Berichtdoor pipgirl » 26 apr 2013 16:36
Gelukkig hoeven wij niet over dat laatste te beslissen.
Met al het andere ben ik het wel met je eens Sjaak
Als je als klein kindje iets traumatisch meemaakt heb je kans dat je op latere leeftijd Dis of een meervoudig persoonlijkheidsstoornis krijgt.
[i]Bij ieder mens vindt in de vroege kinderjaren de persoonlijkheidsontwikkeling plaats. Dit gebeurt
in verreweg de meeste gevallen binnen een situatie waarin het kind veiligheid, warmte en
vertrouwen wordt geboden. Een gewoon gezin waarin het kindje welkom is. Zeker als je zelf een
prettige jeugd hebt gehad zijn er talloze momenten waaraan je met veel plezier terugdenkt. Lekker
bij je moeder op schoot kruipen, vader die verhaaltjes voorleest en andere familieleden waar je je
veilig en gewenst weet. In die situatie kan de persoonlijkheid zich op een normale manier
ontwikkelen.[/iBij sommige mensen gaat het echter anders. Daar is, in tegenstelling tot wat hierboven omschreven
staat, een ronduit onveilige situatie. Een jeugd die wordt getekend door seksueel misbruik, fysiek
geweld of emotionele verwaarlozing, is meer dan een jeugd met af en toe wat nare ervaringen. Het
is voor een klein kind een vernederende, uitzichtloze aaneenschakeling van geweld, vaak door
mensen in de naaste familiesfeer.
Voor een bijvoorbeeld vijf- of zesjarige is het geen kwestie van keuze om 'iets aan de situatie te
doen', het kind kan helemaal niets doen. Het geweld gaat vaak gepaard met afschuwelijke
dreigementen en het kind verkeert vaak in (doods)nood.
Als reactie op deze gewelddadige situaties, waarvoor het kind fysiek niet kan vluchten en mentaal
geen mogelijkheden heeft om het te bevatten, kan het gebeuren dat het kind doet alsof het geweld
iemand anders overkomt. Dit is een voorbeeld van dissociatie.
Op die manier vindt er een afsplitsing van de werkelijkheid plaats en worden de ervaringen
gedragen door een deel van de persoonlijkheid waar het kind zich niet bewust van hoeft te zijn. Het
deel dat het seksueel misbruik meemaakt kan zich gaan ontwikkelen tot een 'eigen' persoonlijkheid
met een eigen naam, eigen mening, eigen gezicht, karaktertrekken, enz.
Wanneer dit deel niet voldoende draagkracht meer heeft, kunnen er meerdere delen ontstaan zodat
de ervaringen en herinneringen 'verdeeld' worden. Deze delen kunnen helemaal losstaan van wat er
in het normale leven gebeurt en hier dan ook helemaal geen weet van hebben.
In de loop van jaren kan zich een hele groep van aparte delen vormen, van 'ikjes', identiteiten,
persoonlijkheden of, zoals men het vaak noemt, alters.
De normale ontwikkeling van de identiteit is dan ook ernstig verstoord]
Wij kunnen elkaar pas wezenlijk zien, als ik de moeite neem mijn ogen te sluiten om door die van jou de wereld te aanschouwen.