Avondmaal

De Archiefkast van het Forum. Oude discussies zijn hier nog eens na te lezen.

Moderator: Moderafo's

loekigizmo
Verkenner
Verkenner
Berichten: 1
Lid geworden op: 04 nov 2010 21:20

AVONDMAAL

Berichtdoor loekigizmo » 05 nov 2010 11:33

AVONDMAAL

Het is een feit dat zoveel zogenaamde christenen nooit deelnemen aan des Heeren avondmaal

Het is gewoon een feit dat talrijke gedoopte christenen nooit deelnemen aan des Heeren avondmaal. Ze zouden het niet verdragen als hun gezegd zou worden dat zij het geloof verloochenen en dat ze geen gemeenschap met Christus hebben. Zij nemen hun plaats in in de christelijke eredienst; als ze het godsdienstig onderwijs horen, is het het onderwijs van Christus; als ze trouwen, wordt hun huwelijk kerkelijk bevestigd; als hun kinderen gedoopt worden, vragen zij om het sacrament van de doop.
Maar ondanks dit alles nemen zij nooit deel aan het avondmaal.
Zo leven ze dikwijls vele jaren voort zonder dat zij zich hierover ooit lijken te schamen.
Dikwijls sterven zij ook in deze gesteldheid zonder ooit het sacrament ontvangen te hebben en toch zeggen ze een hoop op het eeuwige leven te hebben en ook hun vrienden zeggen dat zij hoop voor hen hebben. En toch leven en sterven zij in openlijke ongehoorzaamheid aan een duidelijk bevel van Christus!
Dat zijn de eenvoudige feiten. Kijk maar om u heen en probeer ze dan maar eens te ontkennen.
Ik daag u uit te ontkennen dat in alle gemeenten het grootste deel nooit aan het avondmaal gaat en dat de avondmaalsgangers slechts een minderheid vormen.
Hoe komt dat dan? Wat voor reden kunnen we daarvoor aanvoeren?
De laatste richtlijnen van onze Heere jezus Christus aan Zijn discipelen zijn duidelijk, eenvoudig en ondubbelzinnig. Hij zegt tot allen: ‘Eet, drink: doe dit tot Mijn gedachtenis.’
Liet Hij het aan ons eigen inzicht over om aan dit bevel wel of geen gehoor te geven?
Bedoelde Hij dat het niet belangrijk was of zijn discipelen dit bevel wel of niet zouden opvolgen? Ging het alleen maar om de inzetting op zichzelf?
Zeer zeker niet. Dat zou een absurd idee zijn en in de tijd van de apostelen is die gedachte nooit opgekomen. Het is duidelijk dat Paulus er zonder meer vanuit gaat dat iedere christen ook deelneemt aan het avondmaal. Een groep christenen die nooit aan het avondmaal deelnam, bestond eenvoudigweg in die tijd niet.
Wat moeten wij dan zeggen van die grote groep christenen die nooit aan het avondmaal deelnemen, die op de zondag dat het avondmaal bediend wordt, onbeschaamd, niet vernederd, zonder bevreesd te zijn, de kerk uitlopen? Hoe komt dat? Hoe is dat mogelijk? Wat betekent dit?
Laten we deze vragen eerlijk onder ogen zien en proberen daarop een antwoord te geven.

(1) Ten eerste zijn er velen die nooit aangaan omdat ze ten aanzien van de godsdienst volkomen zorgeloos en gedachteloos zijn en volkomen onwetend ten aanzien van de belangrijkste uitgangspunten van het christendom. Zij gaan naar de kerk omdat dat nu eenmaal zo hoort, omdat anderen dat ook doen; maar waar het in de kerk nu eigenlijk om gaat, weten ze niet en ze zijn er ook niet in geïnteresseerd! Voor het geloof in Christus is geen plaats in hun hart, hoofd, geweten, wil of bevattingsvermogen. Het is slechts een kwestie van ‘woorden en namen’, waarover ze niet meer weten dan een Festus of een Gallio.
In de tijd van Paulus waren er maar weinig van dit soort christenen, zo ze er al waren.
In deze laatste dagen van de wereld, waarin alles afgesleten raakt en verloopt, zijn er maar al te veel van dit soort christenen. Zij vormen de ballast van de gemeenten en de ergernis van het christendom. Wat die mensen nodig hebben, is licht, kennis, genade, een vernieuwd geweten, een veranderd hart.
In hun huidige staat hebben zij geen deel aan Christus en als ze in die staat sterven, zijn ze ongeschikt voor de hemel.
Zou ik graag willen dat ze aan het avondmaal zouden komen? Zeer zeker niet. Zij moeten zich eerst bekeren. Als een mens niet wordt wedergeboren, zal hij het Koninkrijk Gods voorzeker niet binnengaan.

(2) Vervolgens zijn er velen die niet aangaan omdat ze weten dat ze in bepaalde zonden leven, of bepaalde christelijke verplichtingen nalaten. Hun geweten vertelt hun dat, zolang zij in die toestand leven en hun zonden niet nalaten, zij niet bekwaam zijn om aan des Heeren tafel te gaan.
Nu, wat dat betreft hebben zij gelijk, Ik wens niemand aan het avondmaal die zijn zonden niet kan opgeven. Maar ik waarschuw deze mensen dat ze niet moeten vergeten dat, als ze niet geschikt zijn om aan te gaan, ze ook niet kunnen sterven en dat ze, als ze in hun huidige staat sterven, voor eeuwig verloren zullen gaan. Dezelfde zonden die hen ongeschikt voor het avondmaal maken, zullen hen ongetwijfeld ook ongeschikt voor de hemel maken.
Wil ik dat ze aan de tafel des Heeren aangaan? Zeer zeker niet! Maar ik wil dat zij berouw tonen en zich bekeren, dat ze ophouden te zondigen en daarmee breken.
Laten we altijd bedenken dat een mens die niet aan het avondmaal kan aangaan, ook niet kan sterven.

(3) Vervolgens zijn er mensen die niet deelnemen aan het avondmaal omdat ze denken dat daarmee hun verantwoordelijkheid groter wordt. Ze zijn niet, zoals velen, achteloos of onwetend wat de godsdienst betreft. Zij nemen nauwgezet de middelen der genade in acht en horen graag het Evangelie prediken. Maar zij zeggen dat ze niet graag naar voren komen om belijdenis af te leggen.
Zij zijn bang dat ze later zullen afvallen en dat ze de zaak van het christendom oneer zullen aandoen. Ze vinden het maar beter het zekere voor het onzekere te nemen en geen enkele verplichting op zich te nemen.
Zulke mensen doen er goed aan te bedenken dat, als ze niet de verantwoordelijkheid op zich willen nemen om aan het avondmaal deel te nemen, zij wel de verantwoordelijkheid op zich nemen hun ziel ernstige schade te berokkenen. Zij zijn verantwoordelijk voor openlijke ongehoorzaamheid aan het bevel van Christus.
Zij deinzen terug voor datgene waartoe hun Meester voortdurend Zijn discipelen vermaant: Hem voor de mensen te belijden. Ongetwijfeld is het een ernstige zaak naar voren te komen en het sacrament te ontvangen. Niemand moet dat lichtvaardig en zonder zichzelf te beproeven doen.
Maar als we bedenken Wie ons uitnodigt het sacrament te ontvangen en waartoe het werd ingesteld, is het een niet minder ernstige zaak om we te gaan en de inzetting naast zich neer te leggen!
Ik waarschuw deze mensen om acht te slaan op wat zij doen. Laten zij zich niet vleien met de gedachte dat het van wijsheid en voorzichtigheid getuigt als zij het eenvoudige bevel van Christus veronachtzamen. Zij zullen er tenslotte achterkomen dat zij hun schuld alleen maar groter gemaakt hebben omdat zij van hun zegeningen geen gebruik gemaakt hebben.

(4) Vervolgens zijn er mensen die niet aan het avondmaal gaan omdat ze van mening zijn dat ze dat nog niet waardig zijn. Zij nemen ten onrechte aan dat iemand niet geschikt is om aan te gaan, zolang hij nog niet een zekere volmaaktheid bereikt heeft en daarom wachten ze.
Zij koesteren zo’n verheven idee over een avondmaalsganger dat ze er zelf niet aan durven deelnemen. Maar al te dikwijls sterven zij voordat zij die innerlijke volmaaktheid bereikt hebben.
Deze mensen zouden moeten bedenken dat zij een volkomen verkeerde opvatting hebben van wat ‘waardigheid’ werkelijk betekent. Zij vergeten dat het avondmaal des Heeren niet was bedoeld voor zondeloze engelen, maar voor mannen en vrouwen die omringd worden door zwakheid, die in een wereld vol verleidingen leven en die alle dagen van hun leven genade nodig hebben.
Een gevoel van eigen onwaardigheid is de beste waardigheid waarmee wij kunnen aangaan.
Een diep besef van het feit dat we schuldenaren van Christus zijn ten opzichte van alles waarop we hopen, is het beste besef waarmee we aan kunnen gaan.
De mensen die ik nu op het oog heb, zouden ernstig moeten overwegen of het standpunt dat ze ingenomen hebben, houdbaar is en of ze zichzelf niet in de weg staan. Als ze wachten tot zijn naar hun eigen gevoel volmaakt zijn, volmaakte motieven, volmaakte gevoelens, volmaakt berouw, volmaakte liefde, volmaakt geloof hebben, dan zullen ze voor altijd blijven wachten.
Er zijn nooit zulke avondmaalsgangers geweest – zeker niet in de dagen van onze Heere en van de apostelen – en die zullen er ook zolang de wereld bestaat nooit zijn.
Nee, alleen de gedachte al dat we ons werkelijk waardig voelen, is een kenmerk van verborgen eigengerechtigheid en is er een blijk van dat we in Gods ogen onbekwaam zijn om aan te gaan.
Toen we voor het eerst tot de troon der genade kwamen, waren we zondaars en zondaars zullen we blijven tot we sterven; wel bekeerde, vernieuwde en geheiligde zondaars, maar niettemin zondaars. Kortom, niemand is een waardige avondmaalsganger, die niet werkelijk beseft dat hij een ‘ellendige zondaar’ is.

(5) Tenslotte hebben sommigen bezwaar om aan te gaan omdat ze anderen aan des Heeren tafel zien aangaan die niet waardig zijn en geen juiste gesteldheid bezitten. Omdat anderen onwaardig eten en drinken, willen zij helemaal niet eten en drinken. Van alle gronden waarop mensen die niet aan het avondmaal deelnemen, hun eigen verwaarlozing van Christus’ instelling rechtvaardigen, moet ik eenvoudig zeggen dat ik geen reden ken die mij dwazer, zwakker, onredelijker en onschriftuurlijker voorkomt dan deze. Dan kunnen we net zo goed zeggen dat we nooit zullen deelnemen aan het avondmaal.
Wanneer zullen we op aarde ooit een gemeenschap van avondmaalsgangers vinden waarvan allen bekeerd zijn? Op die manier nemen we de ongezonde houding aan onszelf als rechters van anderen aan te stellen. ‘Wie zijt gij dat gij anderen beoordeelt?’ ‘Wat is u? Volgt gij Mij.’ Op die manier beroven we onszelf van een groot voorrecht louter en alleen om het feit dat anderen dat misbruiken. Op die manier doen we of we wijzer zijn dan onze Meester Zelf zijn. Als de woorden van Lucas iets betekenen, dan was Judas Iscarioth aanwezig bij de eerste avondmaalsviering en ontving hij evenals de andere discipelen het brood en de wijn.
We voeren dan een reden aan waarvoor de Schrift geen grond geeft. Paulus maant de Corinthiërs scherp voor het oneerbiedige gedrag van sommige avondmaalsgangers, maar ik kan nergens lezen dat, als sommige onwaardig aan het avondmaal verschenen, anderen maar weg moesten blijven. Laat ik de mensen die niet aan het avondmaal gaan en die ik nu bedoel, de raad geven niet wijs te zijn boven hetgeen geschreven is. Laten zij de gelijkenis van de tarwe en het onkruid bestuderen en opmerken ‘hoe die tezamen tot de oogst opgroeien’ (Mattheüs 13:30)
Volmaakte kerken, volmaakte gemeenten, volmaakte avondmaalsbedieningen zijn in deze wereld van verwarring en zonden niet haalbaar. Laten we streven naar de beste gaven en al het mogelijke doen om zonden bij anderen te voorkomen, maar laten we zelf niet verkommeren omdat anderen onwetende zondaars zijn, waardoor hun voedsel in vergif verandert.
Als anderen dwaas genoeg zijn om onwaardig te eten en te drinken, laten wij dan niet afwijzend tegenover Christus’ instelling gaan staan en helemaal weigeren om te eten en te drinken.

Dit zijn dan de vijf algemeen voorkomende verontschuldigingen waarom velen in onze dagen niet aan het avondmaal gaan, hoewel ze belijdende christenen zijn.
We kunnen over hen nog een algemene opmerking maken: van niet één van de vijf genoemde redenen kan gezegd worden dat die ‘goed’ is en dat de mens die deze verontschuldiging aanvoert, er door veroordeeld wordt.
Ik daag een ieder uit dat te ontkennen. Ik heb herhaaldelijk gesteld dat ik niet wil dat iemand zou aangaan die niet de juiste hoedanigheden bezit. Ik vraag degenen die wegblijven echter nooit te vergeten dat de redenen die zij voor hun gedrag aanvoeren, hen veroordelen.
Ik zeg hun dat zij er óf geen begrip van hebben wat een avondmaalsganger is en wat het avondmaal des Heeren betekent, óf omdat zij mensen zijn die niet op de juiste manier leven en niet kunnen sterven.
Kortom als we zeggen dat we niet aan het avondmaal deelnemen, dan betekent dat één van de drie volgende dingen: ‘’ Ik leef in zonde en daarom kan ik niet aangaan; ik weet dat Christus het mij beveelt, maar ik wil Hem niet gehoorzamen; ik ben een onwetend mens en weet niet wat het avondmaal des Heeren betekent.

Ik weet niet in welke gesteldheid de lezer van deze verhandeling verkeert, of hoe hij denkt over het avondmaal des Heeren. Maar ik zal dit onderwerp afsluiten door allen die dit lezen een aantal waarschuwingen te geven die, naar ik denk, in onze dagen zeer op zijn plaats zijn.

(1) Ten eerste veronachtzaam het avondmaal des Heeren niet. Iemand die onverschillig en welbewust een inzetting veracht die de Heere Jezus Christus Zelf tot ons nut heeft aangewezen, kan ervan verzekerd zijn dat zijn ziel in een verkeerde staat verkeert. Er komt een dag des oordeels, waarop we rekenschap zullen moeten afleggen van ons gedrag op aarde. Hoe iemand die dag tegemoet kan gaan en kan verwachten Christus met troost en in vrede te ontmoeten als hij zijn hele leven geweigerd heeft Christus in Zijn eigen instelling te ontmoeten, is mij een volkomen raadsel.
Is dit op u van toepasing? Bedenk dan wat u doet.

(2) Ten tweede, neem niet zorgeloos, oneerbiedig, alleen maar voor de uiterlijke vorm, deel aan des Heeren avondmaal. Iemand die aangaat en het brood eet en de wijn drinkt terwijl zijn hart er niet bij betrokken is, begaat een grote zonde en berooft zichzelf van een grote zegen.
Zoals voor alle middelen der genade geldt, geldt ook hier dat alles afhangt van de gesteldheid van het hart waarmee de inzetting gebruikt wordt. Hij die aangaat zonder berouw, geloof en liefde en met een zondig en werelds hart, zal er zeker niet beter, maar eerder slechter van worden.
Is dit op u van toepassing? Bedenk dan wat u doet.

(3) In de derde plaats, maak van het avondmaal des Heeren geen afgod. De man die u vertelt dat dit de eerste, de belangrijkste, de voornaamste inzetting van het christendom is, vertelt u iets wat hij moeilijk zal kunnen bewijzen. In de meeste boeken van het Nieuwe Testament wordt het avondmaal zelfs niet genoemd. In de brief aan Timotheüs en Titus over de plichten van een dienaar van Christus, wordt het onderwerp niet aan de orde gesteld. Berouw hebben en zich bekeren, geloven en een heilig leven leiden, wedergeboren worden en genade in het hart hebben – al die dingen zijn veruit belangrijker dan een avondmaalsganger te zijn.
Zonder deze genoemde zaken kunnen we niet behouden worden. Zonder deel te nemen aan het avondmaal des Heeren kan dat wel. De moordenaar aan het kruis was geen avondmaalsganger en Judas Iscarioth was dat wel! Heeft u de neiging om het avondmaal des Heeren boven alles te stellen waarbij al het andere in het christendom in de schaduw valt, en stelt u het boven gebed en prediking?
Pas dan op. Bedenk wat u doet.

(4) In de vierde plaats, ga niet zo nu en dan maar eens aan het avondmaal. Zorg ervoor dat u nooit afwezig bent als het avondmaal bediend wordt. Probeer altijd aanwezig te zijn. Voor de gezondheid van ons lichaam is regelmaat zeer belangrijk. Voor het welzijn van onze ziel is het regelmatige gebruik van de middelen der genade zeer belangrijk.
Iemand die het vervelend vindt om naar de kerk te gaan als het avondmaal wordt bediend, mag zich wel afvragen of hij de juiste gesteldheid heeft en of hij is voorbereid op het bruiloftsmaal van het Lam.
Als Thomas niet afwezig was geweest toen de Heere voor de eerste keer aan Zijn discipelen verscheen, zou hij niet die dwaze dingen gezegd hebben. Door afwezig te zijn, liep hij de zegen mis.
Is dit ook op u van toepassing? Bedenk wat u doet.

(5) in de vijfde plaats, zorg ervoor dat u niets doet wat u als avondmaalsganger in diskrediet brengt. Iemand die, nadat hij aan het avondmaal deelgenomen heeft, in zonde valt, doet waarschijnlijk meer schade dan welke andere zondaar ook. Hij is een wandelende preek ten bate van de duivel.
Hij geeft de vijanden des Heeren gelegenheid tot lasteren. Hij draagt ertoe bij dat mensen van Christus wegblijven. Als avonmaalsgangers liegen, dronken worden, overspel bedrijven, oneerlijk zijn, dan zijn zij helpers van de duivel en de ergste vijanden van het Evangelie.
Is dit op u van toepassing? Bedenk wat u doet.

(6) Tenslotte, wanhoop niet en wees niet terneergeslagen als u ondanks al uw verlangen de grote zegen van het avondmaal des Heeren niet ervaart. Waarschijnlijk verwacht u te veel. Waarschijnlijk kunt u moeilijk uw eigen staat beoordelen. De wortels van uw ziel kunnen versterkt worden en groeien, terwijl u zelf denkt dat u geen enkele voortgang maakt. Waarschijnlijk vergeet u dat de aarde de hemel niet is en dat we hier door geloof en niet door aanschouwen wandelen en dat we niets volmaakts kunnen verwachten. Neem deze dingen ter harte. Verwijt uzelf niet allerlei bittere dingen zonder dat daar een reden toe is.

Ik beveel het onderwerp van deze verhandeling aan bij iedere lezer die dit leest als een zaak die ernstige overweging verdient. Ik ben zelf niets anders dan een arme, feilbare man.
Maar als ik van één ding vast overtuigd ben, dan is het wel dit: er is geen waarheid die zo duidelijk voor zichzelf spreekt als de waarheid over des Heeren avondmaal.

(J.C. Ryle Avondmaal)

Gebruikersavatar
hamlap
Luitenant
Luitenant
Berichten: 542
Lid geworden op: 06 feb 2005 13:54
Contacteer:

Re: AVONDMAAL

Berichtdoor hamlap » 10 nov 2010 16:39

Kijk, dat is nog eens een heldere analyse van het probleem van de avondmaalsmijding. Ik hoop dat degene die thuis hoort aan de Avondmaalstafel, maar er nog niet toe kon komen, er ook daadwerkelijk komt!
Faith will vanish into sight
Hope be emptied in delight
Love in heav'n will shine more bright
Therefore give us love.

hazelaar
Verkenner
Verkenner
Berichten: 69
Lid geworden op: 29 mei 2010 16:55

Re: Avondmaal

Berichtdoor hazelaar » 26 jan 2011 21:44

Al eventjes geleden, maar wat een geweldig stuk van J.C. Ryle wat betreft het aangaan aan het avondmaal. Zijn boeken zijn trouwens ook de moeite waard om te lezen.

Ik ben wel benieuwd hoe jullie het avondmaal beleven? (ben benieuwd naar reacties van zowel degenen die wel aangaan als die niet aangaan)
Hoe is bij jullie de voorbereiding? Zien jullie er tegenop? etc etc?

Vooraf heb ik nog steeds best vaak moeite met het Avondmaal (heeft denk ik onder andere met mijn opvoeding te maken). Dan zie ik weer dat ik me had voorgenomen tijdens het vorige Avondmaal toch eens progressie te boeken qua heilig leven/ leven in dienst stellen van God en dan kom ik er achter dat ik een door en door zondig mens blijf. En dan denk ik, wat moet ik daar toch? Maar als het eenmaal zover is, dan kan ik ook echt niet blijven zitten. En als ik dan weer aan de tafel zit en mag weten dat Jezus Christus is gestorven voor zondaren zoals ik, dan voel ik me tegelijkertijd zo schuldig en ook zo intens dankbaar en vol lof. Dan besef ik weer, het is geen last dat Avondmaal, nee het is juist een bemoediging, een versterking van God. Hij weet wat wij nodig hebben en Hij reikt het uit, overvloedig. Dus wat mij betreft zou (heel on-gereformeerd misschien) de frequentie van Avondmaal vieren gerust omhoog mogen van 4 keer per jaar naar bv 1 keer per maand.
Jezus zei tot hem: Ik ben de weg, de Waarheid en het Leven. Niemand komt tot de Vader dan door Mij.

TheKeimpe
Kolonel
Kolonel
Berichten: 3923
Lid geworden op: 11 sep 2002 12:28

Re: Avondmaal

Berichtdoor TheKeimpe » 27 jan 2011 09:12

Vooraf heb ik nog steeds best vaak moeite met het Avondmaal (heeft denk ik onder andere met mijn opvoeding te maken). Dan zie ik weer dat ik me had voorgenomen tijdens het vorige Avondmaal toch eens progressie te boeken qua heilig leven/ leven in dienst stellen van God en dan kom ik er achter dat ik een door en door zondig mens blijf. En dan denk ik, wat moet ik daar toch?

Belijden dat jij het niet kunt en niet hebt, om met het formulier te spreken, dat je midden in de dood ligt, en dat je daarom het leven in Christus zoekt!

En hoe ik het beleef? Ik vind het moeilijk te verwoorden. Het is zeker dat ik er altijd weer naar uitkijk. Soms beleef je veel, soms beleef je weinig, om het zo maar te zeggen. Maar het gaat ten diepste ook niet om wat ik beleef. Natuurlijk kijk je uit naar een duidelijke zegen, naar een stuk "gevoelige gemeenschap" met Christus. Maar ook zonder dat kan het goed zijn. Om het met een aards beeld te vergelijken: soms geniet je intens van je eten, soms eet je meer omdat je voedsel nodig heb voor je lichaam, zonder dat het een bijzondere vorm van genot meebrengt. (Niet dat ik nu dus wil zeggen dat je "zomaar" het Avondmaal moet vieren, uit gewoonte, maar meer het beeld van het verschil tussen hoe je het beleeft.)
Soms is de zegen ook een bestraffende zegen, als ik er in de voorbereiding achter komt dat ik er weer een puinhoop van heb gemaakt.
Dan blijft de diepe verwondering dat Hij mij nochtans niet laat gaan. Soms is de zegen diep vertroostend, als ik mag zien wat Hij voor mij wilde doen.
Afijn, ik kan het niet als een heel concreet samenhangend verhaal neerzetten, maar ik hoop dat we elkaar wat herkennen.

hazelaar
Verkenner
Verkenner
Berichten: 69
Lid geworden op: 29 mei 2010 16:55

Re: Avondmaal

Berichtdoor hazelaar » 01 feb 2011 17:09

@theKeimpe,

Jazeker kan ik me er in herkennen.

Belijden dat jij het niet kunt en niet hebt, om met het formulier te spreken, dat je midden in de dood ligt, en dat je daarom het leven in Christus zoekt!



Amen! Ik weet het, me moeten en mogen juist met lege handen naar Jezus Christus toe, met niets van onszelf, alleen maar ons vertrouwen, onze hoop gevestigd op Hem, de Heiland. Maar daarom blijft er anderzijds wel de worsteling van Hem volmaakt willen liefhebben en dienen en dat dit dan echt niet lukt. Ik denk ook wel dat ik het erg graag, ook naar mensen om me heen goed wil doen, terwijl we juist ook moeten leren te leven in voortdurende afhankelijkheid van onze God. Zonder Hem kunnen wij niets doen.
Jezus zei tot hem: Ik ben de weg, de Waarheid en het Leven. Niemand komt tot de Vader dan door Mij.


Terug naar “Archief”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 54 gasten