Berichtdoor try » 14 jan 2005 12:19
Tja, waar staan de Gereformeerde Gemeenten? Ik denk, dat dit kerkverband (beter: gemeentenverband) een lange traditie heeft van een samengaan van verschillende liggingen. Op hoofdzaken was er altijd overeenstemming en aanvaarding. De accenten waren van gemeente tot gemeente anders. Een aantal elementen hebben de eenheid in de Gereformeerde Gemeenten steeds bewaard:
- een bepaalde milde en vriendelijke onderlinge bejegening. De gemeenten bestonden van oudsher niet uit vele edelen, vele aanzienlijken. Daardoor was het element van 'hogerop' , 'macht' en 'invloed' niet zo sterk aanwezig. Men vond Gods volk door alle liggingen heen, ondanks de eigen diepgewortelde beleving.
- Er is steeds een herkenbare sociale stijl en omgang geweest. Men voelde zich bij elkaar thuis en praat, daad, gewaad werkte samenbindend.
- Men heeft altijd een zeker evenwicht gevoeld in de meer en minder orthodoxe gemeenten. Er waren predikanten van verschillende ligging en met inachtneming van wederzijdse gevoeligheden kon men heel goed een kerkverband (met meerdere vergaderingen) in stand houden. Beiden vleugels hadden hun literatuur. Een zeker evenwicht dus, hoewel plaatselijke gemeenten een duidelijk eigen identiteit konden hebben.
- Er was een evenwicht in hart en hoofd. Er werd gestudeerd en er werd gemediteerd, gebeden en gewerkt, er was een gevoel van afhankelijkheid en er werd georganiseerd.
- het landelijke orgaan had niet een echte absolute zeggenschap. De Saambinder was meer stichtend. De Generale Synode vooral bezinnend en adviserend.
Helaas zijn er een aantal ontwikkelingen, waardoor bovenstaande beschrijving in de verleden tijd moet worden geschreven.
Het beeld is veranderd vanwege de volgende ontwikkelingen:
- het evenwicht is er in de praktijk nog wel, maar er wordt gesuggereerd, dat de meer leerstellige, orthodoxe richting nu met recht zijn invloed moet laten gelden. Men uit van behoudende zijde kritiek op de wat ruimeren.
- het kerkverband gaat steeds meer zijn samenbindende omgangsvormen, de stijl van leven, geloven, spreken en omgaan met elkaar verliezen. Men herkent elkaar niet meer na het eerste woord, op het eerste oogopslag of uit de verte. Nee, er is veel uitleg en discussie nodig om nog te weten te komen of men bij elkaar hoort of niet. Dat heeft natuurlijk te maken met een verandering in levenshouding onder invloed van de maatschappij, die de oude omganspatronen niet meer toestaan. Vooral jonge mensen en jonge gezinnen worden gedwongen een groot aantal wijzigingen in de praktijk van alle dag door te voeren, die veel ouden de wenkbrauwen doen fronsen: internet, studie, contacten met andere kerken, tv, werken van vrouwen, vrije tijd, kleding, gedrag, geldbesteding, verzekeringen, wereldgelijkvormigheid, opvoeding etc.
Men komt losser van elkaar te staan.
- Er treedt polarisatie op door bepaalde predikanten, die kennelijk als voormannen optreden, wanneer als neerslag van deze veranderingen gestudeerde mensen hun eigen traditie kritisch tegen het licht houden.
Met voorbijgaan aan alle tendenzen die er in de Ger.Gem. geweest zijn, worden alleen zeer orthodoxe standpunten gebruikt als remedie tegen de optredende veranderingen. Daarmee wordt het evenwicht, de milde benadering en het zorgvuldige scheiden van hoofd- en bijzaken achterwege gelaten, waarop de ruimer denkende ger.gemmers zich vertwijfeld afvragen, waarom er nu opeens geen ruimte meer is. Wat is er veranderd met vroeger. De suggestie van een verborgen agenda wordt gewekt, wanneer reeds lang gehoorde geluiden nu opeens als onorthodox ter zijde worden gezet.
Kortom: de veranderde tijden, die ook heel moeilijk zijn voor een identiteitsgevoelig verband, worden op een niet-adequate manier tegemoet getreden, roepen een tweedeling op en verplichten mensen om een kant te kiezen. Er is geen enkele garantie, dat deze koers niet leidt tot ongelukken. Men zou zich veel meer teweer moeten stellen tegen het uit onbalans raken van dit kerkverband en moeten proberen om )soms tegen eigen vlees en overtuiging in) toch de ander als gewaardeerde broeder en zuster vast te houden.
De ontwikkelingen gaan namelijk gewoon door. Er is geen alternatief voor het bij elkaar blijven (of het moest zijn het van elkaar weg trekken). Maar wie wordt daarmee gesticht? Wie wordt daarmee getrokken? Wat wordt daarmee opgelost?
try