Bruno schreef:[quote="gravo"-
Jouw werkelijkheid is niet de mijne.
In deze tijden hoef je echt geen biologie te studeren om de ET te begrijpen hoor. Als je een oprechte interesse hebt en enkele boeken raadpleegt met betrouwbare bronnen op het internet kom je een heel eind.
Vandaag ben ik de dertig voorbij. Toen ik 20 tot 27 was heb ik die interesse gedeeld, maar verloren en teruggekomen naar God.
Je vraagt me daarbij of ik wetenschappelijke argumenten heb om de ET te ontkrachten. Neen die heb ik niet. Maar de ET heeft voor mij ook geen wetenschappelijk argument om te verklaren waar het leven vandaan komt. Ik trek zelfs de big bang in enorme twijfel. En als het dan toch via een big bang gebeurd zou zijn, dan vraag ik mij toch af hoe een explosie zonder bovennatuurlijke sturing tot zulke manifestatie kan komen waaruit leven “accidenteel” ontstaat.
Dat is mijn vrijheid te geloven en ik denk dat ik daar eigenlijk nooit van ga afwijken.
Ik kan wel begrijpen waarom mensen zich afzetten tegen bepaald religieus dogmatisch denken. Maar het is niet omdat de religieuze teksten vanuit een menselijk perspectief geschreven zijn dat er geen God meer zou zijn.
Ik ben de laatste om tegen bepaald religieus dogmatisch denken te zijn. Sterker nog, ik geloof alle klassieke christelijke dogma's. Om maar eens de meest controversiële er bij te pakken: de wederopstanding uit de doden. Zonder het ooit te hebben gezien, zonder enig bewijs dienaangaande te hebben, (mijn ouders zijn beiden al tientallen jaren geleden overleden), geloof ik van ganser harte dat ons leven niet in de vergetelheid zal eindigen, maar dat wij zullen opstaan tot een nieuw leven.
Maar ik weet voor mijzelf wel precies wat ik doe, als ik geloof. Vanuit een diep verlangen neem ik dankbaar het verhaal aan dat hier al eeuwenlang over circuleert. In zekere zin doe ik mee aan het vertellen van dit verhaal, door er in te geloven. En als je het echt op het allerscherpst van de snede wilt zeggen: ik
schep, samen met de vele scheppers van dit verhaal vóór mij, deze geloofsvoorstellingen. Ik roep ze op en houd ze in leven.
Mortlach noemt het erg oneerbiedig "fantaseren". Waarschijnlijk uit gebrek aan inzicht aangaande welke diep verankerde emotionele verlangens van de mensheid door de eeuwen heen ten grondslag liggen aan deze religieuze scheppingen. In religieuze scheppingen vinden we de neerslag van alle ervaringen, zowel de verschrikkingen als de vreugden die de mensheid door de eeuwen heen heeft ondergaan. Ze zijn omgezet in een fantasie, in een visioen, in een voorstelling, in een gigantisch kunstwerk, waarin het allemaal verbeeld wordt en een betekenis krijgt.
Hoe armoedig is de mens, die de kunst niet begrijpt. Die vanuit domheid en onwetendheid een schilderij afkeurt, omdat het niet lijkt! Uiteraard is er een onderscheid tussen werkelijkheid en de verbeelding daarvan. Dat is nu juist het mysterie van 'scheppen". Iets uit niets maken. Nieuwe werelden scheppen, nieuwe betekenissen.
Kunst...dat hebben we niet nodig, je kunt het niet eten. Dus...onzin! Dat is heel populair en in de stroom van populariteit is daarom ook elke religieuze schepping kennelijk onzin. Maar ik vind van niet.
Ik koester deze scheppingen, de kunstvorm van "het geloven". Want het mysterie daarvan is het volgende: de kunst kan dingen oproepen, verbeelden, zeggen, zingen of tonen die anders niet hadden kunnen worden waargenomen. En daar gaat het mij om. Geloof is een deur naar een andere wereld. Zelf verwoord, zelf geschapen, maar toch. Wie zegt niet dat deze weg van geloof en vertrouwen precies de weg is waar we dát ontmoeten waar heel ons verlangen op is gericht, namelijk God? Hij is net zo onwerkelijk als een huis op een schilderij. Hij bestaat alleen als verbeelding, als schepping. Niemand heeft ooit God gezien. Hij leeft in onze woorden, in onze boeken, in ons Heilig Boek. Maar is Hij daarom minder aanwezig? Is Hij om die reden dan onbekend gebleven? Heeft de mensheid Hem om die reden links laten liggen? Is religie daarom zo'n klein en zo'n marginaal verschijnsel gebleven? Ik dacht het niet. Religie is de kunst van het menselijke verlangen. En dat is ze wereldwijd, van alle tijden en alle plaatsen. Haar scheppingen zijn wederkerig. Als wij over God spreken, spreekt God over ons. Als wij tot God spreken, spreekt God tot ons. Als wij Hem scheppen, schept Hij ons. Religie heeft haar geliefde geschapen. De basis van religie is de innerlijke menselijke behoefte aan aanspraak, contact, liefde, relatie. Het was een goed idee om God als Schepper te benoemen. En om Die na Adam ook Eva te laten scheppen. Daarin herkennen wij ons pas goed! Want dat zijn wij zelf! Religie schept het Zelf van de mensheid. Noem het maar onbelangrijk.
Ik weet dat ik dat doe, als ik geloof.
Maar als ik niet geloof, ja dan moet ik het doen met deze werkelijkheid, die zonder God en zonder hoop is. Als iets duidelijk geworden is in het moderne denken, dan is het wel deze gedachte: maak je geen illusies.
This is it, zingt Michael Jackson posthuum. En dat klopt ook. Zeker als je wetenschapper bent, ben je je bewust van de grenzen van (onze waarneming van) de werkelijkheid. En je doet er goed aan om die werkelijkheid ook te begrijpen als gelovige, zeg ik tegen Bruno. Op dat vlak zijn er geen "andere werkelijkheden". Dan kijk je door dezelfde microscoop als de evolutionist en zeg je: "Verrek, je hebt gelijk". En dan kijk je door dezelfde telescoop als de astronoom en zeg je" Ja, dat zie ik ook". Het zou vreemd zijn om twee diametraal verschillende werkelijkheden in de werkelijkheid waar te nemen. Toch?
Voor mij is het prima als iemand het daar bij houdt. De werkelijkheid is wat ie is. Mooi of lelijk, spannend of saai, goedaardig of kwaadaardig. Iedereen kan er over vinden wat hij wil.
Maar ik heb nog andere verlangens. Dat verklaart mijn geloof. Het is iets dat uit een diepe innerlijke bron opwelt. Mysterieus, emotioneel, onvermijdelijk, soms zwaar en belastend. Precies dit tref ik aan bij Jezus van Nazareth. Zijn nadruk op de menselijkheid, op barmhartigheid, op mededogen, troost, genade. Als ik van Hem het vertrouwen krijg dat Hij een Beeld is van God, dan val ik daar voor. De werkelijkheid is de werkelijkheid. Maar de liefde dan? Maar het lijden dan? Het komt allemaal samen in het woord passie. Dat is liefde en lijden inéén.
The Wondrous Cross. Zonder
credo kan ik niet leven.
Were the whole realm of nature mine,
That were a present far too small;
Love so amazing, so divine,
Demands my soul, my life, my all.gravo