cathy schreef: bernard 3 schreef:
God is almachtig en alwetend in zich , maar door de mens (engelen) als entiteiten met een vrije keuze te scheppen, had (heeft) Hij een deel van zijn almacht en alwetendheid afgelegd.
Waarom volgt dat laatste uit het eerste? Heeft God Zijn almacht en alwetendheid afgelegd door de mens met een 'vrije' keus te scheppen? Ik zie die logica niet. Kun je dat uitleggen?
Citaat:
Waardoor de mens volledig verantwoordelijk kon (kan) worden gesteld voor zijn eigen keuze.
De mens wordt verantwoordelijk gesteld ja. Dat klopt. Rom 5:19
Citaat:
Dit betekende dan ook dat God niet kon (en niet mocht ) weten welke keuze de mens zou maken;in dit geval of hij al dan niet in opstand zou komen. En Hij zodoende dan ook niet verantwoordelijk kon worden gesteld voor de keuze die de mens maakte en de gevolgen die deze met zich bracht
Maar God is toch de eindverantwoordelijke van deze hele kosmos?
Citaat:
Indien God vooraf wist dat de mens zou zondigen is gans het verlossingsplan en de komst van Christus een farce en is de mens in feite niets anders dan een "puppet on a string"
Nee hoor, God had ons al uitverkoren in Jezus Christus voor de grondlegging van de wereld. Ef 1:4. Hij had Zijn plan al klaarliggen voordat er ook maar iets geschapen was. Zo lees ik het tenminste.
Het antwoord op uw bemerking “ Waarom volgt dat laatste uit het eerste?” ligt eenvoudigweg ingesloten in de betekenis van de uitdrukking “ vrije keuze”.
Als een persoon voor de kleerkast staat en kiest om in plaats van de gele, de rode das te dragen , maar iemand anders weet vooraf reeds dat de persoon de rode das zal dragen,waarbij het zich dan ook niet beperkt tot de keuze van de dassen maar voor alles wat die de eerste persoon in zijn leven zal doen. Dan heeft de persoon in kwestie in feite geen enkele vrije keuze; hoogstens heeft hij het (waan) idee er een te hebben.
Een werkelijke vrije keuze houdt immers in dat de uitslag van een keuze tussen twee mogelijke situaties niet vooraf vast staat en enkel bepaald wordt door het individu zelf. En dus ook onmogelijk mag van tevoren gekend zijn door gelijk wie dan ook ( ook door God niet).
Op die manier is de persoon die werkelijk kan kiezen dan ook volledig verantwoordelijk voor de nieuwe, vooraf onbestaande en onbekende, situatie daar hij ze zelf als het ware gecreëerd heeft.
In het andere geval waarbij alles vooraf reeds gekend is en dus feitelijk reeds onveranderlijk vastligt, is de mens geen zelfbewust individu met een vrije keuzemogelijkheid, maar een voorgeprogrammeerd ( weliswaar zeer ingewikkeld) machientje.
Zodoende bestaat er in feite dan ook geen verlossingsplan voor hem maar een voorgeprogrammeerd aflopend scenario van een toneelstuk. Waarbij de hoofacteur ( Christus) gedurende gans het stuk geen enkel risico loopt.
Het offer van Christus is dan in feite geen plaatsvervangend offer want zowel zij die getrouw waren als zij die in opstand kwamen waren daartoe vooraf reeds gekend en dus voorgeprogrammeerd.
Ook God de Vader liep door de menswording van Christus, geen enkel risico om voor eeuwig van zijn Zoon gescheiden te worden.
Met andere woorden gans het Christelijk geloof is gesteund op een vooraf bepaald gebeuren ( treurspel , drama) waarbij de spelers als marionetten alles wat vooraf vastligt moeten ondergaan. En dit zonder ook maar enige mogelijke inbreng van henzelf om de uiteindelijke uitkomst te bepalen want deze is vooraf reeds gekend.
Deze gedachtegang heeft dan ook als consequentie dat God als de auteur van dergelijk scenario dan ook de enige is die de volledige verantwoordelijkheid van het gebeuren draagt. Alle lijden alle ellende en verdriet die zich voordoet als het gevolg van dit scenario is dan ook volledig Zijn schuld want Hij wist dat dit zou gebeuren en heeft het dan ook in feite vooraf zo gepland.
Wat een aanfluiting is een dergelijke redenering voor het ware Christendom dat leert dat de Godheid een zelfstandig en bewust wezen heeft geschapen met een volledig vrije keuzemogelijkheid.
Waarbij God de Vader de mensheid zo lief had dat Hij toestond dat zijn Zoon, omwille van het gevolg van de opstand van dit vrije wezen, zelf mens zou worden en zich daarbij in een toestand plaatste met het risico om te falen en daardoor eeuwig van de Vader gescheiden te worden. Dit was dan ook de reden waarom Satan die geen debiel maar een zeer intelligent wezen is Christus gedurende gans zijn menselijk bestaan heeft belaagd in een poging om Hem te doen falen.
En daar de Godheid de mens een vrije keuzemogelijkheid had gegeven wisten zij ook dat DE MOGELIJKHEID bestond dat zij er misbruik zouden kunnen van maken en zelfs in opstand konden komen tegen hun Maker. Daarom was er dan ook een plan (het verlossingsplan) VOORZIEN om in het geval dat het misliep de Zoon van God als Verlosser zou optreden.(Efez. 1:4)
Dit plan lag dus klaar voor het in het geval dat. Maar een voorbereiding of noodplan treffen voor hetgeen KAN komen betekent niet dat je weet of dat het een zekerheid is dat het ZAL komen..
Bij de Schepping was er een plan van God opdat de mens een eeuwig en gelukkig leven zou leiden in overeenstemming met Gods voorwaarden. Men zou dit het paradijsplan kunnen noemen. Vanwege de opstand is dit plan vernietigd en werd het noodplan van kracht.
Op deze manier wordt de mens volledig gerespecteerd in zijn waardigheid als een zelfstandig en bewust wezen met een vrije keuzemogelijkheid. En is de Godheid volledig vrij te pleiten van enige verantwoordelijkheid voor al de pijn en het lijden dat voortgekomen is als gevolg van de opstand van het schepsel.
Niet enkel is er een vrijpleiten maar ook een diepe bewondering en liefde voor zulk een God die zichzelf heeft beperkt in zijn almacht en kennis bij het scheppen van een dergelijk wezen en dan ook nog zulk een risico heeft genomen voor de redding en het herstel ervan.