Persoonlijk hecht ik niet zo veel waarde aan dit soort verhalen.
Wel interessant hieraan is dat we vrij nauwkeurig kunnen zien hoezeer onze godsdienst voortkomt uit onszelf. Heel duidelijk is dat de verhalen geconstrueerd zijn rond een vrij precies aanwijsbare actuele situatie, namelijk de grote veranderingen die zich in de jaren 60 op maatschappelijk vlak voordeden. Als reactie daarop wordt vervolgens een verhaal verzonnen met een vermeende goddelijke komaf (een visioen, heet het dan). De aanwijsbare zaken, die iedereen kent en waarneemt, worden voorzien van een goddelijke visie, beter gezegd een goddelijke oordeel en ook altijd van een goddelijke oplossing. Er gaat van hogerhand ingegrepen worden. Kennelijk is dit de kern en de diepe wens van de verzinner van dit visioen. Die kant moet het op. Dat is de plot van het verhaal. Met wat fantasie zou je dit de geboorte van een religieus verhaal kunnen noemen, de geboorte van een eigentijds Bijbelboek. Helaas wel een weinig diepgaand, een weinig geloofwaardig en vooral een weinig literair Bijbelboek. Het behoort niet tot de monumentale geschriften van de grote godsdiensten. Het is het daarom niet waard om in de overigens nog steeds officieel openstaande canon opgenomen te worden. Het blijft niet meer dan een angstige speculatie en een vrij platte toekomstfantasie, zoals er al zoveel zijn langskomen in onze moderne tijden.
Alle hebben ze dezelfde drieslag:
We leven in verschrikkelijke tijden - Het zal allemaal nog veel verschrikkelijker worden - Uiteindelijk zal God ingrijpen en (vooral) ons zegevierend redden.
En dit moet je allemaal subiet en onverwijld geloven, want anders gaat al dit lekkers aan je neus voorbij.
En dan worden wij (van het visoen) en God Zelf heel boos op jou.
Zelfs lichtjes twijfelen aan het visioen leidt vaak al tot een direct verwijzing naar de buitenste duisternis. Dat zal ook weer blijken in de reacties op mijn post.
Met andere woorden, het visioen heeft ook nog eens de functie van één grote brok zelfbevestiging. Zelf ben je immers onaantastbaar, omdat je met een geheim rondloopt dat een ander niet kent. Je kunt de ander angst aanpraten, omdat hij het visioen gemist heeft, het niet begrijpt of niet gelooft onder de vlag van "ik zie, ik zie wat jij niet ziet". Zo steek je altijd gunstig af bij de ongelovige onbenullen...toch een lekker gevoeltje.
Als illustratie bij deze karakteristieke manier van religie-vorming in crisistijden, is het een aardig voorbeeld.
gravo
PS. Hoe zijn al die letters 'a' toch 'o' geworden (Zuíd-Afríko)...is dat deel van het grote geheimonnis van dit visioen?
PS. II. ereunao schrijft "Ik sta zeer gereserveerd tegenover dromen en visioenen". Maar toch publiceert ie het gehele visioen maar wat graag, heb ik de indruk. Waaruit blijkt die gereserveerdheid eigenlijk?
