DeDwaler schreef:(...)
Je hebt slavernij en slavernij. De uittocht uit het diensthuis Egypte staat vooral symbool voor de slavernij van de zonde en de verlossing door God daarvan. (...)
Weer die vreemde suggestie dat er iets goeds te zeggen zou zijn over slavernij.
Ik vind je argumentatie erg selectief.
Als het gaat om een positieve duiding van slavernij wordt de hele Bijbel afgespeurd en elk woord daarover dat een reële bestaande praktijk beschrijft aangegrepen om maar aan te geven dat slavernij onder bepaalde omstandigheden echt wel een mogelijkheid kan zijn.
Maar als het dan om het verhaal van de uittocht gaat, waar in niet mis te verstane bewoordingen duidelijk wordt gemaakt dat het om een reëel bestaand slavenbestaan ging, met slavenarbeid, rechteloosheid en allerlei vormen van lijden en ellende, dan wordt het verhaal opeens heel geestelijk geduid, als "een symbool voor de slavernij van de zonde".
Is dit argument, namelijk dat slavernij het beginsel is van ons verloren menselijke bestaan en dat de exodus uit het diensthuis het beginsel is van de verlossing door God, te sterk voor je, dat het praktische aspect van lijden dat vast zit aan elke vorm van slavernij op deze manier weggemoffeld moet worden? Ik zie niet zoveel onderscheid tussen de slavernij die we ons zelf aandoen (verslaving aan ons eigen ego, aan zonde, geweld, geld, lusten en driften) én de slavernij die we anderen aandoen. Het zijn alle vormen van kwaad.
Het sterkste argument om ook de reëel bestaande praktijken van slavernij af te keuren komen uiteraard uit de woorden van God zelf. Hoe symbolisch heeft Hij de ellende geduid?
Ex. 3:
Ik heb zeer wel gezien de verdrukking Mijns volks, hetwelk in Egypte is, en heb hun geschrei gehoord, vanwege hun drijvers; want Ik heb hun smarten bekend. Daarom ben Ik nedergekomen, dat Ik het verlosse uit de hand der Egyptenaren.Ik heb niets tegen een geestelijke kijk op de Bijbelverhalen. Dat heeft zelfs mijn voorkeur. En ook het uittocht-verhaal is een van de krachtigste symboolvertellingen om aan te geven hoe wij ons in principe verhouden tot onszelf, tot elkaar en tot God. Niet voor niets staat dit verhaal centraal in de joodse godsdienst.
Maar die lezing mag nooit de ogen sluiten voor de praktische, werkelijke, aardse kant van de zaak. Het is net als bij Jezus. Hij is de Heiland, de Geneesheer van onze ziel, wij ontvangen door geloof een nieuw levensbeginsel, een nieuw hart, we worden geestelijk nieuw geboren. Maar er waren ook concrete genezingen, bevrijdingen en verlossingen. "Sta op en wandel" heeft altijd twee kanten: het lichaam en de geest worden hersteld.
Wij weten dat we in een gebroken wereld leven. Vrij en gebonden bestaan naast elkaar. Het goede en het kwade. Maar heeft Jezus dat in Zijn boodschap als een bestaande, dus maar te accepteren werkelijkheid beschreven? Verre van dat: Hij heeft het constant over het Koninkrijk van God, waar het anders toe gaat dan in de wereld om ons heen. En Hij heeft er steeds tekenen van opgericht. Dat zou ons ook moeten doen reiken naar dit ideaal. En de bestaande toestand niet moeten goedpraten of er een goddelijke orde in willen ontdekken. Wie conservatief is moet bedenken dat wat hij wil bewaren vaak nog onverlost is en aan de verlorenheid is onderworpen. We hebben van Jezus geleerd om een nieuwe hemel en een nieuwe aarde te verwachten. Daar hoort geen diensthuis meer bij. Geen gebondenheid. Geen gevangenschap. Geen slaafsheid.
Wie in Christus gelooft, moet afscheid nemen van wat niet naar Zijn wil is. Bekering heet dat.
En dat gaat niet samen met het behouden van de oude wereld. Of het nu de klassieke Oudheid is of onze eigen vertrouwde traditie.
Gal. 5:
Staat dan in de vrijheid, met welke ons Christus vrijgemaakt heeft, en wordt niet wederom met het juk der dienstbaarheid bevangenDeze geestelijke boodschap moet consequenties krijgen. Anders zijn het alleen maar woorden en is het alleen maar symboliek en vrijblijvende vroomheid. Iets waar de Farizeeën ook zo goed in waren. Wat zei Jezus over hen? "
...doe wel naar hun woorden, maar niet naar hun daden..."
Onderschat de waarde van een praktische godsdienst niet:
Matth. 25: "
Dan zullen ook dezen Hem antwoorden, zeggende: Heere, wanneer hebben wij U hongerig gezien, of dorstig, of een vreemdeling, of naakt, of krank, of in de gevangenis, en hebben U niet gediend?
Dan zal Hij hun antwoorden en zeggen: Voorwaar zeg Ik u, voor zoveel gij dit een van deze minsten niet gedaan hebt, zo hebt gij het Mij ook niet gedaan".Practise what you preach!gravo