Ben ik (jij) behouden?

[Annet76]

En hoezo niet? Het is onmogelijk dat je het koninkrijk Gods ziet, als je niet wedergeboren bent (zie Joh 3:3). Tegelijkertijd zeggen de discipelen: geloof in de Heere Jezus en je zult zalig worden. Nu lijkt het mij evident dat zalig worden en het koninkrijk Gods zien twee namen voor in wezen hetzelfde zijn. Met andere woorden, je kunt niet geloven zonder wedergeboren te zijn.

Kun je mij uitleggen wat je zou verstaan onder het geloof van iemand die niet wedergeboren is?

Ja, daar heb ik eigenlijk wel een idee over, maar of dat nou zomaar onder woorden te brengen is betwijfel ik.
Het klinkt aannemelijk wat je zegt overigens, maar toch...

Ik denk wel eens: er zijn genoeg mensen die een kerkbank in hun leven verslijten, maar of ze nou werkelijk écht tot geloof komen?
Daar is een hele grote groep van, wél in de kerk, maar de praktijk voeren ze niet uit. Begrijp je wat ik bedoel?

[TheKeimpe]

Ja dat begrijp ik, maar kun je daar dan zeggen dat er sprake is van geloof? Ik meen: nee. Dat klinkt misschien hard of cru, maar de Bijbel staat er vol van dat geloof vruchten draagt, dat het groeit, dat het leeft.
Nu wordt er wel eens gesproken over een historisch/historiëel geloof, als zijnde iets dat wel aanneemt dat alles wat in de Schrift staat waar is, maar waar het hart daarbuiten wordt gelaten, maar Bijbels gezien heet dat helemaal geen geloof. (En het is een onmogelijkheid, wie werkelijk gelooft dat alles wat in de Bijbel staat waar is, zal niet rusten voordat hij of zij rust heeft in gevonden in Christus)

[Annet76]

Ja dat begrijp ik, maar kun je daar dan zeggen dat er sprake is van geloof? Ik meen: nee. Dat klinkt misschien hard of cru, maar de Bijbel staat er vol van dat geloof vruchten draagt, dat het groeit, dat het leeft.
Nu wordt er wel eens gesproken over een historisch/historiëel geloof, als zijnde iets dat wel aanneemt dat alles wat in de Schrift staat waar is, maar waar het hart daarbuiten wordt gelaten, maar Bijbels gezien heet dat helemaal geen geloof. (En het is een onmogelijkheid, wie werkelijk gelooft dat alles wat in de Bijbel staat waar is, zal niet rusten voordat hij of zij rust heeft in gevonden in Christus)

Ja, maar in dat geval...is geloof dus niet wedergeboorte.....

[Annet76]

Nou ja misschien een beetje een flauw antwoord, maar het is wél zo natuurlijk.
Begrijp je wat ik ermee zeggen wil?
Waar ligt dan de grens?

[phox]

Dat historiëel geloof ken ik wel ja. Dat had ik tot begin middelbare school. Het was net zo'n soort waarheid voor mij als dat 2x2=4. Het was waar omdat je dat zo had geleerd van de meesters en de juffen op school en zondagsschool en van papa en mama. Het was dus een pure verstandszaak. De dogma's waren net zoiets geworden als de tafels bij het rekenen. Er was wel een klein beginsel aanwezig om ze ook op mezelf te betrekken: 'Okee, ik ben dus zondig. En in mezelf ga ik verloren. Maar nu is Jezus voor onze zonden gestorven. En als je in Hem gelooft, dan ga je naar de hemel.'

Nou, dacht ik, da's dan simpel: dan geloof ik gewoon in Jezus, probleem opgelost! Als ik weer eens wat fout had gedaan: ach ja, vervelend... maar da's geen probleem, want ik geloof in Jezus!

Maar dat is dus geen echt geloof!

Niet als het alleen maar zo'n verstandszaak blijft...

[kwebbel]

@Jo'tje: ik snap wat je bedoelt ik doelde (ook) op stromen (gemeentes dus) die eigenlijk altijd vrolijk zijn en het dus van de daken schreeuwen enzo

@Annet76: de geloof is misschien niet de wedergeboorte maar komt wel door de wedergeboorte. Als je tot geloof komt (en dan laat ik echt even weg omdat ik aanneem dat dat het zelfde is en dus overbodig is) dan word je wedergeboorte.
Misschien denk je: ik heb wel zo'n klein geloof dat ik nog geen recht heb op wedergeboorte. Of dat je wel gelooft maar niet groot genoeg is voor wedergeboorte? Is dat het een beetje?

[phox]

Nou ja misschien een beetje een flauw antwoord, maar het is wél zo natuurlijk.
Begrijp je wat ik ermee zeggen wil?
Waar ligt dan de grens?

Lastig, ik heb eerder ook wel eens gedacht: Nu geloof ik echt! Maar de praktijk heeft later uitgewezen dat dat toch niet het geval was. Toen ik dit jaar weer tot geloof ben gekomen, heb ik dan ook gedacht: Ja, ik moet natuurlijk niet wéér in die val trappen... denken dat ik echt geloof, terwijl het niet zo is.

Toch kan ik die twijfel nu vaak snel verdringen. Ik ga nu niet vertellen hoe alles precies gegaan is, alleen dat het behoorlijk radicaal is gegaan. God heeft mijn leven radicaal op z'n kop gegooid. Als de twijfel weer de kop opsteekt, hoef ik alleen maar daaraan terug te denken en te beseffen: God heeft dit niet voor niets gedaan. Hij speelt immers geen spelletjes met me!

Ik besef me terdege dat niet iedereen zulke duidelijke signalen krijgt en kan me voorstellen dat je dan inderdaad gaat denken in vragen als 'Waar ligt de grens?'. Ik denk echter niet dat dit een juiste manier van denken is. Want stel dat je nou precies te weten zou komen waar die grens lag... Dan bepaal je je eigen positie en kun je tot 2 conclusies komen: Ik ben over de grens of ik ben niet over de grens. Over die eerste conclusie hoef ik het niet te hebben, want dan heb je geen probleem.

Maar als je nou tot de conclusie komt dat je nog niet over die grens bent. Dan moet er dus een routekaart komen om wel over die grens te komen. Een soort checklist: dit zou ik allemaal moeten doen, deze punten zijn al gebeurd, dan blijft er dat nog over. Voel je? Dan ga je al gauw denken in dingen die er nog van jouw kant moeten komen. Maar van jou kant moet er helemaal niets komen! Alles moet van Jezus komen. Niet dat jijzelf alvast een deel doet en dat Hij nog even inspringt waar jij steken laat vallen.

Ik moet denken aan de titel van een boek: God speelt geen enkele rol in mijn leven...
En op de achterkant: ...Hij is de regisseur!

Misschien is dat wel het onderscheidende aspect van een echt geloof? Geef jij God een rol in je leven? Een bijrol? Misschien zelfs wel de hoofdrol? (niet echt) Of besef je dat niet jij de schrijver van jouw levensverhaal bent, maar dat God dat is? En laat je Hem dus ook je leven regisseren? (wel echt)

[Jo'tje]

Verwacht je gewoon niet iets veel te 'buitengewoons' bij het woord wedergeboorte?
Niet negatief bedoeld hoor! Maar wat TheKeimpe vanuit de Bijbel laat zien vind je kloppen. Dan is het goed om je af te vragen of je huidige beeld van wedergeboorte wel klopt met de Bijbel?

[pol]

Dat is ook zo moeilijk vind ik. Als je bijv. leest dat stuk over die ds Mallan dat hij door het dodelijkste tijdsgewricht is gegaan. Is dat dan wedergeboorte. Ik geloof, maar door dat dod. tijdsgewricht ben ik niet gegaan. Zonder Jezus leven kan ik ook niet, maar om te zeggen dat ik voel of gevoeld heb ten dode opgeschreven .nee.

[Jo'tje]

Ds. Mallan heeft een erg bijzondere ervaring gehad blijkbaar.
Maar staat er ook ergens in de bijbel dat zo'n ervaring nodig is om echt te geloven?

[kwebbel]

In de Bijbel staan wonderlijke ervaringen. Misschien krijgen mensen daarom het idee dat ze zo'n soort gelijke ervaringen moeten hebben om wedergeboren te worden.

[Jo'tje]

Ja, en in de Bijbel wordt net zo goed gesproken over grote groepen mensen die tot geloof kwamen toen ze discipelen hoorden vertellen over Jezus. Niks bizarre ervaring, 'gewoon' horen en geloven.
Dat die bijzondere ervaringen er bij sommige mensen zijn, betekent nog niet dat het een standaard is voor alle gelovigen.

[pol]

Misschien beetje off-topic, maar er wordt in sommige kerken ook gesproken over vierschaarervaringen wat wordt daar dan mee bedoelt? een bepaald proces van wedergeboorte ofzo.

Mijn moeder is heel erg behoudend en die zegt altijd: als het je niet gegeven wordt dan heb je het niet. Er moet iets gebeuren, net of er een flits of klap of weet ik veel wat plaats moet vinden, in ieder geval iets speciaals en zo zitten duizenden mensen te wachten denk ik totdat de wedergeboorte ahw uit de lucht komt vallen.

[Jo'tje]

Mijn vraag blijft: op basis waarvan beweren mensen dat soort dingen?
Niet iedereen heeft een Saulus-Paulus ervaring!

[Jaël]

Misschien beetje off-topic, maar er wordt in sommige kerken ook gesproken over vierschaarervaringen wat wordt daar dan mee bedoelt? een bepaald proces van wedergeboorte ofzo.

Zal een poging wagen om vierschaarervaringen uit te leggen.
De wedergeboorte/bekering (weet ik niet precies) wordt dan vergeleken met de rechtbank.
God de Vader is dan de rechter. Jezus is de advocaat en borg. Je ziel is de beklaagde. De wet en je geweten is de aanklager.
De wet klaagt je ziel aan om de zonden, je zondige aard. God kan deze niet ongestraft laten. De ziel zal erkennen dat het een rechtvaardig oordeel is, je geweten klaagt je immers ook aan. Dan treedt Jezus op als advocaat en borg, Hij neemt de schuld op zich. Hij pleit bij God op grond van Zijn en sterven voor de zonden. Hierdoor wordt je vrijgesproken van het oordeel, de schuld wordt door Jezus betaald.
Ik hoop dat ik het je zo goed en duidelijk heb uitgelegd.