Als je niet gelooft dat de Here Jezus gestorven is en opgestaan uit de dood.
Dan heb je geen grond om op te staan, en dan zal je weg zinken in de golven.
Moderator: Moderafo's
Ik herken mij in het beeld van Petrus, die soms wegzinkt in de zee.
Wilsophie schreef:Ik ook, maar dat wil niet zeggen dat we naar de bliksem gaan.
By the way, Je kunt je toch niet voorstellen dat deze angstige Petrus op dat moment de ijzeren zekerheid van "Als je niet gelooft dat de Here Jezus gestorven is en opgestaan uit de dood. Dan heb je geen grond om op te staan, en dan zal je weg zinken in de golven" paraat heeft? Ten eerste was hem die hele betekenis en afloop van Jezus' leven toen nog niet bekend. Ten tweede had hij wel wat anders aan z'n hoofd...hij was namelijk niet louter theoretisch, maar heel praktisch aan het wegzinken.
gravo
Wie in Hem gelooft, wordt niet veroordeeld, maar wie niet gelooft, is al veroordeeld, omdat hij niet geloofd heeft in de Naam van de eniggeboren Zoon van God.
hubert schreef:Een lezenswaardig stuk, waarvoor hulde. Ik bleef even hangen bij 'geloven in de Naam'? Waarom staat het er zo? Wordt daar de naam van Jezus mee bedoeld? Of zit er meer achter?
Is geloven zò makkelijk als het daar staat? Uit de ingewikkelde discussies krijg ik een ander idee namelijk!
gravo schreef:Hoe groot is je geloof dan gravo?Als een mosterdzaad, ik geef het toe.
hubert schreef:
Een mooi stuk Gravo. (Doe je iets met theologie?) Ik herken er veel in, al zou ik het nooit zo kunnen verwoorden. En, Jezus was zo vreemd niet. Hij wist als geen ander van het ongeloof. Hij kende de zwakheden. Daarom heeft hij de parabel van het mosterdzaad vertelt, zodat mensen als jij en ik toch bij het grote Mysterie kunnen (blijven) behoren.
hubert schreef:In verhouding kan er wel degelijk sprake zijn van een enorme groei. Maar maak het niet nodeloos ingewikkeld. Voor alsnog is geloof als een mosterdzaadje blijkbaar al voldoende.
gravo schreef:…….ook jouw beschrijving van je persoonlijke geloofservaring, kan nooit helemaal verwoorden wat zich nu daadwerkelijk heeft voorgedaan. Toch is een inzicht doorgedrongen. Dat woord 'inzicht' is misschien wel goed gekozen. Lezen we niet vaak dat de eerste en fundamentele visies op God en op het hogere, genadige inzichten, visioenen en dromen zijn geweest. Abraham hoort een stem, Jacob droomt, de profeten ontvangen visioenen, Mozes en Elia 'zien', 'bemerken' of 'voelen' God in een teken van vuur of stilte. Hier wordt beschreven hoe de religieuze voorstellingen ontstaan. Al die verhalen lijken er op te wijzen dat niet de mens zelf, maar het hogere, God het initiatief neemt en dat er sprake is van een openbaring. Daarmee zou dan gezegd zijn, dat God altijd 'van buiten af' komt en dat geloof iets is dat je overkomt.
Je hebt dus nog iets extra's nodig om definitief te weten dat wat er hier verteld wordt ook de onwrikbare waarheid is. Dit gebeurt op het moment dat de overlevering niet meer mondeling, maar schriftelijk wordt vastgesteld. Op dat moment wordt het verhaal dat de verteller van oudsher vertelde en steeds opnieuw moest vertellen bevroren. Dan kan er ook een uitspraak worden gedaan over de waarde van die gestolde verhalen, van die teksten. Dan neemt de openbaring niet langer de vorm aan van ervaringen, visioenen en overgeleverde verhalen uit de oertijd, maar dan wordt de Schrift de openbaring. De Bijbel wordt een heilig boek, omdat het tot 'Gods Woord' wordt verheven. Daarmee ontstaat er een absolutum, een vastgelegd woord, dat nooit meer kan veranderen. Het kan ook niet meer terugwijzen naar de oorspronkelijke mondelinge verhalen, laat staan naar de oorspronkelijke ervaringen van de mensen die de eerste inzichten gehad hebben. De Bijbel heeft nu het laatste woord en alles wat er vóór de Bijbel gezegd, geloofd en verteld is bestaat niet meer en kan niet meer worden achterhaald.
Wuif ik nu al die religieuze ervaringen weg als fabels en onzinnige verzinsels. Helemaal niet. Ze zijn net zo echt en feitelijk als iemand dat ervaart. Wel blijft er altijd ook iets verklaarbaars aan die geloofsovertuigingen. Ze sluiten vaak aan op diepliggende vragen en problemen die mensen hebben. Met andere woorden: religieuze ervaringen zijn zeer vaak hele nuttige, troostende en helpende ervaringen voor mensen. Ze waren broodnodig in een bepaalde situatie. Worden ze dus opgeroepen vanuit de mens zelf? Misschien. Ik neig daar wel naar, omdat de oorsprong van individuele ervaringen zo lastig controleerbaar is.
Cathy schreef:Als ik er nu over nadenk dan komt de uitspraak van Kuitert ( "Alle spreken over boven komt van beneden, ook de uitspraak dat iets van boven komt".) in een heel ander licht te staan. Daar moet ik wat langer over nadenken want komt de inspiratie door de Heilige Geest nu niet in het geding?
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 109 gasten