In de preek verraste de dominee mij door het ochtendgebed als het belangrijkste gebed van de dag te bestempelen. Daar had ik nooit zo over nagedacht.
Met dat gebed ga je de dag in, vraag je om kracht en stel je je geheel afhankelijk van God op. Een betere start van de dag kun je niet maken.
"Het nalaten van het ochtengebed, is als van huis gaan, zonder je vrouw of man een kus te geven".
Daarbij ben je 's morgens nog heel fris en kun je meer opnemen, dan 's avonds.
Hoe is dat bij jou? Maak je er tijd voor, sla je 't wel eens over of vind je andere momenten van de dag beter?