Waarom zijn christenen toch zo fel over homoseksualiteit?

[martien]

@Martien: ik heb het over ondenkbaar omdat ik bij geen van onze kinderen iets heb bespeurd dat ze mogelijk homofiele gevoelens hebben. Natuurlijk weet ik dat niet voor 100%, soms weten jongeren het zelf niet eens (?) Ik heb een open en eerlijke relatie met mijnkinderen en zij zouden mij dat zeker durven vertellen.
Wij hebben het er in het algemeen ook wel eens over, trouwens, heel veel onderwerpen passeren hier de revue.
Ze kunnen soms best verrassend uit de hoek komen, maar ik ben inmiddels wel wat gewend
Als je je kinderen het zwijgen gaat opleggen omdat iets te choquerend zou zijn, bederf je m.i. de open en vertrouwelijke band.

Beste schelpje,
Ik word blij van t feit dat ik uit deze en de posts hiervoor begrijp dat je weliswaar grote moeite zou hebben met een homoseksueel kind, maar dat je je liefde voor dat centraal stelt.
Ik denk zelf dat dat ongelofelijk belangrijk is. Zo'n kind heeft t al moeilijk genoeg, niet alleen thuis maar naar alle waarschijnlijkheid ook op school (je kinderen gaan naar een reformatorische school?) en dan niet zeker zijn van d eliefde van je ouders is vreselijk. Je ouders zijn het fundament van je zelfvertrouwen. Dikke kans dat als zou "uitkomen" dat zo'n kind homo is, hij/zij op school big time gepest wordt.
Ik wil toch pleiten voor acceptatie. Niet is de zin van "klaar" maar wel in de zin dat dat een gegeven is (of zou zijn). Alle verwerking begint met acceptatie.

Maar nogmaals, ik waardeer erg dat je uitspreekt dat je liefde voor je kind niet verloren zou gaan als zou blijken dat ie homo is. Ik begrijp dat er dingen gebeurd zijn die je liefde op de proef hebben gesteld en dat de liefde overwonnen heeft. Naar mij mening is dan de rest ook overwinbaar. (En natuurlijk is mijn mening dat "overwinbaar niet betekent het afleggen van de homoseksuele geaardheid of identiteit, maar dat is een detail).

[Bastiaan30]

Ik denk niet dat de wedergeboorte de geaardheid zal kunnen veranderen, maar het kruis wordt draagbaar gemaakt en het in staat zijn van het weerstaan van de beproevingen, zal de gerechtvaardigde zondaar verblijden.

Dus je "geaardheid" (homoseksualiteit in dit geval) is je "kruis"? En om die "geaardheid" ben je als t meezit een "gerechtvaardigd zondaar"?

Homoseksualiteit is een zonde?

Ik kan me wat voorstellen bij het zondig verklaren van het "doen" (hoewel ik daar een mening over heb) maar hoe iemand "gesneden" is als zonde verklaren lijkt me een probleem. Dat snijden heeft ie niet zelf gedaan, toch?

Ik denk niet dat je geaardheid de zonde is, maar het uitleven ervan, ook al is dat met een trouwe partner.In dit geval kun je dus beter alleen blijven, maar niet voordat je jezelf bekeerd hebt, want anders is het wettisch, zelf kunnen we niets!Op het houden van de wet kunnen we en mogen we niet roemen.
Alleen op God's hulp, die Hij beloofd, als je je bekeert, en Zijn vergeving van zonden.
En daar is (de enige) geloofsdoop voor geintroduceerd, nadat het volbracht was.
Zo zie ik het ongeveer.
PS, Ik veroordeel niemand en wil ook niets aanraden of opleggen, ik zeg hier alleen hoe ik denk dat het bedoeld wordt.

En zou Hij liegen?

[martien]

En zou Hij liegen?

Daarom begrijp ik niet dat God homo's gemaakt heeft.
Ze bestaan zelfs in de dierenwereld. Dan kan je wel zeggen dat die homoseksualiteit voortkomt uit de zondeval, dus ook homogedrag bij dieren, maar dan wordt t toch een ingewikkelde zaak. Dan was er geen homogedrag bij dieren 6000 jaar en langer geleden. Dat brengt dan weer andere kwesties mee.

Ik vind dat lastig te geloven, homoseksualiteit bij dieren vanwege de zondeval van de mensen....

Wat met name wringt is t idee dat een homoseksueel "gestraft" wordt voor iets van 6000 jaar terug, iets waar hij(zij)zelf part noch deel aan had, terwijl hij/zij door Hem geschapen is. Toch?
Dan is het toch zo dat die man/vrouw door God gestraft wordt? En dan moet ie maar alleen blijven en kan geen liefdevolle relatie hebben met een partner MET wat daar allemaal bijhoort omdat God hem straft?

Dat lijkt me voor de betrokkene bijna niet te accepteren. Temeer daar het wordt opgelegd door mensen die daar ZELF geen nadeel van hebben.

[Horeb]

niet zo moeilijk.........

in onze zondeval is ook de gehele wereld met de mens (mee)gevallen. alle leed,alle zonde, dus het totaal missen van ons doel,komt voort uit de totale verdorvenheid van de mens.
ook al die vreemde afwijkende dingen die wij dan "natuur" noemen......zijn niet zo geweest.

zie hoe groot onze schuld is!!!!......ik wenste dat God je de ogen opende.

maar lieve mensen........zijn we dan totaal vervreemd van het reformatorische gedachtegoed op dit forum?....lezen jullie ooit nog eens een oude schrijver?
onderschrijven we de drie formulieren van enigheid nog?......of denken we nu echt dat we onszelf een Godsdienst aan kunnen meten die God dan maar van ons overneemt?
ik verwacht de zienswijzen die jullie hier op schrift stellen wel van een werelds mens.......maar niet van iemand die zich een christen noemt.

Wat voor bewijs heb je hier voor??

1. Gen 3,14
Toen zeide de HEERE God tot die slang: Dewijl gij dit gedaan hebt, zo zijt gij vervloekt boven al het vee, en boven al het gedierte des velds! Op uw buik zult gij gaan, en stof zult gij eten, al de dagen uws levens.

2. Gen 3,17
En tot Adam zeide Hij: Dewijl gij geluisterd hebt naar de stem uwer vrouw, en van dien boom gegeten, waarvan Ik u gebood, zeggende: Gij zult daarvan niet eten; zo zij het aardrijk om uwentwil vervloekt; en met smart zult gij daarvan eten al de dagen uws levens.

in genesis 3 geeft God aan dat de vloek van de slang boven de andere dieren is vervloekt. dus alle dieren delen ook in de vloek. in vers 17 wordt duidelijk dat het gekomen is door de val van de mensen

[Horeb]

Dat lijkt me voor de betrokkene bijna niet te accepteren. Temeer daar het wordt opgelegd door mensen die daar ZELF geen nadeel van hebben.

als God zelf je daar niet achterbrengt middels Zijn Heilige Geest, zullen jij en ik nooit accepteren dat God onze Koning is. ook niet dat Hij recht heeft op ons leven, en dat we Hem verplicht zijn alles te betalen wat Hij van ons eist.

Ik weet best wat je bedoelt want het wilde er bij mij ook niet in Martien. maar als God ons als Paulus met Zijn licht gaat omschijnen.....wordt dat anders in je leven.
Zoals stofjes dwarrelen in een felle lichtstraal, zo liet God mij al mijn zonde zien voor Zijn Heilig Aangezicht.een van mijn grootste zonde was mijn eigenwijsheid. altijd beter willen weten als God....dat is mijn natuur.
dan ga je het echt wel begrijpen

[schelpje3]

@Martien: ik heb het over ondenkbaar omdat ik bij geen van onze kinderen iets heb bespeurd dat ze mogelijk homofiele gevoelens hebben. Natuurlijk weet ik dat niet voor 100%, soms weten jongeren het zelf niet eens (?) Ik heb een open en eerlijke relatie met mijnkinderen en zij zouden mij dat zeker durven vertellen.
Wij hebben het er in het algemeen ook wel eens over, trouwens, heel veel onderwerpen passeren hier de revue.
Ze kunnen soms best verrassend uit de hoek komen, maar ik ben inmiddels wel wat gewend
Als je je kinderen het zwijgen gaat opleggen omdat iets te choquerend zou zijn, bederf je m.i. de open en vertrouwelijke band.

Beste schelpje,
Ik word blij van t feit dat ik uit deze en de posts hiervoor begrijp dat je weliswaar grote moeite zou hebben met een homoseksueel kind, maar dat je je liefde voor dat centraal stelt.
Ik denk zelf dat dat ongelofelijk belangrijk is. Zo'n kind heeft t al moeilijk genoeg, niet alleen thuis maar naar alle waarschijnlijkheid ook op school (je kinderen gaan naar een reformatorische school?) en dan niet zeker zijn van d eliefde van je ouders is vreselijk. Je ouders zijn het fundament van je zelfvertrouwen. Dikke kans dat als zou "uitkomen" dat zo'n kind homo is, hij/zij op school big time gepest wordt.
Ik wil toch pleiten voor acceptatie. Niet is de zin van "klaar" maar wel in de zin dat dat een gegeven is (of zou zijn). Alle verwerking begint met acceptatie.

Maar nogmaals, ik waardeer erg dat je uitspreekt dat je liefde voor je kind niet verloren zou gaan als zou blijken dat ie homo is. Ik begrijp dat er dingen gebeurd zijn die je liefde op de proef hebben gesteld en dat de liefde overwonnen heeft. Naar mij mening is dan de rest ook overwinbaar. (En natuurlijk is mijn mening dat "overwinbaar niet betekent het afleggen van de homoseksuele geaardheid of identiteit, maar dat is een detail).

Martien, laat ik het zo zeggen, als je jezelf leert kennen, hoe zou ik dan mijn kind kunnen afwijzen om hetgeen hij doet of is ?
Hij/zij is een stuk van mezelf, bloed van mijn bloed, ik ben zelf als puber ook niet bepaald moeders braafste geweest, ik had het echt nodig om los te komen van thuis. Later zeiden mijn ouders dat ik hun makkelijkste kind was en deelde ik vooral veel met mijn vader. Dus ik weet dat het in de puberteit moeilijk kan zijn, daarna soms ook maar als je beseft hoeveel je zondigt tegen een goeddoend God, word je eigenlijk stil.
En menselijke liefde is eindig, maar moederliefde ?? De mijne niet

[martien]

Martien, laat ik het zo zeggen, als je jezelf leert kennen, hoe zou ik dan mijn kind kunnen afwijzen om hetgeen hij doet of is ?

Een wijs woord!
Dan zitten we met zn allen op hetzelfde houtvlot, toch?

Hij/zij is een stuk van mezelf, bloed van mijn bloed, ik ben zelf als puber ook niet bepaald moeders braafste geweest, ik had het echt nodig om los te komen van thuis. Later zeiden mijn ouders dat ik hun makkelijkste kind was en deelde ik vooral veel met mijn vader. Dus ik weet dat het in de puberteit moeilijk kan zijn, daarna soms ook maar als je beseft hoeveel je zondigt tegen een goeddoend God, word je eigenlijk stil.
En menselijke liefde is eindig, maar moederliefde ?? De mijne niet

Dat laatste is om blij van te worden.

Ik durf het dan eigenlijk nauwelijks te opperen, maar die eindeloze moederliefde, die is er dan toch ook voor je eventuele homoseksuele kind?

[schelpje3]

Ja die is er toch, dat zeg ik toch ook !
Maar dat wil niet zeggen dat ik het goedkeur ! Dat zijn 2 verschillende dingen. Ik blijf van mijn kind houden, maar kom wel in een spagaat terecht. Ik kan niet anders als ik de bijbel lees.

[martien]

Ja die is er toch, dat zeg ik toch ook !
Maar dat wil niet zeggen dat ik het goedkeur ! Dat zijn 2 verschillende dingen. Ik blijf van mijn kind houden, maar kom wel in een spagaat terecht. Ik kan niet anders als ik de bijbel lees.

Ik denk ook wel dat ik je begrijp.
En, zoals gezegd, het gaat mij niet om goedkeuring. Ik begrijp dat dat een brug te ver is.
Ik herinner me hoe belangrijk het voor me was om te weten en te vertrouwen dat mn ouders van me hielden, onvoorwaardelijk.
Ik ben geen homo, maar had t op de lagere school best lastig. Ik was zo'n klein tenger ventje dat tegenover de boerenzonen geen schijn van kans maakte. Ik sprak min of meer ABN en de rest van de kinderen plat sallands. Ik dolf nogal es het onderspit...

Dan voel je je bedreigd en aangevallen in je bestaansrecht. Als dan ook thuis er een afwijzing ligt, gaat t niet goed met je...

[schelpje3]

DAT begrijp ik heel goed ! Ik heb ook niet allemaal doorsnee kinderen. In een ander topic heb ik geschreven dat er 1 kind van me mishandeld is. En niet eens omdat hij uit de groep zou vallen, maar er zat een etterbak in de klas die geen vat op hem had en een paar medestanders zocht.
Toen ik mn 1e kind in mn handen had, dacht ik ook het te kunnen vormen ha ha, dus niet. Er bleek al zo jong als hij was, een koppie op te zitten.
En zo zijn al mn kalfjes bont met een plekje Maar zooo kostbaar, hoe zou ik hen ooit kunnen verstoten ? Dan zou ik nog eerder mijn arm afhakken !

[martien]

En zo zijn al mn kalfjes bont met een plekje Maar zooo kostbaar, hoe zou ik hen ooit kunnen verstoten ? Dan zou ik nog eerder mijn arm afhakken !

.... "kalfjes" ....

Heel herkenbaar.

Ik ben van mening dat kinderen altijd van hun ouders houden en ouders altijd van hun kinderen.

Er kan van alles tussen komen en "op" komen te zitten, maar als je de rommel er af haalt, dan wordt die liefde altijd zichtbaar en voelbaar.
Klinkt een beetje prekerig, maar zo voel ik t wel.

[Mortlach]

Ik ben van mening dat kinderen altijd van hun ouders houden en ouders altijd van hun kinderen.

Er kan van alles tussen komen en "op" komen te zitten, maar als je de rommel er af haalt, dan wordt die liefde altijd zichtbaar en voelbaar.
Klinkt een beetje prekerig, maar zo voel ik t wel.

Allerhande nare psychische aandoeningen daargelaten dan...

[martien]

Hm... Ik ben zo naïef te denken dat t ook DAN nog opgaat.

[Mortlach]

Hm... Ik ben zo naïef te denken dat t ook DAN nog opgaat.

Ik kan je helaas vertellen dat dat niet het geval is. Gelukkig niet uit persoonlijke ervaring, maar in mijn kennissenkring is er zo'n geval, en dat is schokkend. De vader is ondertussen gelukkig gescheiden van de moeder, maar toch. Die kinderen dragen dat de rest van hun leven met zich mee.

[schelpje3]

Hm... Ik ben zo naïef te denken dat t ook DAN nog opgaat.

Dat is idd een tikkeltje naief
Ik heb dat ook altijd gedacht, maar heb hier en daar moeten zien dat het niet zo is.
Zeer zeer schrijnende situaties !
Weet je, als de kloof al jaren oud is, lijkt het niet meer te hoeven. Je wordt vreemden van elkaar. Ik ken een mevrouw met 2 dochters, beiden kwaad op hun ouders. Toen vader overleed, kwamen ze "even" op de begrafenis en vertrokken weer met de noorderzon. Moeder weet niet waar ze wonen, ze hadden een rouwadvertentie in de krant gezien. Nu is ze oud, heeft wat bezittingen en is inmiddels naar de notaris geweest voor een speciale onterving, het is niet helemaal mogelijk geloof ik (?) maar ze erven niet alles. Er zit nu meer dan 20 jaar tussen, de tranen zijn opgedroogd en ze zegt dat het haar niets meer doet.
Of dat echt zo is ? Er is geen ruzie geweest, ze gingen gewoon weg, eerst de 1 toen de ander, zonder te zeggen waarheen. Sorry jongens, maar dat kan echt niet. Hoe je band ook is met je ouders, ook ouders kunnen soms vreselijke mensen zijn, maar zeg dan wat je dwarszit, praat het uit, voorzover mogelijk.