dit is voor mij het lastige punt: jij ervaart iets. OK, maar waarom ervaar ik het niet? Wie kan mij kwalijk nemen dat ik God niet zie, als Hij zich niet aan mij vertoont of Zichzelf ervaarbaar maakt? Ik kan hier niets mee
En dat is voor mij weer lastig, ik weet niet beter of alle bekeerde gelovigen ervaren God.
Het zal de ene keer wat meer zijn dan de andere keer, al naar gelang er op dat moment geleerd
moet worden, want ik zie het leven met God als een leerschool.
Ik heb respect voor alle mensen, die zoeken naar verklaringen.
Ik heb niet gezegd dat ik geen respect voor de mensen zelf heb.
Vergeet niet dat zowel de verrukking van dit leven, als bitter verdriet, angst, pijn en lijden universele ervaringen zijn. Wanneer mensen dan hoop putten uit geloofsvoorstellingen die al eeuwenlang van vader op zoon worden overgedragen, wie ben ik dan om hen t veroordelen of hun religies als minderwaardig te beschouwen.
Als Jezus zegt dat Hij de Weg is dan dwalen alle mensen in andere religies.
Voor mij blijft het uitgangspunt dat er aangaande God / goden geen bewijzen zijn.
Nogmaals God geeft zelf het bewijs in ons hart, God is Geest en met zijn Geest overtuigd Hij onze geest dat wij kinderen van Hem zijn.
En het bewijs voor elke bekeerde christen(die ik van nabij ken) is het woord van God, de Bijbel is in mijn ogen Heilig, en het belangrijkste dat het Christendom kent is "leeg" graf. dat is een bewijs.
Het enkele feit dat dit in de Bijbel staat wil nog niet zeggen dat het waar is; de opvatting dat God zich (in een boek of via mensen) geopenbaard heeft is net zo min te bewijzen als het bestaan van God.
Het feit dat dit in de Bijbel staat wil zeker zeggen dat het waar is, omdat het Woord waar is,
omdat het Woord levend is, omdat het Woord Jezus zelf is.
Ook hier kan ik dus niet afgaan op bewezen en aangetoonde feiten. Ik ga er dan ook als volgt mee om: ik wil graag dat de Bijbel een openbaring is van God (omdat ik de boodschap van de Bijbel heel aantrekkelijk vind). Daarom geloof ik het ook. Eigenlijk precies zoals de Bijbeltekst zegt, die jij hieronder gebruikt: wie tot God wil komen moet geloven dat Hij bestaat. Zo doe ik het ook. Ik wil dat God bestaat, daarom geloof ik in Hem. En omdat ik dat doe, kan ik ook tot God komen. Ik geloof dus op eigen initiatief, niet omdat ik het gezien heb, maar omdat ik graag wil geloven. Eigenlijk is geloven dus hopen dat het waar is. Vgl. ook de andere tekst die je hieronder noemt
Wat je nu beschrijft is het prille begin van het gezaaide Woord wat God in ons hart legt, maar als
men jarenlang gelooft en we hebben God lief met heel ons hart, dan zou dat geloof zekerheid
moeten worden, dat is mijn mening en zo is het bij mij gegaan.
m.v.g.
Wie overwint, zal van de tweede dood geen schade lijden.