Yada schreef:Ik waardeer je waarschuwing en je directe zeggen, Marnix. Dat is nodig dat directe. Het lastige aan schrijven is wel dat we elkaars ogen niet kunnen zien.
Maar ook dit onderwerp gaat me wel aan het hart. Ik signaleer dat het oordelen nu in de kerken (én in de maatschappij) heel vaak gebruikt wordt om iedereen die waarschuwt monddood te maken. Terwijl iedereen (ver)oordeelt. Negatief of positief. Kijk maar: wat je de ander verwijt doe jezelf ook. Want jij nu doet tegenover mij, en wat naamloos doet is ook veroordelen. Snap je? Je kunt niet zonder. Daarom is kunnen we maar beter op de inhoud ingaan i.p.v. elkaar te gaan beschuldigen veroordelend te zijn. Ik begrijp het wel want bij mij vanbinnen stijgert het soms ook als ze me iets aanzeggen. Maar als de Heere dichtbij is dan wil ik het graag horen. De rechtvaardige sla mij en het zal als olie wezen. En in anderen ontvang je soms Zijn Vaderlijke kastijdingen. Soms ontvang je dan nieuwe nuttige ontdekking van binnen en andere keren ben je zelfs blij dat je iets mag ondervinden van wat de Heere ook heeft meegemaakt want Hij ontmoette ook veel weerstand laat je merken dat het Zijn kracht is in jouw zwakheid.
“Iedereen doet het” is niet de beste reactie op de woorden van Jezus: Oordeel niet opdat je niet veroordeeld wordt, met de maat waarmee je mensen meet zal je zelf ook gemeten worden”.
Het is denk ik ook niet de juiste reactie als je net met een oordeel hebt klaargestaan over een hele groep mensen en iemand zegt: je moet niet zo snel met je oordeel klaar staan. En dan zeggen: oh maar dat is toch ook een soort van oordeel? En Jezus doet het toch ook?!
Je oordeelde over iets wat de Bijbel niet verbiedt, een film kijken met een goed verhaal over iemand met hypertrofische cardiomyopathie en autisme (lijkt me) ook al is het een seculiere film bijvoorbeeld. Als iemand dat hier deelt (en er zijn genoeg christenen die deze film hebben gezien) hou dan gewoon even je oordeel voor je. Stel eventueel eens vragen wat de film met mensen deed, dat ze leerden, of er dingen waren die je als christen de wenkbrauwen deed fronsen, enzovoorts. Ipv direct er met een negatief oordeel klaar te staan.
De vrucht van de Geest in Galaten 5 zijn zaken die het hart aangaan. Jazeker, die zullen ook naar buiten komen. En ik schaam me vaak voor de Heere hoe weinig het naar buiten komt en hoe ik niet goed genoeg van Hem kan vertellen. Maar ook de moeilijke dingen die ik schrijf heeft Hij mij geleerd. Waarom zou ik die ook níet doorgeven? Tegelijk moet ik zeggen dat:
a. als het bij jezelf of de ander in het vlees valt dan kun je het gewoon niet zien wat die persoon wel of niet uit liefde, door Zijn Geest, doet. En dan verdragen we elkaar, elkaars karakter, opvoeding en lastigheden niet.*
b. er tegenwoordig veel over de vrucht van de Geest gesproken wordt terwijl de Bron, de Wijnrank gemist wordt. Valt jou dat niet op? Hoe zou jij daar dan mee omgaan?
Zelfbeheersing en zachtmoedigheid gaan ook over of je direct je oordeel klaar hebt en met het vingertje zwaait of dat je eerst de moeite neemt om naar de ander te luisteren, iemand te bevragen. Want er zijn zoveel onderlinge verschillen tussen christenen en al snel nemen we de maat die we zelf hebben bedacht, qua wat je wel en niet mag kijken, eten /drinken. Lees Romeinen 14 nog eens rustig door en tel een volgende keer even tot 10 voordat je wat jij niet doet als wet aan anderen oplegt. Dat is het enige wat ik je vraag omdat God dat ook leert.
Wat je vraag betreft, je kan alleen vruchtdragen als je met de Wijnrank verbonden blijft, dus als het goed is hebben me een het over beiden. Zo niet dan is dat een kwalijke en gevaarlijke zaak, die twee zijn aan elkaar gekoppeld. Als mensen het contact met de bron verliezen gaan ze zich druk maken over randzaken.
Verder, over je schaamte en het niet goed genoeg kunnen vertellen, besef dat je Gods liefde niet hoeft te verdienen. Hij kijkt allang met welbehagen naar je, door Jezus Christus. Je hoeft je bij Hem niet te schamen zoals een kind zich niet voor zijn / haar ouders hoeft te schamen als dingen niet lukken. Je mag altijd waar naar Hem als het niet lukt en Hij helpt je weer op weg. Gods liefde voor je is onvoorwaardelijk.
