Berichtdoor dode zee » 15 dec 2003 17:22
Iemand liefhebben betekend het best evoor hem zoeken. Het allernodigste voor Saddam is dat er voor hem gebeden wordt. Zelf zal hij waarschijnlijk niet bidden, maar God is almachtig, die de harten der koningen buigt als waterbeken. Ook het hart van Saddam kan verbroken en verslagen worden!
Hij zal waarschijnlijk de doodstraf wel krijgen, maar dan nog. Er komt een dag waarop Saddam de rechter van hemmel en aarde zal ontmoeten. Hoe groot zal het dan zijn als hij mag weten dat al zijn zonden verzoend zijn door Christus!
En we moeten maar bedenken, als die Engelse predikant die een moordenaar naar het schavot zag gaan: There, but for the grace of God, go I!
Kunnen wij zeggen met Paulus dat wij de grootste der zondaren zijn? Ja, ik weet wat Saddam heeft gedaan. Maar hel blijft hel! En als wij onze naaste niet vergeven, zo zal Mijn Vader in de hemel u ook niet vergeven! Heb je die woorden wel eens eerlijk gelezen? Christus waarschuwt ons daar, dat als wij niet vergeven, God zal ons dan evenmin vergeven.
Wij kunnen zo makkelijk neerkijken op mensen als Saddam. Maar hebben we al eens eerlijk in ons hart gekeken? Als we niet voor hem kunnen bidden, hem niet kunnen vergeven, dan kunnen we ook niets begrepen hebben van Golgotha, van Christus, van onszelf.
Hoe kunnen we zeggen dat al onze zonden vergeven zijn uit genade door Christus, hoe kunnen we onszelf Christen noemen, en onszelf verheffen boven een schepsel als Saddam? Ja, hij gedroeg zich misschien als een beest, maar het is een mens, geschapen naar Gods beeld en gelijkenis, net als een ieder ander! Zo God het niet verhoedde...! Wie zouden wij zijn?
Gelijk een hert schreeuwt naar de waterstromen, alzo schreeuwt mijn ziel tot U, o God! Mijn ziel dorst naar God, naar den levenden God; wanneer zal ik ingaan, en voor Gods aangezicht verschijnen?
