JeeWee schreef:Ds. P.J. Vergunst roept alle voorgangers op om de typering 'duivels' voor de Herziene Statenvertaling terug te nemen. Hij vraagt zich af in De Waarheidvrienhd van deze week of we zo de Heilige Geest niet bedroeven.
In het RD spark de oud gereformeerde ds. A. Kort over 'een list van de duivel', terwijl ook vanaf kansels van andere kerken het woord duivels gebezigd is. Vergunst noemt dit schokkend en beschamend. Hij constateert dat veel gemeenteleden door deze typeringen in verwarring zijn gebracht en dat deze verwarring haar weerslag heeft op het geestelijk leven van mensen
In de Waarheidsvriend zegt Vergunst dat we als verschillende kerken van het gereformeerd belijden elkaar moeten liefhebben en elkaar steunen: "Wie van de ganade van Christus leeft, is royaal naar een ander, ook naar een andere kerk".
Ook ik vraag me af wat we over ons af roepen als we een poging om een betrouwbare vertaling in hedendaagse taal over te zetten, 'duivels' of een 'list van de duivel' noemen...
Ik ben verbaasd over dergelijke loodzware bewoordingen. Ik sta er eigenlijk perplex van.
De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen, dat ik de HSV nog niet inhoudelijk beoordeeld heb. Daar kom ik ook niet zo gemakkelijk aan toe, aangezien ik nogal druk ben met bijbelstudie.
(Hm, klinkt een beetje tegenstrijdig. Maar ik bedoel ermee, dat ik meer actief ben om de Bijbel te bestuderen op de manier zoals ik dat gewoon ben te doen, dan dat ik mij nou specifiek in een bepaalde vertaling ga verdiepen.)Zelf ben ik opgegroeid met de NBG-vertaling van 1951. En ik moet zeggen: de vertaling waarmee je van kinds aan opgroeit heeft iets vertrouwds voor je.
Dat betekent voor mij niet, dat die vertaling de enige juiste en onfeilbare vertaling is. Nee, het is niet meer dan maar een vertaling. De norm is voor mij de grondtekst. Ik ben ook blij, dat ik een beetje Hebreeuws en Grieks kan lezen, zodat ik de grondtekst kan raadplegen als ik daar behoefte aan voel.
Ik heb eigenlijk altijd zoiets gehad van: de gebruikte vertaling doet er niet zo toe, het gaat om de grondtekst. Totdat de NBV in gebruik genomen werd. Toen merkte ik dat dat voor mij toch niet helemaal opgaat. Aan de NBV heb ik nooit echt kunnen wennen. Die vertaling heeft mijn vertrouwen en sympathie nooit kunnen opwekken. En tijdens mijn bijbelstudie aan de hand van de SBOT kom ik ook regelmatig opmerkingen tegen over de NBV, dat die te interpreterend is m.b.t. bepaalde concrete teksten. (Ik ben bezig in de serie Jozua-Richteren-Samuël-Koningen.) Ik vond het een tijdens kerkdiensten een kreng van een vertaling, voor als je mee wilt lezen in de grondtekst. Want de afstand tussen vertaling en grondtekst is dan duidelijk merkbaar groter. Ik heb echter begrepen van enkele ambstdragers, dat dat niet relevant was, omdat ik me dan niet op het niveau van de gewone kerkganger bewoog. (Nou, lekker dan! Dan voel je je niet erg serieus genomen.)
Een kritisch punt aan de NBV is ook, dat die minder geschikt is voor bijbelstudie, door het gebrek aan concordantheid. Dat kwam ook weer eens naar voren in een citaatje van kort geleden, wat mij onder ogen kwam:
„Zeker, de vertaling leest heel vlot, maar de problemen ontstaan bij nauwkeurige exegese en bijbelstudie. Opvallend dat ook in evangelische kring, waar in het verleden gemakkelijker dan in reformatorische kring van Bijbelvertaling gewisseld werd, enige teleurstelling merkbaar is.”
Bron: RD
In mijn huidige kerk wordt de Statenvertaling gebruikt, en die vind ik veel beter bruikbaar.
Tot zover mijn achtergrond.
De HSV roept flinke weerstand op in de rechterflank van de gereformeerde gezindte, merk ik. En daarbij worden zeer zware woorden gebruikt. Het komt wel eens op mij over, alsof de Statenvertaling als de grondtekst gezien wordt. De Statenvertaling lijkt dan wel de volmaakte norm te zijn, terwijl een 'slap modern aftreksel' daar natuurlijk nooit aan kan tippen. Sorry, maar dat gaat mij toch te ver. Dan ga ik mij toch afvragen waar men mee bezig is. De vraag komt bij mij dan ook boven: waarom gebruik je dan überhaupt nog een vertaling? Waarom krijgt niet ieder gemeentelid dan standaard les in Hebreeuws en Grieks, op een grondige manier? Dan kunnen die gemeenteleden pas ècht de bijbel lezen!
Ik ben wat teruggekomen van de stelling "de gebruikte bijbelvertaling doet er niet zoveel toe". Maar volgens mij zijn zowel de Statenvertaling, de HSV en de NBG-vertaling van 1951 behoorlijk concordante vertalingen. En natuurlijk, ze zijn niet volmaakt. (Nee, ook die eerste niet. Het is misschien niet te geloven voor sommigen, maar ook dat is en blijft een vertaling.) Maar wat mij betreft voldoen ze wel voor hun functie als vertaling.
Om dan zúlke zware woorden te gaan gebruiken, woorden als mortiergranaten, vind ik ronduit schokkend. Ik vraag mij af wat daar achter schuilt. Of men dan wellicht verzand is in een bepaalde woordmystiek, die weinig van doen heeft met het echte werk van de Heilige Geest, ook al meent men zelf anders. Dat iemand tot inhoudelijke kritiek komt als hij de SV en de HSV gaat vergelijken, dat kan ik altijd wel begrijpen. Maar alleen zolang dat in fatsoenlijke bewoordingen gaat.
Er is aan begin van deze discussie al opgemerkt dat het grenst aan het onbetamelijke. Nou, wat mij betreft grenst het er niet aan, maar ís het gewoon onbetamelijk.
