Johan100 schreef:Sorry, maar ik begrijp echt niet wat je bedoelt. Kan je nog eens uitleggen wat Dan.12 :12 volgens jou betekend?
Lichaam en geest worden herenigd bij de opstanding.
Nergens in de Bijbel lees ik dat mensen na de opstanding op een bepaald ogenblik helemaal vernietigd worden en het bewustzijn ophoudt te bestaan.
Dat is v.m. echt iets wat je er zelf van gemaakt hebt.
“
De levenden weten tenminste, dat zij sterven moeten, maar de doden weten niets; zij hebben geen loon meer te wachten, zelfs hun nagedachtenis is vergeten. Zowel hun liefde als hun haat en hun naijver zijn reeds lang vergaan; en zij hebben nimmer deel aan iets, dat onder de zon geschiedt”……”want er is geen werk of overleg of kennis of wijsheid in het dodenrijk, waarheen gij gaat.” (Prediker 9:5-10)
“verbergt Gij uw aangezicht, zij worden verdelgd, neemt Gij hun adem ( ruach = levensadem,levenskracht ) weg,
zij sterven en keren weder tot hun stof”; zendt Gij uw Geest ( ruach = levensadem, levenskracht) uit, zij worden geschapen, en Gij vernieuwt het gelaat van de aardbodem.Psalm 104:29
“…..
en het stof wederkeert tot de aarde, zoals het geweest is, en de geest (ruach = levensadem, levenskracht )wederkeert tot God, die hem geschonken heeft.” (Prediker 12:7)
“ Want het lot der mensenkinderen is gelijk het lot der dieren, ja, eenzelfde lot treft hen: gelijk dezen sterven, zo sterven genen, en allen hebben enerlei adem, waarbij de mens niets voor heeft boven de dieren; want alles is ijdelheid, alles gaat naar een plaats, alles is geworden uit stof, en alles keert weder tot stof. Wie bemerkt, dat de adem der mensenkinderen opstijgt naar boven en dat de adem der dieren neerdaalt naar beneden in de aarde? Prediker 3: 19-21)
De Bijbel spreekt ook over
de toestand der dood als over
een droomloze en onbewuste slaap,"Maar wanneer een man sterft, dan ligt hij krachteloos neer; geeft een mens de geest, waar is hij gebleven? Zoals water verdampt uit een meer en een rivier verloopt en uitdroogt, zo legt een mens zich neer en staat niet weer op; totdat de hemelen niet meer zijn, ontwaken zij niet en worden niet wakker uit hun slaap. ( Job 14:12 )
“ Maar gij, ga het einde tegen, en gij zult rusten en opstaan tot uw bestemming aan het einde der dagen.” ( Daniël 12:13)
Zo sprak Hij en daarna zeide Hij tot hen: Lazarus, onze vriend, is ingeslapen, maar Ik ga daarheen om hem uit de slaap te wekken. De discipelen zeiden dan tot Hem: Here, als hij slaapt, zal hij herstellen. Doch Jezus had het bedoeld van zijn dood; zij echter meenden, dat Hij het van de rust van de slaap bedoelde. Toen zeide Jezus ronduit tot hen: Lazarus is gestorven, ( Joh 11:11 )
Bovenstaande teksten heb ik niet ontworpen , maar al deze verklaren dat de mens die sterft terug vervalt in zijn oorspronkelijke ONBEWUSTE componenten.
Zodoende bestaat het wezen mens niet meer en dient er een herschepping plaats te grijpen om het wezen, weer tot leven te wekken . En deze herschepping wordt opstanding genoemd in de Bijbel
Er is in de Bijbel dan ook duidelijk sprake van een eerste opstanding ten leven en een andere opstanding na de "duizend jaar" ten dode (Openb. 20: 5-6) Dat betekent dat dezen voor een tweede maal volkomen vernietigd (ontbonden in hun onbewuste componenten) zullen worden. En nergens zegt de Bijbel dat ze daaruit weer zullen opstaan (herschapen worden)
Neen dit alles heb ik niet zelf samengesteld, maar ik weet echter wel ( uit eigen ervaring) dat het soms moeilijk is om Bijbelse waarheden te aanvaarden boven soms lang gekoesterde menselijke leerstellingen.