Stelling: verliezen van je geloof overkomt je.

[padvinder]

Hallo beste mensen!

Ergens op dit forum las ik: "Verliezen van je geloof is niets iets dat je overkomt. Het is een keuze".
Enerzijds ben ik het hier wel mee eens, anderzijds vind ik het een heel cru gezegde.
Door omstandigheden kun je zo erg gaan twijfelen, dat je niet meer kunt geloven. Is dat dan een keuze?
Vandaar de stelling: verliezen van je geloof overkomt je.
Hoe denken jullie hierover?

[Inspector Morse]

Persoonlijk denk ik dat geloven een heel complex geheel vormt. Vooral je referentiekader speelt een grote rol. Het is mijn stelling dat bepaalde "menstypes" zich eerder aangesproken zullen voelen door een bepaalde liturgie, anderen door het"woord" en weer anderen zullen zich eerder geroepen voelen tot een abstracter geloof (vb vrijzinnigen).

Je geloof "verliezen" of "twijfels" lijken me heel normale menselijke aangelegenheden. Ik vind de twijfel net positief, het stelt me in staat om bepaalde religieuze ballast, franjes af te werpen en zo stilaan de kern van het geloof te leren kennen.

[padvinder]

Zijn dit alle reacties ?

Waar het mij om gaat is: in hoeverre is verliezen van je geloof je eigen keuze, en in hoeverre overkomt het je? Hoe kun je strijden tegen (hardnekkig) ongeloof?

[Ruben Hadders]

Dat je je geloof kunt verliezen staat vast. Anders zou Paulus ook niet zeggen dat hij het geloof behouden heeft. Maar dat het je overkomt, daar ben ik het niet mee eens. Je bent er wel degelijk actief bij betrokken. Jijzelf bent verantwoordelijk voor het verliezen van je geloof. Dat gebeurtenissen daar een grote invloed op uit kunnen oefenen is waar. Daar doet Satan dan ook vele pogingen toe. Maar daarom is het zo belangrijk de Wapenrusting Gods (Efeze 6) aan te trekken opdat je mag blijven staan. Paulus had ook veel meegemaakt. Vervolging, bespotting, ect. Echter, ook hij heeft het geloof behouden. Sterk je dus in het geloof, door bijbelstudie en gebed.

[Storyteller]

Hallo beste mensen!
Ergens op dit forum las ik: "Verliezen van je geloof is niets iets dat je overkomt. Het is een keuze".
Enerzijds ben ik het hier wel mee eens, anderzijds vind ik het een heel cru gezegde.
Door omstandigheden kun je zo erg gaan twijfelen, dat je niet meer kunt geloven. Is dat dan een keuze?
Vandaar de stelling: verliezen van je geloof overkomt je.
Hoe denken jullie hierover?

Ik ben degene die dat zei, Padvinder. Ik kies namelijk heel bewust voor een geloof dat anders is dan het geloof waar ik mee ben opgevoed. (over de aard van dat geloof is al genoeg gezegd en ik hoef je alleen maar te vertellen dat het radicaal anders is)
Geloof op zich is een puur psychische reactie. Het verschilt niet veel van liefde of waanzin. Het lijkt alsof je er geen controle over hebt, maar als je eerlijk tegen jezelf bent, blijkt dat wel zo te zijn. Liefde, bijvoorbeeld is een affectie tegenover iemand met wie je je gevoelens en gedachten kan delen. Maar het is een keuze, een logisch gevolg.

Dat gebeurtenissen daar een grote invloed op uit kunnen oefenen is waar. Daar doet Satan dan ook vele pogingen toe.

Satan is eveneens een onderdeel van je geloof, een tegenmacht voor God, die wilt dat je in Hem blijft geloven. Maar dit betekent niet dat het verliezen van je geloof iets slechts of naars is. Want als je het ene geloof verliest, komt er een ander voor in de plaats. Laat je dat dus vooral niet aanpraten, want dan ga je jezelf alleen maar wanhopig voelen. Geloof wat jij kiest. Of dat nou het christendom of het boedhisme is, het belangrijkste is dat jij er gelukkig van wordt.

[Gershwin]

Ik denk zelf niet dat er 'verliezen van geloof' bestaat, alleen een 'niet meer geloven van wat je altijd geleerd is'.

[surfer]

als je je geloof voor je gevoel 'verliest', dan ervaar je dat God jou blijft vasthouden. Een 'geloof' waar je niet zelf 100 % bewust voor gekozen hebt is voor dat keuzemoment nog geen echt geloof.

[tomkoers]

Zijn dit alle reacties ?

Waar het mij om gaat is: in hoeverre is verliezen van je geloof je eigen keuze, en in hoeverre overkomt het je? Hoe kun je strijden tegen (hardnekkig) ongeloof?

Ik geloof zelf dat door gebed van jezelf of van anderen voor jou, en door het lezen in Gods Woord God de kans krijgt om door te werken in je leven.
Echter soms kunnen we zonder dat we het doorhebben woestijnperiodes kennen in ons leven. Ik kan dat uit mijn eigen leven beamen.....er is een hele tijd voorbijgegaan dat ik nauwelijks bezig was met gebed, bijbellezen en andere geestelijke dingen, ook al ging ik 's-zondags wel naar de kerk.

En eigenlijk had ik er helemaal geen weet van, totdat God mij iemand op mijn pad zette die me er op wees (mijn a.s. vrouw).
Overkomt het me dan, of was het mijn eigen keuze? Ik denk zelf dat het van beide wel wat is, enerzijds is satan wel zo slim om het zo te doen dat ik het niet doorheb, anderzijds kies ik er ook zelf voor om niet te bidden en te lezen.

Ik hou me altijd vast aan de wetenschap dat God bij machte is om mensen in je leven te zetten, die Hij weer gebruikt om je dichter bij Hem te brengen. Dat is Zijn grote genade!!!

Strijden tegen ons ongeloof kan naar mijn idee maar op 1 manier: dicht bij God leven in alle facetten van je leven. Neem de tijd om te bidden en te lezen, geef Hem alle eer en aanbidding voor alles wat je hebt, en breng alles naar Hem toe wat er in je leeft en omgaat.

Iets wat ik zelf merk de laatste tijd is dat naarmate mijn huwelijk met Petra dichterbij komt (volgende week dinsdag), ik enorm verzocht wordt (reorganisatie op mijn werk), maar God draagt me er doorheen en Hij geeft me rust, ondanks dat ik een ontzettende piekeraar ben. God laat me dan bijbelteksten lezen die me rust geven. Dat is zo wonderlijk, dat Hij dat doet vanuit Zijn genade, dat begrijpt toch niemand?

Veel zegen in je zoektocht!!

Gods zegen,
Tom

[Boely]

Hoe kun je je geloof nu verliezen??? Ik zie het als een lamp. Bij een wedergeboren Christen is de lamp van het geloof aanwezig. Als de lamp brand (het geloof actief aanwezig is) zie je alles in de ruimte, bezit je het geloof. Maar als de lamp uit is (het geloof niet actief aanwezig is) is de kamer donker, en lijkt het alsof het geloof verdwenen is. Maar desalniettemin is het geloof (de lamp) nog wel aanwezig!!

Maar het kan toch niet zo zijn dat op een gegeven moment het geloof helemaal weg is??? Er is toch geen afval van heiligen!

[tomkoers]

Hoe kun je je geloof nu verliezen??? Ik zie het als een lamp. Bij een wedergeboren Christen is de lamp van het geloof aanwezig. Als de lamp brand (het geloof actief aanwezig is) zie je alles in de ruimte, bezit je het geloof. Maar als de lamp uit is (het geloof niet actief aanwezig is) is de kamer donker, en lijkt het alsof het geloof verdwenen is. Maar desalniettemin is het geloof (de lamp) nog wel aanwezig!!

Maar het kan toch niet zo zijn dat op een gegeven moment het geloof helemaal weg is??? Er is toch geen afval van heiligen!

Dat geloof ik ook ja....we kennen wel woestijnperiodes

[Ruben Hadders]

Ik schrik gewoonweg van de reacties op dit forum:

Satan is eveneens een onderdeel van je geloof, een tegenmacht voor God, die wilt dat je in Hem blijft geloven. Maar dit betekent niet dat het verliezen van je geloof iets slechts of naars is. Want als je het ene geloof verliest, komt er een ander voor in de plaats. Laat je dat dus vooral niet aanpraten, want dan ga je jezelf alleen maar wanhopig voelen. Geloof wat jij kiest. Of dat nou het christendom of het boedhisme is, het belangrijkste is dat jij er gelukkig van wordt.

Dat ik het hier niet me eens ben hoef ik toch niet nader toe te lichten? Overigens... jij gelooft zelf niet eens. Dat blijkt wel want jij zet jezelf centraal i.p.v. God.

Ik denk zelf niet dat er 'verliezen van geloof' bestaat, alleen een 'niet meer geloven van wat je altijd geleerd is'.

Verliezen van je geloof bestaat wel, anders zegt Paulus niet dat hij het geloof behouden heeft. Bijbel is daar heel simpel over.

Maar het kan toch niet zo zijn dat op een gegeven moment het geloof helemaal weg is??? Er is toch geen afval van heiligen!

Dat is er helaas wel. Echter, God houdt hen altijd vast. God komt Zijn belofte wél na. Maar het is jammer, want op dat moment zijn deze heiligen geen getuige meer van de levende Christus!

[Storyteller]

Ik schrik gewoonweg van de reacties op dit forum:

Satan is eveneens een onderdeel van je geloof, een tegenmacht voor God, die wilt dat je in Hem blijft geloven. Maar dit betekent niet dat het verliezen van je geloof iets slechts of naars is. Want als je het ene geloof verliest, komt er een ander voor in de plaats. Laat je dat dus vooral niet aanpraten, want dan ga je jezelf alleen maar wanhopig voelen. Geloof wat jij kiest. Of dat nou het christendom of het boedhisme is, het belangrijkste is dat jij er gelukkig van wordt.

Dat ik het hier niet me eens ben hoef ik toch niet nader toe te lichten? Overigens... jij gelooft zelf niet eens. Dat blijkt wel want jij zet jezelf centraal i.p.v. God.

Nee hoor. Dat hoef je niet toe te lichten. En ik geloof wel, ik ben alleen geen christen. En ik wilde de padvinder gerust stellen in zijn huidige situatie, omdat deze nogal eens door christenen met angst en onbegrip benaderd wordt. Hoezo zet ik mezelf centraal trouwens? Ik zet het geluk van mijn medemens centraal boven het geloof in een God.

[Ruben Hadders]

Het geluk van je medemens kan alleen werkelijk geschonken worden door God

Maar goed... het is niet goed als Christenen met angst en onbegrip mensen benaderen, dat vind ik ook raar. Maar ben wel heel benieuwd wat jij gelooft?

[lorit]

Ik wil ff reageren op deze stelling. Volgens mij kan je niet het ware geloof verliezen, maar wel de zekerheid en de troost van het geloof.
Als iemand eenmaal bekeerd/wedergeboren/gelovig (of hoe je het ook noemen wilt) is, is dat voorgoed. Je kan dus niet afvallen wanneer je een waar geloof hebt.
Iemand met een historisch-,tijd- of wondergeloof kan hier wel van afvallen. Wanneer iemand een waar geloof heeft, dan is dat voorgoed. Deze persoon kan wel echter de zekerheid en troost verliezen waardoor je in de woestijn terecht komt.

[lorit]

Te snel op OK geklikt!

verlies van een waar geloof gebeurd volgens mij niet!
Het verlies de troost van het geloof is niet iets dat je overkomt en waar je zelf niets aan kunt doen. Je hebt zelf de verantwoordelijkheid om je geloof te 'onderhouden' zodat je de troost niet verliest.