Nina schreef:Ik vind het een boodschap die totaal de plank mis slaat als deze boodschap aan de kerk wordt gericht: wij zijn geen goddelozen, wij zijn heiligen, geheiligd in Jezus' offer, en daardoor rein verklaard voor onze Vader. Ipv de mensen maar voor te houden dat ze zondaren zijn en goddelozen, horen predikanten de gemeenten op te roepen tot een heilig leven, en hen te stimuleren God's aangezicht te zoeken en dicht bij Hem te leven. Het accent ligt volkomen verkeerd in deze boodschap.
Het is voluit Bijbels!
Ds. Simons (vast wel bekend vanwege de vragenrubriek) zei tijdens een lezing voor jongeren dit ook:
Een goddeloze zondaar krijgt drie metgezellen: geloof, hoop en liefde. Die metgezellen worden je geschonken, die krijg je.
Heel veel mensen denken dat je na je bekering een rechtvaardige wordt. Maar dat staat
nergens in de Bijbel. Ik ben een zondaar en ik blijf een zondaar. Ik ben een goddeloze
en ik ben vlees. Maar God schenkt wel drie metgezellen op de levensreis: geloof, hoop
en liefde. Ze zijn alle drie niet altijd even sterk werkzaam, maar ze zijn er wel.
Deze metgezellen zullen u nooit meer begeven of verlaten. Er kunnen tijden zijn dat het geloof voor je beleving verdwenen kan zijn; maar God schenkt geloof, hoop en liefde.
En als deze drie metgezellen plaats krijgen in het hart, dan kan het niet anders of er veranderen dingen. Ik bedoel niet dat er in de eerste plaats iets verandert aan de buitenkant. Maar als God genade verheerlijkt, komt er iets tegenover te staan in mijn leven.
UIT: de rechtvaardiging van de goddeloze.
Bovendien zitten in een gemiddelde kerk niet enkel heiligen. Er zitten ook mensen in die onbekeerd zijn en dienen dus aangesproken te worden.
Zodra het woord WIJ in een zinsverband staat, is er meteen een geprikkelde reactie. Waarom?