Berichtdoor JeeWee » 28 nov 2014 12:00
Wat is zo'n psalm 116 toch mooi, als je 'm laat 'ontwaken' uit het automatisme waarmee we soms de psalmen zingen:
1. Ik hou van God, Hij luistert naar mijn stem.
Wanneer ik klaag, spitst Hij meteen zijn oren.
Als ik Hem aanroep wil Hij mij verhoren,
daarom bid ik mijn leven lang tot Hem.
2. Ik was verlamd door angst en door verdriet.
De kans om oud te worden leek verkeken.
Ik kon niet anders dan in doodsnood smeken:
‘Verlos mijn ziel, HEERE, vergeet mij niet.’
3. De HEER is mild en vol barmhartigheid.
Hij is betrouwbaar en zijn hart staat open
voor wie in alle eenvoud op Hem hopen.
Ik was verzwakt, maar Hij heeft mij bevrijd.
4. Kom weer tot rust, mijn ziel, de HEER is goed.
Als redder is Hij mij te hulp gekomen.
Hij heeft mij troostend bij de hand genomen
en voor een zware valpartij behoed.
5. Te snel dacht ik: ‘Op niemand kan ik aan.’
Toch heb ik mijn geloof niet opgegeven.
In Gods nabijheid mag ik verder leven.
Hoe dank ik Hem voor wat Hij heeft gedaan?
6. Ik hef de kelk met overwinningswijn
en zal de naam van God hardop belijden.
De HEER is goed, Hij wilde mij bevrijden.
Het volk zal van mijn dank getuige zijn.
7. Het leven van de vrienden van de HEER,
van hen die Hem met heel hun hart vertrouwen,
is kostbaar in zijn oog - daarom benauwen
de banden van de dood mij nu niet meer.
8. Vol vreugde ga ik naar Jeruzalem,
waar in uw huis mijn broeders samenstromen,
zodat ik mijn belofte na kan komen:
U, HEER, bedanken met mijn hart en stem.
Geloof ziet het onzichtbare, gelooft het ongelooflijke en ontvangt het onmogelijke...