--

De Archiefkast van het Forum. Oude discussies zijn hier nog eens na te lezen.

Moderator: Moderafo's

schelpje3
Maarschalk
Maarschalk
Berichten: 11426
Lid geworden op: 23 apr 2010 13:57

Re: Ga ik naar de Hel..?

Berichtdoor schelpje3 » 27 feb 2012 12:48

Ik hoef niets te bewijzen!
Als je hier alleen maar bent om te porren en te stoken, kun je beter weggaan.
Als je wel degelijk dingen wilt leren, zou ik me meer leergierig opstellen als ik jou was.
Geloof hoeft niet gepaard te gaan met bewijs.
We zitten hier niet op de universiteit van het geloofsleven.
Loslaten is het betere devies!
Al jouw kennis en je intelligentie kan in 1 klap weggevaagd worden, daar hebben we vorige week het intrieste voorbeeld van moeten zien!

Gebruikersavatar
Cathy
Majoor
Majoor
Berichten: 1543
Lid geworden op: 13 sep 2002 17:18
Locatie: Krimpen aan den IJssel

Re: Ga ik naar de Hel..?

Berichtdoor Cathy » 27 feb 2012 12:49

gravo schreef:Uit dit laatste trek ik de conclusie dat je wel gelooft en dat je overtuiging dat er een kracht is die wij God noemen sterker is dan de realiteit, dat je die overtuiging zelf hebt gewild en zelf hebt gekozen.

Dat is nu juist het punt: ik wilde geen christen worden, zo iemand die in suffe hobbezakkerige kleren met een chagrijnig gezicht rond loopt maar het is mij tot mijn eigen stomme verbazing, toegevallen. Dat christen worden dan :)
Op een bepaald punt in mijn leven had ik het gevoel geestelijk naar de rand van de afgrond te worden geduwd en heb ik de keus gemaakt, zo dacht ik, om te springen. ‘Kom ik om, dan kom ik om’. Zou het de verkeerde keus blijken te zijn dan zij dat maar zo.
Achteraf kan ik niet zeggen dat ik vrijwillig naar die rand ben gelopen. Ik ben er gebracht. Ik heb de moed gekregen om te springen en ik werd opgevangen. Die geloofservaringen komen niet vanuit mijzelf maar vanbuiten. Ik zou het op zo’n manier niet zelf kunnen en willen bedenken of oproepen. Daarom geloof ik niet meer in projectie of hoe men dat allemaal wil noemen.
Mijn dilemma, maar misschien is dat niet het goede woord, is dat ik niet meer weet hoe ik om moet gaan met mensen die aan de andere kant van mijn eerder genoemde grens staan. Dan denk ik, jongens ik wil je graag serieus nemen maar theoretiseer lekker verder, het heeft echter niets met geloven te maken maar meer met godsdienstwetenschap o.i.d.

Vanmorgen las ik (toevallig?) bij ‘de lachende theoloog’ een artikel wat hij vandaag schreef met de afsluitende zin:
“Het is dus niet waar dat alles van boven van beneden komt. Heus, het is andersom: wij kunnen God alleen zelf bedenken, als er boven écht iets is.”
Daar sluit ik me bij aan.
Samen bidden, samen zoeken,
naar het plan van onze Heer.

RogierV
Kapitein
Kapitein
Berichten: 1212
Lid geworden op: 11 mei 2011 10:38

Re: Ga ik naar de Hel..?

Berichtdoor RogierV » 27 feb 2012 12:49

was ook behoorlijk intelligent van hem om daar te gaan skieen.
Darwin award materiaal.



wij kunnen God alleen zelf bedenken, als er boven écht iets is.”
Daar sluit ik me bij aan.


Dus mickey mouse bestaat ook echt?
Bratskikh, narudov soyuz vekovoy!

schelpje3
Maarschalk
Maarschalk
Berichten: 11426
Lid geworden op: 23 apr 2010 13:57

Re: Ga ik naar de Hel..?

Berichtdoor schelpje3 » 27 feb 2012 12:52

Cathy: wie is in vredesnaam de lachende theoloog? :-&
En die uitspraak vind ik zeer dubieus, want daar kun je 2 kanten mee op.
Heel gevaarlijk dus!

Gebruikersavatar
Cathy
Majoor
Majoor
Berichten: 1543
Lid geworden op: 13 sep 2002 17:18
Locatie: Krimpen aan den IJssel

Re: Ga ik naar de Hel..?

Berichtdoor Cathy » 27 feb 2012 13:10

Levensgevaarlijk...theologen behoren niet te lachen....hoe durftie...... :lol:
Is het niet verstandiger om eerst eens na te denken voor je iets schrijft?
Samen bidden, samen zoeken,
naar het plan van onze Heer.

schelpje3
Maarschalk
Maarschalk
Berichten: 11426
Lid geworden op: 23 apr 2010 13:57

Re: Ga ik naar de Hel..?

Berichtdoor schelpje3 » 27 feb 2012 13:19

Cathy schreef:Levensgevaarlijk...theologen behoren niet te lachen....hoe durftie...... :lol:
Is het niet verstandiger om eerst eens na te denken voor je iets schrijft?

Doe niet zo denigrerend.
Wie zichzelf de lachende theoloog noemt, hoef ik niet serieus te nemen.

JeeWee
Kolonel
Kolonel
Berichten: 3751
Lid geworden op: 24 aug 2008 15:23
Locatie: Aggenebbishausen
Contacteer:

Re: Ga ik naar de Hel..?

Berichtdoor JeeWee » 27 feb 2012 13:33

Kijk nou even naar de berichten hierboven: denk je dat dit bekvechten iets bijdraagt aan het antwoord op oprechte vragen?
Zo maak je van elk topic een farce en uit niets blijken de vruchten van de Geest.

Zullen we, zeker in een topic als dit, elk antwoord even tegen dat licht houden?
Dus: is mijn bijdrage gevormd en doorspekt van liefde, blijdschap, vrede, geduld, vriendelijkheid, goedheid, geloof, zachtmoedigheid, zelfbeheersing?

Mijn hand zit nu vooral ook in iegen boezem.
Geloof ziet het onzichtbare, gelooft het ongelooflijke en ontvangt het onmogelijke...

hubert
Majoor
Majoor
Berichten: 1815
Lid geworden op: 16 feb 2012 14:50

Re: Ga ik naar de Hel..?

Berichtdoor hubert » 27 feb 2012 15:31

Het ligt ook wel eens aan de schrijfstijl. Het is vaak moeilijk om al die hierboven genoemde goede eigenschappen naar voren te laten komen. En soms moet je wel eens iets prikkelends erin gooien om de reacties los te maken.
Ik schrijf bv ook wel: 'alles van boven komt van beneden', naar het boek van Kuitert, terwijl ik zelf soms anders ervaar. Ik wil maar zeggen dat we niet alles te letterlijk moeten nemen en iemand altijd in de gelegenheid stellen te verduidelijken of nader uit te leggen. Dan kunnen we nog heel veel moois van elkaar vernemen op deez aardkloot.
Het lijkt waarachtig of het Koninkrijk al is doorgebroken!
En JeeWee: de hand in iemands anders boezem steken gaat ook weer wat ver! :P
Laatst gewijzigd door hubert op 27 feb 2012 16:46, 1 keer totaal gewijzigd.

hubert
Majoor
Majoor
Berichten: 1815
Lid geworden op: 16 feb 2012 14:50

Re: Ga ik naar de Hel..?

Berichtdoor hubert » 27 feb 2012 15:41

cathy Die geloofservaringen komen niet vanuit mijzelf maar vanbuiten. Ik zou het op zo’n manier niet zelf kunnen en willen bedenken of oproepen. Daarom geloof ik niet meer in projectie of hoe men dat allemaal wil noemen.


Fijn dat je tot geestelijke rijping komt. Bedenk dat het best projectie kan zijn (en dat is niet bewijsbaar), maar wat maakt dat uit?

Gebruikersavatar
Cathy
Majoor
Majoor
Berichten: 1543
Lid geworden op: 13 sep 2002 17:18
Locatie: Krimpen aan den IJssel

Re: Ga ik naar de Hel..?

Berichtdoor Cathy » 27 feb 2012 16:10

hubert schreef: Bedenk dat het best projectie kan zijn (en dat is niet bewijsbaar), maar wat maakt dat uit?

Dat is nu juist een wereld van verschil zoals ik heb gepoogd uit te leggen. :?
Samen bidden, samen zoeken,
naar het plan van onze Heer.

hubert
Majoor
Majoor
Berichten: 1815
Lid geworden op: 16 feb 2012 14:50

Re: Ga ik naar de Hel..?

Berichtdoor hubert » 27 feb 2012 16:38

Je legt het goed uit Cathy. Het is je toegevallen schrijf je. Godlof! Het gaat erom wat jij ervaart in het geloof. Hoe dat tot stand komt, via projectie of weet ik wat voor mechanismen, doet er niet zoveel toe. Waarom zou God niet via zoiets als projectie kunnen werken bijvoorbeeld? Dat is toch helemaal niet zo interessant. Waarom zou je naar een verklaring zoeken? Het is voor jou realiteit. Geloven verklaren is sowieso een hachelijke zaak. Daarom kun je m.i. beter letten op de vruchten van het geloof.

Gebruikersavatar
gravo
Majoor
Majoor
Berichten: 2017
Lid geworden op: 12 jan 2009 23:20

Re: Ga ik naar de Hel..?

Berichtdoor gravo » 27 feb 2012 19:05

Cathy schreef:Dat is nu juist het punt: ik wilde geen christen worden, zo iemand die in suffe hobbezakkerige kleren met een chagrijnig gezicht rond loopt maar het is mij tot mijn eigen stomme verbazing, toegevallen. Dat christen worden dan :)
Op een bepaald punt in mijn leven had ik het gevoel geestelijk naar de rand van de afgrond te worden geduwd en heb ik de keus gemaakt, zo dacht ik, om te springen. ‘Kom ik om, dan kom ik om’. Zou het de verkeerde keus blijken te zijn dan zij dat maar zo.
Achteraf kan ik niet zeggen dat ik vrijwillig naar die rand ben gelopen. Ik ben er gebracht. Ik heb de moed gekregen om te springen en ik werd opgevangen. Die geloofservaringen komen niet vanuit mijzelf maar vanbuiten. Ik zou het op zo’n manier niet zelf kunnen en willen bedenken of oproepen. Daarom geloof ik niet meer in projectie of hoe men dat allemaal wil noemen.
Mijn dilemma, maar misschien is dat niet het goede woord, is dat ik niet meer weet hoe ik om moet gaan met mensen die aan de andere kant van mijn eerder genoemde grens staan. Dan denk ik, jongens ik wil je graag serieus nemen maar theoretiseer lekker verder, het heeft echter niets met geloven te maken maar meer met godsdienstwetenschap o.i.d.

Vanmorgen las ik (toevallig?) bij ‘de lachende theoloog’ een artikel wat hij vandaag schreef met de afsluitende zin:
“Het is dus niet waar dat alles van boven van beneden komt. Heus, het is andersom: wij kunnen God alleen zelf bedenken, als er boven écht iets is.”
Daar sluit ik me bij aan.


Cathy,

Bedankt voor je uitvoerige reacties. De kwaliteit van deze draad vind ik sowieso goed. Een aantal dilemma's kunnen worden uitgesproken en reacties zijn eerlijk en duidelijk.
Hoe ontstaat religie? Jazeker, mijn veronderstelling dat religie levensnoodzakelijk is voor de mens(heid) en daarom ook door diezelfde mens als een onontkoombaar alternatief is geformuleerd, is natuurlijk historisch moeilijk verifieerbaar. De geboorte of bakermat van de grote wereldreligies ligt in een ver verleden. In die tijd werden de eerste inzichten mondeling overgedragen. De teschriftstelling heeft over het algemeen later plaatsgevonden. En dan nog...iedereen die iets op schrift zet over zijn ervaring, Cathy, ook jouw beschrijving van je persoonlijke geloofservaring, kan nooit helemaal verwoorden wat zich nu daadwerkelijk heeft voorgedaan. Toch is een inzicht doorgedrongen. Dat woord 'inzicht' is misschien wel goed gekozen. Lezen we niet vaak dat de eerste en fundamentele visies op God en op het hogere, genadige inzichten, visioenen en dromen zijn geweest. Abraham hoort een stem, Jacob droomt, de profeten ontvangen visioenen, Mozes en Elia 'zien', 'bemerken' of 'voelen' God in een teken van vuur of stilte. Hier wordt beschreven hoe de religieuze voorstellingen ontstaan. Al die verhalen lijken er op te wijzen dat niet de mens zelf, maar het hogere, God het initiatief neemt en dat er sprake is van een openbaring. Daarmee zou dan gezegd zijn, dat God altijd 'van buiten af' komt en dat geloof iets is dat je overkomt.
Het moeilijke hieraan is natuurlijk, dat we feitelijk alleen een overgedragen verhaal in handen hebben. Er wordt verteld dat God... er wordt gezegd dat God... er staat geschreven dat God...
Je hebt dus nog iets extra's nodig om definitief te weten dat wat er hier verteld wordt ook de onwrikbare waarheid is. Dit gebeurt op het moment dat de overlevering niet meer mondeling, maar schriftelijk wordt vastgesteld. Op dat moment wordt het verhaal dat de verteller van oudsher vertelde en steeds opnieuw moest vertellen bevroren. Dan kan er ook een uitspraak worden gedaan over de waarde van die gestolde verhalen, van die teksten. Dan neemt de openbaring niet langer de vorm aan van ervaringen, visioenen en overgeleverde verhalen uit de oertijd, maar dan wordt de Schrift de openbaring. De Bijbel wordt een heilig boek, omdat het tot 'Gods Woord' wordt verheven. Daarmee ontstaat er een absolutum, een vastgelegd woord, dat nooit meer kan veranderen. Het kan ook niet meer terugwijzen naar de oorspronkelijke mondelinge verhalen, laat staan naar de oorspronkelijke ervaringen van de mensen die de eerste inzichten gehad hebben. De Bijbel heeft nu het laatste woord en alles wat er vóór de Bijbel gezegd, geloofd en verteld is bestaat niet meer en kan niet meer worden achterhaald.
Hoe de religies dus vanaf de oorsprong ontstaan zijn blijft onduidelijk. We hebben alleen de uitkomst van die eerste ontwikkelingen in de vorm van een afgesloten boek.

Toch kunnen we wel wat meer te weten komen door te bestuderen hoe in andere tijden religies ontstaan. Want het ontstaan van nieuwe geloofservaringen, nieuwe visioenen, nieuwe verhalen daarover en nieuwe inzichten gaat gewoon door. Ook in onze tijd ontstaan tal van nieuwe religieuze inzichten en daarmee vormen van religie.
Je zou zelfs kunnen zeggen dat jouw geloofservaring, Cathy, zoals jij die beschrijft, een nieuwe geloofservaring is, eentje die ook op een nieuwe manier verwoord wordt en daarmee uniek is in de wereld. Nog nooit heeft iemand de ervaring die je gehad hebt op zo'n manier beschreven. En misschien kunnen jouw woorden die ervaring ook niet helemaal precies beschrijven. Jouw woorden schieten misschien te kort. Het is zo'n persoonlijk iets dat anderen moeilijk te overtuigen zijn. Ze moeten eerst in jou geloven, willen ze überhaupt geloven, lijkt het wel.

En hier heb je precies het punt dat ik wil onderstrepen: mensen gaan hun eigen woorden kiezen om iets van een religieuze ervaring op papier te zetten. Ze formuleren en produceren daarmee toch een beetje hun eigen religie (alhoewel de grondervaring als een genadig geschenk ervaren werd). Zeker, jouw ervaring is helemaal ingebed in algemene christelijke geloofsvoorstellingen. Dat zal zijn redenen wel hebben. Er zijn ook mensen die overtuigend kunnen spreken van een contact met Maria (door een visioen of droom). Die putten ook uit een specifieke traditie. Het is een kenmerk van wereldreligies dat ze alle ervaringen van eeuwen samen weten te brengen.
Maar de kern is, dat wij mensen niet anders kunnen dan met eigen woorden ons geloof beschrijven.

Wuif ik nu al die religieuze ervaringen weg als fabels en onzinnige verzinsels. Helemaal niet. Ze zijn net zo echt en feitelijk als iemand dat ervaart. Wel blijft er altijd ook iets verklaarbaars aan die geloofsovertuigingen. Ze sluiten vaak aan op diepliggende vragen en problemen die mensen hebben. Met andere woorden: religieuze ervaringen zijn zeer vaak hele nuttige, troostende en helpende ervaringen voor mensen. Ze waren broodnodig in een bepaalde situatie. Worden ze dus opgeroepen vanuit de mens zelf? Misschien. Ik neig daar wel naar, omdat de oorsprong van individuele ervaringen zo lastig controleerbaar is. En omdat er van die religieuze voorstellingen (God, hemel, hel en wonderen zo bitter weinig te zien is als ik eerlijk ben. Maar misschien worden ze ook wel opgewekt door het goddelijke buiten of in de mens; die mogelijkheid sluit ik niet uit. Als er een hogere werkelijkheid is, dan is die in ieder geval net zo veelzijdig, veelkleurig en veelvormig als er mensen op aarde zijn.

Ik heb zelf geen ervaringen van een rechtstreeks spreken van God op zo'n manier dat andere mensen ook horen of zien, wat ik hoor en zie. Wel heb ik persoonlijke ervaringen die voor mij grotendeels zeer onbegrijpelijk blijven en moeilijk toe te lichten. Ik voel mij zeer thuis bij wat de grote mystici zeggen over het geheim: de wolk van niet weten, God woont in ons verlangen naar Hem. Het is inderdaad zeer wonderlijk en onbegrijpelijk. Ik ben echter voorzichtig om ook maar iets te claimen op dit gebied. Alsof mijn persoonlijke ervaringen enige autoriteit zouden kunnen hebben.
De meeste godservaringen en geloofsvoorstellingen komen toch indirect tot ons. Van horen zeggen. Via Abraham, Mozes, Jezus en anderen.
Ik blijf dus de twee kanten van de zaak bekijken: de mens kan een schepping van God zijn, God kan een schepping van de mens zijn.

(heb mijn posting enigszins gewijzigd, omdat ik er teveel taalfoutjes in vond staan)

gravo
Laatst gewijzigd door gravo op 27 feb 2012 22:19, 1 keer totaal gewijzigd.
'Von Gott wissen wir nichts. Aber dies Nichtwissen ist Nichtwissen von Gott'
(Franz Rosenzweig, Der Stern der Erlösung)

Eliana Stamper
Verkenner
Verkenner
Berichten: 2
Lid geworden op: 27 feb 2012 19:04

Re: Ga ik naar de Hel..?

Berichtdoor Eliana Stamper » 27 feb 2012 21:25

Zoek eerst naar de Waarheid i.p.v. naar antwoorden op jouw vragen
In de middeleeuwen heeft men een tijd in de veronderstelling geleefd dat de aarde plat was. Er zullen tal van vragen bij de betreffende generatie zijn opgekomen die voortkwamen uit dit wereldbeeld. Bijvoorbeeld: ‘Hoeveel kilometer zullen we moeten varen/reizen voordat we van de aarde afvallen en stel dàt we vallen – waar komen we dan terecht?’. Hoeveel inspanning ze ook zouden leveren om op deze vraag een antwoord te krijgen, een antwoord dat ingaat op hun vraag èn bovendien waarachtig is (strookt met de enige bestaande realiteit) zouden ze nooit hebben kunnen vinden. Simpelweg omdat de vraag die ze stelden al gebaseerd is op een foutieve aanname. (Zelfs een alwetend persoon zou ze natuurlijk het aantal kilometers niet kunnen vertellen, aangezien de ‘rand’ van de aarde in zijn geheel ontbreekt.)

Als wij zouden terugreizen in de tijd zouden we ze overigens wel een waarachtige reactie op hun vraag kunnen geven, nl. uitleggen dat hun veronderstelling onjuist is en ze vervolgens leren hoe het wel zit. Voorwaarde hiervoor is echter dat ze meer moeten openstaan voor het kennen van de waarheid dan voor het krijgen van een antwoord op hun vraag.
Dat is mijns inziens de hele clou wat betreft jouw vragen en twijfels.

Neem bijvoorbeeld de volgende van jouw vragen:
1) ‘Geloven jullie dat goede mensen in de hel belanden?’
Op deze vraag heeft Luke. al een waarachtige reactie gegeven. Geen antwoord aangezien hij eerst jouw definitie van wat goede mensen zijn heeft vervangen door de Bijbelse defenitie (nl. dat er buiten Christus om geen goed mens bestaat - op basis van Romeinen 3 vers 21; ‘allen hebben gezondigd en missen de heerlijkheid van God.’).
Luke. schreef:Je vraagt of mensen die goed leven in de hel komen, en mensen die slecht leven in de hemel. Het antwoord op die vraag is, nee. Goede mensen komen in de hemel, en slechte in de hel. Het probleem is: we zijn allemaal slecht. God heeft geen schaal van 1 tot 100, waaraan Hij ieders leven meet aan goedheid of kwaadaardigheid. God heeft 2 categorieën: heilig en zondig. Jezus valt binnen de categorie heilig, en de gehele mensheid in de categorie zondig. Hoe "goed" je ook leeft in vergelijking met de mensen om je heen, je bent nog steeds zondig.

Hij herformuleert dus eerst jouw vraag en geeft vervolgens antwoord op die (geherformuleerde) vraag.

Wat ik bedoel is dit:
- als we vasthouden aan jouw definitie van wat een goed mens is (nl. iemand die volgens jouw oordeel goed is), is het antwoord op de vraag: ‘Geloven jullie dat goede mensen in de hel belanden?’, een eenduidig ‘ja’.
- als we uitgaan van de Bijbelse definitie van wat een goed mens is (nl. iemand die volgens Gods oordeel goed is), is het antwoord op de vraag: ‘Geloven jullie dat goede mensen in de hel belanden?’, een eenduidig ‘nee’.

Goed, zul je zeggen, dus ik kan volgens jou geen wezenlijke, beantwoordbare vragen stellen over Gods natuur/wezen/orde/bepalingen/de geestelijke realiteit, terwijl ik verkeer in mijn huidige ‘state of being’.
Klopt als een bus.
Je zal het theoretisch nooit helemaal kunnen vatten als je niet eerst de praktijk van de behoudenis/wedergeboorte hebt ervaren – al was je de grootste theoloog. Zoals de ‘platte-aarde-denkers’ niets van het heelal konden begrijpen, voordat zij veranderden in ‘ronde-aarde-denkers’.

Om zelf nog antwoord op de vraag te geven:

Want zo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat ieder die in Hem gelooft, niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft. Want God heeft Zijn Zoon niet in de wereld gezonden opdat Hij de wereld zou veroordelen, maar opdat de wereld door Hem behouden zou worden.

Hier wordt mijns inziens geimpliceerd dat àls Christus in de wereld was gezonden om te oordelen, Hij de wereld en haar daden (ook de ogenschijnlijke goede daden) direct had veroordeeld. Doordat Hij op dat moment (God zij dank) een andere missie had, is het mogelijk geworden om door Hem behouden te worden.

Wie in Hem gelooft, wordt niet veroordeeld, maar wie niet gelooft, is al veroordeeld, omdat hij niet geloofd heeft in de Naam van de eniggeboren Zoon van God.

Het geloven in Hem is tegerlijkertijd wel de enige mogelijkheid om niet veroordeeld, en dus behouden te worden. De ‘goede’ mensen die door Hem worden beoordeelt op hun daden, zullen veroordeeld worden omdat het totaalpakket van hun daden niet zondeloos zal blijken te zijn.

En dit is het oordeel, dat het licht in de wereld gekomen is, en de mensen hebben de duisternis liefgehad, meer dan het licht, want hun werken waren slecht. Want ieder die kwaad doet, haat het licht en komt niet tot het licht, opdat zijn werken niet ontmaskerd worden. (Johannes 3:16-20)

Als je jezelf werkelijk ten diepste als een goed mens beschouwt daag ik je uit om te naderen tot het Licht (Christus), dan zal blijken of je daden goed of fout zijn in de ogen van de Allerhoogste Rechter Die je liefheeft met een ondoorgrondelijke liefde.


2) ‘Hoe kan je blijheid waarderen zonder verdriet te kennen?’
Mijn tegenvraag: is het nodig om blijheid op waarde te kunnen schatten (waarderen) alvorens er intens van te kunnen genieten? Is het nodig om de waarde te kennen van een diamant voordat je echt kunt genieten van de pracht ervan? En wie zegt dat de herinnering aan verdriet, die alle (voormalig) levenden toch moeten hebben, gewist zal zijn in de hemel?

De blijheid die je in je huidige state-of-being ervaart is niets vergeleken met de vreugde die je ervaart als de Heilige Geest in je woonachtig is. Je zou het inderdaad een bepaalde staat van euforie kunnen noemen die zo overweldigend is dat je er helemaal in opgaat (zonder dat daarbij afbreuk wordt gedaan aan je persoonlijkheid, zoals bijvoorbeeld bij drugsgebruik het geval is). Deze vreugde is dan ook met niets op deze wereld te vergelijken en zal je (mocht je er echt op staan ;-) ) dus pas op waarde kunnen schatten als je hem zelf ervaren hebt.

De Schepper van alle goede dingen zal je echt geen eeuwigheid in een soort trance laten verkeren zodat Hij maar aanbeden door je wordt. Er zal sprake zijn van waarachtige liefde en waarachtige vreugde die uit het diepste van je binnenste komt. Geen bedwelmend laagje blijheid over een ten diepste apatisch persoon ‘die ook maar toevallig in de hemel is beland’.

Als je opnieuw geboren wordt, wordt je jezelf, alleen dan de versie van jezelf die volledig is gestoeld op en geborgen in de natuur van God. Dan begrijp je pas wat ècht leven is, aangezien Hij de Schepper ervan is. Het is bruisend, oneindig veelzijdiger dan wat je nu kent en bovenal is elk aspect, elk hoekje en gaatje doordrenkt met Goddelijke Liefde. Ik bid God van harte dat je deze Liefde zal mogen ervaren, je leven zal er voorgoed door veranderen.

Pas als je Zijn liefde kent ben je echt Christen;
Ieder die liefheeft, is uit God geboren en kent God. Wie niet liefheeft, kent God niet, want God is liefde. (1 Johannes 4:7b-8)
Wij hebben lief, omdat Hij ons eerst heeft liefgehad. (1 Johannes 4:19)


Het kan overigens goed dat de mensen die jij als christen beschouwd, in werkelijkheid helemaal niets met God van doen hebben en zichzelf puur zo noemen. Laat je hierdoor niet verwarren/teleurstellen maar laat het een aansporing zijn om Christus naarstig te gaan zoeken! Explore it yourself, before rejecting it.

........................................................................................

Hoe het precies zit met bidden voor genezing weet ik niet. In ieder geval ben ik ervan overtuigd dat het niet Gods doel is om ons zo zachtzinnig mogelijk door dit aardse leven te loodsen (hoewel Hij ons wel vaak matst volgens mij). Vele apostelen zijn door gruwelijke marteling om het leven gekomen en ook was lijden een terugkerend thema in het leven van Jezus’ discipelen. Ik denk wel dat God enorm betrokken is bij Zijn kinderen en dat Hij meevoelt met de pijn en het verdriet dat ze lijden. In sommige situaties kan Hij besluiten dat Hij de ziekte uit iemands leven verdrijft, puur omdat Hij dat zo wil.

Het is (zoals al eerder gezegd) inderdaad te vergelijken met een huwelijk. Je bespreekt je vreugde en verdriet met je partner niet in de eerste plaats om hulp van hem/haar te krijgen, maar omdat je innig met elkaar verbonden bent in liefde en met elkaar meeleeft. Je mag ook je verlangens bij elkaar kenbaar maken en beide partijen zijn vrij om daaraan gehoor te geven. Waarom God soms wel/soms niet geneest? Geen idee, Gods logica gaat echt mijn pet te boven.

Het is een opdracht om voor een zieke gelovige te bidden, maar het bestaan van genezingsdiensten is mijns inziens meer een aanwijzing dat dit bidden voor zieken in de Gemeente te weinig gebeurd of dat mensen blijkbaar denken dat God eerder geneest in zo’n ‘genezingsdienst’. Overigens genezen er procentueel gezien maar weinig mensen in dat soort diensten (heb er redelijk wat meegemaakt in het verleden). Je vraagtekens bij de keuze van je ouders kan ik me dan ook goed voorstellen.

........................................................................................

Daarnaast wil ik graag ingaan op deze opmerking van je:

MasterJapie schreef:Als ik in God zou geloven en mijn leven lang dood en verderf achter me liet, zou ik op mijn sterfbed om vergeving kunnen vragen en een mooi plekje in de hemel kunnen krijgen. Zelfs al zou ik in God geloven, dan zou ik mijzelf haten om het feit dat ik dit zou accepteren.

Hier maak je jezelf de hoogste rechter over jouw handelen en beslis je dat jouw kijk op de zaken het absolute ijkpunt is van jouw beslissingen.
Door Zijn genade te accepteren erken je het feit dat God rechtvaardig en genadig is en daarom is het het enige juiste wat je kunt doen. Het feit dat jij jezelf zou haten om die acceptatie weegt natuurlijk geenszins op tegen het feit dat Hij door jouw acceptatie verheerlijkt wordt. Hij is het middelpunt van alles, niet jij.

........................................................................................

Het feit dat je dit verhaal postte kan betekenen dat je al bent begonnen aan je zoektocht naar de Waarheid. Ik hoop van harte dat dit het geval is en dat je dit ziet als het begin van jouw persoonlijk zoeken en niet als een afsluiter van wat schijnbaar een vruchteloze opvoeding is geweest. Gooi je bagage overboord en stort je op die zoektocht, het is namelijk de belangrijkste vraag in een mensenleven.

Verlies je leven om het te behouden.

De Here Jezus Christus zegt:
Laat wie achter Mij wil komen zichzelf verloochenen, zijn kruis opnemen en Mij volgen.
Want wie zijn leven zal willen behouden, die zal het verliezen; maar wie zijn leven zal verliezen omwille van Mij en om het Evangelie, die zal het behouden.
(Markus 8: 34b-35)

Ik hoop dat je iets met deze reactie kunt en ik wens je toe dat je (echte) Christenen gaat tegenkomen die je zullen voorleven Wie Christus is.

Gebruikersavatar
JHM
Kapitein
Kapitein
Berichten: 887
Lid geworden op: 29 mar 2011 10:08

Re: Ga ik naar de Hel..?

Berichtdoor JHM » 27 feb 2012 21:56

gravo schreef:Ik blijf dus de twee kanten van de zaak bekijken: de mens kan een schepping van God zijn, God kan een schepping van de mens zijn.


Hoe groot is je geloof dan gravo? Het lijkt mij als je niet je volledige vertrouwen in Hem stelt je zoals de Bijbel mooi omschrijft als een golf in de zee bent.
Alleen als je heimwee hebt kom je thuis.

Gebruikersavatar
gravo
Majoor
Majoor
Berichten: 2017
Lid geworden op: 12 jan 2009 23:20

Re: Ga ik naar de Hel..?

Berichtdoor gravo » 27 feb 2012 22:21

JHM schreef:Hoe groot is je geloof dan gravo?

Als een mosterdzaad, ik geef het toe.

JHM schreef:Het lijkt mij als je niet je volledige vertrouwen in Hem stelt je zoals de Bijbel mooi omschrijft als een golf in de zee bent.

Ik herken mij in het beeld van Petrus, die soms wegzinkt in de zee.
'Von Gott wissen wir nichts. Aber dies Nichtwissen ist Nichtwissen von Gott'
(Franz Rosenzweig, Der Stern der Erlösung)


Terug naar “Archief”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Google [Bot] en 65 gasten