Voorbereiding op het Heilig Avondmaal...

[Renk]

Maar ik kreeg het gevoel alsof het Heilig Avondmaal voor sommigen alleen maar een gebeurtenis is op een zondag, waarbij je weer even denkt aan het lijden en sterven van Jezus. En dan samen met andere gelovigen zit en zingt, en daarna weer doorgaat met de rest van het leven.
Volgens mij is het meer, heiliger dan dat, en is er meer te verkrijgen..

Ik ben het vanharte met je eens night, ten diepste moet ons hele leven een voorbereiding zijn om gemeenschap met de Heere te hebben.
En die gemeenschap is er niet alleen bij het Heilig Avondmaal, maar ook zondags onder de preek, ook door de week bij een bandje, enz. enz.
Ondanks al onze zonden, maar alleen als we onze zonden beleiden en laten. Kijk maar bij David, hij viel in de zonden en er was geen gemeenschap meer met de Heere. Psalm 51

[swanine]

Hoi, Ik ben 17 en heb vorig jaar belijdenis gedaan Intussen heb ik al 3x avondmaal mogen vieren en het is echt erg mooi om te doen Je voelt zo'n verbondheid met d rest van de mensen en ook wordt je stilgezet bij het feit dat Jezus voor je zonden gestorven is. Voorbereiding is belangrijk, al duurt die bij mij geen hele week. Vorige keer kwam ik er pas 's morgens achter dat we avondmaal hadden. En ik kon in 10 min. ook nog wel goed vorbereiden vind ik. Maar dit zijn mijn ervaringen.

[Klaas]

Night gaf een aantal redenen waarom volgens hem voorbereiding op het avondmaal zinvol is. Ik zal niet ontkennen dat een zekere vorm van voorbereiding inderdaad goed voor je geloofsleven kan zijn. Toch heb ik m'n vragen bij de voorbereiding zoals die vaak wordt voorgesteld. Ik zet ze maar even op een rijtje:

- Is voorbereiding op het Heilig Avondmaal een bijbels gegeven?
- Wat is het doel van deze voorbereiding?
- Wanneer ben je goed voorbereid?
- Is voorbereiding bedoeld om je van de tafel af te houden?
- Wat is het verband tussen de voorbereiding en de heiligheid van het Avondmaal?

Groet,
Klaas

[Night]

Night gaf een aantal redenen waarom volgens hem voorbereiding op het avondmaal zinvol is. Ik zal niet ontkennen dat een zekere vorm van voorbereiding inderdaad goed voor je geloofsleven kan zijn. Toch heb ik m'n vragen bij de voorbereiding zoals die vaak wordt voorgesteld. Ik zet ze maar even op een rijtje:

- Is voorbereiding op het Heilig Avondmaal een bijbels gegeven?

Nee, niet letterlijk. Wel als je beziet dat op diverse plaatsen in Gods Woord wordt aangegeven dat men met het bruiloftskleed aan de maaltijd behoort te nuttigen. Voorbereiding is onder andere ook een onderzoek of men wel waarlijk dat bruiloftskleed uit genade dragen mag.

- Wat is het doel van deze voorbereiding?

Het is een koningsmaal, waarin de Heere van zeer nabij wordt ervaren. Dan lijkt het me dat men zich daarop voorbereiden kan en moet. Het doel van die voorbereiding is dan op de juiste wijze voor het aangezicht van God te naderen. Uit je zelf kom je niet op de juiste wijze. Door een goede voorbereiding kan je jezelf wel veel meer richten op een juiste gang...namelijk om hem te verheerlijken. Je niet voorbereiden daarentegen kan een klakkeloos aangaan betekenen, wat mijns inziens niet getuigt van een recht besef wat men aan het doen is, namelijk tot God naderen.

- Wanneer ben je goed voorbereid?

Vanuit jezelf niet of nooit. Soms is de voorbereiding nagelaten. Soms kan men ook weinig zicht hebben op het avondmaal of op de eigen gesteldheid. De ervaring is wel dat de Heere soms de voorbereiding wil zegenen, zowel tijdens de voorbereiding of aan de tafel.

- Is voorbereiding bedoeld om je van de tafel af te houden?

Nee, absoluut niet. Het is bedoeld om op bewustere wijze de zegeningen te genieten. Wel is onderzoek van de ziel wat mij betreft noodzakelijk, om te bezien of je dat nieuwe hart al met je meedraagt. Zogezegd..van God het recht hebt verkregen aan te gaan.

- Wat is het verband tussen de voorbereiding en de heiligheid van het Avondmaal?

Ik vind dat je door een bewuste voorbereiding te houden overdenken kan wat het avondmaal inhoudt, wat het bedoelt en waar het voor is. Als het goed is komt in die overdenking ook duidelijk het heilige ervan naar voren.

Groet,
Klaas

greetz van Night

[surfer]

Is voorbereiding op het Heilig Avondmaal een bijbels gegeven?

Nee, niet op de manier zoals dat gebruikelijk is in de kerk. Lees de passages in de evangelien over het avondmaal.
Daarnaast, als mensen met de juiste houding in de kerk zitten is een langevoorbereiding eigenlijk niet nodig.

Het is een koningsmaal, waarin de Heere van zeer nabij wordt ervaren. Dan lijkt het me dat men zich daarop voorbereiden kan en moet. Het doel van die voorbereiding is dan op de juiste wijze voor het aangezicht van God te naderen. Uit je zelf kom je niet op de juiste wijze. Door een goede voorbereiding kan je jezelf wel veel meer richten op een juiste gang...namelijk om hem te verheerlijken. Je niet voorbereiden daarentegen kan een klakkeloos aangaan betekenen, wat mijns inziens niet getuigt van een recht besef wat men aan het doen is, namelijk tot God naderen.

hier ga je een beetje een verkeerd spoor op, Night. Op de juiste wijze tot God naderen, dat is: in Geest en Waarheid. Dan valt er meer voor een spontaan aangaan te argumenteren dan voor een voorbereiden op de 'juiste manier', wat krampachtigheid met zich mee kan brengen. Immers, de juiste manier kan voor ieder mens anders zijn.

Vanuit jezelf niet of nooit.

Zeker wel. Een oprecht geloof en verlangen is de juiste voorbereiding waar God's zegen zeker over gegeven wordt.

Is voorbereiding bedoeld om je van de tafel af te houden?
Nee, absoluut niet. Het is bedoeld om op bewustere wijze de zegeningen te genieten. Wel is onderzoek van de ziel wat mij betreft noodzakelijk, om te bezien of je dat nieuwe hart al met je meedraagt. Zogezegd..van God het recht hebt verkregen aan te gaan.

Je hoeft geen zekerheden omtrent een nieuw hart te hebben om aan te mogen gaan. Die zekerheid missen veel mensen zowiezo, omdat het ze in de kerken erg moeilijk gemaakt wordt. Het oprechte verlangen is voldoende.

[connie]

jezus nodigt iedereen uit die inhem geloven en die jezus willen volgen
hij wil met hun dan het avond maal vieren
met de avond maal gedenken we ook zijn dood wat ie voor ons heeft gedaan
groeten connie

[Night]

Nee, niet op de manier zoals dat gebruikelijk is in de kerk. Lees de passages in de evangelien over het avondmaal.

Klopt als je puur de evangelien alleen neemt. Wel is het Avondmaalsformulier hier duidelijk in en ook de oudvaders hebben hier nadrukkelijk op gewezen. Verder lezen we wel in 1 Cor. 11: De mens beproeve zichzelf..

Daarnaast, als mensen met de juiste houding in de kerk zitten is een langevoorbereiding eigenlijk niet nodig.

Mee eens, in die zin dat het niet nodig zou hoeven te zijn. Maar omdat men niet altijd met de juiste houding in de kerk zitten en leven, is het wat mij betreft absoluut een waardevolle gewoonte. Ik denk ook dat een hart wat op oprechte wijze het Avondmaal genieten wil er ook naar verlangt ermee bezig te zijn...

hier ga je een beetje een verkeerd spoor op, Night. Op de juiste wijze tot God naderen, dat is: in Geest en Waarheid. Dan valt er meer voor een spontaan aangaan te argumenteren dan voor een voorbereiden op de 'juiste manier', wat krampachtigheid met zich mee kan brengen. Immers, de juiste manier kan voor ieder mens anders zijn.

Je begrijpt me niet helemaal juist. Ik stel niet de voorbereiding als noodzaak en als voorwaarde om aan te gaan, om je eerst in een correcte staat te verheffen. Krampachtigheid is iets wat ik niet voorsta.
Wat betreft het spontaan aangaan: ik begrijp wat je bedoelt. Maar wat mij betreft moet je het niet op de korte preek voor de bediening aan laten komen. Stel je bent op dat moment niet gesteld als "in Geest en Waarheid". Dan maar niet aangaan? Een voorbereiding had die gestalte dan aan het licht gebracht en dan kan de voorbereiding die gestalte weleens veranderen..

Je hoeft geen zekerheden omtrent een nieuw hart te hebben om aan te mogen gaan. Die zekerheid missen veel mensen zowiezo, omdat het ze in de kerken erg moeilijk gemaakt wordt. Het oprechte verlangen is voldoende.

Ik stel ook niet dat je zekerheden moet hebben alvorens aan te gaan.
Wat ik wel wil stellen is wat het avondmaalsformulier ook benadrukt is de ellende, verlossing en dankbaarheid. Het avondsmaalsformulier stelt ook geen voorwaarden, maar geeft wel aan wat er wel moet zijn.

Een oprecht verlangen is voldoende, mee eens. Maar is het dan geen zaak je oprechte verlangen te onderzoeken op oprechtheid? Ik heb een hoop verlangens vanuit mijzelf, maar zijn ze wel oprecht?

Ik begrijp wel wat je bedoelt wanneer je zegt dat het mensen moeilijk gemaakt wordt. Wat niet wil zeggen dat ik het je met je eens ben, maar dat terzijde. Is er bij die gedachte niet het gevaar te denken dat zekerheid missen een puur menselijke zaak is? Oftewel de schuld van anderen? Staat God hier niet boven? Is het niet meer het gemis aan daadwerkelijk zoeken naar waarheid en naar verzekering? Omdat we het zo goed hebben? Ik voel iets meer voor die benadering eigenlijk.

[surfer]

Een oprecht verlangen is voldoende, mee eens. Maar is het dan geen zaak je oprechte verlangen te onderzoeken op oprechtheid? Ik heb een hoop verlangens vanuit mijzelf, maar zijn ze wel oprecht?

Oprechter dan oprecht kan niet Als je het verlangen voelt, denk ik: gewoon doen. Je kunt net zo goed misleid of afgeleid worden door het streven naar zelfontdekking. Tenslotte komt de zekerheid van het geloof direct voort uit de mate van geloof.

Ik begrijp wel wat je bedoelt wanneer je zegt dat het mensen moeilijk gemaakt wordt. Wat niet wil zeggen dat ik het je met je eens ben, maar dat terzijde. Is er bij die gedachte niet het gevaar te denken dat zekerheid missen een puur menselijke zaak is? Oftewel de schuld van anderen? Staat God hier niet boven? Is het niet meer het gemis aan daadwerkelijk zoeken naar waarheid en naar verzekering? Omdat we het zo goed hebben? Ik voel iets meer voor die benadering eigenlijk.

God werkt door mensen. En als mensen het af laten weten, kunnen ze verantwoordelijk zijn voor een verkeerde beleving van een ander.

Ik begrijp ook wat jij bedoelt, van die halleluja-christenen die wezenlijk niet echt bij de zaak betrokken zijn, alles aannemen, en altijd verzekerd zijn. Maar die houd je altijd, ook bij een te smalle prediking. Dan manifesteren ze zich alleen op een andere manier. Alleen om deze mensen uit te sluiten is het niet goed om de oprechte mensen te ontmoedigen.

[Night]

Ik heb ook wel het idee dat we elkaar begrijpen ja.
Ik ben van de voorzichtige kant, dat heb je al wel begrepen.
Mensen weerhouden door ontmoediging is niet mn bedoelen. Wat mij betreft moet er wel voorzichtigheid zijn, en geen in de kaart spelen.

[Eelco]

Klopt als je puur de evangelien alleen neemt. Wel is het Avondmaalsformulier hier duidelijk in en ook de oudvaders hebben hier nadrukkelijk op gewezen.

Daar wordt inderdaad steeds vaker op gewezen. Ik vind dat een verkeerde ontwikkeling, en wel hierom:

Het verwijt naar baptisten en evangelischen is o.a. dat zij bij iedere handeling een bijbeltekst zoeken. Wanneer iets niet is zoals in de schrift, bijvoorbeeld gaven in de gemeente, gaan zij proberen daar iets aan te doen.
In de gereformeerde kerken is men eerder geneigd te stellen dat we niet moeten vergeten dat we een hele kerkhistore achter de rug hebben, en dat we bepaalde dingen niet overboord mogen gooien.

Dan denk ik direct aan Luther.
In de Rooms-Katholieke kerk van die tijd was hetzelfde aan de hand. De tradities en uitleggingen waren belangrijk geworden, en bepaalden hoe men de Bijbel las en/of wilde navolgen.
Luther maakte daar korte metten mee door de Hervorming in gang te zetten (ik simplificeer het, de kern is duidelijk). Sola Scriptura!
Tegenwoordig is er weer een hele kerkgeschiedenis die we moeten meenemen in hoe we de Bijbel mogen lezen. Tijd voor een nieuwe Hervorming. Sola Scriptura!

[Klaas]

Eelco maakt hier eigenlijk een punt waardoor een reformatorisch christen zich erg aangesproken zou moeten voelen. Als iets niet in de bijbel staat maar `men` zegt dat het wel moet, zouden juist deze christenen op hun hoede moeten zijn. Helaas blijkt in de praktijk nogal eens dat tradities toch wel heel zwaar wegen en ook boven de bijbel geplaatst worden. Om niet volledig door de mand te vallen t.a.v. het `sola scriptura` wordt de bijbel zodanig uitgelegd dat de bijbelse leer overeen lijkt te komen met de reformatorische. Met de nadruk op lijkt, dat wel...

De voorbereiding op het avondmaal, ook wel zelfbeproeving genoemd, is m.i. ook zo`n item. Night stelde al heel eerlijk vast dat eigenlijk deze zelfbeproeving in de bijbel niet terug te vinden is. Het enige wat er op zou kunnen wijzen is een tekst in 1 Kor. 11 (vs.27) waarin Paulus schrijft dat de mens zich dient te beproeven.

Als we naar de context kijken zien we dat Paulus hier een specifieke dwaling in de gemeente van Korinthe aan de orde stelt. Het avondmaal wordt in die gemeente op een manier gevierd die nergens op lijkt en die absoluut niet past bij het karakter van het avondmaal. In dat licht moeten we Paulus aanwijzingen dan ook zien. De beproeving draait niet om jouw persoon, maar om de manier waarop het avondmaal gevierd wordt. Als Paulus het heeft over `onwaardig` eten en drinken dan heeft hij het over een onwaardige manier van eten en drinken. Over personen die onwaardig of waardig zijn hoor je hem niet. Toch is dat wel de invulling die er in de geschiedenis aan gegeven is. In het avondmaalsformulier lezen we dan ook dat we ons moeten beproeven om te zien of we wel `waardige medegenoten van de tafel zijns Zoons Jezus Christus` zijn. Jij moet waardig zijn. Zoals gezegd spreekt Paulus echter nergens over de waardigheid van de gemeenteleden in Korinthe. De avondmaalsvierders waren niet onwaardig (althans niet meer of minder onwaardig dan jij en ik) maar de manier waarop het avondmaal gevierd werd was wél onwaardig, niet passend.

Wie op zo`n manier het avondmaal viert bezondigt zich aan het lichaam en bloed van Christus. Wanneer de manier van avondmaal vieren verdeeldheid brengt of versterkt (zoals dat in Korinthe het geval was) staan we niet alleen schuldig tegenover onze broeders en zusters maar ook tegenover Christus zelf.

Dat is de reden dat iedereen zich eens goed moet afvragen (beproeven) of de manier waarop het avondmaal gevierd wordt wel in de haak is. Dat is heel wat anders dan wat er in de geschiedenis van gemaakt is. Men heeft er van gemaakt, dat iedereen in de week voorafgaande aan de avondmaalsviering bij zichzelf moest gaan zoeken naar kenmerken van het geloof en een innerlijke speurtocht moest houden naar zijn diepste zieleroerselen. En als die kenmerken niet, of niet in voldoende mate gevonden werden, moest men zich als onwaardige van het avondmaal onthouden.

Een dergelijk zelfonderzoek vraagt de bijbel echter nergens van ons. En wie zou het ook kunnen? Wie zou een dergelijk psychologisch diepte-onderzoek bij zichzelf kunnen voltrekken? Daar is niemand toe in staat. Want wie garandeert je dat je diep genoeg gekeken hebt en dat er niet een nog diepere laag aan je aandacht onstnapt is? Zo`n onderzoek leidt dan ook logischerwijs tot grote onzekerheid. Hoe serieuzer je er mee aan de slag gaat, hoe meer je begint te twijfelen of je wel echt waardig bent...

Zo`n onderzoek vraagt de bijbel dan ook niet van ons. Niet alleen wordt daardoor de toegang tot het avondmaal voor velen geblokkeerd, het is ook nog eens in strijd met de reformatorische leer die stelt dat niemand waardig is en dat we Gods zegeningen alleen door genade ontvangen. Het is de waanzin ten top om iemand, die tot de conclusie gekomen is dat hij van zichzelf Gods liefde niet waard is, de toegang tot de tafel te ontzeggen. Want waar kun je dan beter zijn dan aan de tafel van Jezus Christus?

Groet,
Klaas

PS excuses voor de lengte.