"Geloof is niet nodig voor gelukkig leven"

[meribel]

@ meribel

het doel van een christen is niet het gelukkig worden. geluk is wel vaak een bij-product'
Lewis heeft het over 'surprised by joy'.
de bijbel noemt vreugde een vrucht van de Geest.

een naaste vriend van wie ik zijn geloof niet betwijfel is al lange tijd depressief.
dat is moeilijk, want hoe rijm je dat met de vrucht van de Geest.
we leven in een gebroken wereld waar nog niet alles is zoals het gaat worden.
toch mogen we ns er al wel naar uitstrekken.

omdat gelukkig zijn niet het doel is, stopt het leven niet met depressiviteit; helaas wordt het wel veel zwaarder

Dat vreugde een vrucht van de Geest is ontken ik niet.

Maar dat betekent niet dat geloof nodig is voor een gelukkig leven, anders te zeggen, dat iemand die niet gelooft niet een gelukkig leven heeft.

[Janvanverweg]

@ Berjan,

naast dat ik het Buddhisme vanuit de literatuur bestudeerd heb (niet aleen de populaire boekjes maar vooral ook wat ze elkaar leren en onderwijzen) woon ik al 10 jaaren in verschillende therevadisch buddhistische landen. zeg maar de orthodoxe buddhisten dus. al die 10 jaar ben ik met hen in gesprek, maak ik observaties, controleer die etc etc.
mijn commentaar heb ik dus niet uit een schoenendoos gehaald.

je praat over Nibban (nirvana) in vergelijking met de hemel. Nibban is een onbereikbaar ideaal. in Thailand 60 miljoen buddhisten gaat het gerucht onder de buddhisten dat misschien 3 mensen in hun laatste incarnatie zijn en na het sterven Nibban zullen ingaan. Niemand durft echter namen aan die hoopvolle 3 te verbinden. men weet niet wie dat zijn. 3 op 60.000.000 dat is 0,000005%! kan je dat verglijken met de 100% zekerheid van de christen?
Buddha valt te vergelijken met Mozes; beiden hebben 'de wet' gegeven. hun volgelingen leven onder die wet en weten zich daardoor veroordeeld! Beiden groepen hopen op een verlosser. (er zijn ook heel grote verschillen, die positief uitpakken voor het Judaisme).
wie is er gelukkiger, degene die zonder hoop ploetert om verlost te worden of diegene die zich verlost weet.

[Janvanverweg]

Maar dat betekent niet dat geloof nodig is voor een gelukkig leven, anders te zeggen, dat iemand die niet gelooft niet een gelukkig leven heeft.

voor iemand die altijd gelopen heeft is een fiets al heel snel. van 5 naar 20 km/uur Wow
geluk is een beleving. die past zich aan naar omstandigheden.
geluk is meer te vinden in betekenisvolle relaties dan in welvaart en materiele zaken.
kennen en gekend worden, liefhebben en liefgehad worden, erbij horen, deel uitmaken van; allemaal elementen die bijdragen aan het geluks-beleven.

deel uitmaken van Gods gezin, een herstelde relatie te hebben met je Maker, je geliefd mogen weten door de volmaakt Liefde; dit alles overstijgt alle andere gelukkig-maak factoren.

het probleem is dat dit niet te snappen valt voor buitenstaanders. die ervaren het niet dus, redeneren ze, kan het niet waar zijn.

in ons geloofs gesprek moeten we dus ook voorzichtig zijn. mensen hoeven niet ongelukkig te zijn om Met God verzoend te worden. het is onzin om ze eerst ongelukkig te laten worden om daana het goede nieuws te kunnen verkondigen!
hetzelfde gaat voor zondebesef. veel ongelovigen voelen zich niet zondig, staan er niet bij stil, en zitten er niet op te wachten om zondelast aangepraat te krijgen. Maar als diezelfde ongelovigen dichter bij Jezus komen en Hem beter leren kennen, dan komt dat besef vaak vanzelf (wij christenen zullen dat niet zo snel 'vanzelf' noemen) van binnenuit.

als mensen Christus leren kennen dan worden ze gelukkiger dan dat ze al waren. kn ik dat bewijzen naar ongelovigen toe? nee, dat niet, maar allen van Christus zijn zullen het beamen.

[meribel]

Maar dat betekent niet dat geloof nodig is voor een gelukkig leven, anders te zeggen, dat iemand die niet gelooft niet een gelukkig leven heeft.

voor iemand die altijd gelopen heeft is een fiets al heel snel. van 5 naar 20 km/uur Wow
geluk is een beleving. die past zich aan naar omstandigheden.
geluk is meer te vinden in betekenisvolle relaties dan in welvaart en materiele zaken.
kennen en gekend worden, liefhebben en liefgehad worden, erbij horen, deel uitmaken van; allemaal elementen die bijdragen aan het geluks-beleven.

deel uitmaken van Gods gezin, een herstelde relatie te hebben met je Maker, je geliefd mogen weten door de volmaakt Liefde; dit alles overstijgt alle andere gelukkig-maak factoren.

het probleem is dat dit niet te snappen valt voor buitenstaanders. die ervaren het niet dus, redeneren ze, kan het niet waar zijn.

in ons geloofs gesprek moeten we dus ook voorzichtig zijn. mensen hoeven niet ongelukkig te zijn om Met God verzoend te worden. het is onzin om ze eerst ongelukkig te laten worden om daana het goede nieuws te kunnen verkondigen!
hetzelfde gaat voor zondebesef. veel ongelovigen voelen zich niet zondig, staan er niet bij stil, en zitten er niet op te wachten om zondelast aangepraat te krijgen. Maar als diezelfde ongelovigen dichter bij Jezus komen en Hem beter leren kennen, dan komt dat besef vaak vanzelf (wij christenen zullen dat niet zo snel 'vanzelf' noemen) van binnenuit.

als mensen Christus leren kennen dan worden ze gelukkiger dan dat ze al waren. kn ik dat bewijzen naar ongelovigen toe? nee, dat niet, maar allen van Christus zijn zullen het beamen.

ik ben het helemaal met je eens. Maar juist omdat je christelijk geluk ( ok, een nieuwe term ) niet uit kan leggen, kan je dus niet met een atheist discussieren of geloof nodig is voor een gelukkig leven, want je begrijpt elkaar niet op dat punt.
Dan rest mij alleen nog te zeggen, ongelovige vrienden van mij hebben heus wel een gelukkig ( jawel, tijdelijk uiteraard ) leven. Dus stelling klopt.