mee eens. Het overgrote deel van het personeel is geen Christen (helaas) weten wel dat ik Christelijk ben, soms wordt je daar op aangekeken en geroddeld, maar dat kan mij gelukkig niets schelen. Het prettige is wel dat ik bij het Leger des Heils werk (verzorgingshuis van..) en dus nog heel veel Christelijke mensen wonen (ze nemen iedereen aan ongeacht geloof. Dat geldt voor bewoners als voor personeel).MissF schreef:Ik zie er dan wel totaal niet als refo uit, maar jongeren weten prima dat ik Christen ben (vooral door het bidden aan het begin van een maaltijd). Dus ze komen ook echt wel met vragen, omdat ik één van de weinige Christenen ben op mijn werk (1 collega ook). Pas heel gesprek met een gelovige jongere. Dat deed die jongere echt goed. Want je staat als patient ook enorm alleen daarin. En helaas is er maar 1 andere psychiatrische instelling voor jongeren die christelijk is, maar die is in opbouw én veel te ver weg.
Dus het heeft enorm veel voordelen als Christen in een reguliere instelling te werken, maar het is ook onwijs moeilijk soms, helaas.
Ik kan met vele mensen heel goed opschieten, zeker omdat ze gelovig zijn.
Maar ik ben idd met je eens dat je zegt dat het soms wel onwijs moeilijk is!!
)
bovendien werd ik in het diepe gegooid omdat er geen personeel was...