Inderdaad. Er zijn tal van metaforen met de Bijbel. Maar Tolkien wilde niet een christelijk verhaal, verpakt in een fantasiewereld schrijven (zoals zijn goede vriend C.S. Lewis wil deed met de Narnia-serie). Achter elke boom (of ent) een metafoor zoeken slaat dus helemaal nergens op.
Verder wordt er volgens mij helemaal niet aan occultisme gedaan in The Hobbit en zelfs in Lord of the Rings zie je dat niet terug.... behalve natuurlijk door het kwaad maar dat wordt juist bestreden.
Kortom, het lijkt nogal een wat creatief zoeken naar tegenargumenten.... En de reden is volgens mij wel logisch. Er zijn als het om fantasty gaat twee soorten mensen. De eerste groep vindt de boeken van Tolkien (of Lewis bijvoorbeeld) geweldig vinden. Ze leven zich in het verhaal in, dromen misschien wel eens weg... en vinden het fantastisch. De tweede groep vindt het helemaal niks. Ze zijn er te realistisch voor. Het kan allemaal niet. Ze kunnen zich er niet in verplaatsen. Leuk is dat er nauwelijks een "middenmoot" is die de boeken wel redelijk vinden. Fantasy laat daar weinig ruimte voor. Je houdt er van of je houdt er niet van. Dat heeft te maken met hoe mensen in elkaar steken.
En zo begint dhr. Strijbis zijn betoog dan ook meteen. Het boek is doorspekt met niet-realistisch elementen. En dat bepaalt de rest van het betoog. Het gebrek aan inlevingsvermogen enz.
En die metafoor... tja, het slaat nergens op. Tolkien heeft nooit bedacht dat Gandalf en de 12 dwergen staan voor Jezus en de 12 discipelen.... de de draak voor satan. De dwergen willen gewoon hun oude woonplek met bijbehorende schatten terug, Bilbo (wie is hij dan in de metafoor) wordt gekozen als 13e man.... er volgt een grote slag. Bard doodt Smaug (wie is Bard dan) enzovoorts. Nee, er zijn betere metaforen te vinden.....