schelpje3 schreef:Heb je dan wel begrepen waarom de vrouwen naar Jezus gingen ? Hij was hun Meester ! Ze waren bedroefd. En ongetwijfeld zal dat zalven te maken hebben met de rituelen van destijds, er waren immers geen kisten, het land is warm (daarom worden mensen in het Midden Oosten ook de volgende dag meteen begraven !) Als je je vader of moeder gaat begraven, waar je zielsveel van hield (als het goed is) en je weet dat zij een goede ruil hebben mogen doen, wil je niet eens bloemen neerleggen, omdat dat dan helemaal niet erbij past. Zij zijn niet meer daar ! Alleen hun stoffelijk lichaam, hun ziel is weg.
Geef genegenheid EN bloemen aan je ouders als ze nog leven, overstelp ze ermee, maar hoe hard het ook klinkt: dan zijn ze dood ! Koud, levenloos. Als je er over na gaat denken, wordt het nog eng ook. Want als jij je omgedraaid hebt, je gaat naar je huis, komt de doodgraver, kiept er een berg zand op. Na een paar weken LIJKT het niet eens meer op je sterke vader of je lieve moeder, zo hard is het !
Ik kan niet bedenken waarom ik bloemen op een graf zou neerleggen, zodat het iets toevoegt. Het voegt niks toe, hooguit een beetje voor jezelf, maar wat dan ? Of voor anderen. Kijk mij eens een grote krans gekocht hebben. Ik neem aan dat jullie niet zo zijn, maar ik heb wel eens stukken gezien, die gewoon too much waren. Als ik heel soms het graf van mijn ouders bezoek, weet ik, ze zijn hier niet meer, nooit geweest eigenlijk.
Er staat alleen een bescheiden steen, om te laten weten: hier is het graf. Voor evt andere bezoekers. Ik bezoek het ook niet vaak, sommige mensen willen elke dag, elke week. Ik heb dat niet, want ik vind er niks.
Hoe denken jullie daar dan over ? Geeft het troost tegen een steen praten ? Na een jaar nog bloemen neer te leggen ? Lantaarn neer te zetten ?
Wat te zeggen over een waxinelichtje bij oma's foto op het dressoir ?
Het was de gewoonte om geliefden (of het nou een meester was of een ouder of een gelijke) met geurige olie te zalven, als laatste eer aan de overledene. En tegenwoordig doet men dat vaak met een boeket bloemen. In beide gevallen is het iets tijdelijks. De geur van de geurige olie gaat weg, bloemen verwelken.
Dat jij je niet kan voorstellen dat mensen dit doen om die reden verandert daar niets aan. Je moet alleen niet omdat jij het je niet kan indenken, anderen er zo zwaar op afrekenen.
Als je een graf bezoekt weet je dat diegene niet meer leeft, misschien al is vergaan. Toch gaan mensen daar dan naar terug omdat die persoon daar wel begraven is. Gaan ze daar heen, dan staan ze weer extra stil bij het leven dat die persoon had. Het is een monument voor een gestorve, net zozeer als de Dam een monument is voor de oorlogsslachtoffers. Ze zijn daar niet, ze liggen daar niet onder... maar toch wordt er op die plek extra bij stilgestaan. Als mensen dat op die manier doen, laat ze dan. Ook al snap je het zelf niet, ben jij nuchter genoeg om allerlei redenen te bedenken waarom dat niet nodig zou zijn.
