Augustinus schrijft veel paradoxen over God:
- Barmhartigste en Rechtvaardigste
- schoonste en sterkste
- verborgenste en aanwezigste
- alles vernieuwend en de hovaardigen oud makend
- steeds handelend en steeds rustend
- nooit nieuw en nooit oud
- vergarend en niet ontberend
- dragend en vervullend
- scheppend en voltooiend
- inhalig en niets ontbrekend
- naijverig en onbekommerd
- spijt hebbend en geen leed voelend
- vertoornd wordend en rustig blijvend
- werkend wijzigend en het plan niet wijzigend
- neemt weer bezit van wat Hij vind en Hij heeft het nooit kwijtgeraakt
- nooit lijdt Hij gebrek en toch vind Hij vreugde in het gewin
- Hij betaalt schulden en is niemands schuldenaar
- Hij scheldt schulden kwijt en lijdt geen verlies
Kortom: God is veel te groot voor onze woorden