Voor de christenen onder ons vraag ik jullie de volgende tekst eens te overdenken in het licht van de vraag of gewelddadige games kunnen:
Kol 2
20 Als u met Christus dood bent voor de machten van de wereld, waarom laat u zich dan geboden opleggen alsof u nog in de wereld leeft? 21 ‘Raak dit niet aan, proef dat niet, blijf daarvan af’ – 22 het zijn menselijke voorschriften en principes over zaken die door het gebruik vergaan. 23 Dat moet allemaal voor wijsheid doorgaan, maar het is zelfbedachte godsdienst, zelfvernedering en verachting van het lichaam; het heeft geen enkele waarde en dient alleen maar tot eigen bevrediging.
Wat Paulus feitelijk leert is dat sommige mensen er van genieten anderen verboden op te leggen en is dat ook niet een beetje wat nu gebeurt? Om rechtvaardig te beoordelen of een spel te gewelddadig is, zal je het eerst zelf moeten spelen. Doch zodra jij het hebt gespeeld heb je niet meer het recht om een ander dat te verbieden want dat zou hypocriet zijn.
Een spel is een spel en elke echte gamer weet dat geweld bijzaak is en dat het de gameplay is wat een spel de moeite van het spelen waard maakt.
Bovendien, als sommige spellen teveel geweld hebben, wat dan te denken van de televisie en wat we lezen in de kranten? Het is je reinste symboolpolitiek om een oordeel te vellen over het spelen van spellen die geweld bevatten, want dan moet je een rechte lijn trekken.
.
