Het vieren van Sinterklaas

Open voor alle onderwerpen en meningen

Moderators: henkie, elbert, Moderafo's

Gebruikersavatar
Marnix
Maarschalk
Maarschalk
Berichten: 23543
Lid geworden op: 03 dec 2002 23:50

Re: Het vieren van Sinterklaas

Berichtdoor Marnix » 16 dec 2016 11:39

Arco schreef:
Daar heb ik wel een idee over. Dit zie ik namelijk bij mijn niet-gelovige collega's.

Zij spreken namelijk over sinterklaas en al het gedoe eromheen, met uiterste precieze worden maatregelen genomen dat de kinderen (hun kinderen!) voor de gek worden gehouden. Daarnaast wordt het hele idee van geloven in de Redder van de Wereld afgedaan als een ander soort van sinterklaas. Dat wordt versterkt door sprookjesverhalen van Dan Brown etc.

Ook ik heb een periode gehad waarbij ik erg wantrouwig was. Sinterklaas is dus nep, is Jezus dan wel echt?


Misschien is die periode wel gezond? Ik ken namelijk niemand die God vaarwel zei omdat Sinterklaas ook niet echt bleek te zijn. Hooguit gaan ze nadenken: Hey, bestaat God dan wel? Op zich goed dat je dat wat je altijd blind hebt aangenomen te onderzoeken en te ontdekken. Daar wordt je geloof alleen maar sterker van.
“God cannot give us a happiness and peace apart from Himself, because it is not there. There is no such thing.”
― C.S. Lewis”

Johan100
Kolonel
Kolonel
Berichten: 3644
Lid geworden op: 22 okt 2015 15:06
Contacteer:

Re: Het vieren van Sinterklaas

Berichtdoor Johan100 » 16 dec 2016 13:47

Forumonderdeel algemene zaken (topic: moeilijke opdracht)kwam dit ook ter sprake, dus daar ook dit aangehaald.
henkie schreef: Was het om de tuin leiden van de nazi's om onderduikers te verbergen in WO2 een zonde?

Rachab leidde de mannen die achter de verspieders aanzaten om de tuin, door te zeggen dat ze niet wist waar de verspieders waren.
Ze handelde nochtans door het geloof.
Er blijkt dus wel degelijk iets boven te staan. De samenvatting van de wet, bestaande uit twee tafelen. Wat me opvalt is dat je alleen de tweede tafel noemt.

Dit is een onmogelijke vergelijking met het sinterklaasfeest waarbij o.a. talloze kinderen voorgelogen worden.
Ook vind ik het afgodendienst.
(..)Namelijk de rechtvaardigheid Gods door het geloof van Jezus Christus, tot allen, en over allen, die geloven; want er is geen onderscheid.(..)Rom.3.

Gebruikersavatar
Prisma23
Kapitein
Kapitein
Berichten: 800
Lid geworden op: 02 aug 2016 19:29
Locatie: Republiek der Verenigde Nederlanden
Contacteer:

Re: Het vieren van Sinterklaas

Berichtdoor Prisma23 » 02 dec 2017 13:56

Beste RW-er
Onderstaande tekst stond ooit op FB maar is door mij niet meer te vinden. Past echter prima bij de tijd van het jaar.




Geliefden, In deze week van voorbereiding op het sinterklaasfeest werd ik in een drukke winkelstraat bepaald bij een oud zangversje. Een kinderversje eigenlijk. U kent het misschien nog uit uw jeugd, wellicht heeft u het eertijds uit volle borst mogen meezingen. Het is het lied waarin we een onbekende dichter horen uitroepen: Zie ginds komt de stoomboot (ber.). Bij dit lied willen we deze avond een ogenblik met elkaar stilstaan, en dan wil ik uw aandacht bepalen bij het tweede couplet, daarvan nader de eerste regel, waar we opgetekend vinden: Zijn knecht staat te lachen en roept ons reeds toe.

We schrijven onder deze tekstwoorden: Een roepende knecht.

En dan willen we in een drietal gedachten een ogenblik bij deze roepende knecht stilstaan. Dan letten we in de eerste plaats op:
1. De gestalte van deze knecht.
2. De vreugde van deze knecht.
3. De roep van deze knecht.

Dus in de eerste plaats staan we stil bij de gestalte van de knecht. Want we lezen in onze tekst: hij staat. In de tweede plaats letten op de vreugde van de knecht, als we lezen dat hij lacht. En in onze derde gedachte willen we uw aandacht bepalen bij de roep van de knecht, want we lezen dat deze knecht ons toeroept.
Geliefden, In onze gedachten dwalen we door een kleine havenplaats aan de kust van het huidige Spanje. Vanuit het centrum van het oude stadje beweegt zich een groepje mensen in de richting van de haven. Een vreemde groep is het. Voorop zien we een grijsaard in een rood gewaad, zwaar leunend op een gouden staf. Zijn gevolg wordt gevormd door een groep jonge mannen met een donkere huid en zwart, krullend haar. Hun kleding is kleurrijk en frivool. De laatste man van het groepje voert bovendien een grijs paard met zich mee. Een wonderlijk gezelschap. Wie zijn toch deze mannen? Waar gaan ze naar toe? En waarom draagt ieder van de volgelingen toch zo’n grote jute zak over zijn schouder? Kom, laten we eens kijken waar de tocht naar toe voert. Langzaam nadert het groepje een oude stoomboot die met stevige trossen aan de kade ligt afgemeerd. Dan maakt één van de zwarten zich los uit het groepje, sneltvooruit en brengt een brede loopplank in gereedheid. Zo kan de oude man met vaste tred aan boord gaan van het scheepje. Al ras maakt het gezelschap alles in gereedheid voor vertrek. Kom, laten we nog gauw vragen wie zij zijn, en wat
toch de bestemming is van hun reis. En dan begrijpen we het ineens allemaal: die oude man is de oude Sint-Nicolaas. En de ijverige donkere mannen zijn de Pieten, zijn trouwe helpers. En het doel van de reis? Dat is het verre Holland, want het is de begeerte van de oude sint om dáár zijn komende verjaardag te mogen vieren. Nu worden de trossen losgemaakt, de loopplank binnengehaald. De ketel wordt opgestookt en klagend zingt de stoomfluit over de verlaten kade. Eén meter, twee meter, al groter wordt de kloof tussen de wal en het oude stoomschip. Al gauw ligt de haven achter hen en kiest het scheepje het ruime sop. De stoker gooit nog wat extra kolen op het vuur, de stuurman neemt zijn zeekaarten nog eens door. Het schip stampt en rolt op de oceaangolven die eindeloos af en aan rollen. Maar vóórt gaat het. De stuurman zet koers naar het noorden, het gaat op Holland aan, waar zoveel kinderen naar hen uitzien. De reis verloopt voorspoedig. De stuurpiet, de uitkijkpiet en de stookpiet wisselen hun wacht. Niets lijkt de reis nog te beletten. Maar dan, vanuit het noorden betrekt de lucht. De wind wakkert aan, donkere wolken pakken zich samen boven het eenzame scheepje. De golven worden hoger, een storm steekt op. De wind giert door het want, de mast zwiept, de wimpels klapperen al heen en al weer. Hoog wordt het scheepje opgeheven op de toppen van de golven, om daarna in de diepte neer te smakken. Kolkend slaan de woeste baren tegen de oude romp. Een deel van de lading wordt overboord gezet. In de kajuit vallen potten en pannen klaterend op de vloer, de pieten buitelen over elkaar heen. Hoe langer hoe onstuimiger raast de storm. Regenvlagen striemen over het schip. En toch, dwars door alles heen, houdt de stuurman vast aan zijn koers, de elementen deren hem niet. Pal naar het noorden gaat het. Op Holland moet het aan. Gelukkig, na enkele uren bedaart de storm. De wolken drijven over, de zee wordt vlakker en de lucht klaart op. De Sint en zijn pieten halen opgelucht adem. De stookpiet werpt extra kolen op zijn vuur en met gezwinde spoed snijdt de spitse boeg door het zilte nat. Het zal niet lang meer duren of de Hollandse kust zal in zicht komen. En dan lezen
we daar ineens van die knecht. Een stáánde knecht. Eén van de getrouwen van de Sint. Stil staat hij daar, trouw op zijn post. Hoe lang staat hij daar al? Heeft deze knecht de woedende storm aan dek getrotseerd? Is zijn gelaat gestriemd door de felle regen? Hebben de bruisende golven zijn pietenpak overspoeld?
Onze tekst zwijgt erover. En toch, heel opmerkelijk, we lezen dat deze knecht stáát. Hij behoort niet tot degenen die zich uitstrekken op hun leger als de reis te lang duurt. Ook wordt hij niet gerekend tot degenen die het ervan nemen als er een poosje geen werk te doen is. Nee, door weer en wind is hij staande gebleven. Misschien klappertandend van de kou. Soms met gebalde vuisten wellicht. Maar toch: hij staat. We lezen nergens dat hij zijn post verlaten heeft om zich bij het vuur te warmen, om een maaltijd te nuttigen of om een uiltje te knappen. Hoe de stormen ook woedden, hoe het scheepje ook slingerde en stampte, steeds heeft deze knecht mogen volharden. Achter hem huppelt een paardje het dek op en neer, maar hij weet van geen wijken. Geen klacht komt er over zijn lippen. En toch, dat is geen vrucht van eigen akker. De knecht weet zich steeds steil, diep afhankelijk van zijn oude meester. Van zichzelf kan hij nog over geen pepernootje heen stappen. Maar in de nabijheid van de oude sint weet hij zich door alles heen staande te houden. Hoe is dat met u, met mij? Blijven wij ook staande als het dek onder ons ginds en weder beweegt, als de golven ons overspoelen? Zou men van ons ook kunnen zeggen: kijk, hij heeft volhard, hij staat nog steeds? Neem die vraag eens mee naar huis vanavond. Een staande knecht. Sommige verklaarders menen dat deze knecht de reis in het kraaiennest heeft doorgebracht, turend over de wateren. Anderen wijzen erop dat de schepen in die tijd vaak geen stuurhuis hadden, en dat deze knecht de roerganger geweest moet zijn. Hoe het ook zij, we weten het niet. We moeten dat laten rusten. Het is ook niet belangrijk. Eén ding moeten we vasthouden: door alles heen zien we hier een staande knecht. Eindelijk nadert de stoomboot de Hollandse kust. Nog even en er is land in zicht. Lange stranden en hoge duinen beginnen zich af te tekenen. Daar komt eindelijk het einde van de reis. En nog steeds staat daar die knecht. We lezen niet dat hij geweken is. Hij staat, en kijkt uit naar de kust, naar het land, naar de veilige haven. Misschien heeft hij zijn hand boven de ogen gehouden, we weten het niet. Maar vol verwachting klopt zijn hart! En dan lezen we iets opmerkelijks:de knecht lacht! Deze lachende knecht, daar willen we in onze tweede gedachte samen bij stilstaan.

2. De vreugde van de knecht
Hoe lang heeft de knecht al aan dek gestaan? De elementen getrotseerd? Het heeft hem niet gedeerd, want zijn hart klopte vol verwachting. Steeds heeft hij op de uitkijk gestaan, altijd was zijn blik gericht op de bestemming van het scheepje. In zijn hart was een uitzien, een uitzien naar het einde van deze reis. Veel heeft hij moeten achterlaten. Vrouw en kinderen heeft hij misschien vaarwel gekust. Huis en haard heeft hij verlaten. Alles heeft hij ervoor overgehad om met zijn meester de baren te bevaren naar dat verre, vreemde land. Wat al stormen heeft hij getrotseerd, wat al ontberingen heeft hij geleden daar op zijn eenzame post. Maar ach, zijn uitzien was groot! En nu, nu de oude stoomboot de kust nadert, nu zien we die knecht nog steeds staan. Trouw aan zijn oude meester, maar ook innerlijk verblijd. En dan, in het zicht van de haven, met al die wachtende kinderen in het gezicht, nu wordt zijn begeerte haast vervuld en dan kan die knecht zich niet langer bedwingen, dan moet zijn hart wel overstromen van vreugde. Want dan lezen we in onze tekst heel opmerkelijk dat deze knecht staat te lachen! Luid klatert zijn lach over het dek, over de golven, het echoot tussen de kademuren als het geklank van zijn schaterlach de samengedromde kinderschare bereikt. Wat een blijdschap komt hierin openbaar, hoe groot is zijn vreugde bij het zien van al dat kroost. Er zijn moderne verklaarders die de lach van deze knecht beschouwen als ‘de lach van een der zotten.’ De spanning van de moeilijke en gevaarlijke reis zou hem teveel geworden zijn. En bij het zien van de haven zou die overspanning zich hebben ontladen in een onzinnig lachen. Wij denken echter dat dit een ernstige dwaling is. We lezen immers nergens dat de knecht niet op zijn taak berekend was. Juist in al die wederwaardigheden is hij pal blijven staan! Juist in de beproevingen is zijn standvastigheid openbaar gekomen. Nee, de lach van deze knecht is een lach van vreugde! Hier komt de sint, hier is eindelijk de goedheiligman waar de kinderen op de kade zo lang en vurig naarhebben uitgezien. Hij komt, hij komt, die lieve goede sint! De knecht kan geen woorden vinden om zijn blijdschap te tonen en hij lacht een lach van vreugde! Jongens, meisjes, kinderen, hebben jullie al iets van die vreugde mogen smaken? Hebben jullie wel trouw je schoentjes gezet, hebben jullie uitgezien naar de komst van de sint? Daar ligt ook een ernstige taak voor ons als ouders. We kunnen nooit te vroeg genoeg beginnen met onze kinderen al in hun jonge
jaren hun schoentjes te leren zetten. Daar kan veel tegenop komen maar zullen we daaraan vasthouden? Vaders, moeders, kent ú iets van de vreugde van deze knecht? Is er onder ons wel een uitzien geweest naar de komst van de sint? Spreken we er wel eens over op het werk, op kantoor of in de fabriek, of de moeders in de gezinnen? Denk er toch niet te licht over! Een slordige wandel kan zo fnuikend zijn voor het komende heerlijk avondje. We hopen daar straks nog op terug te komen. Laten we in deze week van voorbereiding toch steeds waken, begerig uitzien, net als deze roepende knecht. Zeker, dan zijn er ook knechten die met gebalde vuisten over de wereld gaan. Die het niet klein kunnen krijgen dat de sint steeds weer juist de kleine kinderen opzoekt. Hun blijdschap is niet altijd in beoefening. Maar deze knecht mag nog lachen. Laten wij toch elkaar ook gedurig opwekken zolang de maan nog schijnt door de bomen. Dan worden we gunnend, net als de lachende knecht. Dat brengt ons bij onze derde gedachte, de roep van de knecht.
Maar laten we eerst samen nog een versje zingen:
Zijn knecht staat te lachen en roept ons reeds toe:
Wie zoet is krijgt lekkers, wie stout is de roe.
O lieve Sint-Nicolaas, kom ook eens bij mij,
En rijd dan niet stilletjes ons huisje voorbij.

3. De roep van de knecht
De trouwe knecht aan boord van de naderende stoomboot lacht zijn lach van vreugde. Dan, als hij zijn emoties weer in de hand heeft, vermant hij zich. Maar dan kan hij zich ook niet langer onbetuigd laten. Want we lezen in onze tekst dat hij gaat roepen. Hij roept ons reeds toe, zo staat er. Zijn roep klinkt in het bijzonder tot de kinderen op de kade, maar zijn roep komt ook tot u, tot mij. Deze roepstem komt tot ieder die het horen wil. Maar wat roept hij dan? Wat is zijn boodschap aan het volk op de kade? We hebben het zojuist opgezongen. Hoor hem roepen: Wie zoet is krijgt lekkers! schalt het over het water. In de grondtekst staat hier een woord dat we ook met ‘zoetigheid’ of ‘marsepein’ mogen vertalen. O wat een heerlijke tijding mag deze knecht op zijn lippen nemen. Namens zijn meester komt hij het uit te jubelen tot eenieder op de haven. Hij mag van lekkers getuigen, lekkers voor ieder die zoet is, ‘t zij arm of rijk, klein of groot, jong of oud. Hoor toch die zoete tonen van deze roepende knecht. Zijn roepstem gaat uit nog vóórdat de stoomboot heeft aangemeerd. Eer dat hij voet op Hollandse bodem zet, mag hij de overvloed van zijn meester al aanprijzen. Zakken vol lekkers hebben zij meegevoerd, ja het ruim van de stoomboot vloeit over van zoetigheid. En dat alles mag deze knecht nu gaan aanbevelen, en straks uit gaan uitdelen. Het is de lust van die knecht om al dat lekkers de kinderen uit gaan stallen. De sint wordt immers van het uitdelen niet armer, en van het inhouden niet rijker. Zouden we daar niet naar uitzien? Maar o, hoe belangrijk is het dan dat we behoren tot degenen die zoet zijn! Want het lekkers waar de knecht van gewaagt is niet voor iedereen! Velen in onze dagen menen dat het zo’n vaart niet zal lopen, dat het om het even is hoe we leven. Zij menen dat er lekkers voor iedereen zal zijn. Sommigen denken zich op grond van een versje tot dat zoete volk te mogen rekenen, maar o, zij bedriegen zichzelf hoor! Onze vaderen hebben vurig tegen zo’n algemene traktatieleer gestreden. O, onderzoek toch uzelf, want het is van tweeën één: of we zijn zoet, of we zijn stout! Een tussenweg wordt ons niet getekend! Zo is het aan de ene kant een blij woord dat de knecht ons toeroept, een goede tijding waar zo’n heerlijke belofte in ligt opgesloten. Maar tegelijk is zijn boodschap ook een heel ernstige. Want er is ook een keerzijde, en die moeten we u vanavond ook voorhouden. We moeten eerlijk met elkaar handelen. De knecht is namelijk nog niet uitgesproken. Hoor, hoe hij vervolgt: Wie stout is [krijgt] de roe! O wat een ernstig woord! Hier gaat hij de scheidslijn tekenen, die dwars door de kinderschare heen loopt. Hier worden de zoeten van de stouten gescheiden. Hij gaat hen aanwijzen die erbuiten vallen. En dat geldt niet alleen de kinderen, dat geldt ook voor ouders, voor u, voor mij. Want oude mensen kunnen stout zijn, maar ook jonge kinderen kunnen stout zijn! En naar zulke kinderen gaat nu zo’n ernstige waarschuwing uit. Zij krijgen de roe! O, de sint zal hen tuchtigen. De roede gaat eraan te pas komen en zij zullen hun kastijding niet ontlopen. Dat zij dan toch hun stoutheid leerden bewenen, al in hun jonge jaren. Dat ze toch leerden te bukken voor die roede, de roede te kussen! Want nog mag ik u en jou vanavond toeroepen: geef toch acht op het woord van deze trouwe knecht. Sla die roepstem toch niet in de wind. Het stoute kind verlate zijn weg, en kere terug naar de paden der zoetheid. Kom, we gaan eindigen. Nog een enkel woord. Een troostvol woord voor zoete én stoute kinderen. Als zij hun wandel in zoetheid vervullen, o wat zal er dan een lekkers voor hun gereedliggen. De sint laat er nog van getuigen door zijn knecht: Wie zoet is krijgt lekkers. Kinderen, jongeren en ouderen, neem toch deze lokroep mee naar huis. Als we zoet zijn hoeven we van de sint niets te vrezen. Dan zal ons niets ontbreken bij de uitdeling van de pakjes en de pepernoten. Laat dan onze kinderen veel vragen of de sint nog naar hen wil omzien: ‘Rijd dan niet stilletjes ons huisje voorbij.’ Dan gaan ze zingen: ‘Strooi dan wat lekkers, in één of and’re hoek.’ En als dan eindelijk het heerlijk avondje zal aanbreken, en de pakjes worden uitgedeeld, dan gaan ze het stamelen zoals een van de ongewijde dichters in een oud versje aanheft: ‘Een bromtol met een zweep erbij, een doos met blokken ook voor mij?’ Om dan, vol verwondering, met alle ontvangen gaven in de gever te mogen eindigen: ‘Alles gekregen van die goede sint.’
Dat zij zo.

Bambi

Re: Het vieren van Sinterklaas

Berichtdoor Bambi » 02 dec 2017 22:20

henkie schreef:Ik snap die link met het 9e gebod nooit. Zit het kwaad van de leugen niet in het feit dat je je naaste schaadt? Was het om de tuin leiden van de nazi's om onderduikers te verbergen in WO2 een zonde? Hoe lijd je kind precies schade als je hem/haar een folklore voorhoudt?

Als ik kinderen had gehad, had ik ze wel verteld dat St Klaas een lieve oude man was geweest die kinderen kadootjes wilde geven en al jaren dood was en ze erbij gezegd dat het een geheimpje was, dat ze aan andere kinderen niet mochten vertellen, omdat dan de lol eraf zou zijn voor die andere kinderen
Dan zouden ze ook een vreugde hebben in St klaas, met een spanning en lol dat andere kinderen niet de waarheid wisten.. Zo ook met de zwart pieten
En gewoon ook in alles meedoen en kadootjes krijgen en alles..............

Dit blijft een goed stuk over st Klaas. Ook voor gelovigen :mrgreen:



Bambi

Re: Het vieren van Sinterklaas

Berichtdoor Bambi » 02 dec 2017 23:26

Ik vraag me trouwens af waar dat verhaal vandaan komt, dat st Klaas weet als je stout bent geweest en zijn duistere knechten je meenemen in een dichte zak, naar Spanje, ver weg van je ouders. Zou zo van Calvijn kunnen zijn :mrgreen:

Gebruikersavatar
Teus
Majoor
Majoor
Berichten: 2406
Lid geworden op: 15 dec 2011 13:14

Re: Het vieren van Sinterklaas

Berichtdoor Teus » 02 dec 2017 23:42

Bambi schreef:Ik vraag me trouwens af waar dat verhaal vandaan komt, dat st Klaas weet als je stout bent geweest en zijn duistere knechten je meenemen in een dichte zak, naar Spanje, ver weg van je ouders. Zou zo van Calvijn kunnen zijn :mrgreen:

Van satan.
„Doch een ongeestelijk mens aanvaardt niet hetgeen van de Geest Gods is.” 1 Kor.2:14a

Gebruikersavatar
Marnix
Maarschalk
Maarschalk
Berichten: 23543
Lid geworden op: 03 dec 2002 23:50

Re: Het vieren van Sinterklaas

Berichtdoor Marnix » 04 dec 2017 09:04

Ja, het is gewoon een list waarmee wetticisme langzaam in de harten van mensen wordt gebracht... en de angst dat als je iets verkeerd doet, je keihard wordt gestraft! :D De sint is de duivel, verkleed als engel van het licht.... :shock: :shock: :shock:
“God cannot give us a happiness and peace apart from Himself, because it is not there. There is no such thing.”
― C.S. Lewis”

Gebruikersavatar
Optimatus
Maarschalk
Maarschalk
Berichten: 11376
Lid geworden op: 28 feb 2004 02:07
Locatie: Berkenwoude
Contacteer:

Re: Het vieren van Sinterklaas

Berichtdoor Optimatus » 04 dec 2017 11:07

Prisma23 schreef:Beste RW-er

Sinterpreek

Dat zij zo.


GE - NI - AAL! En heel stiekem zit er een prachtige dubbele bodem in.
Ceterum censeo imperium putinis delendum esse.

Gebruikersavatar
MoesTuin
Generaal
Generaal
Berichten: 4598
Lid geworden op: 02 feb 2014 16:00

Re: Het vieren van Sinterklaas

Berichtdoor MoesTuin » 04 dec 2017 13:17

Optimatus schreef:GE - NI - AAL! En heel stiekem zit er een prachtige dubbele bodem in.

Zekers...als je het wilt zien in ieder geval..... :lol:
want wij hebben hier geen blijvende stad
maar zoeken de toekomende

De Heere Jezus zegt;
"Wie in Mij gelooft zal Hét Eeuwige Leven ontvangen"

Gebruikersavatar
Race406
Majoor
Majoor
Berichten: 2096
Lid geworden op: 28 mar 2004 13:04
Locatie: Wierden
Contacteer:

Re: Het vieren van Sinterklaas

Berichtdoor Race406 » 04 dec 2017 22:53

Hij is fantastisch! En zo zie je maar weer: Overal kun je een heel degelijk klinkend verhaal van maken...
:mrgreen: :mrgreen: :mrgreen:
Ik zie een poort wijd open staan... Die open poort leidt tot Gods Troon. GAAT DOOR! Laat NIETS (maar dan ook werkelijk niets of niemand!) u hinderen!

Bambi

Re: Het vieren van Sinterklaas

Berichtdoor Bambi » 06 dec 2017 21:55

==
Laatst gewijzigd door Bambi op 07 dec 2017 07:01, 1 keer totaal gewijzigd.

Marloes1g
Sergeant
Sergeant
Berichten: 296
Lid geworden op: 05 mar 2012 22:06

Re: Het vieren van Sinterklaas

Berichtdoor Marloes1g » 06 dec 2017 23:30

Meisje toch weet je hier niks van dan?

Gij hebt m in 't hart meer vreugd gegeven
dan and'ren smaken in een tijd
als zij, door aards geluk verheven
bij koorn en most wellustig leven
in hunnen overvloed verblijd.
Ik zal gerust in vrede slapen
en liggen ongestoord terneer,
want Gij alleen, mijn schild en wapen,
schoon 't onheil schijnt voor mij geschapen
zult mij doen zeker wonen Heer!

Mijn omstandigheden waren wel anders dan die van jou maar de Heere heeft mij hier mee getroost.

Bambi

Re: Het vieren van Sinterklaas

Berichtdoor Bambi » 07 dec 2017 00:44

--
Laatst gewijzigd door Bambi op 07 dec 2017 07:01, 2 keer totaal gewijzigd.

Gebruikersavatar
irmo
Kapitein
Kapitein
Berichten: 1282
Lid geworden op: 23 aug 2012 19:05
Locatie: Granada, Spanje

Re: Het vieren van Sinterklaas

Berichtdoor irmo » 07 dec 2017 02:46

Je klinkt behoorlijk boos op God, als ik het zo eens lees. Klopt dat of heb ik het mis?

Bambi

Re: Het vieren van Sinterklaas

Berichtdoor Bambi » 07 dec 2017 04:40

Marloes1g schreef:Meisje toch weet je hier niks van dan?

Gij hebt m in 't hart meer vreugd gegeven
dan and'ren smaken in een tijd
als zij, door aards geluk verheven
bij koorn en most wellustig leven
in hunnen overvloed verblijd.
Ik zal gerust in vrede slapen
en liggen ongestoord terneer,
want Gij alleen, mijn schild en wapen,
schoon 't onheil schijnt voor mij geschapen
zult mij doen zeker wonen Heer!

Mijn omstandigheden waren wel anders dan die van jou maar de Heere heeft mij hier mee getroost.


irmo schreef:Je klinkt behoorlijk boos op God, als ik het zo eens lees. Klopt dat of heb ik het mis?

Bedankt meiden, ik ben er weer uit, voorlopig.
Liet mijn vertrouwen even varen en dat werkt averechts. Bedankt voor jullie medeleven, dat deed me wel goed, ook al liet ik dat niet blijken
En ik zal het gedichtje opslaan, als reminder voor de volgende keer, aan mijn fout nu :wink:


Terug naar “[Religie] - Open forum”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 21 gasten