In het verloren gaan van mensen wordt God verhoogd

[Cicero]

Ja, Demosthenes 19,163; 23,93 en Theocritos 21,25 bijvoorbeeld. Staat bij LSJ chronos IV

Walter-Bauer heeft nog meer parallellen.

[Galateia]

Ik zal LSJ er eens bij pakken (wat is dat ding toch zwaar!)...

[Ditbenik]

Ik bedoel te zeggen dat als je altijd de NBV gelezen hebt je ook met die bijbel in je hoofd voor Hem komt te staan.
Hopelijk is dan God met de tijd meegegaan al betwijfel ik dat een beetje.

Mal 3,6
Want Ik, de HEERE, word niet veranderd; daarom zijt gij, o kinderen Jakobs! niet verteerd.

God is zeker weten niet met de tijd mee gegaan, Hij is namelijk van alle tijden. Wel erg zielig voor al die ruim 5 miljard - 20 miljoen mensen die geen Nederlands en geen oud Grieks en Hebreeuws kunnen lezen. Die komen dus allemaal bedrogen uit met hun vertalingen. Voorbeeld: "Ik heb", zegt Luther in zijn boekje Ein Sendbrief vom Dolmetschen, "zó willen vertalen dat de vrouwen in de keukens en de kinderen op de straat en in de stegen het konden begrijpen." Dat is dus niet zo dicht mogelijk bij de grondtekst blijven.

[Invincible]

onT:

God wordt alleen 'verhoogd' in positieve / opbouwende dingen
(het woord zegt het al: verhoging komt alleen tot stand bij een omhooggerichte, positieve kracht)

God wordt niet verhoogd in het verloren gaan van mensen, maar in het feit dat gerechtigheid zegeviert en Vrede en Liefde terrein winnen

ik ben erg benieuwd naar bijbelse onderbouwing dat God verhoogd / verheerlijkt wordt in het verloren gaan van mensen.. alle teksten die ik heb kunnen vinden gaan over positieve energie

[Happy One]

De topictitel geeft aan waarom ik (als ex ger-gemmer) niet meer gereformeerd wil zijn, ik deel wat dat betreft de mening van Cicero.
Terecht is denk ik de conclusie getrokken dat dit de leer is van Calvijn en de 3 FvE.

Mijn hoofdbezwaar is dat het niet met de volle breedte van de Bijbel in overeenstemming is te brengen.
Hoe kun je in vredesnaam aantonen dat God een God is die Zijn liefde aan de kant zet? Je moet dat het hele wezen van God (al zijn karaktereigenschappen) van elkaar scheiden en tegenover elkaar zetten.

Voor allerlei Bijbelteksten geldt hetzelfde:
God is liefde, ja maar... God wil dat alle mensen zalig worden, ja maar... God verstoot niet voor eeuwig, ja maar... Voor God zal iedereen zich buigen en alle tong zal Hem belijden, ja maar.... De Heere zal voor alle volken een feestmaal aanrichten, ja maar…God is de Vader van alle mensen, ja maar… In Adam sterven allen, In Christus leven allen, ja maar….

Je hebt echt een theologische opleiding nodig om al die teksten vakkundig weg te verklaren .

Stel dat het waar is wat de gereformeerde theologie zegt, en je het eens bent met Calvijn cs, hoe ga je dan daarmee om???
Wanneer je er op een afstand naar kijkt, blijkt ook dat er zoveel tegenstellingen zijn en je zoveel weg moet verklaren dat ik voor mij niet snap hoe men zich nog gereformeerd kan noemen.

[elbert]

onT:

God wordt alleen 'verhoogd' in positieve / opbouwende dingen
(het woord zegt het al: verhoging komt alleen tot stand bij een omhooggerichte, positieve kracht)

God wordt niet verhoogd in het verloren gaan van mensen, maar in het feit dat gerechtigheid zegeviert en Vrede en Liefde terrein winnen

ik ben erg benieuwd naar bijbelse onderbouwing dat God verhoogd / verheerlijkt wordt in het verloren gaan van mensen.. alle teksten die ik heb kunnen vinden gaan over positieve energie

Als gerechtigheid zegeviert en daarbij mensen door eigen schuld verloren gaan, verheerlijkt dat God?
Dat is denk ik de vraag in dit topic en ik denk dat we die vraag toch bevestigend moeten beantwoorden.

Wat dat betreft zijn er wel een paar lastige teksten in de Bijbel. Een paar voorbeelden:
Ex. 14:4 En Ik zal Farao's hart verstokken, dat hij hen najage; en Ik zal aan Farao en aan al zijn heir verheerlijkt worden, alzo dat de Egyptenaars zullen weten, dat Ik de HEERE ben.
17 En Ik, zie, Ik zal het hart der Egyptenaren verstokken, dat zij na hen daarin gaan; en Ik zal verheerlijkt worden aan Farao en aan al zijn heir, aan zijn wagenen en aan zijn ruiteren.
18 En de Egyptenaars zullen weten, dat Ik de HEERE ben, wanneer Ik verheerlijkt zal worden aan Farao, aan zijn wagenen en aan zijn ruiteren.
Ex. 15:6 O HEERE! Uw rechterhand is verheerlijkt geworden in macht; Uw rechterhand, o HEERE! heeft den vijand verbroken!

Concreet kan ik dit moeilijk anders lezen als dat de ondergang van het leger van Farao dient tot verheerlijking van God en tot redding van Israel.
Nog een voorbeeld:

Ezechiel 28:22 En zeg: Zo zegt de Heere HEERE: Zie, Ik wil aan u, o Sidon! en zal in het midden van u verheerlijkt worden; en zij zullen weten, dat Ik de HEERE ben, als Ik gerichten in haar zal hebben geoefend, en in haar geheiligd zal zijn.
23 Want Ik zal de pestilentie in haar zenden, en bloed op haar straten, en de verslagenen zullen vallen in het midden van haar, door het zwaard, dat tegen haar zal zijn van rondom; en zij zullen weten, dat Ik de HEERE ben.

Toch is dit volgens mij de schaduwzijde van de positieve dingen die God wil doen, want Hij doet dit opdat de mens zou weten dat Hij de Heere is:

Rom 9:22 En of God, willende Zijn toorn bewijzen, en Zijn macht bekend maken, met vele lankmoedigheid verdragen heeft de vaten des toorns, tot het verderf toebereid;
23 En opdat Hij zou bekend maken den rijkdom Zijner heerlijkheid over de vaten der barmhartigheid, die Hij te voren bereid heeft tot heerlijkheid?

Hij straft dus niet zomaar, maar vanwege Zijn recht en vanwege de redding van Zijn uitverkorenen. Daarin wordt Hij op het hoogst verheerlijkt.

[Cicero]

Dat laatste klopt denk ik. Maar gaat het hier niet veel meer om dat God de kwade machten breekt? En zeker in het geval van Farao kun je dat moeilijk betrekken op de bestemming na de dood. En die zin van Paulus komt uit een heel betoog en ik vind dat je daar geen losse zinnen uit mag plukken. Bovendien is het een anakolout, ofwel een onafgemaakte zin, die nogal tastend overkomt, zo van: 'En als het nu eens zo zit ...?'

[Invincible]

hi elbert,

Als gerechtigheid zegeviert en daarbij mensen door eigen schuld verloren gaan, verheerlijkt dat God?

als gerechtigheid zegeviert, verheerlijkt dat God
punt

wat daarvoor nodig is, is nodig. maar dat heeft niets met verheerlijking van God van doen. niet het feit dat negatieve energie 'verdwijnt' verheerlijkt God, maar het feit dat het ontstane vacuüm wordt opgevuld door het positieve. dat lijkt mij verheerlijking, verhoging, vergroting

Ex. 14:4 En Ik zal Farao's hart verstokken, dat hij hen najage; en Ik zal aan Farao en aan al zijn heir verheerlijkt worden, alzo dat de Egyptenaars zullen weten, dat Ik de HEERE ben.
17 En Ik, zie, Ik zal het hart der Egyptenaren verstokken, dat zij na hen daarin gaan; en Ik zal verheerlijkt worden aan Farao en aan al zijn heir, aan zijn wagenen en aan zijn ruiteren.
18 En de Egyptenaars zullen weten, dat Ik de HEERE ben, wanneer Ik verheerlijkt zal worden aan Farao, aan zijn wagenen en aan zijn ruiteren.

Ex. 15:6 O HEERE! Uw rechterhand is verheerlijkt geworden in macht; Uw rechterhand, o HEERE! heeft den vijand verbroken!

Concreet kan ik dit moeilijk anders lezen als dat de ondergang van het leger van Farao dient tot verheerlijking van God en tot redding van Israel.

ik lees hier dat God wordt verheerlijkt omdat Hij door Farao heen wonderen gaat doen. En het is het wonder van de overwinning dat God verheerlijkt, niet zozeer de ondergang van dat leger
t zit m ook in het woordje 'aan' (in de NaardenseBV vertaald als 'door'): door Farao (heen).
NaardenseBV, Ex4:14: maar dan zal ik glorïeren door Farao en door heel zijn legermacht

en zo lees ik ook de andere bijbelcitaten die je gaf

Hij straft dus niet zomaar, maar vanwege Zijn recht en vanwege de redding van Zijn uitverkorenen. Daarin wordt Hij op het hoogst verheerlijkt.

[elbert]

Dat laatste klopt denk ik. Maar gaat het hier niet veel meer om dat God de kwade machten breekt? En zeker in het geval van Farao kun je dat moeilijk betrekken op de bestemming na de dood.

Er is inderdaad sprake van overwinning over kwade machten, maar als iemand zoals Farao bij die kwade machten behoort, dan gaat hij ermee ten onder. Zijn bestemming was in de dood. Kwade machten zijn in de Bijbel nu eenmaal concreet en zijn niet iets zweverigs. Daarom kunnen we "de kwaden" alleen maar los van "het kwaad" zien als die kwaden verlost worden van het kwade. Van het leger van Farao moeten we zeggen dat het toch echt in de golven verdronk zonder verlossing. Dat was tegelijkertijd de verlossing die aan Israel geschonken werd.

Dus één verlossingsdaad van God bewerkstelligt zowel de ondergang van de ene onrechtvaardige als de genadige redding van de andere onrechtvaardige. Daarom ook mijn verwijzing naar die zin van Paulus in Rom. 9, waar hij eigenlijk iets soortgelijks zegt m.b.t. joden en heidenen, zeker als je het geheel van Rom. 9-11 beschouwt ("door hun val is de zaligheid de heidenen geworden"). Die ene verlossingsdaad door Jezus Christus zorgt voor hetzelfde, zie ook Luk. 2:32, Jes. 8:14-15 enz, want Hij is niet alleen de Verlosser, maar ook een steen des aanstoots (1 Petr. 2:7). Toch verheerlijkt die ene verlossingsdaad waarop tweeërlei bestemming voor mensen volgt, God. Het gaat dus om die verlossingsdaad van God waardoor Hijzelf verheerlijkt wordt en nog niet eens zozeer in de eerste plaats of er mensen wel of niet door gered worden, hoewel dat natuurlijk er ook een gevolg en doel van is. Want de verheerlijking van Gods Naam is een werk van de Drieënige God Zelf (Joh. 12:28, Joh. 13:31-32, Joh. 16:14). Volgens mij is dat een typisch gereformeerde (en nog belangrijker: bijbelse) gedachte, waarbij Gods soevereiniteit uitgangspunt is en blijft.

[Cicero]

Ik ben van mening dat je veel sterker moet inzetten op de gedachte dat Gods eer is gelegen in de redding van zondaren. Dat sommigen zich niet willen laten redden is een 'onbedoeld' bijeffect.

[Toetsenbord]

Grappig, dit topic is ontstaan door een opmerking van mij. Ik heb het niet helemaal doorgelezen, dus excuseer me als ik in herhaling val, maar ik wil toch even zeggen wat ik ermee bedoel(de).

In de Bijbel kunnen we lezen dat God van eeuwigheid mensen verkiest en van eeuwigheid mensen verwerpt (Jacob heb ik liefgehad, mar Ezau heb ik gehaat.) Wanneer God Zijn raad uitvoert, kom Hij daardoor aan Zijn eer. Gewoon omdat Hij doet wat Hij wilt en wat Hij ook van eeuwigheid heeft gewild. Dit kan ook nooit fout gaan, want wat God van eeuwigheid heeft gewild, voert hij ook uit. Hij laat niet varen het werk wat Zijn hand begon. God zorgt er dus voor dat Hij Zelf aan Zijn eer komt! Ook al is dat in het verwerpen van mensen. Die mensen zullen in de eeuwige rampzaligheid moeten erkennen, dat ze niet hebben willen geloven en dat het daarom rechtvaardig is dat ze daar zijn. Gijlieden hebt niet gewild dat Ik Koning over u ben. Kom en sla ze voor mijn voeten dood. Hierin wordt God dus verheerlijkt als de Onveranderlijke (Hij volvoert Zijn raad) en Rechtvaardige (Hij straft de genen die niet hebben willen geloven.)

Dit is niet lijdelijk (als God me niet heeft uitverkoren kom ik er toch niet) want wij weten niet wat God heeft besloten van eeuwigheid. Sommige van die besluiten openbaart Hij wel, zoals we dagelijk zien gebeuren. Er geschiedt niets buiten Zijn wil. Ander openbaart Hij niet (let op de vrijmacht van Hem, want Hij is niemand verantwoording schuldig) zoals bijvoorbeeld wie er niet zijn uitverkoren. Daar komen mensen pas achter als het te laat is. Daarom mogen wij ook nooit verzuimen om er om te vragen. Hij wil er van het huis van Jacob om gebeden zijn. Voor mensen is dit vaak een ergenis, maar voor gelovigen kan het een rijke troost zijn, dat ze weten een uitverkorene te zijn. God is de Pottenbakker over het leem, zo bereidt Hij dan het ene vat ter ere en het andere vat ter onere. Wat vraagt gij? Heeft Hij dan geen macht om met zijn maaksel te doen wat Hij wil?

Ziedaar, geprobeerd een uitleg te geven...

[rafaell]

Natuurlijk is dat wel lijdelijk. Of je het nu wel of niet weet, je kunt er sowieso niets aan veranderen.

[Happy One]

In de Bijbel kunnen we lezen dat God van eeuwigheid mensen verkiest en van eeuwigheid mensen verwerpt (Jacob heb ik liefgehad, mar Ezau heb ik gehaat.)

Deze uitleg van de tekst uit Rom 9 is discutabel en wordt alleen in hele rechtse kringen aangehangen. Er staat niets bij over dat 'van eeeuwigheid' en heeft hoogst waarschijnlijk niets met de eeuwige staat te maken, alleen maar met een tijdelijke verkiezing voor een aardse functie(in het geval van Jakob). Hoe kijk jij aan tegen de door mij genoemde tegenstrijdigheid in Bijbelteksten?

[Optimatus]

Psalm 85 vers 1, berijmd, 1773:

Hij vindt in gunst en niet in wraak Zijn lust.

[goofy1978]

Jes 63,4
Want de dag der wraak was in Mijn hart, en het jaar Mijner verlosten was gekomen.