Mishagen - jezelf liefhebben

[schelpje3]

In de catechismus, vraag en antwoord 81 staat:

Voor wie is het Avondmaal des Heeren ingesteld?
Antwoord 81

Voor degenen, die zichzelf vanwege hun zonden mishagen, en nochtans vertrouwen, dat deze hun om Christus' wil vergeven zijn, en dat ook de overblijvende zwakheid met zijn lijden en sterven bedekt is; die ook begeren,hoe langer hoe meer hun geloof te sterken en hun leven te beteren. Maar de hypocrieten en die zich niet met waren harte tot God bekeren, die eten endrinken zichzelf een oordeel.

Nu wil ik het niet over Heilig Avondmaal hebben, daar zijn de andere topics voor, maar over het mishagen, met anderzijds jezelf liefhebben.
Je moet eerst van jezelf leren houden, alvorens je van een ander kunt houden, is een modern motto.
Hoe verdraagt dit elkaar? Is er dan geen spanningsveld?

[Jvslooten]

Paulus schrijft er over in Romeinen 15:

1 Maar wij die sterk zijn, zijn verplicht de zwakheden van hen die niet sterk zijn te dragen, en niet onszelf te behagen.
2 Laat daarom ieder van ons zijn naaste behagen ten goede, tot opbouw.
3 Want ook Christus heeft niet Zichzelf behaagd, maar zoals geschreven staat: Al de smaad van hen die U smaden, is op Mij gevallen.

[schelpje3]

Wat zeg je tegen iemand die een heel laag zelfbeeld heeft dan?

[mealybug]

In de catechismus, vraag en antwoord 81 staat:

Voor wie is het Avondmaal des Heeren ingesteld?
Antwoord 81

Voor degenen, die zichzelf vanwege hun zonden mishagen, en nochtans vertrouwen, dat deze hun om Christus' wil vergeven zijn, en dat ook de overblijvende zwakheid met zijn lijden en sterven bedekt is; die ook begeren,hoe langer hoe meer hun geloof te sterken en hun leven te beteren. Maar de hypocrieten en die zich niet met waren harte tot God bekeren, die eten endrinken zichzelf een oordeel.

Nu wil ik het niet over Heilig Avondmaal hebben, daar zijn de andere topics voor, maar over het mishagen, met anderzijds jezelf liefhebben.
Je moet eerst van jezelf leren houden, alvorens je van een ander kunt houden, is een modern motto.
Hoe verdraagt dit elkaar? Is er dan geen spanningsveld?

Indirekt geef je wel toe dat het antwoord op de vraag dus nauwelijks met de vraag te maken heeft.
Wat versta je zelf onder ‘de overblijvende zwakheid’, die ‘met Zijn lijden en sterven bedekt is’?
Gods Woord maakt onderscheid tussen zonden en zwakheden (gebreken). Christus heeft als barmhartige
Hogepriester in de hemel wel medelijden met onze zwakheden, maar niet met onze zonden (Hebr.
4:15).

[Bambi]

=

[1a2b3c]

In de catechismus, vraag en antwoord 81 staat:

Voor wie is het Avondmaal des Heeren ingesteld?
Antwoord 81

Voor degenen, die zichzelf vanwege hun zonden mishagen, en nochtans vertrouwen, dat deze hun om Christus' wil vergeven zijn, en dat ook de overblijvende zwakheid met zijn lijden en sterven bedekt is; die ook begeren,hoe langer hoe meer hun geloof te sterken en hun leven te beteren. Maar de hypocrieten en die zich niet met waren harte tot God bekeren, die eten endrinken zichzelf een oordeel.

Nu wil ik het niet over Heilig Avondmaal hebben, daar zijn de andere topics voor, maar over het mishagen, met anderzijds jezelf liefhebben.
Je moet eerst van jezelf leren houden, alvorens je van een ander kunt houden, is een modern motto.
Hoe verdraagt dit elkaar? Is er dan geen spanningsveld?

"Voor degenen, die zichzelf vanwege hun zonden mishagen ..." ik zou zeggen dat we een mishagen aan onze zonden hebben, niet aan onszelf.
Rom.15 is niet strijdig tegen het liefhebben van jezelf, liefhebben en behagen is niet hetzelfde.
Verder gaat de Bijbel er vanuit dat we onszelf van nature al liefhebben, dus dat is niet zozeer een opdracht.
De opdracht is dat we onze naaste zo lief moeten hebben als dat we onszelf liefhebben.

[elbert]

"Voor degenen, die zichzelf vanwege hun zonden mishagen ..." ik zou zeggen dat we een mishagen aan onze zonden hebben, niet aan onszelf.

Grotendeels mee eens. Mishagen is volgens de van Dale "niet bevallen". We vallen onszelf niet mee, maar tegen. En ik denk dat dat ook met mishagen wordt bedoeld.

Dat wil dus niet zeggen dat we niet van onszelf mogen houden. Integendeel: in de hoofdsom van de wet staat dat we onze naaste lief zullen hebben als onszelf. Als we onszelf niet liefhebben, kunnen we onze naaste ook niet liefhebben.
Het is dus mishagen en liefhebben.

[Marnix]

Volgens mij is het spanningsveld goed in een metafoor te vatten die de Bijbel ook vaak gebruikt. Die van familie, van vader (of moeder) en kind. Je kind zit in de pubertijd en haalt rotzooi uit, schopt tegen dingen aan. Je baalt behoorlijk van wat je kind doet en dat is zacht uitgedrukt. Je straft je kind (neem ik aan). Maar het is wel je kind en je houdt van hem/haar, onvoorwaardelijk, ook dan.

Zo is het hier ook hiermee. We moeten een hekel hebben aan de zonde die we doen maar daarmee niet ons zelf haten. De Bijbel heeft het over de oude mens (daar moet je tegen strijden, die mag je haten) maar ook over de nieuwe mens. Wie ben je in Christus? Hij houdt van je, zoveel dat Hij zijn leven voor je gaf. God houdt van je, zoveel dat Hij zijn eigen Zoon voor je gaf. Als Hij je zo lief had, moet je dan jezelf haten? Ik denk dat je dat mensen met een negatief zelfbeeld ook moet vertellen, telkens weer voorhouden. Je bent geliefd en waardevol in Christus. Zoek je identiteit in Hem.

[Boaz]

Schelpje3 schreef:

In de catechismus, vraag en antwoord 81 staat:

Voor wie is het Avondmaal des Heeren ingesteld?
Antwoord 81

Voor degenen, die zichzelf vanwege hun zonden mishagen, en nochtans vertrouwen, dat deze hun om Christus' wil vergeven zijn, en dat ook de overblijvende zwakheid met zijn lijden en sterven bedekt is; die ook begeren,hoe langer hoe meer hun geloof te sterken en hun leven te beteren. Maar de hypocrieten en die zich niet met waren harte tot God bekeren, die eten endrinken zichzelf een oordeel.

Ik vraag me af of dit antwoord klopt, maar ik kan natuurlijk best iets gemist hebben. Staat het echt in de Bijbel dat 'een mishagen aan jezelf hebben vanwege je zonden' een voorwaarde is om aan de Maaltijd des Heren te kunnen deelnemen?

[alexander91]

Ik vraag me af of dit antwoord klopt, maar ik kan natuurlijk best iets gemist hebben. Staat het echt in de Bijbel dat 'een mishagen aan jezelf hebben vanwege je zonden' een voorwaarde is om aan de Maaltijd des Heren te kunnen deelnemen?

Weet ik niet zeker. Maar andersom, iemand die wedergeboren is, staat die nog neutraal tegenover de zonde, of verblijd die zich erover dan?

[Boaz]

Boaz schreef;

Ik vraag me af of dit antwoord klopt, maar ik kan natuurlijk best iets gemist hebben. Staat het echt in de Bijbel dat 'een mishagen aan jezelf hebben vanwege je zonden' een voorwaarde is om aan de Maaltijd des Heren te kunnen deelnemen?

Alexander91 schreef:

Weet ik niet zeker. Maar andersom, iemand die wedergeboren is, staat die nog neutraal tegenover de zonde, of verblijd die zich erover dan?

Nee, uiteraard verblijdt die zich daar niet in. Voor mijzelf geldt dat ik in het begin, net nadat ik tot geloof gekomen was, voornamelijk een diepe dankbaarheid naar God toe ervoer, maar het besef hoe diep mijn zonden waren, kwam pas later.

Ik denk dat we geen voorwaarden moeten stellen die de Bijbel niet geeft, ik kan het nl nergens terug vinden. (Maar nogmaals: ik kan iets gemist hebben) Daarom mijn vraag: waar staat dat? En mocht dat nergens staan: wat leert de Bijbel wel over wanneer je kan aangaan aan de Maaltijd des Heren?

[alexander91]

Nee, uiteraard verblijdt die zich daar niet in. Voor mijzelf geldt dat ik in het begin, net nadat ik tot geloof gekomen was, voornamelijk een diepe dankbaarheid naar God toe ervoer, maar het besef hoe diep mijn zonden waren, kwam pas later.

Als het te persoonlijk voor je wordt, niet op in gaan dan maar: Waarom of waarvoor voelde je die dankbaarheid? Of wat geloofde je dan?

Ik denk dat we geen voorwaarden moeten stellen die de Bijbel niet geeft, ik kan het nl nergens terug vinden. (Maar nogmaals: ik kan iets gemist hebben)

Helemaal mee eens, maar als gemeente of kerk moeten er wel bepaalde voorwaarden gesteld worden. Als je gelooft in een beeld van Jezus die niet klopt met de Bijbel, dan is dat geloof niet het juiste geloof. Probleem hierbij dat de zaak een grijs gebied bevat waar het moeilijk is, maar mensen die in Jezus geloven, maar niet weten wat Jezus gedaan heeft, moet je toch niet laten aangaan? En ik zeg dus even niets over waar precies de grens moet liggen (ik zou deze ruim leggen), maar ben je het ermee eens dat er wel ergens een begrenzing ligt? En zo ja, waar denk jij dat deze behoort te liggen?

Daarom mijn vraag: waar staat dat? En mocht dat nergens staan: wat leert de Bijbel wel over wanneer je kan aangaan aan de Maaltijd des Heren?

Hierop kan ik je op dit moment geen eenduidig antwoord geven, hopelijk iemand anders die zich erin verdiept heeft.

[Boaz]

Alexander91 schreef:

Als het te persoonlijk voor je wordt, niet op in gaan dan maar: Waarom of waarvoor voelde je die dankbaarheid? Of wat geloofde je dan?

Diepe dankbaarheid dat ik rein voor God mocht staan, en Hij mijn Vader wilde zijn. En dat kan zonder dat je de reikwijdte en diepte van je vergeven zonden bevat.

[Boaz]

Boaz schreef:

Ik denk dat we geen voorwaarden moeten stellen die de Bijbel niet geeft, ik kan het nl nergens terug vinden. (Maar nogmaals: ik kan iets gemist hebben)

Alexnader91 schreef:

Helemaal mee eens, maar als gemeente of kerk moeten er wel bepaalde voorwaarden gesteld worden. Als je gelooft in een beeld van Jezus die niet klopt met de Bijbel, dan is dat geloof niet het juiste geloof. Probleem hierbij dat de zaak een grijs gebied bevat waar het moeilijk is, maar mensen die in Jezus geloven, maar niet weten wat Jezus gedaan heeft, moet je toch niet laten aangaan? En ik zeg dus even niets over waar precies de grens moet liggen (ik zou deze ruim leggen), maar ben je het ermee eens dat er wel ergens een begrenzing ligt? En zo ja, waar denk jij dat deze behoort te liggen?

Iemand die gelooft, heeft in ieder geval de kern van ze zaak begrepen. Die kern van de zaak is voldoende om bijvoorbeeld gedoopt te worden (nee, ik ga nu niet een discussie beginnen over kinderdoop/ gelovigendoop.) Het is een startpunt, terwijl wij tegenwoordig leren dat iemand helemaal moet instemmen met de leer van de kerk, en eerst heel goed moet weten wat hij doet, voordat hij/ zij als volwassene kan worden gedoopt.

Ik ken bijvoorbeeld een jongen met Down syndroom, die oprecht geloofde, maar beperkt was in zijn kennis. Maar wat kon ik veel van zijn levenswandel met de Vader leren! Hij mocht geen belijdenis doen, en niet aan de Maaltijd deelnemen, tot zijn groot verdriet!

Ik vond dat zo treurig, was er van overtuigd dat de jongen hiermee echt tekort werd gedaan. Hij snapte niks van allerlei dogma's, maar had God van harte lief, en misschien begreep hij sommige dingen wel helemaal verkeerd.. toch is dat geen reden om iemand te weigeren belijdenis af te leggen of aan de tafel des Heren deel te nemen.

Ik kan me er niet in vinden dat mensen aan de tafel worden geweigerd omdat ze de kerkleer niet helemaal onderschrijven, of op sommige punten een afwijkend standpunt innemen. ik vind dat niet terug in mijn Bijbel; volgens mij draait het om één punt: heb je God van harte lief, en geloof je dat Jezus de Messias voor jouw zonden is gestorven en is opgestaan uit de dood?

[alexander91]

Als het te persoonlijk voor je wordt, niet op in gaan dan maar: Waarom of waarvoor voelde je die dankbaarheid? Of wat geloofde je dan?

Diepe dankbaarheid dat ik rein voor God mocht staan, en Hij mijn Vader wilde zijn.

De reinheid richt zich dus erop dat je schoongemaakt bent/gewassen. Van je zonde dus neem ik aan. Volgens mij impliceert dat een "mishagen" over de zonde.

En dat kan zonder dat je de reikwijdte en diepte van je vergeven zonden bevat.

Dat denk ik ook. Welk mens kan dat nu eenmaal volledig bevatten? Niemand volgens mij. Het gaat ook niet om de diepte ervan, want dan wordt het een voorwaarde met een meetlat die naast je schuldbesef geplaatst moet worden. Hoe dieper je komt, hoe dankbaarder en afhankelijker je wordt (is mijn ervaring), maar we moeten niet Christus afhouden totdat we een bepaalde diepte bereikt hebben. Dan wijzen we Hem af terwijl hij ons beveelt te bekeren en te geloven. Dan bedroeven we de Geest denk ik; het is een vorm van verharding.