Berichtdoor maboc » 26 jul 2011 07:14
Ik kan mij nog goed herinneren dat ik de film "Saving Private Ryan" in de bisocoop zag. Toen de film was afgelopen was het muisstil. Het voelde collectief kennelijk niet goed om te klappen. Teveel gedachten/ideen/..... zweefden door de hoofden van het publiek.
Zo stel ik het me ook voor met geestelijke liederen/voordrachten. Soms raakt 't je zo diep dat, of ben je er nog zo mee bezig dat je helemaal niet de behoefte voelt te klappen. Dat zou de spanning breken. On the other hand...da's lang niet altijd zo. Bij gospelconcerten oid. zou het juist heel gek zijn om niet te klappen. Terwijl het hier juist om geestelijke liederen gaat.
Ik denk dat niet alleen de context waarin je je bevindt erg bepalend is voor het bijpassend gedrag, maar ook je ervaringen. Zoals hierboven al door iemand beschreven, bij een dienst van baptisten broeders en zusters zul je heel wat geklap kunnen meemaken. Bij de Oud Gereformeerde in Nederland zal dat een tikje minder zijn. 't Is maar wat je gewend bent.
Als laatste : je kunt het een doen en het ander niet nalaten. Door te applaudiseren als dank voor of, als instemming met de voordracht/concert, hoef je niet na te laten God te eren. God weet wel wat je bedoeld.
Hij die u roept is trouw en doet zijn belofte gestand.
(1 Tessalonicenzen 5 vers 24)