Cicero citeert:
Maar de gedachte dat tot de kruistochten er een positiever beeld over Jezus was, is onjuist. Daar is geen enkel bewijs voor. Tot in de tweede, misschien de vierde eeuw weten we van kleine groepen Joodse christenen, maar die zijn altijd een zeer kleine minderheid geweest. In Joodse bronnen wordt er op z'n best onverschillig over Jezus gesproken, maar meestal negatief.
In uw reactie lees ik dat u de term "Joodse christenen" gebruikt. Weet u dat die opmerking heel raar overkomt bij Messias belijdende Joden. U plaatst ons in een kader waarin wij helemaal niet thuis horen. "Joodse christenen" bestaan niet vanuit de Joodse visie. Het etiket christenen is benoeming voor de gelovigen uit de volkeren. Christenen erkennen dat zij de G'd van Israël willen dienen en volgen. Hun oorspronkelijke leermeesters waren gedreven Messias belijdende Joden die hun het goede nieuws brachten. Er waren geen pamfletten en er waren geen brochures maar een pure mondelinge overdracht van de leerregels die gedoceerd werd vanuit de eeuwenoude traditie van het Huis van Israël.
De apostelen waren geen domme jongens, dat zult u ook niet zeggen. Hun hoorders met hun heidense afgoderij en denkbeelden moesten op zeer veel punten worden gecorrigeerd aangaande hun handel, wandel en visie. Leest u de brieven van Paulus daar maar eens op na. In eerste instantie aanvaarde men dit en groeide de plaatselijke gemeente tot vreugde van de apostelen. De groep van Messias belijdende Joden had in dit groeiproces mannen en vrouwen nodig die bereid waren om het het goede nieuws verder uit te dragen.
Laat ik het wat scherper onder woorden brengen: alle heidenen volgden op de Sjabbat een alfa cursus in de synagoge. Maar leer je in een jaar de hele Bijbel te doorgronden? Daar is een geestelijke groei voor nodig die onderbouwd dient te worden met kennis uit de schriften. Natuurlijk dienen wij te vertrouwen op de kracht van de Geest van de Eeuwige, die ons inzicht en wijsheid geeft. Dat was ook zo in die dagen. De apostelen legden de nieuwe leiders de handen op en zij kregen de kracht van de Eeuwige.
Maar wat is de praktijk? Kijk maar eens naar Handelingen 15. Allemaal mannen die de begenadigd waren met de Geest van de Eeuwige. Toch moeten zij zich buigen over zaken die in de praktijk voorkomen en hoe men daar mee om moet gaan. Zij krijgen de minimale eisen voorgelegd: een basis waaraan de toegetreden heidenen aan de gemeente moeten voldoen. Mét de instructie: zij leren wekelijks in de synagoge het overige wel. Hoe treffend zijn de woorden van Yeshua als Hij oproept om te bidden voor arbeiders in het koninkrijk. Ook dit wordt geleerd aan de gelovigen uit de volkeren. Paulus spreekt over zijn medearbeiders van vrouwen en mannen. Zij verkondigen dat Yeshua van Nazareth heeft bestaan en dat Hij dé Messias is.
De last die de Messias belijdende Joden moet dragen is zeer zwaar. Wanneer zij wekelijks hun uitleg geven in de synagoge komen er nieuwe gelovigen bij. Zij volgen de cyclus van de Thora en leren zo de basisbegrippen. Met de feesten wordt het onderscheid tussen de beide groepen pijnlijk zichtbaar. Een deel van hen is uitgesloten om Pesach te vieren. De reden waarom zal voor vele nieuwkomers onrechtvaardig overkomen. Een compromis kan niet worden gemaakt, dat staat de Thora niet toe. Deze praktische zaken hebben geleid tot onbegrip en harteloosheid, want je sluit toch niet zomaar iemand uit. Ook toen riep men: maar dat is niet van deze tijd. Kleine oplopende spanningen zijn de splijtzwam geweest. Een deel van de gelovigen wilde een liberale kant uit gaan. Het is hen ook gelukt met alle gevolgen die zichtbaar zijn geworden in de daaropvolgende eeuwen.
U schetst dat de kruistochten niet juist zijn geweest en dat dit verschrikkelijk is. Maar de bron zit in de eerste eeuw, het liberale en het ongebonden zijn aan de Thora. Basisbegrippen zijn gebleven en al snel zijn daar zaken aan toegevoegd. Een de Messias belijdende Joden schudden hun hoofden om het loslaten van de het Thora onderwijs. Op een zeker moment was de druk van buitenaf zo groot dat men de moed had om ons collectief uit de gemeente te plaatsen. Dan komen de dwalingen vanzelf naar boven en worden er interne dogma's geformuleerd en in werking gezet. De kerk was in de plaats van Israël gekomen was de keiharde leerstelling en gedachtegoed door alle eeuwen heen.
Is het dan vreemd dat Joden door de loop van de eeuwen anders zijn gaan kijken naar christenen? Alles heeft men er aan gedaan om de Bijbelse feesten niet gelijk te laten lopen met de door de Eeuwige vastgestelde feestdagen. Pesach en kerkelijk Pasen mogen niet samenvallen was een van de eerste opdrachten. Dit om de Joden al dan niet Messias belijdend te schofferen. Nee, de kerk heeft geen goed getuigenis afgegeven richting het Huis van Israël. Ook dit instituut zou opnieuw de grondregels van de Thora moeten leren. Daar zullen zij vele jaren voor nodig hebben om dit te doorgronden en te begrijpen. Dat is een van de vele redenen waarom Joden zo onverschillig zijn naar de kerkelijke Jezus. In die Naam zijn zij gemarteld en gedood.