Om even de algemeenheid van de topic titel terug te halen, met respect voor de bezwaren van Eureano in een specifieke situatie waarin Eureano is beland en waarvan we hopen dat beide partijen weer tot elkaar komen om tot oplossing en eenheid te komen.
Een getuigenis van een emeritus predikant die tot geloof is gekomen via radio kerkdiensten (van vroegere tijden, Radio Bloemendaal) wat een zegen, de middelen die de Heere geeft, zijn Wegen gaan via paden die de mens nooit kan overzien of verwacht (of erger, zelfs niet erkent of erkennen wilt)
DE LIEFDE VAN GOD.
"Want de liefde van Christus drijft ons...." (2 Korintiërs 5:14a HNB).
Herhaaldelijk kom ik ze tegen.
Mensen die postings plaatsen op FB met dreigende teksten.
Foto's, tekeningen, affiches met hoog oplaaiende vlammen en een lieflijke hemel. Dreigende oordeelsteksten. Afbeeldingen van twee mannen met een kind en het onderschrift: het is een gruwel in de ogen van God.
Of: Masturbatie is zonde.
Vanmiddag een poster met een tekst van de door mij gewaardeerde Tozer.
Een ware Godsman lijdt hartpijn over de toenemende zonden in de wereld.
Een ware Godsman lijdt hartpijn over de gebedsloosheid in de kerk.
Etcetera.
Zeker, in de bijbel lezen we van wenende profeten en de tranen van Jezus.
In mijn jeugd heb ik nooit anders gehoord: het knetteren van het hellevuur, de deur naar Jezus Christus die op een kier openstond, maar vlak voor je ogen in het slot werd gegooid, omdat je niet uitverkoren was.
Ik ben er onder bezweken.
In mijn leven heb ik de genade van God mogen ontvangen om wijlen ds. Gerrit Toornvliet te leren kennen.
Velen van de huidige generaties kennen hem niet meer.
Hij was Gereformeerd predikant.
Na een aantal gemeenten kwam hij in Bloemendaal. Het gereformeerde kerkgebouw was in 1926 voorzien van een radiozender. Doel: het goddeloze Noord-Holland te bereiken met het evangelie.
Toornvliet heeft dit medium ten volle benut. De zender werd ook in Amsterdam ontvangen. Groepen communisten in Amsterdam kwamen op zondagmorgen in een huiskamer bij elkaar om naar Radio Bloemendaal te luisteren.
Toornvliet besteedde al zijn tijd aan het radiopastoraat. Door een kerkelijk conflict kwam hij buiten de Gereformeerde Kerk te staan.
Maar hij ging verder en kreeg het voor elkaar dat vanaf radiozenders op zee het evangelie werd verkondigd, vanaf Radio Caroline, Radio Mi Amigo en Radio Victoria op Aruba. De impact was enorm.
Hij adopteerde me als geestelijk zoon en voor mij werd hij een geestelijk vader.
Hij was docent in Brussel.
En de éérste predikant die Jezus Christus zó verkondigde dat ik onder elke les, preek tot in het diepste van mijn hart werd geraakt en huilde.
Meerdere malen heb ik me een schoft gevoeld als ik deze Jezus en Zijn genade niet zou aannemen.
Ik heb ontdekt dat het ontzettend gemakkelijk is om mensen het oordeel aan te zeggen, het einde der tijden. Ontzettend gemakkelijk om zondenlijstjes te produceren vanaf de kansel. Mensen verharden zich óf worden geestelijk kapot gemaakt.
Mensen zijn hun hele leven tot op het sterfbed bezig met de vraag: 'Ben ik nu wel of niet uitverkoren?'
Ze worstelen met de vraag: 'Was Jezus' offer aan het kruis nu wel of niet voor mij?'
Toornvliet stelde mij eens deze vraag: 'Zou jij een vriend willen die uit doodsangst jouw vriendschap zoekt?'
'Bestaat het dat een man een vrouw trouwt omdat ze bang voor hem is?'
En God heeft vele kinderen die uit angst voor het laatste oordeel tot Hem zijn gekomen.
Wie heeft God lief omdat Hij lief is?
Tussen 1972-1981 heb ik veel met hem gecorrespondeerd, veel lessen gevolgd, woonde ik vele kerkdiensten bij. Ik heb veel in zijn diensten mogen voorgaan.
Veel gesprekken met hem gehad ook over mijn innerlijke strijd.
Hij had mij lief als een vader, aanvaardde mij als een vader.
Ik mocht op zijn begrafenis voorgaan en daarna heb ik hem tijdelijk vervangen in Leiden en Haarlem totdat er een opvolger was.
Paulus zegt: mijn motief is de liefde van Christus.
Die mij dringt, die mij drijft.
Nico van der Want nam ons gisteren mee naar Golgotha.
Wie dáár is geweest en telkens weer
terugkomt staat in lichterlaaie om dié liefde te delen met wie er ook maar op jouw weg komt.
Ik kon na de ontmoeting met Toornvliet niet onveranderd doorgaan. Ik ben zijn leerling.
Jezus' leerling.
Niet de dood drijft me, niet het einde der tijden, niet de hel, niet angst, nee de liefde van Christus.
Voor mij zijn álle mensen gelijk.
Ongelovigen, anders gelovenden, broeders en zusters.
Ongeacht ras, huidskleur, taal, sekse, geaardheid, maatschappelijke positie.
Ouderen, jongeren, kinderen.
Moeder Theresa omhelsde allen.
Is er dan geen eindoordeel, geen hel? Ja.
Maar geen paus, priester, predikant, ouderling, kerkmens kan of mag dat vonnis vellen.
In elke kerk is iedereen welkom.
Er staan geen politieagenten bij de Avondmaalstafel.
En niemand schrijft mij voor wie er uitverkoren zijn of niet.
Niemand schrijft mij voor hoe ik tot bekering moet komen.
Jij en ik moéten ons afvragen: Is deze preek uit liefde tot God en uit liefde tot mensen geschreven?
O, Christus verkondigen, is een hele moeilijke opdracht.
Zó verkondigen, dat die jongen, dat meisje, die man en die vrouw, die zwerver, die homo, die hoer, die drugsverslaafde, die eenzame bijna tastbaar ervaart: Er is toch Iemand die echt om mij geeft.
Dominee, traditionele kerkganger, spreek eens iemand aan die je niet kent. Nodig eens iemand anders uit dan de bekenden.
O, wat zijn wij toch vaak godsverduisteraars!
Liefde alléén breekt het hardste hart.
P Gerrets.