder aan bijdragen als we allebei weten dat we het over hetzelfde hebben.

Eigenlijk ken ik best veel mensen die geloven dat er 'iets' is (dat 'iets' noemen zij god) maar er zijn veel variaties over wie, wat en hoe hij is.
Mijn ervaring is dat lang niet iedereen de moeite neemt om te onderzoeken wie die 'god-iets' is.
En zolang iemand geen invulling geeft hoe god is, heeft hij ook geen belemmering om zijn leven naar eigen inzichten in te vullen.

Tja, dat ietsisme kan ik niet echt serieus nemen. Als je er geen invulling aan geeft, en je leven identiek is als wanneer je niet zou geloven, dan geloof je dus in de praktijk gewoon niet, alleen doe je intellectueel lui.

[Marnix]

Mensen hebben nou eenmaal verschillende interpretaties van God en wat het juiste is om te doen.
Ook wat jij schrijft (en wat ik schrijf) is slechts een interpretatie.

Onzin. Want dan moet je je afvragen wat waarheid is en hoe we dat kunnen weten. Je kan de Bijbel op verschillende manieren interpreteren maar je kan best weten wat er echt staat, als je goed leest. En je kan kijken naar Jezus, God die mens werd en wat Hij deed. En dan kom ik tot mijn samenvatting. En die kan je niet afdoen met "ach das maar een interpretatie". Het is wat Jezus deed.

[mohamed]

Graag niet meer zeggen dat Jezus God is volgens jou Marnix, want God is de eeuwige Vader.

[Yoshi]

Onzin.

Dat kan je afdoen als onzin gevolgd door ook in mijn ogen redelijke argumenten. Dan zou je de realiteit zoals die is echter compleet moeten negeren.
De realiteit van 30.000 verschillende denominaties, stromingen en subgroepen binnen het christendom. Soms met verschil van inzicht op detail, soms met verschil van inzicht op grote vraagstukken. En ook binnen die groepen zullen ouders nog een verschillende visie hebben over opvoeding icm God. En ook de ouders van de topicstarter zullen gedacht hebben dat ze met hun manier van opvoeden God diende.

[naamloos]

Laten we het in vredesnaam niet ingewikkelder maken dan nodig is. Als ik "God" schrijf, bedoel ik JOUW God en geen hypothetisch bovennatuurlijk roze Duracelkonijntje met Almacht.

Jaaa-ha, ik snap best dat je het over 'mijn' God hebt.
Maar als ik zeg dat niet in God geloven ook een geloof is, dan heb ik het niet over een 'ingevulde' Godheid, ook al heb jij het daar wél over.

Laten we daar dan niet verder aan bijdragen als we allebei weten dat we het over hetzelfde hebben.

Nou, het kan wel over de christelijke God gaan, maar regelmatig lees ik dingen waardoor ik denk 'tjonge, hebben we het echt over dezelfde God?'
De God waarin ik geloof is geen God die je hele leven beheerst door wetten en regels, maar een God die me heeft vrijgemaakt.
Ik ben net zo vrij als jij om mijn leven in te vullen, de dingen die ik doe of laat zijn mijn eigen vrije keuzes.
Dat ik God bij mijn leven betrek is geen moeten maar gewoon willen. En dat willen is niet omdat ik bang ben dat er anders wat voor me zal zwaaien, want ik geloof nou juist dat er geen veroordeling is voor allen die in Christus zijn.

Tja, dat ietsisme kan ik niet echt serieus nemen. Als je er geen invulling aan geeft, en je leven identiek is als wanneer je niet zou geloven, dan geloof je dus in de praktijk gewoon niet, alleen doe je intellectueel lui.

Klopt, maar uit enquêtes blijkt dat er heel wat van zulke mensen zijn.

[hubert]

Het is zeker mogelijk dat het instituut kerk schade kan veroorzaken op psychisch vlak. Zowel door de leer an sich als door de voorgangers en leden.
Toch is het mogelijk je daar aan te onttrekken en te zoeken naar andere gemeenschappen/kerken die wel iets begrepen hebben van de Bijbelse boodschap.
Die kerken zijn schaars, maar zijn er wel. Kijk eens op google naar "Op Goed Gerucht". PKN kerken die op een intelligente wijze de bijbelverhalen door laten klinken voor het publiek van nu. En dan vooral de diepere lagen in die verhalen en geplaatst in tijd, cultuur en context.
Waarom zou je blijven zitten bij de opgedroogde refo- en andere bronnen?
In een goede kerk gaat het m.i. niet over dogma's, regels en geboden maar over liefde en compassie.

[elbert]

In een goede kerk gaat het m.i. niet over dogma's, regels en geboden maar over liefde en compassie.

Dat is iedereen met je eens, ook de meest orthodoxe gelovige zal dat onderschrijven. De vraag is alleen welke liefde en compassie. De liefde en compassie die van God komen of ons eigen verzonnen verhaal over liefde en compassie. Als het om het eerste gaat, dan kun je vervolgens ook de vraag stellen of die liefde en compassie van God toch ook niet iets te maken hebben met Zijn geboden.
Zoals: Joh. 15:10 Als u Mijn geboden in acht neemt, zult u in Mijn liefde blijven, zoals Ik de geboden van Mijn Vader in acht genomen heb en in Zijn liefde blijf.
1 Joh. 5:3 Want dit is de liefde tot God, dat wij Zijn geboden in acht nemen; en Zijn geboden zijn geen zware last.

[Tante Pollewop]

Dat is iedereen met je eens, ook de meest orthodoxe gelovige zal dat onderschrijven. De vraag is alleen welke liefde en compassie. De liefde en compassie die van God komen of ons eigen verzonnen verhaal over liefde en compassie. Als het om het eerste gaat, dan kun je vervolgens ook de vraag stellen of die liefde en compassie van God toch ook niet iets te maken hebben met Zijn geboden.
Zoals: Joh. 15:10 Als u Mijn geboden in acht neemt, zult u in Mijn liefde blijven, zoals Ik de geboden van Mijn Vader in acht genomen heb en in Zijn liefde blijf.
1 Joh. 5:3 Want dit is de liefde tot God, dat wij Zijn geboden in acht nemen; en Zijn geboden zijn geen zware last.

Mensen in verschillende kerken maken er wel een zware last van, omdat ze een eigen verzonnen verhaal maken van Gods liefde en compassie..

[elbert]

Mensen in verschillende kerken maken er wel een zware last van, omdat ze een eigen verzonnen verhaal maken van Gods liefde en compassie..

Dat kan. Het kan ook zijn dat het zachte juk en de lichte last (Matth. 11:30) voor sommigen nog te zwaar is en men dat niet op wil nemen. Dat heeft dan te maken met het feit dat men het vermoeid en belast zijn uit Matth. 11:28 niet voelt en (h)erkent.

[Marnix]

Dat kan je afdoen als onzin gevolgd door ook in mijn ogen redelijke argumenten. Dan zou je de realiteit zoals die is echter compleet moeten negeren.
De realiteit van 30.000 verschillende denominaties, stromingen en subgroepen binnen het christendom. Soms met verschil van inzicht op detail, soms met verschil van inzicht op grote vraagstukken. En ook binnen die groepen zullen ouders nog een verschillende visie hebben over opvoeding icm God. En ook de ouders van de topicstarter zullen gedacht hebben dat ze met hun manier van opvoeden God diende.

Dat klopt. Maar toch stellen ze bijna allemaal dat Jezus de zoon van God is en de Bijbel het Woord van God. Dus moet je daarin lezen en kijken naar wat Jezus deed om te zien wat de Waarheid is. En dan zien we dat de Bijbel nergens leert dat vrouwen een rok aanmoeten, dat Jezus moeite heeft met mensen die van de rustdag een dag maken waarop je niks mag doen (ook niks goeds) enzovoorts. Dat mensen dingen goed bedoelen wil niet zeggen dat die dingen dus ook goed zijn. Vaak zijn het dingen die men gelooft omdat men met die denkbeelden is opgevoed maar leert de Bijbel wat anders. Dus kan je het beste de Bijbel lezen en ontdekken wat daar staat. En dan ontdek je ook dat er dingen in staan die anders zijn dat wat je geleerd werd.

[hubert]

Dat is iedereen met je eens, ook de meest orthodoxe gelovige zal dat onderschrijven. De vraag is alleen welke liefde en compassie. De liefde en compassie die van God komen of ons eigen verzonnen verhaal over liefde en compassie. Als het om het eerste gaat, dan kun je vervolgens ook de vraag stellen of die liefde en compassie van God toch ook niet iets te maken hebben met Zijn geboden.
Zoals: Joh. 15:10 Als u Mijn geboden in acht neemt, zult u in Mijn liefde blijven, zoals Ik de geboden van Mijn Vader in acht genomen heb en in Zijn liefde blijf.
1 Joh. 5:3 Want dit is de liefde tot God, dat wij Zijn geboden in acht nemen; en Zijn geboden zijn geen zware last.

Het komt op mij een beetje teksterig over. Waarom direct zo hoog gegrepen? Begin eens met je naaste lief te hebben zoals Jezus nb de WET samenvatte. Lijd eens mee met iemand in de gemeente die het moeilijk heeft. Ik geef je een eigen voorbeeld: begin febr. 2015 werd bij mij ongeneeslijke kanker geconstateerd. (probeer het je in te denken). Een vreselijke maand. Maar .... ik kreeg zoveel warmte en medeleven, ook vanuit de gemeente, dat de last wat minder werd en ik gaandeweg dit feit beter kon accepteren. Overigens ook van vrienden die nergens in geloven veel compassie. Met mijn achtergrond (refo) en christen nu, koppel ik dit dan aan God.
Is dit een eigen verzonnen verhaal? Het blijft toch altijd tasten en zoeken. God is liefde, een groot mysterie. Maar het helpt mij wel en ik ben er dankbaar voor.
Natuurlijk heb je de geboden, maar maak er geen halszaak cq dogma van. Probeer het 'zachte' (of in jouw termen de lichte last) te ontdekken. Dat is - denk ik - veel productiever. En je kunt er zelf wat aan doen. Bidden en werken.
En deze manier van geloven tref je helaas niet (vaak)aan in refo kringen (vaak toch hard en oordelend). Dat wil niet zeggen dat ik dat alles verwerp. Welnee, ik ben achteraf blij met mijn gedegen refo opvoeding. En in alle kerken heb je mensen van goede wil die het evangelie (blij toch?) serieus nemen en liefde en compassie uitstralen. Maar ik heb gekozen voor een ander type kerk (gemeenschap). Geen dogma's, stellingen en principes, maar zelf onderzoeken wat de Bijbel leert. Soms zijn er wel 10 mogelijkheden voor 1 woordje.
Zonder mijn refo achtergrond was ik wellicht helemaal niet op het idee gekomen dat God alles ten goede werkt en mensen aanspoort tot goede werken. Liefde en compassie komen wat mij betreft altijd van God. Van wie zou het anders moeten komen? Ik ben nu ook wat prekerig, maar staat er niet ergens dat zonder goede werken het geloof dood is?

[elbert]

@hubert: dank voor je post. Je mag van mij best "prekerig" zijn hoor, als je ermee uit probeert te leggen wat God ons te zeggen heeft. Het enige wat ik in wilde brengen is de vraag waar we de bron zoeken van de liefde en compassie waar het om draait. Het gaat ook om de vraag of we, als we onze naaste een beker koud water te drinken geven, we er wel om denken dat we het water uit een gezonde bron halen in plaats van uit een vieze modderpoel. Voor het letterlijke water is dat zo evident dat we het er niet eens over hoeven te hebben. Voor het geestelijke water is dat helaas lang niet altijd het geval. Mijn advies is: put uit het Woord van God en doe dat ook in overeenstemming ermee: dus geen koud smijten met teksten, maar wel de bewogenheid hebben die eruit spreekt. Ga ook niet bij eigen wijsheid te rade: het verschil met eigenwijsheid is immers maar een spatie.
Ik geef toe, ook dat klinkt van mij wat prekerig, maar ik zie ook voldoende voorbeelden van mensen die het op zich niet eens zo slecht bedoelen en toch uit de verkeerde bron putten. Een extreem voorbeeld? Mensen die echt denken dat ze een islamitische heilstaat kunnen oprichten en daarbij denken God een plezier te doen door mensen letterlijk een kopje kleiner te maken en als beloning ook nog het paradijs denken te krijgen. Dat krijg je als iemand uit een verkeerde bron put. Het kan ook minder extreem natuurlijk: koud en kil vanuit regeltjes leven, maar dat is ook niet de bedoeling. Als de kerk dat uitstraalt, is er iets ernstig mis. Terecht dat dat in dit topic aan de orde wordt gesteld. Terug naar de Bron is dan mijn devies.
Overigens wil ik je alle sterkte toewensen bij de ziekte die je hebt en hoop dat je ook veel liefde en compassie kunt blijven ontvangen en geven in je omgeving.

[hubert]

mensen letterlijk een kopje kleiner te maken en als beloning ook nog het paradijs denken te krijgen. Dat krijg je als iemand uit een verkeerde bron put. Het kan ook minder extreem natuurlijk: koud en kil vanuit regeltjes leven, maar dat is ook niet de bedoeling. Als de kerk dat uitstraalt, is er iets ernstig mis. Terecht dat dat in dit topic aan de orde wordt gesteld. Terug naar de Bron is dan mijn devies.
Overigens wil ik je alle sterkte toewensen bij de ziekte die je hebt en hoop dat je ook veel liefde en compassie kunt blijven ontvangen en geven in je omgeving.

Dat laatste hoop ik ook! Terug naar de bron betekent voor mij: bijbelverhalen serieus nemen en proberen er lering uit te trekken voor een liefdevol leven. Jezus heeft dat bv kernachtig samengevat: God liefhebben en je naaste als jezelf. Een ander idee dat m.i. oprijst uit de Bijbel is: waar liefde is, is God. Als dat centraal staat in je kerk, zit je goed. Maar wel moet je het bewust praktiseren. En dat valt te leren............
Als het theorie blijft, wat heeft de Bron dan voor zin? Volle kerken, maar zonder deze liefde spoort niemand buiten deze kringen aan.
Niemand wordt daar jaloers op. Waarom zou Nederland anders zo goed als seculier geworden zijn?
Als alle christenen liefde en compassie (nog meer) tot topic zouden maken, zou je nog eens zien...........
Dus niet blijven hangen in je 'rotjeugd' maar proberen het beter te doen.
Soms is toch ook gewoon gemakzucht en vlak ook de cultuur niet uit van het digitale tijdperk.

[BladeStraight]

Graag niet meer zeggen dat Jezus God is volgens jou Marnix, want God is de eeuwige Vader.

Wat? Ik hoop dat ik je verkeerd begrijp want Jezus is wel degelijk God.