Werner Stauder, een Messias belijdende Jood schreef het volgende:
“Sh’ma Yisra’el, Adonai Eloheinu, Adonai echad!” – Deze zes Hebreeuwse woorden vormen het Joodse credo dat tot op heden het onbetwiste geloofsfundament is van alle Joden. Het zijn de eerste woorden uit de Tora, die een Joods kind van vier jaar op de schoot van zijn vader uit het hoofd leert, maar het zijn ook de laatste woorden op de lippen van een stervende. Onder het zingen van deze geloofsbelijdenis gingen destijds ook velen de gaskamer in!
Christelijk Geloofsbelijdenis
Heel anders zijn daarentegen door de eeuwen heen al de diverse christelijke geloofsbelijdenissen, waarin namelijk niet de éénheid, maar de drie-éénheid van G’d wordt beleden! Veruit de bekendste van allen is weliswaar de Apostolische Geloofsbelijdenis, maar het duidelijkst wordt de drie-éénheid ofwel de ‘triniteit’ onder woorden gebracht in het minder bekende Nicaeno-Constantinopolitanum uit het jaar 381, dat eveneens tot op heden in sommige kerken wordt beleden.
Kan ook elke Jood hierop “Amen!” zeggen zonder daarmee in problemen te komen met zijn eigen geloofsbelijdenis? Ik denk van niet! Nergens is de kloof tussen het Jodendom en het Christendom breder en het verschil van geloofsbeleving duidelijker zichtbaar dan in de opvattingen omtrent de éénheid dan wel de drie-éénheid van G’d!
Tegenstrijdigheden
Door de absolute en ongedeelde éénheid van de Eeuwige met het Sh’ma Yisra’el niet alleen in de drie dagelijkse gebeden maar ook in de liturgische gebeden voor de Shabat en de feestdagen bijzonder te benadrukken en door de eeuwen heen het monotheïsme van zijn aartsvader Avraham [Abraham] steeds opnieuw te beleven en te verkondigen in een wereld van afgoderij, en veelgodendom, bijgeloof en heidense gewoonten, heeft G’ds volk Israël de geestelijke verhevenheid van het bijbelse geloof aan de mensheid geschonken. Het monotheïsme is derhalve de grootste bijdrage van de Joden aan de menselijke beschaving, waarvan de gevolgen nog dagelijks merkbaar zijn. Het schept namelijk de mogelijkheid tot een universeel geloof in één G’ddelijke macht, want twee of meer goden sluiten immers het begrip van almacht uit, aangezien elk van hen beperkt zou zijn in zijn macht en daden. Alleen de énige G’d heeft de hele wereld kunnen scheppen en haar een onveranderlijke wet, bestaande uit 613 geboden en verboden kunnen toewijzen! En hier ligt nu dus het probleem met de drie-éénheidleer van het christendom. Het is hier de Heilige Geest die de wet in ons binnenste legt en het is G’ds Zoon die hier naast Zijn Vader als mede-Schepper wordt gezien. En terecht, want zo staat het inderdaad in de Bijbel! Maar is dat niet tegenstrijdig? Hebben wij het hier wel over dezelfde G’d, de G’d van Israël? Het christelijke dogma, dat spreekt van één ondeelbaar G’ddelijk Wezen, waarin drie G’ddelijke Personen bestaan, namelijk de Vader, de Zoon en de Heilige Geest, kan namelijk onherroepelijk leiden tot het voor de hand liggende misverstand als zou deze christelijke triniteitsleer toch min of meer onuitgesproken over drie goden gaan. En dat is uiteraard volledig in strijd met de Bijbel en dus onaanvaardbaar! Zo heeft Pinchas Lapide eens gezegd: “Wat veel Joden wel op een dwaalspoor heeft moeten brengen is het weglaten van de letter ‘u’ bij de latere dogmatici. Bij de oude kerkvaders is er immers nog sprake van ‘triunitas’, waarbij de nadruk ligt op ‘unitas’: de éénheid. Maar ‘trinitas’ ofwel triniteit klinkt, zuiver naar de letter genomen, als tri-theïsme [driegodendom] of zelfs als een hemels driemanschap.” Hij doelt hier zeer waarschijnlijk op een kosmisch drietal van goden zoals Osiris, Isis en Horus in Egypte of Hades, Poseidon en Zeus bij de Grieken. Doordat de christenen door de eeuwen heen de Griekse naam Jezus Christus voor Yeshua gebruiken, wordt onze Joodse Mashiach namelijk ten onrechte door veel Joden geassocieert met Griekse afgoden. Door de taalontwikkeling na de tijd van de kerkvaders geeft ook de toepassing van het woord ‘Persoon’ op de drie-éénheid tegenwoordig aanleiding tot onoverkomelijke misverstanden, omdat de huidige betekenis van dit woord, namelijk: ‘individu’ ofwel ‘zelfstandig handelend menselijk wezen met individuele eigenaard’ in de oorspronkelijke dogmatische formulering helemaal niet vervat ligt. Tertullianus had het in de derde eeuw over één G’ddelijk Wezen dat uit drie Personen bestaat. Athanasius proclameerde deze formulering onder de naam Triunitas op het concilie van Nicea in 325 n.Chr. als basis voor het geloofsbelijdenis van de christelijke kerk. Maar Tertullianus gebruikte hiervoor het Latijnse woord ‘Persona’, dat in die tijd evenals het Griekse ‘Prosōpon’ oorspronkelijk het masker van een toneelspeler in het Griekse theater was en later de betekenis kreeg van aangezicht,, gelaat, maar ook van personage, rol van een toneelspeler, karakterrol, de door hem voorgestelde persoonlijkheid. Men zou dus kunnen zeggen dat Tertullianus hiermee bedoelde dat er sprake is van één G’d met drie gezichten ofwel drie bestaanswijzen van het G’ddelijk wezen. Maar hij had het met zekerheid niet over drie Personen in de huidige betekenis van dit woord. Wat is nú namelijk een persoon? Ik zei het al: een individu, dat wil zeggen een zelfstandig handelend menselijk wezen met individuele eigenaard. Dat houdt in dat die persoon zich van andere personen onderscheidt en over een eigen identiteit beschikt, een eigen ego, een eigen wil, een eigen karakter, een eigen persoonlijkheid, die zo uniek is als zijn vingerafdrukken! Dat alles is zowel bij Yeshua alsook bij de Heilige Geest ten opzichte van G’d de Vader beslist niet het geval! Yeshua zei immers, dat Hij in de Vader is en de Vader in Hem terwijl de Heilige Geest van Hen beiden uitgaat. Hij zei ook: “Ik en de Vader zijn één”. Dus kan er geen sprake zijn van één G’d met drie zelfstandige persoonlijkheden! Ik zal u ook uitleggen waarom: Wat zegt men namelijk van iemand, die niet één, maar meerdere persoonlijkheden heeft? Men zegt: hij heeft een gespleten persoonlijkheid. In de wereld van de wetenschap noemt men zo iemand schizofreen en in de Bijbel lezen wij, dat die persoon “innerlijk verdeeld is” (Jacobus 1:8). Maar de Eeuwige is één! Hij is niet innerlijk verdeeld! G’d is niet samengesteld uit drie Personen en Hij bezit ook geen drie persoonlijkheden, want als dat het geval was, dan zou er geen sprake zijn van een Triniteit maar van Tritheïsme, een geloof in drie goden!
Wie er meer van wil lezen:
http://messiaans.christenpagina.nl/Stud ... is-een.htm
