Bambi schreef:Het blad gaat over getekende pratende eenden.
Daar zal geen enkel kind zich in real-life mee identificeren.
Ik heb hem mijn hele jeugd gelezen en ik vond als kind die Dagobert al een vrek en ik vond het zielig als Donald gepest werd enz........
Ik denk dat je niet beseft hoeveel impact het op een kind kan hebben. Geleerden zeggen dat dergelijke films en spelletjes invloed kan hebben op het gedrag van kinderen.
In real-life hoeven kinderen alleen maar om zich heen te kijken, om hetzelfde te zien gebeuren.
Ik had afgelopen week die zelfde verontwaardiging ook bij het zien dat de ministers gezellig aan het babbelen waren op een landgoed, want dat hadden ze nodig.
Terwijl door hun bezuinigingen heel veel mensen geen geld meer hebben om normaal eten te kopen, laat staan naar een landgoed te gaan.
Dat zijn de voorbeelden die kinderen in real-life zien.
Dat hakt er meer in dan de Donald Duck.
Hier heb je het over volwassen kinderen zeker, kleine kinderen zien dat niet hoor.
Overigens vind ik de beveiliging van het huis van onze koning in het buitenland veel erger.
Voor deze gevallen kun je bidden, je zorg uitspreken tegenover God.
Juist door het lezen van een Donald Duck, voelen kinderen verontwaardiging als hun favoriete eend rottigheid overkomt.
Bij de eerste keer lezen zou de verontwaardiging kunnen ontstaan maar het werkt verslavend, dat zegt al genoeg. Ze willen meer lezen en als er echte verontwaardiging zou ontstaan, hoeven ze de 2e keer niet meer. Dat is het zelfde als ze iets eng vinden de 2e keer hoeft het niet meer.
Dan kun je dat juist als ouder doortrekken naar het echte leven.
En hen leren dat er in het echte leven heel veel mensen zijn als die slechte eenden in de Donald Duck.
En dat de duvel net zo gemeen bezig is als die heksen, enz..............
En dan maar gewoon laten lezen, elke keer opnieuw?
Dan kun je de films en spelletjes waar alles en iedereen afgemaakt wordt ook wel toestaan.
Heb je wel eens een kind, in elkaar geslagen en een stuk in de kraag, op het politiebureau op moeten halen, snachts om 3 uur? Dan zeg je ook niet “ach ze leren er van, ze worden flink en weten wat er te koop is in de wereld. Nee dan moet je het voor God brengen en vraag je of Hij wil helpen voorkomen, de volgende keer. Dan is mijn kind in de fout gegaan maar ik net zo goed.
Is het niet dat we het goede moeten laten zien en voorhouden? Moeten we volharden in slechte dingen om onze kinderen op te voeden?
Sorry, ik vind het een manier van je verantwoordelijkheid niet nemen en laten varen.
Als je 1 keer een DD bespreekt met je kinderen, wat er niet goed en verwerpelijk aan is, kun je een hele avond mee bezig zijn, dan kunnen ze het blad misschien de volgende keer makkelijker negeren.
Het is je eigen visie en die wil je rechtvaardigen. Kun je Gods aangezicht zoeken voordat je gaat lezen en Gods zegen vragen en Zijn nabijheid over hetgeen je doet? Denk je dat God het gaat zegenen? Heb je het al eens aan God gevraagd of het goed is dat je kinderen hiermee opgroeien?
Sorry, voor mijn wellicht heftige reactie, soms kan het niet anders.