elburger schreef:Ik heb deze topic hier maar geplaatst omdat de Nederlandse taal een stukje cultuur is waar wij Nederlanders trots op mogen wezen.
Nederlands wordt trouwens ook gesproken en beter beleefd in België, in Suriname, de Antilliaanse eilanden en ook nog in Zuid Afrika.
Daarnaast is de Nederlandse taal bijzonder populair bij buitenlandse studenten.
Vele volgen hier op hoge scholen en universiteiten colleges om Nederlands te leren.
En wat doen wij in Nederland?
Wij gebruiken hoe langer hoe meer Engelse woorden, en ook de "straattaal" vind gretig zijn aftrek vooral in de grote steden in het westen van het land.
Persoonlijk vind ik het onprettig om deze ontwikkeling te zien.
En hierin ben ik niet de enige aangezien er vorige week in de media al een discussie is ontstaan over de Nederlandse taal en het gebrek aan het les geven in de Nederlandse taal op diverse hogescholen en universiteiten.
Ik begrijp heel goed dat het regelmatig niet anders kan, maar moeten wij onze taal verloochenen?
In België woedt rondom Brussel een echte taalstrijd tussen de Franstaligen en de Nederlandstaligen.
Daar wil men Nederlands blijven spreken.
Prima zaak, vind ik zelf.
Zo heb ik nog wel een ander zaak dewelke ik mij aantrek betreffende het Nederlands spreken.
Mij valt het hoe langer hoe meer op dat de N, bijna niet meer wordt uitgesproken.
Wij lope over de stoep, wij ete brood, wij zegge iets, wij drukke ons uit.
Mensen toch, die N staat er niet voor niets?!
Als mensen bij mij solliciteren, en ik wens een geschreven brief en ik zie daarin veel spelfouten of zinnen waarin men de N weglaat, komt die betreffende brief niet ik het laatje te liggen met potentiële kandidaten.
Ben ik nu zo'n kniesoor?
Mijn Nederlands heeft ook zijn gebreken, ook in het schrijven, dat zal ik niet ontkennen, maar zo slecht als dat ik heel veel brieven krijg is het nog niet.
Valt mij trouwens op dat met de pen geschreven brieven meestal een drama zijn.
Maar na zovele jaren ervaring kan men er heel veel informatie uithalen.
Ik zou zeggen, reageert u maar.
Nederlanders zijn bepaald niet de meest smaakvolle gebruikers van hun taal, is mijn ervaring. Al zul je niet iedereen over een kam kunnen scheren, want uitzonderingen zullen er altijd zijn. Maar veel vulgaire woorden worden algemeen gebruikt. En qua grammatica gaat het er niet erg zorgvuldig aan toe. En als je daar wat van zegt wordt als een zeurkous aangezien.
Het niet uitspreken van de n is mij nog niet opgevallen. Maar zoals jij het benoemt hoort hij er natuurlijk gewoon bij.
Ik herinner mij dat er in 1995 een spellingsverandering was, waarbij allerlei ennen werden toegevoegd, waar ze wat mij betreft niet horen. Het woord
panne(n)koek is een goed voorbeeld.
Kerke(n)raad is er ook zo een. De bedoeling was om de n wel te schrijven, maar niet uit te spreken. Het was een ingreep om de taal eenvoudiger te maken, maar ik vond het een heel slechte ingreep.
Voor mij zijn er altijd bepaalde punten van grammaticale onzorgvuldigheid geweest die mij best wel stoorden, en waar ik op lette. Het verkeerd gebruik van hun is er zo een. De naamvalsvormen van de derde persoon meervoud zijn volgens mij:
zij,
hun,
hen. (Nominatief, datief, accusatief) Maar voor verreweg de meeste hedendaagse Nederlanders is het:
hun,
hun en nog eens
hun. Typisch iets waar je van kan zeggen wat je wilt, maar ze gaan er stijfkoppig mee door.
Iets wat ik veel hoor is:
een hele fijne dag. Maar moet het niet zijn:
een heel fijne dag? Hele slaat op dag, en heel op fijn, lijkt mij.
Ik probeer dat soort ook nog wel eens duidelijk te maken met humor. Zo zei ik eens tegen iemand, die onterecht
hun zei: "Ik ben geen Hun! Ik ben een Germaan!" Toen stond hij vreemd te kijken. Of, als de dag al half voorbij is, wens ik geen hele fijne dag maar een halve fijne dag.